0114-KDIP2-3.4010.224.2017.1.PS - Skutki podatkowe likwidacji spółki z o.o.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki - jest prawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych likwidacji spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest projektową spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której głównym przedmiotem działalności miało być wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Kapitał zakładowy Spółki wynosi 246.000 PLN. Udziałowcami Spółki są zarówno osoby fizyczne, jak i osoba prawna (dalej: Udziałowcy).

Spółka budowała farmę wiatrową. Celem realizacji inwestycji Udziałowcy zgodnie z zawartymi umowami udzielili Spółce pożyczek. Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku, przedmiotowe pożyczki od Udziałowców wraz z należnymi odsetkami nie zostały spłacone w całości.

W związku z niekorzystną sytuacją na rynku pozyskiwania energii z odnawialnych źródeł, Spółka nie będzie w stanie dokończyć budowy farmy wiatrowej. W konsekwencji, Udziałowcy podjęli decyzję o likwidacji Spółki. Zgodnie z art. 282 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych (dalej jako k.s.h.), w ramach procesu likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, likwidator powinien zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Z danych finansowych Spółki wynika, że wartość majątku Spółki jest niższa niż wartość zobowiązań finansowych wobec wierzycieli. Po przeprowadzeniu likwidacji, likwidator, złoży wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sadowego (dalej jako: KRS), pomimo istnienia wciąż nieuiszczonych zobowiązań pożyczkowych. Co do zasady w bilansie Spółki mogą pozostać jedynie niewielkie aktywa, w postaci środków gotówkowych (na koszty likwidacji) oraz pasywa, obejmujące, poza kapitałami własnymi, przede wszystkim niespłacone pożyczki wraz z odsetkami. Posiadane przez Spółkę aktywa nie wystarczą na pokrycie zobowiązań wobec pożyczkowych Udziałowców.

W konsekwencji, pomimo upłynnienia całego majątku Spółki w celu spłacenia istniejącego zadłużenia, istotna część zobowiązań pożyczkowych nie zostanie w trakcie postępowania likwidacyjnego spłacona. Jednocześnie, Udziałowcy nie zamierzają i nie wyrażą zgody na umorzenie ww. zobowiązań pożyczkowych (Udziałowcy nie zwolnią Spółki z długu). Tym samym, na moment zakończenia likwidacji i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS, zobowiązania te będą nadal istnieć, przy czym nie będą to należności przedawnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwoty niespłaconych pożyczek wraz z odsetkami, pozostałe w Spółce na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców KRS, będą stanowiły dla niej przychód do opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zobowiązań z tytułu oprocentowanych pożyczek udzielonych jej przez Udziałowców, pozostających w Spółce na dzień zakończenia jej likwidacji i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców KRS - nie spowoduje dla niej powstania przychodu do opodatkowania, a w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. 2016.1888 z dnia 2016.11.24 z późn. zm. dalej jako ustawa o CIT).

Na wstępie Spółka pragnie wskazać, że zgodnie z art. 272 Kodeksu Spółek Handlowych (dalej: k.s.h.) w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru". W myśl z kolei art. 282 § 1 zdanie pierwsze k.s.h., "likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne)". Jednocześnie, brak jest w k.s.h. precyzyjnych przepisów, które wprost odnosiłyby się do możliwości wykreślenia spółki z rejestru (Rejestru Przedsiębiorców KRS) w sytuacji, gdy po zakończeniu likwidacji pozostaną w niej niespłacone zobowiązania. Jednakże powyższa kwestia była już przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego. I tak, w postanowieniu z dnia 5 grudnia 2003 r. sygn. IV CK 256/02, Sąd Najwyższy stwierdził, że w sytuacji, w której spółka będąca w likwidacji nie prowadzi żadnych interesów i nie ma żadnego majątku, bezzasadne jest przyjęcie założenia, że istnieje realna możliwość zaspokojenia wierzycieli, dlatego utrzymywanie jej bytu prawnego nie jest konieczne, a takie podmioty należy eliminować z życia publicznego. Jednocześnie Sąd Najwyższy podkreślił, że obowiązujące w tym zakresie przepisy k.s.h. nie regulują sytuacji, w której spółka z o.o. ma niewypełnione ciążące na niej zobowiązania (mimo zbycia w toku postępowania likwidacyjnego całego majątku i przeznaczenie go na spłatę długów). Zdaniem Sądu nie można jednak uznać, że uniemożliwia to wykreślenie z rejestru przedsiębiorców spółki niezdolnej do działania i niemającej majątku.

