0114-KDIP3-1.4011.244.2017.2.KS - Źródło przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 2 sierpnia 2017 r.), uzupełnionego pismem z dnia 13 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 6 września 2017 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.244.2017.1.KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca dnia 1 grudnia 2004 r. dokonał zakupu działek oraz nieruchomości od Gminy. W dniu 5 października 2006 r. wniósł nieruchomość do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Dokonał inwestycji rozbudowy nieruchomości. W dniu 25 czerwca 2012 r. Wnioskodawca zlikwidował spółkę, a nieruchomości według Aktu notarialnego przeniósł nieodpłatnie według udziałów w spółce na siebie i żonę. Wartość nieruchomości została ustalona na kwotę 1.100.000 zł.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą polegająca na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Jest podatnikiem VAT. Nieruchomość jest przez Wnioskodawcę wynajmowana, w związku z czym odprowadza podatek dochodowy z tytułu najmu, a także odprowadza podatek VAT w wysokości 23%. Wnioskodawca zamierza sprzedać część nieruchomości.

W piśmie z dnia 13 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 6 września 2017 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.244.2017.1.KS, Wnioskodawca uzupełnił opisane zdarzenie przyszłe, zadał pytanie podatkowe oraz przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, że w dniu 25 czerwca 2012 r. zlikwidował spółkę, a nieruchomości według Aktu notarialnego przeniósł nieodpłatnie według udziałów w spółce na siebie i żonę (żona 97,85% udziałów, ja 2,15% udziałów). Wartość nieruchomości została ustalona na kwotę 1.100.000 zł.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą polegająca na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT. Nieruchomość jest przez Wnioskodawcę wynajmowana, w związku z czym odprowadza podatek dochodowy z tytułu najmu, a także odprowadza podatek VAT w wysokości 23%.

Część nieruchomości, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać, stanowi teren zabudowany, na działkach jest wybudowany budynek magazynowy. Część tego magazynu jest wynajmowana w związku z czym Wnioskodawca odprowadza podatek dochodowy i VAT w wysokości 23%. Umowy najmu były zawierane od roku 2012 czyli od dnia powstania działalności gospodarczej, okres najmu jest bezterminowy z 3 miesięcznym okresem wypowiedzenia. W nieruchomości od roku 2012 były tylko przeprowadzane bieżące naprawy.

Wnioskodawca zamierza sprzedać część nieruchomości. Nieruchomość nie ma charakteru mieszkalnego jest to magazyn. Nieruchomość Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego z dnia 25 czerwca 2012 r. Zamierza sprzedać część magazynu w roku 2018.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży, (nieruchomość nie została wprowadzona do środków trwałych firmy), i jakiej wysokości Wnioskodawca będzie musiał odprowadzić podatek VAT?

2. Czy Wnioskodawca musi od tej transakcji zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli sprzeda nieruchomość w roku 2018 czyli po upływie 5 lat od nabycia, nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z treści art. 14 ust. 2c powoływanej ustawy wynika, że do przychodów, z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. budynków mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość lub udziału w takim budynku.

Wyjaśnić należy, że brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uległo zmianie z dniem 1 stycznia 2015 r. ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1326) ustawodawca doprecyzował brzmienie ww. przepisu i objął jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również niezależnie od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Równocześnie ustawodawca nie ograniczył stosowania ww. przepisu w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą wyłącznie do przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia tych środków trwałych, które podatnik nabędzie, przekaże do działalności gospodarczej lub ujmie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od 1 stycznia 2015 r.

Oznacza to, że przepis w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do wszelkich zdarzeń objętych jego zakresem, które nastąpią od 1 stycznia 2015 r., tj. do wszystkich przychodów odpłatnego zbycia środków trwałych uzyskanych po 31 grudnia 2014 r.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z wyjątkiem składników majątku o charakterze mieszkalnym. Nie jest przy tym istotne, czy składniki majątku spełniające ustawowe kryteria uznania je środki trwałe np. nieruchomości były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, były bowiem wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika.

Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

A zatem w celu zakwalifikowania planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży części nieruchomości do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia, czy sprzedaż będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy należy mieć na uwadze wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, w tym zamiar i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu wywieść m.in. należy, że w dniu 1 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą polegająca na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Nieruchomość jest przez Wnioskodawcę wynajmowana. Część nieruchomości, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać stanowi teren zabudowany, na działkach jest wybudowany budynek magazynowy. Część tego magazynu jest wynajmowana. Wnioskodawca zamierza sprzedać część nieruchomości. Nieruchomość nie ma charakteru mieszkalnego jest to magazyn. Wnioskodawca zamierza sprzedać część magazynu w roku 2018.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przychód uzyskany z tytułu zamierzonej sprzedaży stanowić będzie na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach stosowanych do opodatkowania prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.