0114-KDIP3-1.4011.233.2018.1.KS1 - Skutki podatkowe otrzymania w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej środków pieniężnych i niepieniężnych składników majątku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej środków pieniężnych i niepieniężnych składników majątku - jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej środków pieniężnych i niepieniężnych składników majątku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni wraz ze wspólnikiem (łącznie zwani "Wspólnikami") zawarli umowę spółki cywilnej wnosząc do niej wkłady pieniężne w równej wysokości. Następnie Wspólnicy zawarli aneks do umowy spółki cywilnej, zmieniając jej treść w ten sposób, że wspólnicy zobowiązali się do wniesienia dodatkowych wkładów pieniężnych w różnych wysokościach. Dodatkowo, w celu uzyskania dodatkowych środków pieniężnych, Wspólnicy działając w ramach spółki cywilnej zawarli umowę kredytową z bankiem.

Następnie Wspólnicy działając jako spółka cywilna zakupili lokal użytkowy. W akcie notarialnym dokumentującym nabycie lokalu zaznaczono, że środki pieniężne na zakup nieruchomości wniesione do spółki cywilnej przez Wnioskodawczynię pochodzą z jej majątku odrębnego, a środki wniesione do spółki cywilnej na ten sam cel przez Wspólnika z jego majątku dorobkowego. Zakupiony lokal wprowadzono do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki cywilnej. Wspólnicy działając jako spółka cywilna dokonali również zakupu miejsca garażowego przynależnego do lokalu. Miejsce garażowe zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki cywilnej. Zarówno lokal jak i miejsce garażowe są amortyzowane podatkowo przez spółkę cywilną.

Wspólnicy zamierzają rozwiązać umowę spółki cywilnej. W wyniku rozwiązania umowy spółki cywilnej nastąpi dokonanie spłaty zobowiązań oraz podział majątku posiadanego przez Wspólników w ramach spółki cywilnej, zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 875 Kodeksu cywilnego. W ramach podziału majątku Wnioskodawczyni może otrzymać środki pieniężne oraz niepieniężne składniki majątku. Z chwilą rozwiązania umowy spółki cywilnej, ustanie stosunek prawny stanowiący podstawę współwłasności łącznej, dlatego też majątek Wspólników stanie się współwłasnością w częściach ułamkowych. W tym celu Wspólnicy zawrą umowę przenoszącą udziały we własności lokalu i miejsca garażowego na każdego ze Wspólników. Oznacza to, że w wyniku rozwiązania umowy Wnioskodawczyni stanie się właścicielką lokalu i miejsca garażowego w części ułamkowej, odpowiedniej proporcjonalnie do wartości zwracanego wkładu i nadwyżki wspólnego majątku przypadającego Wnioskodawczyni w stosunku, w jakim uczestniczyła w zyskach spółki cywilnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na moment rozwiązania umowy spółki cywilnej powstanie jakikolwiek przychód (dochód) podatkowy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawczynię majątku (w tym środków pieniężnych i niepieniężnych składników majątku)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na moment rozwiązania umowy spółki cywilnej nie powstanie jakikolwiek przychód (dochód) podatkowy w związku z otrzymaniem majątku przez Wnioskodawczynię (w tym środków pieniężnych i niepieniężnych składników majątku).

Spółka cywilna jest umową zawartą przez co najmniej dwie osoby (fizyczne lub prawne), którzy jako wspólnicy zobowiązują się "dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów" (art. 860 Kodeksu Cywilnego). Przepisy obowiązującego prawa wyłączają spółkę cywilną z kręgu przedsiębiorców, przyznając ten statut jedynie jej wspólnikom, w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Umowa spółki cywilnej, odmiennie niż umowa spółki handlowej, nie jest umową kreacyjną, skutkującą utworzeniem nowego podmiotu prawa, a jedynie umową zobowiązującą, przez którą każdy ze wspólników zobowiązuje się względem pozostałych wspólników do dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony.

Spółka cywilna nie stanowi samodzielnego podmiotu prawa, natomiast podmiotami są wspólnicy spółki cywilnej. W konsekwencji spółka cywilna nie posiada własnego mienia, a nabywanie praw i zaciąganie zobowiązań wchodzi do wspólnego majątku wspólników, stanowiąc ich współwłasność łączną.

Spółka cywilna nie posiada swojego majątku, a jej majątek to w istocie wspólny majątek wspólników w zakresie, w jakim wnieśli go oni na współwłasność łączną w spółce. Cechą spółki cywilnej jest powstanie pomiędzy wspólnikami ustroju majątkowego w postaci wspólności łącznej. Wspólność łączną jest zaś formą niepodzielną, w której nie wyodrębnia się udziałów poszczególnych wspólników, a wszystkim przysługuje pełne prawo do całego majątku spółki. Dopiero z chwilą rozwiązania spółki cywilnej wspólność łączna przekształca się we wspólność w częściach ułamkowych, tym samym wspólnicy uzyskają prawo rozporządzania swoimi udziałami na aktywach, które uprzednio stanowiły ich współwłasność łączą.