Ponadto, zdaniem Sądu Najwyższego art. 282 § 1 k.s.h. należy rozumieć w ten sposób, że zobowiązania tej spółki powinny być wykonane w takim zakresie, w jakim wystarcza na to majątek spółki. Analogiczne zdanie Sąd Najwyższy zaprezentował w postanowieniu z dnia 8.01.2002, sygn. I CKN 752/99 r. Z kolei, w postanowieniu z dnia 20 września 2007 r., sygn. II CSK 240/07. Sąd Najwyższy wskazał, że likwidacja jest ukończona wówczas, gdy w majątku spółki nie ma już żadnych składników majątkowych i okoliczność ta zostanie stwierdzona sprawozdaniem likwidacyjnym. W konsekwencji możliwe jest wykreślenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z rejestru handlowego także wtedy, jeżeli nie ma ona majątku pozwalającego na wypełnienie w toku postępowania likwidacyjnego wszystkich jej zobowiązań i pozostaną one niezaspokojone. Istnienie niezaspokojonych wierzycieli nie może być zatem powodem utrzymywania przy życiu "martwego" podmiotu gospodarczego i spółka taka powinna zostać wykreślona, skoro utraciła możność prowadzenia działalności.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację prezentowaną w praktyce orzeczniczej Sądu Najwyższego można stwierdzić, iż możliwe będzie wykreślenie Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS, a tym samym zakończenie jej istnienia. Pomimo, iż na dzień zakończenia likwidacji, Spółka nadal będzie posiadała nieuregulowane zobowiązania, a jej wierzyciele (Udziałowcy) nie zostaną zaspokojeni z tytułu zobowiązań pożyczkowych.

Brak przychodu w rozumieniu ustawy o CIT:

Zdaniem Spółki, likwidacja działalności oraz wykreślenie jej z rejestru w przedstawionych okolicznościach nie będzie wiązało się z powstaniem po jej stronie przychodu w wysokości niespłaconych zobowiązań pożyczkowych. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a w zw. z ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT, przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy - z zastrzeżeniem jednak, że do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z: a) bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub b) postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub c) realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw d) przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodem jest również wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Brzmienie powyższych przepisów wskazuje, że aby powstał przychód podatkowy, konieczne jest przede wszystkim, aby po stronie podatnika doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy - bądź to wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie, bądź na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania. W niniejszej sprawie, nie sposób uznać, aby Spółka miała otrzymać jakiekolwiek nieodpłatne (lub częściowo odpłatne) świadczenie. Otrzymane przez nią pożyczki były bowiem oprocentowane.

Natomiast w związku z samą likwidacją i wykreśleniem Spółki z rejestru nie otrzyma ona żadnego dodatkowego świadczenia. Tym samym nie można tutaj mówić o przychodzie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Jednocześnie, zdaniem Spółki nie dojdzie tutaj również do powstania przychodu z umorzenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego, Udziałowcy Spółki nie wyrazili zgody na umorzenie zobowiązań Spółki z tytułu udzielonych jej pożyczek.

Wskazać przy tym należy, że ustawa o CIT nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem "umorzenia". Według definicji słownikowej (Słownik Języka Polskiego PWN) "umorzenie" oznacza "zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela". Skutkiem umorzenia jest zatem zmniejszenie lub zlikwidowanie w całości lub w części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. Zgodnie z kolei z orzecznictwem, pod pojęciem "umorzonych zobowiązań" generujących przychód w podatku dochodowym należy rozumieć takie instytucje prawa cywilnego jak potrącenie, odnowienie, czy zwolnienie z długu (tak m in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 czerwca 2010 r., sygn. II FSK 345/09).

W ocenie Spółki, w przedmiotowej sytuacji z całą pewnością nie mamy do czynienia z potrąceniem. Zgodnie bowiem z art. 498 Kodeksu cywilnego, potrącenie polega na umorzeniu wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela (po zaistnieniu określonych przesłanek). W stanie faktycznym potrącenie nie może nastąpić, gdyż Spółka nie posiada wierzytelności wobec udziałowców.

Nie dojdzie również do zastosowanie instytucji odnowienia. Odnowienie jest bowiem, w myśl art. 506 Kodeksu cywilnego, umową między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie zostaje umorzone, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe. W opisanym zdarzeniu przyszłym natomiast nie dojdzie do zastąpienia zobowiązań Spółki nowymi zobowiązaniami wobec jej wierzycieli - Udziałowców.

