0114-KDIP2-3.4010.270.2018.9.S/MC/SP - Odszkodowania jako niestanowiące kosztu podatkowego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA po wyroku sądu - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 listopada 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej braku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wypłaconych przez Spółkę odszkodowań oraz braku uznania za przychód podatkowy zwróconych przez Ubezpieczyciela kwot odpowiadających wypłaconym przez Spółkę odszkodowaniom.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka świadczy usługi transportowe polegające na przewozie przesyłek będących własnością klientów. W związku z realizacją przedmiotowych usług, zdarzają się przypadki powstawania szkód w powierzonych Spółce towarach. W konsekwencji, w takich sytuacjach Wnioskodawca, zgodnie z przepisami prawa, dokonuje wypłat odszkodowań na rzecz klientów.

Odpowiedzialność cywilna ciążąca na Spółce z tytułu szkód rzeczowych i finansowych jest przedmiotem ubezpieczenia u krajowego ubezpieczyciela (dalej: "Ubezpieczyciel"), Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje roszczenia z tytułu następujących rodzajów szkód:

- szkód innych niż w przesyłce, powstałych w wyniku zwłoki w doręczeniu oraz w wyniku nienależytego wykonania usługi przewozu,

- szkód rzeczowych w przesyłce,

- szkód polegających na nienależytym wykonaniu lub nie wykonaniu usługi pobrania,

- szkód polegających na nienależytym wykonaniu lub nie wykonaniu usługi zwrotu dokumentów.

Co istotne, wypłata odszkodowania, którego zasadność zostaje potwierdzona przeprowadzeniem odpowiednich procedur reklamacyjnych, następuje bezpośrednio z konta Spółki na rachunek klienta. Następnie, Ubezpieczyciel zobowiązany jest wypłacić Spółce należną kwotę odszkodowania w umówionym w umowie terminie.

W związku z powyższym, Spółka pragnie potwierdzić przyjęte rozumienie konsekwencji wdrożonego modelu wypłaty odszkodowania na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Pytania

1. Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia wartości wypłaconych klientom odszkodowań do kosztów uzyskania przychodów?

2. Czy otrzymane od Ubezpieczyciela zwroty kwot odpowiadających wypłaconym odszkodowaniom stanowią dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu na gruncie ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie:

Ad 1

Spółka nie jest uprawniona do zaliczenia wartości wypłaconych odszkodowań do kosztów uzyskania przychodów.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, otrzymane od Ubezpieczyciela zwroty kwot odpowiadających wypłaconym odszkodowaniom nie stanowią dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o CIT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jeśli zatem dany koszt spełnia wymóg pozostawania w związku z osiąganymi przychodami lub przynajmniej z prowadzoną działalnością (tzn. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub przynajmniej w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i równocześnie nie został on w sposób wyraźny wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, to koszt taki powinien zostać uznany za koszt uzyskania przychodów.

Przepis zawarty w art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

W tym miejscu należy powołać przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z zapłatą kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Powyżej przytoczona regulacja wyklucza z kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Jest to katalog zamknięty. Wymienione w treści przepisu odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Celem tego przepisu jest zatem uniemożliwienie pomniejszenia podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołany powyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT ma zastosowanie w niniejszym przypadku.

Zasadniczą kwestią do oceny zasadności zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy jest wykładnia pojęcia "wady wykonanej usługi". Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia "wadliwy", stąd też - odwołując się do reguł wykładni językowej - słowo to należy tłumaczyć w sposób powszechnie przyjęty w języku polskim, a zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/) słowo to oznacza tyle co "mający wady, wykazujący braki".

Na gruncie ww. przepisu, należy przyjąć, że wadliwie wykonana usługa to taka, która została wykonana w sposób niepełny, tj. nie zostały spełnione wszelkie obowiązki ciążące na usługodawcy zgodnie z umową oraz przepisami prawa. Obowiązek wypłaty odszkodowania jest konsekwencją wykonania usługi, która została zrealizowana w sposób niepełny (wadliwie) - np. nie zostały przez Spółkę spełnione wszelkie obowiązki ciążące na niej zgodnie z umową; została wykonana błędnie - np. przesyłka została uszkodzona; została wykonana w sposób niewłaściwy; inny niż wynikałoby to z umowy.

W sytuacji zatem wypłaty przez Spółkę odszkodowania z tytułu szkód w towarach powierzonych przez klienta należy uznać, że dojdzie do nieprawidłowego wykonania usługi, a to oznacza, że wypłacone z tego tytułu odszkodowanie nie może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż tego rodzaju wydatki zostały Objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT.

