0114-KDIP2-3.4010.223.2018.3.MS - Skutki podatkowe zwrotnego przeniesienia z banku do spółki wierzytelności leasingowych będących przedmiotem faktoringu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2018 r. (data wpływu 10 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 15 października 2018 r. Nr 0114-KDIP2-3.4010.223. 2018.1.MS (data doręczenia 19 października 2018 r.) pismem z dnia 25 października 2018 r. (data nadania 25 października 2018 r., data wpływu do KIS 29 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia z Banku do Spółki Wierzytelności Leasingowych będących przedmiotem faktoringu - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia z Banku do Spółki Wierzytelności Leasingowych będących przedmiotem faktoringu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Bank S.A. ("Bank") jest instytucją finansową prowadzącą działalność bankową. Bank jest polskim rezydentem podatkowym. Bank świadczy, w szczególności, usługi finansowe obejmujące, między innymi, udzielanie kredytów i pożyczek. Działalność Banku wymaga posiadania odpowiedniego finansowania, które Bank uzyskuje, między innymi, poprzez zaciąganie kredytów w innych instytucjach lub poprzez przyjmowanie lokat. Zgodnie z opisem przedstawionym poniżej, rozważane jest przystąpienie przez Bank do transakcji sekurytyzacji wierzytelności (zdefiniowanej poniżej), co pozwoli Bankowi na pozyskanie środków finansowych potrzebnych do prowadzonej działalności gospodarczej.

L. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność finansową, w szczególności, w zakresie zawierania umów leasingu operacyjnego i finansowego oraz udzielania klientom finansowania w formie pożyczek.

Celem uzyskania finansowania potrzebnego do prowadzonej działalności Spółka zamierza przeprowadzić transakcję sekurytyzacyjną (dalej: "Sekurytyzacja"; określenie to ma zastosowanie także do sekurytyzacji wierzytelności zbytych do Banku, w przypadku, gdy Bank będzie brał udział w transakcji sekurytyzacyjnej, zgodnie z poniższym opisem) w odniesieniu do następujących wierzytelności:

(dalej łącznie: "Wierzytelności" zaś Leasingobiorcy i Pożyczkobiorcy będą łącznie określani jako "Dłużnicy").

Wierzytelności Leasingowe mogą wynikać zarówno z umów leasingu operacyjnego (uregulowanego w art. 17b Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jak i finansowego (uregulowanego w art. 17f Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Przedmiotem Umów Leasingu są, w szczególności, środki transportu, w skład których wchodzą również pojazdy samochodowe w rozumieniu Ustawy o podatku od towarów i usług, a także maszyny i urządzenia.

W skład Wierzytelności będących przedmiotem Sekurytyzacji nie będzie wchodził podatek od towarów i usług, który naliczany jest przez Spółkę na Wierzytelnościach Leasingowych. Wierzytelności, które będą objęte Sekurytyzacją będą wierzytelnościami niewymagalnymi. Nie będą to również wierzytelności stanowiące tzw. złe długi, a wręcz przeciwnie, na dzień stanowiący tzw. datę graniczną (cut-off date) poprzedzającą przeprowadzenie Sekurytyzacji Wierzytelności (tj. ich zbycie do spółki celowej), nie będą istniały przesłanki do uznania tych Wierzytelności za zagrożone nieściągalnością. Przedmiotem Sekurytyzacji mogą być zarówno Wierzytelności wyrażone w walucie PLN, jak i w EURO.

Działalność leasingowa i pożyczkowa Spółki jest finansowana przede wszystkim ze środków uzyskanych od Banku, który jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Działalność Spółki w zakresie zawierania Umów Leasingu finansowana jest w przeważającej większości poprzez sprzedaż przez Spółkę wierzytelności do Banku na podstawie umów faktoringu tj. wierzytelności wynikające z Umów Leasingu zawieranych przez Spółkę są przelewane przez Spółkę (jako faktoranta) na Bank (jako faktora) w zamian za wartość nominalną zbytych wierzytelności, pomniejszoną o pobrane z góry przez Bank wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług faktoringu w postaci odsetek dyskontowych, obliczonych zgodnie ze szczegółowymi postanowieniami umów faktoringu.

Działalność w zakresie udzielania pożyczek oraz bieżąca działalności Spółki finansowana jest z kredytów pozyskanych przez Spółkę z Banku.

Powyższy model finansowania będzie kontynuowany w przyszłości. Niemniej jednak, celem uzyskania dodatkowego finansowania, przede wszystkim od podmiotów zewnętrznych, Spółka zamierza przeprowadzić wspomnianą wyżej Sekurytyzację Wierzytelności.

Zważywszy na fakt, iż część Wierzytelności Leasingowych, które będą przedmiotem Sekurytyzacji, została przeniesiona na podstawie umów faktoringowych do Banku, rozważane są dwa opisane poniżej scenariusze przeprowadzenia Sekurytyzacji, w której Wierzytelności zostaną zbyte do spółki celowej ("SPV").

* dokonane zostanie zwrotne przeniesienie z Banku do Spółki Wierzytelności Leasingowych będących przedmiotem faktoringu, a następnie jedynie Spółka dokona zbycia do SPV w ramach Sekurytyzacji zarówno Wierzytelności Leasingowych zwrotnie przeniesionych do Spółki z Banku, jak i Wierzytelności Leasingowych, które nie były wcześniej przedmiotem faktoringu, a także Wierzytelności Pożyczkowych,

* ewentualnie, Sekurytyzacja zostanie dokonana poprzez zbycie przez Spółkę do SPV Wierzytelności Pożyczkowych oraz tych Wierzytelności Leasingowych, które nie były przedmiotem faktoringu z Bankiem, natomiast Bank dokona w ramach Sekurytyzacji zbycia do SPV Wierzytelności Leasingowych, które nabył na podstawie umów faktoringowych od Spółki.