W ocenie Spółki, nie będzie można mówić tutaj również o zwolnieniu z długu. W myśl bowiem art. 508 Kodeksu cywilnego "zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje". Z brzmienia tego przepisu wynika, że zwolnienie z długu dochodzi do skutku w wyniku umowy stron. Pozostaje to w zgodzie z cytowaną powyżej definicją słownikową "umorzenia", która również wskazuje na współdziałanie dłużnika i wierzyciela. Jeżeli więc obie strony, tj. zarówno wierzyciel, jak i dłużnik nie wyrażą woli umorzenia zobowiązania, to do takiego umorzenia dojść nie może. Biorąc zatem pod uwagę, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wierzyciele (Udziałowcy) nie wyrażają zgody na umorzenie zobowiązań Spółki - umorzenie takie nie nastąpi. Wygaśnięcie zobowiązań, wynikające z wykreślenia Spółki z rejestru, nastąpi bowiem automatycznie bez woli i ingerencji stron, tj. bez zawierania umowy z wierzycielami (Udziałowcami) i bez wyrażania zgody przez Spółkę jako dłużnika. W konsekwencji opisane zdarzenie w stanie faktycznym nie może być więc utożsamiane z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby generować po stronie Spółki przychód do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (należy jeszcze raz podkreślić, że do umorzenia bowiem nie dojdzie). Jednocześnie, zwrócić uwagę należy, że podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Spółki nie nastąpi. W momencie bowiem wygaśnięcia zobowiązania (co nastąpi w dacie wykreślenia Spółki z rejestru), Spółka przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie jej (jako podmiotowi już nieistniejącemu) jakiekolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu z tego tytułu. Powyższe znajduje także potwierdzenie w treści art. 8 ust. 6 ustawy o CIT. Zgodnie z tą regulacją, "jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych". Zgodnie z kolei z ustawą o rachunkowości, księgi zamyka się m.in. "na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie" (art. 12 ust. 2 pkt 2 tejże ustawy). Tym samym rok podatkowy Spółki zakończy się z dniem zakończenia likwidacji. Na ten dzień zobowiązania wobec Udziałowca będą jeszcze istnieć, gdyż wygasną dopiero z momentem wykreślenia Spółki z rejestru. Zobowiązania te nie powinny zatem powodować powstania przychodu podatkowego na gruncie CIT, gdyż na moment zakończenia likwidacji będą jeszcze istnieć, a w dacie ich wygaśnięcia Spółka utraci byt prawny.

Spółka pragnie dodatkowo wskazać, że prezentowane przez nią stanowisko znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych:

* W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 8 grudnia 2009 r.,sygn. IBPBI/2/423-1075/09/PP, uznano za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym: "wygaśnięcie jej zobowiązań na skutek wykreślenia jej z rejestru nie może być utożsamione z umorzeniem zobowiązań i tym samym nie będzie stanowiło dla niej przychodu podatkowego. Przede wszystkim należy podkreślić, że w omawianej sytuacji nie będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym zwolnieniem z długu. Wygaśnięcie zobowiązań Spółki nastąpi automatycznie, bez zawierania umowy z wierzycielem i bez wyrażania zgody przez dłużnika. Tym samym nie zostaną spełnione warunki do zakwalifikowania takiego działania za nieodpłatne zwolnienie z długu. Ponadto, istotą zaliczenia danego wsparcia do przychodów podatkowych jest wystąpienie przysporzenia po stronie podatnika. Z całą stanowczością trzeba wskazać, że w opisywanej sytuacji takie przysporzenie nie nastąpi po stronie Spółki, gdyż w momencie wygaśnięcia zobowiązania (wykreślenie Spółki z rejestru), Spółka (dłużnik) przestanie istnieć. (...) Podsumowując, (...) w świetle przepisów Ustawy CIT, wartość zobowiązań pozostałych w Spółce na dzień jej wykreślenia z rejestru nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego." w interpretacji z dnia 24 września 2015 r. (nr ILPB3/4510-1-303/15-2/AO), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził że: "Biorąc zatem pod uwagę, że w opisanej sytuacji, jak wskazał sam Wnioskodawca, wygaśnięcie zobowiązań wynikające z wykreślenia Spółki z rejestru, nastąpi automatycznie, tj. bez zawierania umowy z wierzycielem i bez wyrażania zgody przez dłużnika, opisane zdarzenie nie może być więc utożsamiane z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby generować po stronie Spółki przychód do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie). (...) W świetle powyższego należy stwierdzić, że wartość niespłaconego zobowiązania - pożyczki, która pozostanie w Spółce na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym nie spowoduje powstania obowiązku w zakresie tego podatku."

