0114-KDIP2-2.4010.438.2019.2.RK - Opłaty licencyjne ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych - wyłączenie z kosztów podatkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2019 r. (data nadania 31 października 2019 r., data wpływu 7 listopada 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4010.438.2019.1.RK z dnia 24 października 2019 r. (data nadania 24 października 2019 r., data odbioru 28 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do kosztu opłat licencyjnych, ponoszonego przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, w związku z zastosowaniem art. 15e ust. 11 pkt 1 ww. ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do kosztu opłat licencyjnych, ponoszonego przez Spółkę na rzecz podmiotu powiązanego, w związku z zastosowaniem art. 15e ust. 11 pkt 1 ww. ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X S.A. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze handlu hurtowego, przede wszystkim na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka należy do międzynarodowej Grupy X (dalej: "Grupa").

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę (dalej: "Umowa") dotyczącą udzielenia Wnioskodawcy przez podmiot z Grupy (dalej: "Licencjodawca") niewyłącznego prawa do używania znaków towarowych i symboli grupy X (dalej: "Licencja", "Licencja na marki", "Marka X") na terytorium Polski.

Wnioskodawca wykorzystuje znaki towarowe i symbole w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Licencjodawca jest względem Spółki podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o CIT).

Wnioskodawca używa znaków towarowych na potrzeby prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej. Znaki towarowe wykorzystywane są przede wszystkim w celu oznaczania punktów sprzedaży. Dodatkowo, cześć towarów będących w sprzedaży jest również opatrywana Znakiem towarowym (dotyczy to nabywanych od podmiotu powiązanego artykułów przemysłowych). Znak towarowy wykorzystywany jest również w ramach działalności sklepu internetowego Wnioskodawcy zarówno jako grafika strony internetowej jak i przy produktach do pakowania (np. taśmy ze znakiem towarowym) zamówionych przez klientów towarów.

Zgodnie z obietnicą marki, czyli bycia "Najlepszym partnerem dla niezależnego biznesu", marka X jest silnie związana z następującymi wartościami:

* odpowiedni i profesjonalny asortyment (czyli oferowane produkty, ich produktów i przede wszystkim ich jakość);

* konkurencyjne i przewidywalne ceny;

* partnerstwo z niezależnymi przedsiębiorstwami i wspieranie ich w codziennych wyzwaniach biznesowych, np. w obszarach innowacji lub regulacji.

Wartości te są rozpoznawane przez klientów Grupy X i pozwalają Wnioskodawcy przyciągać i zatrzymywać klientów.

Przedmiotowe znaki towarowe (będące przedmiotem udzielonej Licencji na marki), ze względu na swoją rozpoznawalność oraz wypracowaną markę, pozytywnie zatem wpływają na pozycję Wnioskodawcy na rynku. Korzystanie ze znaków towarowych wzmacnia pozycję konkurencyjną Wnioskodawcy oraz czyni ją bardziej rozpoznawalną na rynku. Uzyskanie Licencji na Znaki towarowe zwiększa zatem szanse Wnioskodawcy na rozszerzanie grona odbiorców Usług przekładając się tym samym na wzrost generowanych przychodów ze sprzedaży.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawca uprawniony jest do:

* wykonywania czynności związanych z wykorzystywaniem Marki X, w toku codziennej działalności, np. na ulotkach, billboardach i w innych formach budowania marki na rynku;

* rozwijania lokalnego marketingu i reklamy Marki X;

* wykorzystywania i promowania Marki X w lokalnych kampaniach reklamowych i marketingowych.

Zgodnie z Umową, Spółka ponosi na rzecz Licencjodawcy opłaty za prawa do korzystania z nabywanej Licencji dotyczącej praw do używania znaków towarowych (Wynagrodzenie). Wysokość naliczonej opłaty licencyjnej zależy od marży EBIT (wyniku finansowego brutto) Wnioskodawcy, zdefiniowanej jako wynik finansowy brutto podzielony przez przychody zewnętrzne brutto zgodnie z MSSF. Dlatego, jako że marża EBIT uwzględnia odliczenia za wykonywane funkcje i lokalnie podejmowane ryzyko, a także pozostałe zyski i straty związane z marką, opłata za licencję na markę rośnie wraz z rentownością Wnioskodawcy.