W przypadku rozwiązania opisanego pod literą (a) powyżej, zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych z Banku do Spółki poprzedzałoby ich Sekurytyzację (tj. zbycie do SPV) i zostałoby dokonane w rezultacie częściowego rozwiązania zawartych umów faktoringu i zwrotnego przeniesienia Wierzytelności Leasingowych z Banku do Spółki w zamian za zwrot przez Spółkę do Banku otrzymanej kwoty wartości nominalnej przenoszonych zwrotnie Wierzytelności Leasingowych pomniejszonej o odpowiednią korektę wynagrodzenia w postaci odsetek dyskontowych należnego Bankowi. Bank zamierza wystawić fakturę korygującą pierwotną fakturę wystawioną z tytułu usługi faktoringowej.

Jak wyżej wspomniano, planowana Sekurytyzacja zostanie przeprowadzona poprzez odpłatny przelew Wierzytelności przez Spółkę oraz ewentualnie także przez Bank do spółki celowej - SPV o nazwie Z, która została utworzona w Irlandii. SPV jest rezydentem podatkowym Irlandii. SPV nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. SPV nie jest też zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce (rejestracja dla celów VAT w Polsce może mieć miejsce jedynie w nadzwyczajnej w sytuacji, w której konieczne byłoby w przyszłości przejęcie własności Przedmiotów Zabezpieczeń, jak wspomniano poniżej). SPV nie jest powiązana kapitałowo lub organizacyjnie ze Spółką oraz z Bankiem, a przedmiotem działalności SPV jest wyłącznie nabywanie wierzytelności oraz uzyskanie finansowania (w szczególności, poprzez emisję papierów wartościowych, o której mowa poniżej), a także wykonywanie czynności z tym związanych (przy czym, jak niżej wskazano, po ewentualnym przejęciu w przyszłości własności Przedmiotów Zabezpieczeń, przedmiotem działalności SPV będzie także oddawanie przejętych przedmiotów w odpłatne używanie lub/oraz ich odsprzedaż).

Zagadnienie sekurytyzacji zostało opisane w art. 92a ustawy - Prawo Bankowe. Zgodnie z ustępem 3 tego artykułu, bank może przenieść wierzytelność w drodze umowy na, niebędącą towarzystwem funduszy inwestycyjnych tworzącym fundusz sekurytyzacyjny albo funduszem sekurytyzacyjnym, spółkę kapitałową (podmiot emisyjny) w celu emisji przez ten podmiot papierów wartościowych, których zabezpieczenie stanowią sekurytyzowane wierzytelności. Zgodnie natomiast z art. 92a ust. 4 ustawy - Prawo Bankowe, podmiot emisyjny, na rzecz którego nastąpiło przeniesienie wierzytelności, nie może być powiązany kapitałowo lub organizacyjnie z bankiem przenoszącym wierzytelności, a przedmiotem jego działalności może być wyłącznie nabywanie wierzytelności i emisja papierów wartościowych, o której mowa w art. 92a ust. 3, a także wykonywanie czynności z tym związanych.

W przypadku zatem, gdy w Sekurytyzacji będzie brał udział także Bank (przenosząc Wierzytelności Leasingowe wcześniej nabyte od Spółki w ramach faktoringu), wówczas powyższe przepisy będą mieć bezpośrednie zastosowanie do transakcji sekurytyzacyjnej. SPV jest podmiotem emisyjnym o statusie odpowiadającym opisowi wskazanemu w art. 92a ust. 3 i ust. 4 Prawa Bankowego.

Transakcja sekurytyzacji jest procesem składającym się z wielu czynności oraz wymagającym współpracy przynajmniej trzech podmiotów - inicjatora sekurytyzacji, podmiotu emisyjnego oraz inwestorów lub inwestora. Efektem i ekonomicznym celem Sekurytyzacji będzie pozyskanie środków pieniężnych przez Spółkę oraz przez Bank (w przypadku udziału Banku w Sekurytyzacji) poprzez wykorzystanie aktywów w postaci Wierzytelności. Sekurytyzacja wpłynie na poprawę płynności finansowej Spółki oraz Banku (w przypadku jego udziału w transakcji).

Planowana Sekurytyzacja nie będzie obejmować wyłącznie zbycia Wierzytelności przez Spółkę / Bank do SPV, ale do jej przeprowadzenia konieczne będą także inne kluczowe operacje. W skład planowanej Sekurytyzacji wchodzić będą m.in. następujące podstawowe elementy transakcyjne:

* Przeniesienie Wierzytelności ze Spółki / Banku do SPV będzie następować w wykonaniu umowy sprzedaży wierzytelności zawartej pomiędzy Spółką / Bankiem i SPV. Przelew Wierzytelności w ramach Sekurytyzacji będzie dokonywany w sposób rewolwingowy, co oznacza, że zgodnie z założeniami Sekurytyzacji, do SPV będą sprzedawane periodycznie poszczególne transze Wierzytelności w czasie trwania okresu rewolwingowego, przy założeniu, że Wierzytelności ujęte w danej transzy będą spełniać wcześniej ustalone warunki kwalifikujące te Wierzytelności do Sekurytyzacji (przede wszystkim, przedmiotowe Wierzytelności muszą być wierzytelnościami tzw. performującymi, czyli niestanowiącymi złych długów). Wierzytelności będą przenoszone wraz z roszczeniami ubocznymi (zarówno o charakterze pieniężnym jak i niepieniężnym). Wraz z Wierzytelnościami SPV będzie także nabywać prawo do zaspokojenia się z zabezpieczeń ustanowionych celem zagwarantowania prawidłowego wykonania przez Dłużników zobowiązań wynikających z Umów Leasingui Umów Pożyczki.