* W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 7 października 2015 r., uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: "w opinii Spółki, wygaśnięcie jej zobowiązań na skutek wykreślenia jej z rejestru nie może być utożsamione z umorzeniem zobowiązań i tym samym nie będzie stanowiło dla niej przychodu podatkowego. Przede wszystkim należy podkreślić, że w omawianej sytuacji Spółka nie będzie miała do czynienia z nieodpłatnym zwolnieniem z długu. Wskazać również należy, że w analizowanym przypadku wygaśnięcie zobowiązań Spółki nastąpi automatycznie, bez zawierania umowy z wierzycielami i bez wyrażania zgody przez dłużnika. Tym samym, nie zostaną spełnione warunki do uznania niniejszego działania za nieodpłatne zwolnienie z długu. Ponadto, istotą zaliczenia danego świadczenia do przychodów podatkowych jest wystąpienie przysporzenia po stronie podatnika. W opisywanej sytuacji takie przysporzenie nie nastąpi po stronie Spółki, gdyż w momencie wygaśnięcia zobowiązań (wykreślenie Spółki z rejestru), Spółka (dłużnik) przestanie istnieć."

* W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 10 czerwca 2015 r., sygn. IPPB3/4510-220/15-2/GJ, uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: "Biorąc pod uwagę możliwość wykreślenia z rejestru spółki mającej niezaspokojone zobowiązania należy stwierdzić, że takie działanie nie może być zakwalifikowane jako umorzenie zobowiązania (nieodpłatne zwolnienie z długu) i w konsekwencji nie może skutkować powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki. Jednocześnie Spółka zauważa, że z chwilą wykreślenia z rejestru spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka ta przestaje istnieć. Wpis do Krajowego Rejestru Sądowego ma bowiem charakter konstytutywny, co oznacza, iż byt prawny spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wyznacza czynność zarejestrowania spółki nowopowstałej oraz czynność wykreślenia z rejestru spółki zlikwidowanej (por. np. wyrok NSA w Katowicach z dnia 30 października 2003 r., sygn. akt I SA/Ka 2304/02). Zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego". Kwestię zamknięcia ksiąg rachunkowych reguluje art. 12 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem księgi rachunkowe zamyka się m.in. "na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie". Tym samym rok podatkowy Spółki zakończy się z dniem zakończenia likwidacji. Na ten dzień przedmiotowe Zobowiązania, w tym zobowiązania z tytułu zaciągniętych pożyczek będą jeszcze istnieć, jednakże wygasną z momentem wykreślenia Spółki z rejestru. Spółka podkreśla że podstawą do rozpoznania przychodu podatkowego jest wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Należy wskazać, że w opisywanym zdarzeniu przyszłym takie przysporzenie po stronie Spółki nie nastąpi. W momencie wygaśnięcia Zobowiązań (co nastąpi w dacie wykreślenia Spółki z rejestru), Spółka przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie Spółce (jako podmiotowi już nieistniejącemu) jakiegokolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu podatkowego z tego tytułu. Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, że wartość zobowiązań pozostałych w Spółce na dzień jej wykreślenia z rejestru nie będzie stanowiła dla Spółki przychodu podatkowego."

Analogiczne stanowisko wyrażone zostało również: w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 stycznia 2015 r. (nr IBPBI/2/423-1262/14/MO); w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 24 czerwca 2015 r. (nr ILPB3/4510-1-136/15-2/AO); w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2014 r. (nr IPPB3/423-613/14-2/GJ); w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2014 r. (nr IPPB3/423-48/14-2/GJ), czy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 kwietnia 2012 r. (nr IBPBI/1/415-15/12/AB).

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle przepisów ustawy o CIT, wartość zobowiązań pozostałych w Spółce na dzień jej likwidacji i wykreślenia z Rejestru Przedsiębiorców, nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego, a w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 (z tytułu nieodpłatnego świadczenia), bądź w art. 12 ust. pkt 3 lit. a) (z tytułu umorzenia zobowiązań).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.