Zasadą jest, iż w przypadku, gdy kwestię rozwiązania spółki w odniesieniu do majątku wspólnego wspólników nie reguluje umowa spółki, zastosowanie znajdzie przepis art. 875 Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z przedmiotowym przepisem, w pierwszej kolejności po rozwiązaniu spółki cywilnej należy spłacić długi spółki. Następnie, z majątku pozostałego po spłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom wkłady na zasadach znajdujących odpowiednie zastosowanie w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki, tj. zgodnie z art. 871 kodeksu cywilnego. Zgodnie z przedmiotowym przepisem, pozostałą nadwyżkę majątku wspólnego (tj. ostateczny wynik finansowy działalności spółki), dzieli się pomiędzy wspólników w stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki.

Ustalając udział poszczególnych wspólników w majątku wspólnym, należy ustalić wartość zwracanego wkładu oraz nadwyżkę wspólnego majątku przypadającą Wspólnikowi w stosunku, w jakim uczestniczył w zyskach spółki. Wydanie udziału w majątku wspólnym będzie polegało na zwrocie rzeczy wniesionych do używania oraz zapłacie równowartości wkładu w wysokości oznaczonej w umowie spółki cywilnej.

Spółka cywilna, jako umowa uregulowana w przepisach Kodeksu Cywilnego, na gruncie podatków dochodowych nie posiada zdolności podatkowej. Tym samym, z punktu widzenia podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka. Sposób opodatkowania dochodu (przychodu) z tytułu udziału w spółce cywilnej jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem ww. spółki jest osoba fizyczna, to dochód (przychód) z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5a pkt 26 Ustawy PIT ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę inną niż określoną w punkcie 28 tego przepisu (tj. inną niż spółkę posiadającą osobowość prawną, spółkę kapitałową w organizacji, spółkę komandytowo-akcyjną, spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania). Zgodnie z art. 5b ust. 2 Ustawy PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT (pozarolniczej działalności gospodarczej).

W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania.

W myśl art. 14 ust. 1 Ustawy PIT, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 3 pkt 10 Ustawy PIT, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Przy czym, stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b Ustawy PIT, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 3d Ustawy PIT, dochodem z odpłatnego zbycia innych niż środki pieniężne składników majątku otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji jest różnica między przychodem uzyskanym z ich odpłatnego zbycia a wydatkami poniesionymi na ich nabycie lub wytworzenie, niezliczonymi w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika lub spółkę.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych oraz niepieniężnych składników majątku nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawczyni przychodu na podstawie Ustawy PIT w momencie jego otrzymania. Przychód taki może powstać dopiero w momencie ewentualnego zbycia niepieniężnych składników majątku.

Powyższe znajduje potwierdzenie w indywidulanych interpretacjach przepisów podatkowych, np.:

* indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 września 2017 r. (nr 0113-KDIPT2-1.4011.180.2017.2.MAP);

* indywidualnej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 września 2017 r. (nr 0113-KDIPT2-1.4011.294.2017.1.MAP);

* indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 czerwca 2011 r. (nr IBPBI/1/415-327/11/AB).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm, dalej: k.c.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach (art. 867 § 1 k.c.).

W myśl art. 871 § 1 tej ustawy, wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia - wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika.

Ponadto, stosownie do regulacji zawartej w § 2 powołanego wyżej art. 871 k.c., występującemu wspólnikowi wypłaca się w pieniądzu taką część wartości wspólnego majątku pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki.

Zgodnie z art. 875 § 2 ww. ustawy, z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki.

Rozwiązanie spółki cywilnej wiąże się z określonymi konsekwencjami. Przede wszystkim wspólnicy spółki są zobowiązani do ustalenia przypadającego na każdego wspólnika udziału kapitałowego. W związku z dokonaniem likwidacji spółki cywilnej i podziałem majątku spółki oraz zwrotem wkładów, każdy ze wspólników powinien rozliczyć z podatku dochodowego otrzymane należności, bowiem na wspólnikach spółki ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Natomiast stosownie do art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wspólnicy spółki cywilnej są opodatkowani w stosunku do udziału w dochodzie. Stosownie, bowiem do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Zgodnie z tą zasadą dochody z udziału w spółce cywilnej opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziałów. W przypadku rozwiązania spółki cywilnej udział wspólników w zysku odpowiada wartości majątku wspólnego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, przy uwzględnieniu proporcji, w jakiej wspólnicy uczestniczyli w zyskach spółki.

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością. Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 10 cyt. ustawy: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Przyjęcie tej zasady jest podyktowane faktem, że podatnikiem podatku dochodowego z udziału w zyskach spółki niebędącej osobą prawną jest wspólnik tej spółki. Zyski osiągane przez tę spółkę, w czasie jej trwania, są na bieżąco uwzględniane u wspólników, jako przychody i koszty z udziału w tej spółce.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy stanowi, że: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz ze wspólnikiem zawarli umowę spółki cywilnej. Wspólnicy zamierzają rozwiązać umowę spółki cywilnej. W wyniku rozwiązania umowy spółki cywilnej nastąpi spłata zobowiązań oraz podział majątku posiadanego przez Wspólników w ramach spółki cywilnej, zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 875 Kodeksu cywilnego. W ramach podziału majątku Wnioskodawczyni może otrzymać środki pieniężne oraz niepieniężne składniki majątku.

Reasumując - otrzymanie przez Wnioskodawczynię w ramach rozwiązania spółki cywilnej środków pieniężnych oraz innych składników majątku, nie będzie skutkowało uzyskaniem przez Wnioskodawczynię przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód taki może powstać dopiero w momencie ewentualnego zbycia niepieniężnych składników majątku.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.