* W zamian za Wierzytelności SPV zapłaci cenę Spółce oraz Bankowi (w przypadku sprzedaży Wierzytelności Leasingowych także przez Bank). Cena za Wierzytelności Leasingowe będzie niższa od łącznej kwoty zbywanych Wierzytelności Leasingowych (obejmującej ich część kapitałową i odsetkową, a także kwotę ceny nabycia przedmiotu leasingu przez Leasingobiorcę w przypadku skorzystania przez niego z prawa zakupu przedmiotu po zakończeniu Umowy Leasingu) określonej na tzw. datę graniczną (cut-off date, tj. datę ustaloną przez strony i poprzedzającą dzień sprzedaży Wierzytelności przenoszonych w ramach jednej transzy). Różnica między sumą Wierzytelności Leasingowych wskazaną powyżej a ceną sprzedaży stanowić będzie dyskonto uzyskiwane przez SPV na nabyciu Wierzytelności Leasingowych. Cena należna Spółce za Wierzytelności Pożyczkowe będzie odpowiadać wartości nominalnej części kapitałowej Wierzytelności Pożyczkowych, określonej na wyżej wskazaną datę graniczną.

* Wierzytelności Pożyczkowe sprzedawane przez Spółkę do SPV nie będą obejmować odsetek naliczonych do dnia sprzedaży tych Wierzytelności (tj. odsetek należnych Spółce przed dniem sprzedaży Wierzytelności). SPV będzie uprawniona do otrzymania odsetek od udzielonych pożyczek należnych od dnia nabycia Wierzytelności Pożyczkowych od Spółki. Wierzytelności Pożyczkowe przenoszone do SPV będą obejmować kwotę główną pożyczek począwszy od daty granicznej (cut-offdate). W konsekwencji, kwoty główne spłaconych pożyczek otrzymane przez Spółkę począwszy od daty granicznej będą przekazywane do SPV.

* Umowa zbycia Wierzytelności może również zawierać postanowienie o dopłacie do ceny za przelewane Wierzytelności, która będzie wypłacana przez SPV w przypadku zaistnienia nadwyżek finansowych po stronie SPV wynikających ze spłat Wierzytelności.

* Przelew Wierzytelności do SPV dokonywany będzie bez regresu.

* Celem nabycia poszczególnych transz Wierzytelności, SPV będzie emitować obligacje lub inne instrumenty dłużne, których zabezpieczeniem (źródłem spłaty) będą Wierzytelności nabyte od Spółki/Banku. SPV może również zgromadzić potrzebne środki finansowe poprzez zaciągnięcie kredytów lub pożyczek. SPV może uzyskiwać finansowanie w formie emisji obligacji lub zaciągania kredytów/pożyczek również w przypadku, gdy będzie to konieczne do sfinansowania innych zobowiązań związanych z działalnością SPV. Finansowanie będzie udzielane SPV przez jednego lub większą liczbę inwestorów, którzy mogą być podmiotami polskimi lub zagranicznymi.

* W zamian za udział SPV w transakcji Sekurytyzacji i zapewnienie finansowania Spółce /Bankowi poprzez zapłatę ceny za Wierzytelności, SPV uzyska od Spółki oraz od Banku (w przypadku jego udziału w Sekurytyzacji) odpowiednie wynagrodzenie. Wynagrodzenie to będzie miało formę opisanego powyżej dyskonta uzyskanego przez SPV na nabyciu Wierzytelności Leasingowych od Spółki oraz od Banku (w przypadku udziału Banku w Sekurytyzacji). Natomiast w zamian za udział SPV w Sekurytyzacji dotyczącej Wierzytelności Pożyczkowych Spółka zapłaci SPV odpowiednią prowizję.

* Jak wyżej wskazano, uzyskane przez SPV finansowanie będzie wykorzystywane do zapłaty ceny za Wierzytelności, przy czym płatność części ceny może zostać odroczona i zapłacona przez SPV do Spółki/Banku po spłacie przez SPV jej pozostałych zobowiązań. W konsekwencji, przeprowadzona Sekurytyzacja będzie stanowić efektywną metodę finansowania Spółki / Banku, w której Spółka / Bank uzyska potrzebne środki finansowe przed datą wymagalności rat leasingowych i rat udzielonych pożyczek składających się na Wierzytelności będące przedmiotem Sekurytyzacji.

* Przepisy unijne oraz wydane na ich podstawie regulacje polskie dotyczące wymogów kapitałowych dla podmiotów finansowych, w tym także w przypadku uczestniczenia takich podmiotów jako inwestorów w transakcjach sekurytyzacyjnych wymagają, aby inicjator sekurytyzacji (Bank, Spółka) zachował przez czas transakcji tzw. istotny udział ekonomiczny (z ang. materiał economic interest), czyli partycypował w ryzyku spłaty obligacji emitowanych przez podmiot emisyjny (SPV). Planowana Sekurytyzacja również przewidywać będzie odpowiednią konstrukcję zapewniającą spełnienie przez Spółkę / Bank powyższych wymogów. W szczególności, nastąpić to może poprzez zastosowanie rozwiązania, w którym nie wszystkie Wierzytelności spełniające określone kryteria zostaną sprzedane do SPV (tj. część losowo wybranych Wierzytelności, które spełniają warunki wymagane do zakwalifikowania ich do Sekurytyzacji, zostanie pozostawiona w Spółce / Banku i nie będzie przedmiotem sprzedaży). Ponadto, odroczona może zostać płatność dopłaty do ceny za zbycie Wierzytelności, która, jak wyżej wskazano, może być należna Spółce / Bankowi pod warunkiem zaistnienia nadwyżek finansowych po stronie SPV wynikających ze spłat Wierzytelności. Możliwe jest również, iż spełnienie powyższych wymogów zostanie zapewnione poprzez udzielenie tzw. finansowania podporządkowanego przez Spółkę / Bank do SPV na podstawie umowy pożyczki lub obligacji wyemitowanych przez SPV, których spłata będzie mogła nastąpić dopiero po spłacie obligacji objętych przez głównych inwestorów.

