0114-KDIP3-1.4011.139.2017.1.ES - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 kwietnia 2010 r.Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie za kwotę 157.826 zł.

W roku 2011 Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży zakupionego mieszkania za kwotę 270.000 zł. W umowie wskazano, iż umowa przyrzeczona sprzedaży mieszkania zostanie zawarta w sierpniu 2012 r. Na poczet sprzedaży mieszkania nabywca zgodnie z umową przedwstępną uiszczał na rzecz Wnioskodawczyni (zbywczyni mieszkania) zaliczki.

Zaliczki płacone były przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w dniach: 29 sierpnia 2011 r. kwota 50.000 zł, 6 października 2011 r. kwota 40.000 zł. 21 października 2011 r. kwota 10.000 zł, 22 stycznia 2012 r. kwota 70.000 zł, 31 lipca 2012 r. kwota 100.000 zł.

Akt notarialny sprzedaży mieszkania został podpisany w dniu 27 sierpnia 2012 r. a cenę ustalono na kwotę 270.000 zł i na którą to kwotę zaliczono zapłacone zaliczki.

Jednocześnie z uwagi na podpisanie umowy przedwstępnej sprzedaży zajmowanego mieszkania Wnioskodawczyni w dniu 8 września 2011 r. podpisała umowę rezerwacyjną z deweloperem zakupu lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny został przez dewelopera udostępniony wnioskodawczyni z początkiem roku 2012. Od stycznia 2012 r. do lipca 2012 r. Wnioskodawczyni urządzała lokal udostępniony przez dewelopera ponosząc na ten cel wydatki z kwot uzyskanych tytułem zaliczek uzyskanych od nabywczyni lokalu mieszkalnego stosownie do postanowień umowy przedwstępnej. Wydatki dotyczyły zakupu materiałów wykończeniowych, glazury, terakoty, armatury białej, tapet, farb itp. Na wszystkie zakupione materiały Wnioskodawczyni posiada dokumenty. Umowę ostateczną nabycia lokalu mieszkalnego od dewelopera podpisała Wnioskodawczyni w dniu 20 grudnia 2012 r. Łącznie na urządzenie nowego lokalu wydatkowała z uzyskanych zaliczek kwotę 131.488,62 zł.

2. Jednocześnie urządzając zakupione od dewelopera mieszkania Wnioskodawczyni zawarła umowę, której przedmiotem było wykonanie kompleksowej usługi polegającej przygotowaniu projektu zabudowy pomieszczenia kuchennego i szaf wnękowych z uwzględnieniem wymiaru, kształtu z wykorzystaniem elementów stolarki budowlanej, wykonanie tej zabudowy, dostarczenie przez producenta wszystkich elementów niezbędnych do zabudowy pomieszczenia kuchennego (w tym frontów, korpusów, cokołów, okuć, elementów mocujących, zawiasów uchwytów itp) o w końcowym rezultacie ich montaż. Montaż ww. elementów zabudowy kuchennej i szaf wnękowych dokonany był w sposób stały do podłoża, w taki sposób, iż niemożliwe jest przestawienie, przesunięcie, demontaż całej konstrukcji bez uszkodzenia lub istotnej zmiany pomieszczenia. Celem montażu wskazanej zabudowy Wnioskodawczyni musiała wykonać dodatkowe elementy budowlane w postaci ścian, wykonano specjalną wylewkę pod blat zamontowany (przyklejony do ściany), wykonano specjalne podłączenia hydrauliczne oraz elektryczne specjalnie pod zabudowę kuchenną. Wskazana zabudowa kuchenna tworzy trwałą całość z elementami budowlanymi i nie nadaje się do samodzielnego użytku bez tych trwałych elementów budowlanych, me jest więc typowym elementem wyposażenia, które można zdemontować i przestawić w inne miejsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dochody uzyskane z zaliczek tytułem podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży starego lokalu mieszkalnego, a następnie wydatkowane i udokumentowane na urządzenie nowego lokalu mieszkalnego przed podpisaniem umowy ostatecznej jego nabycia ale w sytuacji gdy Wnioskodawczyni staje się właścicielem wskazanego lokalu w okresie 2 lat od uzyskania dochodu (wpłat zaliczek) mogą korzystać jako wydatki na własne cele mieszkaniowe ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT)?

