0114-KDIP3-1.4011.374.2020.3.MG - PIT w zakresie określenia sposobu rozliczenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z najmem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2020 r. (data wpływu 25 marca 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 10 czerwca 2020 r. (data wpływu 12 czerwca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 1 czerwca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.374.2020.2.MG, 0112-KDIL1-2.4012.160.2020.4.AG (data doręczenia 4 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia sposobu rozliczenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z najmem - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia sposobu rozliczenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z najmem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 31 sierpnia 2019 r. Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem jako rezydencji podatkowi Republiki Federalnej Niemiec zawarli z firmą deweloperską umowę deweloperską w formie aktu notarialnego zobowiązującą do wybudowania budynku mieszkalnego i ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego położonego, przy ul. XXX. Na okoliczność zakupu Wnioskodawczyni i jej mąż będą otrzymywali od dewelopera faktury zaliczkowe. Wnioskodawczyni i jej mąż pozostają w związku małżeńskim, w ustawowym ustroju majątkowym prawa niemieckiego, który to ustrój majątkowy nie przewiduje wspólności majątkowej i nabycia przedmiotowej nieruchomości dokonują po 1/2 części. Zgodnie z niemieckim porządkiem prawnym podstawowym ustawowym małżeńskim ustrojem majątkowym jest rozdzielność majątkowa z wyrównaniem dorobków. Zasadniczo ustój ten jest zbliżony do rozdzielności majątkowej, bowiem ani przedmioty majątkowe męża, ani przedmioty majątkowe żony nie stają się wspólną własnością małżonków (art. 1363 ust. 2 BGB (BGB - niemiecki kodeks cywilny]). To samo dotyczy przedmiotów majątkowych nabytych przez małżonka po zawarciu małżeństwa. Niemniej wszelki przyrost majątku małżonków mający miejsce w czasie trwania małżeństwa podlega podziałowi na równe części po ustaniu tego małżeńskiego ustroju majątkowego, w szczególności w wyniku rozwodu lub śmierci jednego z małżonków. Ogólnie rzecz biorąc małżonkowie nie podlegają żadnym ograniczeniom w zakresie rozporządzania swoimi przedmiotami majątkowymi i nie odpowiadają za długi drugiego małżonka. Po zakończeniu procesu deweloperskiego Wnioskodawczyni i jej mąż planują przeznaczyć zakupioną nieruchomość na wynajem. Z tytułu wynajmu będą uzyskiwali przychody, które zostaną zgłoszone w Urzędzie Skarbowym jako przychody ze źródła najem.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że zamiarem nabycia lokalu mieszkalnego, są cele inwestycyjne, które będą realizowały się poprzez najem lokalu. W lokalu nie będą realizowane potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawczyni ani jej rodziny. Wnioskodawczyni ma zamiar wybrać jako formę opodatkowania najmu - zasady ogólne podatku dochodowego, w przyszłości (za kilka lat) jest możliwe, że forma ta zostanie zmieniona na zasady ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Najem będzie najmem długoterminowym, Wnioskodawczyni ma zamiar podpisać umowę z firmą zarządzającą tego typu lokalami na długi (jak najdłuższy) okres. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na wynajem. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie na zamiaru nabywać kolejnych nieruchomości z przeznaczeniem na wynajem. Żadnych specjalnych działań przystosowawczych nie będzie. Lokal będzie standardowo wykończony, tak aby najemcy mogli w nim przebywać. Wnioskodawczyni ma zamiar zawrzeć umowę z firma zarządzającą lokalami, która będzie wynajmowała lokal od Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru sama pozyskiwać potencjalnych najemców. Takie usługi nie będą realizowane przez Wnioskodawczynię. Tego typu usługi dodatkowe będą realizowane przez firmę zarządzającą. Na chwilę obecną nie są Wnioskodawczyni znane inne czynności jakie będą realizowane przez firma zarządzającą. Firma ta ma zapewnić standardowy wachlarz usług na rzecz potencjalnego najemcy (przygotować lokal, przekazać klucze, sprawdzić kompletność wyposażenia i stan lokalu, odebrać klucze). Wnioskodawczyni zawrze umowę najmu z firmą zarządzającą, żadnych innych umów nie ma zamiaru zawierać. Nabywcami lokalu będzie Wnioskodawczyni i jej mąż, zatem stroną umowy najmu będą oboje małżonkowie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kupując przedmiotową nieruchomość dla potrzeb podatku VAT jako czynny podatnik podatku od towarów i usług może zarejestrować się tylko jeden z małżonków np. Wnioskująca i 100% podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości oraz z tytułu przyszłej sprzedaży opodatkowanej VAT (najem lokalu) rozliczać z Urzędem Skarbowym tylko ta osoba? Czy też kupując przedmiotową nieruchomość dla potrzeb podatku VAT jako czynni podatnicy VAT muszą się zarejestrować Wnioskująca, która będzie rozliczać 50% podatku VAT z tytułu nabycia oraz z tytułu przyszłej sprzedaży opodatkowanej VAT oraz jej mąż, który również będzie rozliczać 50% podatku VAT z tytułu nabycia oraz z tytułu przyszłej sprzedaży opodatkowanej VAT?