* Po zbyciu Wierzytelności do SPV Spółka będzie pełniła funkcję tzw. serwisera w zakresie administrowania przedmiotowymi Wierzytelnościami (zarówno zbytymi przez Spółkę, jak i ewentualnie przez Bank). Usługi te będą pełnione przez Spółkę w oparciu o odpowiednią umowę o obsługę nabytych Wierzytelności, a w skład tych usług wejdzie, między innymi: wydawanie Dłużnikom zaświadczeń i udzielanie im wyjaśnień co do Wierzytelności, prowadzenie dokumentacji dotyczącej Wierzytelności, odbieranie wpłat od Dłużników, prowadzenie korespondencji z Dłużnikami, wysyłanie monitów, przekazywanie wpłat z tytułu spłaty Wierzytelności na rachunek SPV. W zamian za świadczone usługi serwisowania Wierzytelności Spółka będzie otrzymywać od SPV określone wynagrodzenie. Serwisowanie Wierzytelności przez Spółkę jest konieczne z uwagi na to, iż Spółka, jako podmiot, który wygenerował Wierzytelności, posiada wiedzę o tych Wierzytelnościach, umowach będących ich podstawą i Dłużnikach Wierzytelności oraz po zbyciu w dalszym ciągu pozostanie stroną Umów Leasingu i Umów Pożyczki. Z uwagi na fakt, iż SPV jest spółką celową przeznaczoną do przeprowadzenia Sekurytyzacji, serwisowanie nabytych Wierzytelności przez samą SPV byłoby bardzo utrudnione, przez co zaangażowanie w ten proces Spółki jest kluczowe.

* Podobnie jak w innych transakcjach sekurytyzacyjnych, w Sekurytyzacji może zostać powołany także serwiser zastępczy (back-up servicer), którego zadaniem będzie zastąpienie Spółki, jako serwisera, w sytuacji, gdyby Spółka nie mogła pełnić swojej funkcji w tym zakresie (w szczególności, na skutek ewentualnej upadłości lub też gdyby z innych powodów Spółka nie wykonywała obowiązków na podstawie umowy o świadczenie usług administrowania Wierzytelnościami). Celem powołania takiego zastępczego podmiotu jest zapewnienie ciągłości w ściąganiu Wierzytelności od Dłużników i przekazywaniu tych należności do SPV. Jest to element kluczowy z uwagi na fakt, iż sekurytyzowane Wierzytelności stanowić będą zabezpieczenie finansowania uzyskanego przez SPV na zakup Wierzytelności. W konsekwencji też, kwoty ściągniętych Wierzytelności muszą zostać przeznaczone na zwrot finansowania zaciągniętego przez SPV.

* Celem zachęcenia inwestorów do nabycia obligacji emitowanych przez SPV, dla obligacji może zostać uzyskany odpowiedni rating od renomowanych agencji ratingowych. Obligacje mogą być również notowane na wybranej giełdzie papierów wartościowych, co umożliwi swobodny obrót tymi papierami wartościowymi.

* Przelew Wierzytelności Leasingowych do SPV nie będzie połączony z przeniesieniem na SPV własności przedmiotów leasingu objętych Umowami Leasingu. W konsekwencji, pomimo przeniesienia Wierzytelności Leasingowych na SPV, to Spółka w dalszym ciągu pozostanie stroną Umów Leasingu. Spółka będzie też wystawiać faktury na Leasingobiorców na poszczególne raty leasingowe, wchodzące w skład Wierzytelności przelanych na SPV. Analogicznie, w odniesieniu do Umów Pożyczek, to Spółka pozostanie pożyczkodawcą, pomimo że prawo do otrzymywania spłat kwoty głównej pożyczek, należnych odsetek i innych wynikających z nich wierzytelności zostanie przeniesione na SPV.

* Możliwe jest, iż w przyszłości Spółka / Bank i SPV podejmą decyzję o zakończeniu transakcji sekurytyzacyjnej poprzez odkup przez Spółkę / Bank części Wierzytelności pozostałych jeszcze do spłacenia (tzw. clean-up call). W szczególności, sytuacja taka może wystąpić po spłaceniu całości lub części finansowania zaciągniętego przez SPV na nabycie Wierzytelności. Odkup wierzytelności w ramach tzw. clean-up call jest standardowym elementem transakcji sekurytyzacyjnych, który umożliwia inicjatorowi sekurytyzacji (Spółka, Bank) zakończenie transakcji w przypadku, gdy ze względu na niewielką wartość wierzytelności pozostałych do spłaty oraz fakt całkowitego spłacenia inwestorów, utrzymywanie struktury przestaje być ekonomicznie uzasadnione.

