0114-KDIP2-2.4010.64.2017.1.JG

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości niewpłacania zaliczki za ostatni kwartał w sytuacji złożenia zeznania oraz zapłaty podatku w terminie przez Spółkę, jako małego podatnika, w przypadku roku podatkowego niepokrywającego się z rokiem kalendarzowym (pytanie nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalenia terminów wpłaty zaliczek kwartalnych oraz możliwości niewpłacania zaliczki za ostatni kwartał w sytuacji złożenia zeznania oraz zapłaty podatku w terminie przez Spółkę, jako małego podatnika, w przypadku roku podatkowego niepokrywającego się z rokiem kalendarzowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną (winno być: spółką z ograniczoną odpowiedzialnością - przypis organu), podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: "CIT"), który podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy jego pierwszy rok obrotowy zakończył się 31 stycznia 2017 r. Przed jego zakończeniem dokonana została zmiana roku obrotowego Wnioskodawcy.

Zgodnie ze zmodyfikowanym brzmieniem statutu Wnioskodawcy oraz treścią art. 8 ust. 3 Ustawy CIT, kolejny rok podatkowy Wnioskodawcy rozpoczął się 1 lutego 2017 r. i zakończy się 30 listopada 2018 r.

Wnioskodawca zgłosił w terminie informacje o wyborze i zmianie roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy.

Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 Ustawy o CIT.

Wnioskodawca wybrał kwartalny sposób wpłacana zaliczek zgodnie z art. 25 ust. 1b Ustawy o CIT składając stosowną informację do urzędu skarbowego.

Wnioskodawca nie uzyskuje przychodów z działalności rolniczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w powyższym stanie faktycznym na podstawie art. 25 ust. 1c Ustawy o CIT Wnioskodawca powinien opłacać zaliczkę kwartalną do 20 dnia miesiąca następującego po ostatnim miesiącu pełnego kwartału (okresu 3 miesięcy) swojego roku podatkowego (20 maja, 20 sierpnia, 20 listopada, 20 lutego) obejmując nią kolejne 3 miesiące swojego roku podatkowego czy też może powinien opłacać zaliczkę kwartalną do 20 dnia miesiąca następującego po ostatnim miesiącu pełnego kwartału roku kalendarzowego (20 kwietnia, 20 lipca, 20 października, 20 stycznia) obejmując nią kolejne 3 miesiące roku kalendarzowego?

2. Czy w powyższym stanie faktycznym na podstawie art. 25 ust. 1c Ustawy o CIT Wnioskodawca powinien wpłacić ostatnią zaliczkę kwartalną obecnie trwającego roku obrotowego, kończącego się 30 listopada 2018 r. w terminie do dnia 20 grudnia 2018 r. i objąć nią jedynie miesiąc listopad czy też powinien wpłacić zaliczkę kwartalną za miesiące listopad i grudzień w terminie do dnia 20 stycznia 2019 r.

3. Czy w powyższym stanie faktycznym Wnioskodawca może na podstawie art. 25 ust. 1c Ustawy o CIT nie wpłacać zaliczki za ostatni kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 postawione we wniosku. Odpowiedzi w zakresie pozostałej części (pytania oznaczone we wniosku numerami 1 i 2) udzielono w odrębnej interpretacji.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, może on na podstawie art. 25 ust. 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.; dalej: "Ustawa o CIT"), nie wpłacać zaliczki za ostatni kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 25 ust. 1b Ustawy o CIT, mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne.

Wedle art. 25 ust. 1c Ustawy o CIT, zaliczki kwartalne, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który jest wpłacana zaliczka. Zaliczkę za ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT.

Przepis art. 25 ust. 1c Ustawy o CIT nie wyklucza opłacania kwartalnych zaliczek na CIT w przypadku, gdy rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i jest dłuższy niż 12 miesięcy.

Skoro możliwe jest kwartalne rozliczanie zaliczek, to powinno też być możliwe dokonanie rozliczenia zaliczki za ostatni kwartał w zeznaniu rocznym, w przypadku złożenia zeznania w terminie do wpłacenia zaliczki za ostatni kwartał.

Zatem, jeżeli podatnik do 20 dnia miesiąca następującego po zakończeniu ostatniego kwartału roku podatkowego dłuższego niż 12 miesięcy, złoży zeznanie roczne oraz rozliczy CIT, nie będzie zobowiązany do opłacania zaliczki za ten czwarty kwartał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.