2. Jeśli wybraną formą opodatkowania przez Wnioskującą dla przyszłych przychodów z najmu przedmiotowej nieruchomości będą zasady ogólne podatku dochodowego od osób fizycznych to czy będzie mogła na mocy złożonego oświadczenia małżonków złożonego w trybie art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozliczać samodzielnie całość otrzymanych przychodów z organem podatkowym, czy też takie oświadczenie złożone przez Wnioskująca i jej męża nie będzie wywoływało skutków prawnych i każdy małżonek będzie musiał rozliczać swoja cześć przychodów z najmu nieruchomości?

3. Jeśli wybraną formą opodatkowania przez Wnioskującą dla przyszłych przychodów z najmu przedmiotowej nieruchomości będą zasady ogólne podatku dochodowego od osób fizycznych to czy ponoszone koszty uzyskania przychodów ze źródła najem będą mogły być rozliczane tylko przez osobę wskazaną w oświadczeniu małżonków złożonym w trybie art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - (Wnioskującą), czy też każdy małżonek będzie musiał rozliczać swoja cześć kosztów uzyskania przychodów ze źródła najem nieruchomości?

Niniejsza interpretacja odnosi się do pytań oznaczonych numerami 2 i 3 tj. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania numer 1, dotyczącego podatku od towarów i usług, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, złożone oświadczenie małżeńskie będzie wywoływało skutki prawne i całość przychodów z najmu nieruchomości należącej do Wnioskującej i jej męża będzie mogła rozliczać z urzędem skarbowym Wnioskująca samodzielnie. Zdaniem Wnioskującej ponoszone koszty uzyskania przychodów ze źródła najem będą mogły być rozliczane samodzielnie przez Wnioskującą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości (art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni i jej mąż są rezydentami podatkowymi Niemiec. Małżonkowie planują wynająć nieruchomość położoną w Polsce.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. Umowy, dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z eksploatacji gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Wyjaśnić należy, że użycie w umowie sformułowania "może być opodatkowany" oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Z powyższego wynika, że wobec osoby nieposiadającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, która uzyskiwać będzie dochody z nieruchomości położonej na terytorium Polski - w rozpatrywanym przypadku z najmu, będą miały zastosowanie przepisy polskiego prawa podatkowego.

Przechodząc na płaszczyznę przepisów polskiego prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Tym samym, w przypadku małżonków podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest każdy z małżonków odrębnie.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

Z kolei art. 8 ust. 4 cytowanej na wstępie ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu (art. 8 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 8 ust. 6 omawianej ustawy wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że jeżeli jeden z małżonków złoży stosowne oświadczenie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego o opodatkowaniu w całości dochodu osiągniętego z tytułu najmu w określonej formie przez jednego z nich, to dochody (przychody) według wybranej formy opodatkowania będzie rozliczał tylko ten małżonek który takie oświadczenie złożył.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawczyni i jej mąż pozostają w związku małżeńskim, w ustawowym ustroju majątkowym prawa niemieckiego, który to ustrój majątkowy nie przewiduje wspólności majątkowej. Zgodnie z niemieckim porządkiem prawnym podstawowym ustawowym małżeńskim ustrojem majątkowym jest rozdzielność majątkowa z wyrównaniem dorobków.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Ustanie małżeństwa powoduje, że wspólność ta przestaje istnieć. W wyniku rozwodu współwłasność istniejąca między małżonkami traci charakter współwłasności łącznej i staje się współwłasnością w częściach ułamkowych.

Współwłasność normują przepisy działu IV ustawy - Kodeks cywilny. Wspólna własność rzeczy ma miejsce wtedy, kiedy prawo własności tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie (art. 195 ww. ustawy). Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe (art. 197 ww. ustawy). Według zasady zawartej w art. 207 Kodeksu cywilnego, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów, w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, a jednocześnie respektując zasadę wyrażoną w art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl której - podatnikiem jest każda osoba fizyczna samodzielnie - należy stwierdzić, że zasada wyrażona w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy umożliwia określenie dla poszczególnych podatników (współwłaścicieli) przychodów oraz kosztów ich uzyskania w sytuacji, gdy przychody te i koszty osiągane są m.in. przez współwłaścicieli nieruchomości. W stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania przepis art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na fakt, że jak wynika z wniosku, pomiędzy małżonkami nie istnieje wspólność majątkowa.

Skoro więc - jak wynika z treści wniosku - pomiędzy małżonkami nie istnieje wspólność majątkowa, Wnioskodawczyni nie może wybrać siebie jako osoby rozliczającej całość przychodów z najmu lokalu mieszkalnego i małżonkowie muszą dzielić otrzymane przychody i poniesione koszty, zgodnie z procentowym udziałem do majątku małżeńskiego.

Powyższa konkluzja wynika również z faktu, że Wnioskodawczyni wskazała, że stronami umowy najmu lokalu mieszkalnego są oboje małżonkowie. Tym samym, zarówno Wnioskodawczyni jak i jej mąż mają prawo do czerpania pożytków z najmu oraz rozliczania związanych z nim kosztów, o ile de facto tak właśnie wynika z umowy najmu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.