* Transakcja Sekurytyzacji może także przewidywać obowiązek odkupu Wierzytelności, czyli zobowiązanie Spółki / Banku do odkupienia Wierzytelności od SPV przykładowo w przypadku wystąpienia naruszenia ustalonych warunków Sekurytyzacji, np. w przypadku, gdy dana Wierzytelność nie spełnia wymogów niezbędnych do objęcia jej Sekurytyzacją (tzw. eligibility criteria).

* Opisane przepływy pieniężne SPV są ustalone w taki sposób, by wszelkie nadwyżki finansowe SPV były przekazywane do Spółki / Banku. Może to nastąpić poprzez zapłatę na rzecz Spółki/Banku dopłaty do ceny za przeniesienie Wierzytelności, lub też zapłatę pod innym tytułem prawnym.

* W celu zabezpieczenia wierzytelności pieniężnych SPV w stosunku do Spółki wynikających, między innymi, z umowy dotyczącej administrowania (serwisowania) Wierzytelnościami, a w szczególności wierzytelności względem Spółki o przekazywanie do SPV otrzymywanych strumieni płatności należnych od Leasingobiorców i Pożyczkobiorców, na rzecz SPV mogą zostać ustanowione zabezpieczenia ("Zabezpieczenia") na określonych aktywach należących do Spółki ("Przedmioty Zabezpieczenia"). Zabezpieczenia mogą zostać ustanowione w formie warunkowego przewłaszczenia na SPV przedmiotów Umów Leasingu, jak również w formie zastawu rejestrowego na zbiorze rzeczy ruchomych lub praw Spółki stanowiących organizacyjną całość, w tym na środkach transportu, maszynach i urządzeniach będących przedmiotem Umów Leasingu. Celem zabezpieczenia wierzytelności SPV wynikających z Wierzytelności Pożyczkowych, określone zabezpieczenia mogą również zostać ustanowione na przedmiotach stanowiących zabezpieczenie Umów Pożyczek.

* Samo ustanowienie Zabezpieczeń, do czasu ich faktycznej realizacji, nie będzie skutkować zmianą stron Umów Leasingu. Do czasu faktycznej realizacji Zabezpieczeń, finansującym (leasingodawcą) w tych umowach w dalszym ciągu pozostanie Spółka.

* SPV może mieć prawo do zaspokojenia swoich zabezpieczonych wierzytelności w szczególności poprzez przejęcie na własność Przedmiotów Zabezpieczenia oraz przedmiotów zabezpieczających Wierzytelności Pożyczkowe. Przed przejęciem na własność Przedmiotów Zabezpieczenia oraz przedmiotów zabezpieczających Wierzytelności Pożyczkowe, SPV złoży zgłoszenie rejestracyjne dla celów polskiego podatku od towarów i usług. Po przejęciu na własność Przedmiotów Zabezpieczenia SPV będzie kontynuowała (jako leasingodawca) Umowy Leasingu dotyczące Przedmiotów Zabezpieczenia, a po zakończeniu tych umów dokona sprzedaży Przedmiotów Zabezpieczenia, ewentualnie odda je w kolejny leasing lub najem/dzierżawę. W przypadku przedmiotów zabezpieczających Wierzytelności Pożyczkowe, SPV przeznaczy środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży tych przedmiotów wyłącznie na poczet zaspokojenia Wierzytelności i rozliczeń z Dłużnikami.

Jak wynika z powyższego szczegółowego opisu planowanej transakcji Sekurytyzacji, będzie to skomplikowana operacja finansowa zawierająca wiele istotnych elementów, które są nieodzowne dla skutecznego jej przeprowadzenia. Należy podkreślić, że wszystkie opisane powyżej elementy zdarzenia przyszłego są ze sobą ściśle powiązane i kluczowe dla przeprowadzenia Sekurytyzacji. W szczególności, SPV jest podmiotem o szczególnym statusie uregulowanym (w przypadku, gdy w Sekurytyzacji Wierzytelności Leasingowych będzie brał udział również Bank) w wyżej wspomnianym art. 92a Prawa Bankowego, którego działalność skupiona jest wyłącznie na udziale w opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji Sekurytyzacji.

Nie będzie to zatem transakcja obejmująca wyłącznie sprzedaż i przelew Wierzytelności do SPV. Wręcz przeciwnie, równie istotnymi elementami w Sekurytyzacji będzie także uzyskanie odpowiedniego finansowania przez SPV, zagwarantowanie skutecznej obsługi i administrowania sekurytyzowanych wierzytelności, pozwalającego na terminowe ściąganie kwot należnych od Dłużników i w konsekwencji realizację zobowiązań finansowych SPV wobec podmiotów finansujących.

Celem planowanej Sekurytyzacji nie będzie zbycie przez Spółkę / Bank Wierzytelności poprzez ich sprzedaż do SPV celem windykacji, lecz wdrożenie szczególnego instrumentu pozwalającego na uzyskanie przez Spółkę / Bank środków finansowych przed wymagalnością Wierzytelności, w drodze finansowania zapewnionego przez SPV w oparciu o zabezpieczenie w postaci Wierzytelności. Właśnie z tych względów, sekurytyzowane Wierzytelności muszą być wierzytelnościami "zdrowymi", nienoszącymi cech nieściągalności lub zagrożenia nieściągalnością. Wierzytelności te muszą pozwolić SPV na emisję w oparciu o nie "zdrowych" papierów wartościowych w formie obligacji, które zostaną nabyte przez inwestorów.