2. Czy wydatki poniesione na zakup i montaż zabudowy kuchennej trwale związanej z częścią budowli, która w tym celu została dostosowana (dobudowa ściany, wylewka betonowa blatu i połączenie go ze ścianą elektryka i podłączenia wodno-kanalizacyjne) mogą zostać zaliczone do wydatków na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli zostaną wydatkowane na własne cele mieszkaniowe, to będzie uprawniało ją do skorzystania z ulgi podatkowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości został wydatkowany w okresie dwóch lat na cele związane z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych określonych w ustawie o podatku dochodowym.

Podobne stanowisko zajmują Sądy Administracyjne w najnowszych orzeczeniach - WSA w Łodzi z dnia 25 listopada 2015 r. I SA/Łd 969/15 "Dochód, jaki podatnik osiągnął ze sprzedaży lokalu, mógł przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe nie tracąc prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f, niezależnie od tego. czy środki te wydatkował przed, czy też po zawarciu umowy przyrzeczonej."

WSA w Gdańsku z dnia 19 stycznia 2016 r. sygn. akt ISA/Gd 1629/15 "Można więc uznać za "dzień zbycia" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f zarówno dzień pierwszy jak i ostatni tego procesu. A więc uwzględniając wykładnię celowościowa niezbędną dla dokonania wykładni przepisu, który nie da się jednoznacznie i bez żadnych wątpliwości zinterpretować na gruncie wykładni językowej, należy przyjąć, że w przypadku realizacji procesu zbycia nieruchomości wieloetapowo (umowa przedwstępna, zaliczka, umowa ostateczna) środki uzyskane przez zbywcę w związku ze zbyciem na jakimkolwiek etapie tego procesu wydatkowane na własne cele mieszkaniowe mogą być uznane za wydatkowane od dnia odpłatnego zbycia w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w stanie faktycznym sprawy."

Zdaniem Wnioskodawczyni także czynienie wydatków uzyskanych z zaliczek na nowy lokal przed podpisaniem umowy notarialnej nabycia tegoż lokalu, ale przed upływem 2 lat od uzyskania wydatkowanych zaliczek także jest prawidłowe w świetle orzecznictwa Sądów Administracyjnych, Wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 2013 r. sygn akt. II FSK 2418/11 "Zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. podlegają wydatki poniesione przez podatnika na wykończenie lokalu mieszkaniowego oddanego przez dewelopera w stanie niewykończonym, jeżeli były poniesione w okresie dwóch lat od daty odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e u.p.d.o.f. i jeżeli w tym że dwuletnim okresie podatnik nabył od dewelopera ten konkretny lokal mieszkalny na własność."

Podobne stanowisko w tej kwestii zajęła także Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 15 września 2016 r. (sygnatura IBPB-2-2/4511-640/16-2/MZM).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni fakt trwałego związania zabudowy kuchennej z infrastruktura budynku i dostosowanie części budowli celem zamontowania zabudowy kuchennej (dobudowanie ścian, wylewka betonowa) powoduję, iż me można mówić o wydatkowaniu kwot na wyposażenie ale o wydatkowaniu kwot na rozbudowę w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT. Wskazana zabudowa kuchenna winna być traktowana identycznie jak zabudowa wnęki tzw. szafą wnękową co do której organy skarbowe w licznych interpretacjach przyznają przymiot zwolnienia podatkowego np Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 października 2014 r., IPTPB2/415-425/14-2/AK.

Ponadto w oparciu wprawdzie o inne pytanie i inna kwestię podatkową ale w zakresie charakteru "trwałości zabudowy kuchennej pod wymiar" wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 26 stycznia 2017 r. sygn akt VIII SA/Wa 460/16 WSA wskazało na odróżnienie zabudowy kuchennej pod wymiar od mebli wolno stojących dostarczanych w stanie gotowym. W ocenie Wnioskodawczyni pośrednio to wskazuje na fakt, iż zabudowa kuchenna pod wymiar z konkretnymi zmianami elementów budowlanych nie może być traktowana jako zakup wyposażenia lecz jako wydatki związane z rozbudową i modernizacją lokalu mieszkalnego.

Ponadto Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż o walorach użytkowych wykonanej zabudowy meblowej decyduje trwałe połączenie wykonanych na zlecenie części zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku (ściany, podłoga sufit) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce, a same te części bez trwałego ich przymocowania do elementów konstrukcyjnych budynku nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebla, nie ma więc podstaw do twierdzenia że przedmiotem tych czynności była dostawa wyposażenia (meble).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

v

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla określenia skutków podatkowych tego typu transakcji istotne jest zatem ustalenie daty, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie w dniu 22 kwietnia 2010 r.