Wobec powyższego, w analizowanej sprawie znajduje zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Podobnie uznał m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 maja 2016 r. (sygn. ILPB3/4510-1-60/16-2/KS) oraz z dnia 11 września 2015 r. (sygn. ILPB3/4510-1-281/152/AO).

Z powyższych względów Spółka stoi na stanowisku, że Spółka nie jest uprawniona do zaliczenia wartości wypłaconych odszkodowań do kosztów uzyskania przychodów.

Ad 2

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Ustawodawca nie wprowadził do ustawy o CIT ogólnej definicji przychodu podatkowego. Treść art. 12 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że zostały ustanowione jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów. Tym samym każde świadczenie, które powiększa aktywa podatnika w sposób trwały stanowi dla niego przychód podatkowy.

Natomiast art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu podatkowego. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że przytoczony przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a cytowanej ustawy konieczne jest, by "wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów" w rozumieniu przepisu art. 16 tej ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Ponadto, wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego (powinien opierać się na tożsamej podstawie faktycznej).

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Ubezpieczyciel, wypłacając odszkodowanie na rzecz Wnioskodawcy dokonuje zwrotu wydatków, jakie Wnioskodawca ponosi w celu odtworzenia stanu sprzed zajścia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową. W konsekwencji, na skutek wypłaty odszkodowania, Spółka nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, ewentualne kwoty wypłacone Spółce przez Ubezpieczyciela, które zgodnie z art. 16 ustawy o CIT nie mogły zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a powołanej ustawy nie powinny stanowić dla Spółki przychodu podatkowego.

W stanowiskach organów podatkowych i orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejsza jego zobowiązania w sposób trwały. Tymczasem, uzyskiwanych przez Spółkę środków pieniężnych z tytułu zwrotu odszkodowania przez ubezpieczyciela nie można uznać za rzeczywiste, definitywne i bezwarunkowe przysporzenie. Spółka jest bowiem zobowiązana do wypłaty środków w tej samej wysokości innemu podmiotowi (klientowi). Nie ma przy tym znaczenia kolejność przepływów pieniężnych. Otrzymanie odszkodowania przez Spółkę od ubezpieczyciela powinno być traktowane na gruncie podatku dochodowego tak samo jak potencjalna sytuacja odwrotna, tj. wypłata odszkodowania klientowi przez ubezpieczyciela, a następnie zwrot dokonany przez Spółkę na rzecz ubezpieczyciela. W obu przypadkach bilans ekonomiczny (dzięki zawartej umowie ubezpieczenia) jest neutralny - nie zwiększają się aktywa ani pasywa Spółki.

Powyższe wnioski są koherentne z treścią i celem art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT. Przepis ten zapewnia bowiem spójność wyniku rachunkowego (który jest neutralny) z podatkowym (który, zdaniem Wnioskodawcy, powinien być neutralny na podstawie przytoczonej regulacji).

Jeśli wypłacane klientom przez Spółkę w ramach odszkodowań kwoty byłyby niezasadne, to ubezpieczyciel nie dokonałby ich zwrotu. Istnieje zatem bezpośredni i klarowny związek między wypłatą odszkodowania, a jego zwrotem. Takich właśnie sytuacji dotyczy art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT. Fakt, że roszczenia klientów są zaspokajane przez Spółkę (która następnie otrzymuje ich zwrot), a nie przez ubezpieczyciela, jest tylko kwestią techniczną, która nie powinna mieć wpływu na konsekwencje podatkowe. Konieczność ewentualnego rozpoznania przychodu w takiej sytuacji byłaby sprzeczna z literalną treścią oraz celem wskazanego przepisu. Byłoby to także nie do przyjęcia biorąc pod uwagę ogólne regulacje ustawy o CIT i ich rozumienie, z którego wynika, jak wspomniano, że przychodem podatkowym może być tylko rzeczywiste przysporzenie o charakterze definitywnym i bezwarunkowym.