W związku z brakami formalnymi pismem z dnia 15 października 2018 r. nr 0114-KDIP2-3.4010. 223.2018.1.MS, doręczonym 19 października 2018 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego. W piśmie z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu: 29 października 2018 r.) stanowiącym od powiedź na ww. wezwanie organu.Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

1. Co oznacza, że umowy faktoringu będą rozwiązane częściowo?

Jak wskazano we wniosku o interpretację, w przypadku scenariusza, w którym Sekurytyzacja będzie dokonywana wyłącznie przez Spółkę, określone Wierzytelności Leasingowe zostaną przeniesione zwrotnie z Banku do Spółki. Zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych zostanie dokonane w rezultacie częściowego rozwiązania zawartych umów faktoringu. Byłoby to dokonane na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Bankiem i Spółką, w której strony zgodnie postanowiłyby, iż, ze względu na planowaną Sekurytyzację części Wierzytelności Leasingowych, Spółka ma prawo do rozwiązania zawartych umów faktoringowych w części dotyczącej Sekurytyzowanych Wierzytelności, z którego to prawa Spółka będzie uprawniona skorzystać w określonym terminie i na warunkach, które zostaną przez strony ustalone.

Operacja taka będzie skutkować zwrotem przez Spółkę do Banku otrzymanej kwoty wartości nominalnej przenoszonych zwrotnie Wierzytelności Leasingowych pomniejszonej o odpowiednią korektę wynagrodzenia w postaci odsetek dyskontowych należnego Bankowi.

Umowy faktoringowe zawierane między Bankiem i Spółką mają charakter umów ramowych. Dlatego też, zgodnie z założeniami, umowy te zostałyby rozwiązane jedynie w części dotyczącej tych Wierzytelności Leasingowych nabytych przez Bank, które byłyby objęte Sekurytyzacją. W pozostałym zakresie, zawarte umowy faktoringowe pozostałyby w mocy. Zatem rozwiązanie umów faktoringowych w części dotyczącej sekurytyzowanych Wierzytelności Leasingowych nie będzie miało wpływu na obowiązywanie zawartych umów faktoringowych w odniesieniu do pozostałych wierzytelności, które zostały przeniesione na Bank w wykonaniu umów faktoringowych. Częściowe rozwiązanie umów faktoringowych nie będzie miało również wpływu na wpłaty dokonane i należne od kontrahentów Spółki wymagalne przed dniem rozwiązania, ani też na wynagrodzenie Banku z tytułu nabycia tych wierzytelności, które nie podlegają zwrotowi do Spółki w wyniku rozwiązania.

2. Czy oprócz nabycia Wierzytelności Leasingowych od Spółki po cenie niższej niż ich wartość nominalna Bank świadczył usługę (jaką) na rzecz Spółki?

Na podstawie zawartych umów faktoringowych Bank świadczy na rzecz Spółki usługi faktoringowe. Usługi te polegają na nabywaniu Wierzytelności Leasingowych, jednakże usługa faktoringowa świadczona przez Bank nie może być utożsamiana jedynie z nabyciem wierzytelności. Zgodnie z treścią i celem faktoringu Bank świadczy na rzecz Spółki usługę polegającą na zapewnieniu kapitału obrotowego poprzez nabycie od Spółki Wierzytelności Leasingowych przysługujących wobec jej kontrahentów. W ramach usługi faktoringowej Bank pełni również dodatkowe funkcje, takie jak monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, inkaso należności. Ze Szczegółowych Warunków Świadczenia usługi Faktoringu Pełnego przez Bank (Załącznik nr 1 do umów faktoringu zawartych między Bankiem a Spółką) wynika (pkt 11.1.1), że:

"Umowa reguluje zasady świadczenia przez Bank usług faktoringu, które polegają na:

3. Na podstawie jakiego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Bank rozpoznał przychód z tytułu nabycia Wierzytelności Leasingowych po cenie niższej niż ich wartość nominalna?

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku, z tytułu świadczonej na rzecz Spółki usługi faktoringowej Bank uzyskuje wynagrodzenie w postaci odsetek dyskontowych. Zgodnie z zapisami umowy faktoringu, przez zapłatę ceny za nabyte w ramach usługi faktoringu wierzytelności należy uznać naliczenie tzw. Zaliczki Brutto tj. kwoty odpowiadającej wartości nominalnej nabywanych od Spółki wierzytelności i wypłatę tzw. Zaliczki Netto. Zaliczka Netto stanowi Zaliczkę Brutto pomniejszoną o kwoty należnych Bankowi odsetek dyskontowych oraz naliczonego od tych kwot podatku VAT. W praktyce, Bank wypłaca zatem kwotę finansowania pomniejszoną o pobrane z góry wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług faktoringowych w postaci odsetek dyskontowych.

W ocenie Banku, rozpoznanie transakcji faktoringowej w taki sposób znajduje uzasadnienie w charakterze transakcji faktoringowej, która polega na zapewnieniu finansowania Spółce w oparciu O nabycie Wierzytelności Leasingowych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W ocenie Banku, na podstawie tego przepisu przychodem Banku uzyskiwanym z tytułu umów faktoringowych, obejmujących nabycie Wierzytelności Leasingowych, powinna być wartość uzyskanych odsetek dyskontowych.

4. W jaki sposób Bank rozliczał podatkowo spłaty otrzymywane od Dłużników, w szczególności, czy rozpoznawał z tego tytułu przychód w wysokości spłaty i koszty nabycia Wierzytelności?

Przychód Banku z tytułu umów faktoringowych rozpoznawany był wynikowo. Przychodem Banku było wynagrodzenie w postaci odsetek dyskontowych, obliczonych zgodnie ze szczegółowymi postanowieniami umów faktoringu.