Należy wskazać, że akt notarialny jest dokumentem potwierdzającym przeniesienie własności nieruchomości. Podstawową formą nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości jest zawarcie umowy kupna - sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy, w której dotychczasowy właściciel zobowiązuje się do przeniesienia prawa własności do nieruchomości na jej nabywcę (art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Natomiast stosownie do art. 158 ustawy - Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Biorąc pod uwagę powyższe i dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie w dniu 27 sierpnia 2012 r. mieszkania nabytego w dniu 22 kwietnia 2010 r. jest źródłem przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Przy czym w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d cytowanej ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni kupiła w dniu 22 kwietnia 2010 r. mieszkanie. W roku 2011 Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży zakupionego mieszkania. W umowie wskazano, iż umowa przyrzeczona sprzedaży mieszkania zostanie zawarta w sierpniu 2012 r. Na poczet sprzedaży mieszkania nabywca zgodnie z umową przedwstępną uiszczał na rzecz Wnioskodawczyni zaliczki. W dniu 8 września 2011 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę rezerwacyjną z deweloperem zakupu lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny został przez dewelopera udostępniony Wnioskodawczyni z początkiem roku 2012. Od stycznia 2012 r. do lipca 2012 r. Wnioskodawczyni urządzała lokal udostępniony przez dewelopera ponosząc na ten cel wydatki z kwot uzyskanych tytułem zaliczek uzyskanych od nabywcy lokalu mieszkalnego stosownie do postanowień umowy przedwstępnej. Umowę ostateczną nabycia lokalu mieszkalnego od dewelopera Wnioskodawczyni podpisała w dniu 20 grudnia 2012 r.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że stosownie do art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Umowa tego rodzaju w rozumieniu cywilnoprawnym ma charakter umowy wzajemnej, do której odnosi się wyrażona w art. 488 Kodeksu cywilnego zasada jednoczesnego wykonywania świadczeń, tj. przeniesienia własności nieruchomości lub prawa majątkowego i zapłacenia sprzedawcy ceny. Jednakże przepis ten przewiduje również wyjątki, z których najważniejsze znaczenie ma treść umowy pomiędzy stronami, albowiem w granicach zasady swobody umów ustanowionej w art. 3531 Kodeksu cywilnego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Stosownie do powyższego, strony mogą ustalić, że przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży kupujący może zapłacić część lub całość ceny. Przyjęcie przez sprzedawcę części ceny (zadatku, przedpłaty, zaliczki) z tytułu sprzedaży nieruchomości następuje na podstawie umowy przedwstępnej, zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości.

Umowa przedwstępna jest instytucją prawa zobowiązań służącą stronom, które dążą do zawarcia określonej umowy, ale z różnych powodów nie chcą lub nie mogą jej zawrzeć, a pragną zapewnić sobie jej zawarcie w przyszłości. Można powiedzieć, że umowa przedwstępna tworzy swoisty mechanizm obligacyjny i organizuje tym samym proces zawierania umowy.

Jednakże zgodnie z normami prawa cywilnego ani umowa przedwstępna ani wpłata zaliczki, zadatku czy przedpłaty nie przenosi własności nieruchomości. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, a art. 158 Kodeksu cywilnego określa wyraźnie formę tej czynności prawnej.

Zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Stosownie zaś do przepisu art. 389 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości może zostać zwolniony z opodatkowania jeżeli przychód zostanie wydatkowany na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Skoro zatem w celu skorzystania ze zwolnienia podatnik ma wydatkować uzyskane ze sprzedaży nieruchomości przychody na cele mieszkaniowe, w tym m.in. na wykończenie mieszkania, to uznać należy, że warunek ten będzie spełniony wówczas, gdy wydatki związane z wykończeniem będą dokonane po sprzedaży nieruchomości.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że wydatkowanie zaliczek uzyskanych przy zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży mieszkania na jego wykończenie przed 27 sierpnia 2012 r., nie spełnia przesłanki, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawczyni wydatkowała bowiem środki pochodzące z zaliczek na wykończenie lokalu mieszkalnego przed datą odpłatnego zbycia.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

W tej sytuacji rozpatrywanie stosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy, stało się bezprzedmiotowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawców wyroków sądów oraz interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są one wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.