Warunkiem zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, jest brak uprzedniego zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, co ma miejsce w sytuacji Spółki opisanej w opisie stanu faktycznego. Przy tym zwrot odszkodowania przez ubezpieczyciela dotyczy bezpośrednio konkretnej szkody, a nie stanowi w żaden sposób zwrotu wpłaconych składek. Faktyczną podstawą wypłaty na rzecz Spółki jest zaistnienie szkody (wskutek czego następuje zwrot odszkodowania wypłaconego wcześniej klientowi). Celem zawarcia umów z ubezpieczycielem jest przeniesienie ryzyka związanego z powstawaniem szkód. Dzięki temu, w przypadku powstania szkody, Spółka ostatecznie nie ponosi uszczerbku (ani korzyści) w związku z zaistnieniem szkody, co ma uwzględnienie w rachunku ekonomicznym i powinno mieć także odzwierciedlenie w wyniku podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydawanych na tle analogicznych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, przykładowo:

- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 marca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.483.2017.1.ANK) organ stwierdził:

"Dodatkowo zgodnie z przedstawioną powyżej wykładnią przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. należy stwierdzić, że otrzymana przez Spółkę kwota w postaci odszkodowania (kary) od Dostawcy jest tym samym wydatkiem (a nie takim samym wydatkiem). który został uprzednio poniesiony przez Wnioskodawcę na zapłatę odszkodowania (kary) Kontrahentowi. Mając na względzie fakt, że zarówno odpowiedzialność Spółki względem klientów, jak i roszczenie regresowe wobec Dostawców będą opierać się na tożsamym stanie faktycznym (szkody u klienta) uznać należy, że odszkodowania (kary) uzyskiwane od Dostawców stanowią zwrot wydatków poniesionych przez Spółkę na rzecz klientów, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego, który u Wnioskodawcy nie stanowił kosztu uzyskania przychodu.

Reasumując, otrzymany od Dostawcy zwrot wypłaconego przez Spółkę odszkodowania (kary) stosownie do powołanego wcześniej art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., nie będzie stanowił przychodu podatkowego."

- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 maja 2018 r., (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.95.2018.1.PC) organ stwierdził:

"Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. (powołanego wyżej), do przychodów, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Przy czym należy podkreślić, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w powołanym przepisie, konieczne jest by wydatek ten został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie został mu zwrócony. Dodatkowo należy zastrzec, że wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc "wydatek zwrócony" to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony. "Zwróconym innym wydatkiem" nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku. W związku z tak rozumianą wykładnią omawianego przepisu należy stwierdzić, że kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu zapłaty not obciążeniowych przez Przewoźnika w ww. sytuacjach są tym samym wydatkiem (a nie takim samym wydatkiem), który został uprzednio poniesiony przez Wnioskodawcę na zapłatę not obciążeniowych, wystawionych przez Klienta. Ustawa podatkowa nakazuje bowiem takie rozliczenie opisanych zdarzeń, które nie pozwala na pominięcie zarówno kosztów, jak i przychodów.

Skoro zatem w sytuacji opisanej we wniosku, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., kwoty wynikające z not obciążeniowych wystawionych Wnioskodawcy przez Klientów nie mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów podatkowych, to w tej części kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu not obciążeniowych, zapłaconych przez Przewoźników, jako zwrot innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., nie będzie stanowił przychodu Wnioskodawcy.".

- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 lutego 2013 r., (sygn. IPTPB3/423-414/12-3/IR) organ stwierdził:

"otrzymane przez Spółkę środki pieniężne, wypłacone przez ubezpieczyciela stanowiąc zwrot wydatku związanego z odszkodowaniem wypłaconym przez Spółkę kontrahentowi, który nie został zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych".

Z powyższych względów Spółka stoi na stanowisku. że otrzymane od Ubezpieczyciela zwroty kwot odpowiadających wypłaconym odszkodowaniom nie stanowią dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o CIT.

Rozpatrzyłem Państwa wniosek - 24 stycznia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-3.4010.270.2018.1.MC, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie braku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych przez Spółkę odszkodowań za prawidłowe oraz w zakresie braku uznania za przychód podatkowy zwróconych przez Ubezpieczyciela kwot odpowiadających wypłaconych przez Spółkę odszkodowaniom - za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 28 stycznia 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 27 lutego 2019 r. (wpływ 1 marca 2019 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższą interpretację w części dotyczącej odpowiedzi na pytanie nr 2 (tj. w zakresie, w którym stanowisko Spółki zostało uznane za nieprawidłowe) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji w zaskarżonej części.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację wyrokiem z 26 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 792/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z 29 listopada 2022 r. sygn. akt II FSK 726/20 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 26 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 792/19, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 29 listopada 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska w zakresie zadanego pytania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwo sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujcie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.), albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.