Biorąc pod uwagę, iż zgodnie z umową faktoringu za zapłatę ceny należy uznać naliczenie przez Bank tzw. Zaliczki Brutto odpowiadającej wartości nominalnej nabywanych wierzytelności, spłatom wierzytelności dokonywanym przez leasingobiorców odpowiadał koszt nabycia wierzytelności dokładnie w wysokości spłaty. W konsekwencji stosowanego wynikowego sposobu rozliczania transakcji faktoringowych dla celów podatku dochodowego, Bank nie rozpoznawał z tego tytułu przychodu w wysokości spłat oraz kosztów nabycia Wierzytelności.

5. Czy kwota uzyskana przez Bank z tytułu zwrotnego przeniesienia Wierzytelności będzie równa, niższa, czy wyższa niż ich wartość nominalna pomniejszona o odsetki dyskontowe?

Kwota uzyskana przez Bank z tytułu częściowego rozwiązania umów faktoringu kalkulowana będzie poprzez pomniejszenie wartości nominalnej o wartość odsetek dyskontowych skalkulowanych za okres od dnia pierwotnego wykupu, do dnia częściowego rozwiązania umów faktoringu dla wskazanych wierzytelności. Będzie ona więc wyższa od wartości nominalnej pomniejszonej pierwotnie o odsetki dyskontowe kalkulowane za okres od dnia pierwotnego wykupu do terminu płatności wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy częściowe rozwiązanie zawartych umów faktoringu i zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych z Banku do Spółki powinno być rozpoznane przez Bank dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jako zmniejszenie przychodu wskazanego wcześniej przez Bank z tytułu wynagrodzenia w postaci odsetek dyskontowych za świadczoną usługę faktoringową?

Zdaniem Banku, częściowe rozwiązanie zawartych umów faktoringu i zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych z Banku do Spółki powinno być rozpoznane przez Bank dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wyłącznie jako zmniejszenie przychodu wykazanego wcześniej przez Bank z tytułu wynagrodzenia w postaci odsetek dyskontowych za świadczoną usługę faktoringową. Korekta taka powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 Ustawy o CIT są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jak wynika z art. 12 ust. 3a Ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, z tytułu świadczonej na rzecz Spółki usługi faktoringowej Bank uzyskuje wynagrodzenie w postaci odsetek dyskontowych. Zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych z Banku do Spółki zostanie dokonane w wyniku częściowego rozwiązania zawartych umów faktoringu, na podstawie których wierzytelności te zostały wcześniej przeniesione ze Spółki do Banku. W zamian za zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych, Spółka zwróci Bankowi część ceny zapłaconej wcześniej za te wierzytelności. Odpowiednio skorygowane zostanie również wynagrodzenie pobrane przez Bank z tytułu wykonania usługi faktoringowej, w postaci odsetek dyskontowych uzyskanego przez Bank na nabyciu przedmiotowych Wierzytelności.

W konsekwencji, w opinii Banku, korekta wynagrodzenia uzyskanego przez Bank z tytułu usługi faktoringowej powinna zostać odzwierciedlona w rachunku podatkowym, jako korekta przychodu wcześniej wykazanego do opodatkowania. Korekta taka powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym Bank wystawi na Spółkę fakturę korygującą pierwotne wynagrodzenie z umowy faktoringu. Wynika to z art. 12 ust. 3j Ustawy o CIT, który stanowi:

"Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty."

Jak wynika z opisu planowanej operacji, korekta dyskonta nie będzie wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, lecz związana będzie z częściowym rozwiązaniem umowy faktoringowej i zwrotnym przeniesieniem Wierzytelności Leasingowych na Spółkę. W konsekwencji, korekta przychodu w omawianym zakresie powinna zostać dokonana w bieżącym okresie rozliczeniowym.

Podsumowując, częściowe rozwiązanie zawartych umów faktoringu i zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych z Banku do Spółki powinno być rozpoznane przez Bank dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wyłącznie jako zmniejszenie przychodu wykazanego wcześniej przez Bank z tytułu wynagrodzenia w postaci odsetek dyskontowych za świadczoną usługę faktoringową. Korekta taka powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: u.p.d.o.p.) nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

I tak, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, iż o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in.:

* przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3);

* przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4).

Jak stanowi art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy należy na początku dokonać analizy - na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych - umów faktoringu zawartych przez Bank z leasingodawcą (określanym jako Spółka).

W polskim systemie prawnym nie ma legalnej definicji umowy faktoringu. Należy ona do, zawieranych na zasadzie swobody umów, nienazwanych umów prawa handlowego, które kształtuje zwyczaj i potrzeby obrotu gospodarczego. W tym przypadku, na podstawie art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony zawierają umowę wedle swojego uznania, jednak tak, aby jej treść nie była sprzeczna z przepisami ustawy. Faktoring jest więc specyficznym stosunkiem prawnym, w którym uczestniczą co najmniej trzy podmioty - faktor, przedsiębiorca (faktorant), który w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zbywa towary lub świadczy usługi z odroczonym terminem płatności, oraz klienci faktoranta (dłużnicy). Na podstawie umowy faktoringu przedsiębiorca (faktorant) przenosi na rzecz wyspecjalizowanej instytucji (faktora) przysługujące mu od indywidualnych kontrahentów wierzytelności z tytułu dostaw towarów i usług (zazwyczaj krótkoterminowe), właściwie udokumentowane (np. fakturami), w zamian za zapłatę określonej w umowie sumy pieniężnej (zaliczki, przedpłaty). Faktor równocześnie zobowiązuje się do ściągnięcia tych wierzytelności nawet w razie trudności płatniczych u dłużników.

W następstwie zawarcia umowy faktoringu faktor uzyskuje więc status wierzyciela, uprawnionego do dochodzenia świadczeń bezpośrednio od dłużnika. W wyniku nabycia wierzytelności objętych umowami faktoringowymi faktor wstępuje w prawa wierzyciela uprawnionego do dochodzenia tych wierzytelności od dłużnika, przejmując tym samym nad nimi kontrolę. W wyniku cesji wierzytelności przenoszone wierzytelności stają się własnością Wnioskodawcy i pozostają od tej chwili w jego dyspozycji i pod jego kontrolą. Wierzytelności te cechują się ustaloną na podstawie faktur ściśle określoną wartością. Tym samym spełniają wszelkie przesłanki pozwalające zakwalifikować je do składników majątkowych faktora. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2342 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o aktywach - rozumie się przez to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Jak już zauważono umowa faktoringu jest umową nienazwaną. Łączy ona elementy różnych umów z Kodeksu cywilnego, np. cesji wierzytelności i umowy zlecenia. W jej ramach faktor zobowiązuje się też do wykonania czynności dodatkowych, niezwiązanych już bezpośrednio z samą cesją.

Ważną cechą umowy faktoringu (w odróżnieniu od klasycznej umowy cesji wierzytelności) jest to, że faktor często zobowiązuje się w niej do dodatkowych świadczeń na rzecz faktoranta, za które pobiera stosowne wynagrodzenie. W związku z tym faktor wypłaca faktorantowi sumę wierzytelności pomniejszoną o to wynagrodzenie.

Na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych samo nabycie wierzytelności nie stanowi podstawy do rozpoznania przychodu, w szczególności rozumianego jako spodziewany wpływ z windykacji należności. Przychód ten powstaje z tytułu spłaty/windykacji należności z datą faktycznego otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności. Przychodowi temu towarzyszyć będą koszty uzyskania przychodów w wysokości ceny zapłaconej za nabyte wierzytelności. Przychodem podatkowym będzie także cena sprzedaży uzyskana ze w przypadku ewentualnej cesji wierzytelności. Tym samym przychodami z tytułu zawieranych umów faktoringu będą zarówno przychody pochodzące ze spłaty wierzytelności, jak również prowizja podstawowa, dodatkowa, windykacyjna, odsetki i inne opłaty stanowiące wynagrodzenie za usługi dodatkowe świadczone przez faktoranta.

Jak wynika ze złożonego wniosku w ramach umów faktoringowych Bank oprócz nabycia wierzytelności leasingowych świadczy na rzecz leasingodawcy (Spółki) usługi faktoringowe polegające na: nabywaniu Wierzytelności Faktoranta, w ramach faktoringu pełnego z przejęciem przez Bank ryzyka niewypłacalności Kontrahentów; ewidencjonowaniu i prowadzeniu rozliczeń nabytych Wierzytelności; dostarczeniu informacji o stanie rozliczeń związanych z realizacją Umowy. Z tytułu świadczonych usług Bank pobiera wynagrodzenie w postaci odsetek dyskontowych, obliczonych zgodnie ze szczegółowymi postanowieniami umów faktoringu. Wynagrodzenie to pobierane jest z góry poprzez pomniejszenie ceny należnej Spółce z tytułu cesji wierzytelności leasingowych. Tak więc w wyniku umów faktoringu Wnioskodawca: nabywa wierzytelności za cenę równą ich wartości nominalnej oraz uzyskuje wynagrodzenie (odsetki dyskontowe) od Spółki za świadczone usługi faktoringowe.

Wynagrodzenie w postaci odsetek dyskontowych stanowi przychód należny opodatkowany zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. jako przychód związany z działalnością gospodarczą.

Przedmiotem wątpliwości Banku są podatkowe skutki częściowego rozwiązania zawartych umów faktoringu i zwrotne przeniesienie wierzytelności z Banku do Spółki. W wyniku tego zdarzenia Spółka zwróci Bankowi część ceny zapłaconej wcześniej za te wierzytelności. Odpowiednio skorygowane zostanie również wynagrodzenie pobrane przez Bank z tytułu wykonania usługi faktoringowej, w postaci odsetek dyskontowych uzyskanego przez Bank na nabyciu przedmiotowych Wierzytelności, co zostanie potwierdzona fakturą korygującą.

Zdaniem Wnioskodawcy, częściowe rozwiązanie zawartych umów faktoringu i zwrotne przeniesienie Wierzytelności Leasingowych z Banku do Spółki powinno być rozpoznane wyłącznie jako zmniejszenie przychodu wykazanego wcześniej przez Bank z tytułu wynagrodzenia w postaci odsetek dyskontowych za świadczoną usługę faktoringową. Korekta taka powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca.

Organ potwierdza stanowisko Wnioskodawcy co do momentu dokonania korekty przychodu wykazanego uprzednio jako przychód należny z tytułu odsetek dyskontowych za świadczoną usługę faktoringu. Tak jak zauważa Wnioskodawca wynika to z treści art. 12 ust. 3j u.p.d.o.p., zgodnie z którym jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W wyniku częściowego rozwiązania umów faktoringu dochodzi jednocześnie do zwrotnej cesji wierzytelności leasingowych nabytych uprzednio przez Bank od leasingodawcy. W wyniku tej operacji (oprócz odpowiedniego skorygowania wysokości odsetek dyskontowych) Spółka zwróci Bankowi część ceny zapłaconej wcześniej przez niego za nabyte wierzytelności. Ponieważ, jak wynika z wniosku, otrzymana przez Wnioskodawcę kwota zwrotu będzie opowiadać wartości nominalnej przenoszonych zwrotnie wierzytelności pomniejszonej o odpowiednią korektę wynagrodzenia w tym zakresie operacja ta będzie neutralna podatkowo.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 208 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.