Dokładny mechanizm naliczania opłaty licencyjnej jest następujący: * Marża EBIT przed opłatą licencyjną jest mniejsza lub równa 0,0%.

W takim wypadku opłata licencyjna wynosi 0,0% Zakłada się, że marka X ma niewielki wpływ na zwiększanie sprzedaży w danym kraju, na co wskazują wygenerowane straty; * Marża EBIT przed opłatą licencyjną jest większa niż 0,0% ale mniejsza lub równa dwukrotność kwartyla górnego wyniku analizy porównawczej opłat licencyjnych.

Jeżeli marża EBIT bez licencji za markę wynosi więcej niż 0,0%, ale nie więcej niż dwukrotność górnego kwartyla wyniku analizy porównawczej opłat licencyjnych, Wnioskodawca musi uiścić opłatę licencyjną w wysokości 50% wartości EBIT przed opłatą licencyjną za markę. Dlatego w tym zakresie opłata licencyjna wzrasta aż do poziomu górnego kwartyla porównywalnych opłat licencyjnych ustalonego w globalnej analizie porównawczej; * Marża EBIT przed opłatą licencyjną jest większa niż dwukrotność kwartyla górnego wyniku analizy porównawczej opłat licencyjnych.

Jeżeli marża EBIT przed licencją na markę przekracza dwukrotność górnego kwartyla wyniku analizy porównawczej opłat licencyjnych, Wnioskodawca musi uiścić opłatę licencyjną w wysokości górnego kwartyla porównywalnych opłat licencyjnych, opartą na osiągniętych zewnętrznych przychodach netto. W takich sytuacjach naliczana opłata licencyjna ograniczana jest więc do górnego kwartyla porównywalnych opłat licencyjnych wyznaczonego w globalnej analizie porównawczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, wynagrodzenie za Markę X skorelowana jest bez wątpienia z osiąganym przez Spółkę przychodem operacyjnym osiąganym ze sprzedaży towarów.

Bez względu na wskaźnik EBIT osiągnięty przez Wnioskodawcę, wysokość wynagrodzenia Licencjodawcy za udzielenie Licencji uzależniona jest zawsze od obrotu (przychodu ze sprzedaży produktów) Spółki, ponieważ to obrót stanowi podstawę, od której to kalkulowana jest wysokość opłaty licencyjnej. Wskaźnik EBIT determinuje jedynie wysokość procentu, według którego jest kalkulowana wysokość wynagrodzenia Licencjodawcy, obliczanego od obrotu (przychodu ze sprzedaży produktów) Spółki. Powyższy schemat oznacza, że wynagrodzenie należne Licencjodawcy z tytułu Licencji jest zmienne i jest w sposób bezpośredni skorelowane z wartością przychodu osiągniętego przez Wnioskodawcę.

Na zakończenie Spółka chciałaby wskazać, że z wniosku Wnioskodawcy toczy się obecnie postępowanie w sprawie ustalenia cen transakcyjnych (APA) w zakresie przedmiotowej transakcji tj. udzielenia licencji na Markę X.

Pismem z dnia 30 października 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny o dane identyfikujące zagranicznego usługodawcę:

Licencjodawcą jest (...)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wynagrodzenie płacone Licencjodawcy stanowi koszt opłat zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji od 1 stycznia 2018 r. koszty wynagrodzenia nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki w oparciu o przepisy art. 15e ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty opłat licencyjnych z tytułu Licencji mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z nabyciem przez Wnioskodawcę towarów, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej "ustawa o CIT"), a w konsekwencji ww. koszty nie będą podlegały ograniczeniu na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, koszty opłat licencyjnych będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek. Zarazem zgodnie z art. 15e ust. 12 ustawy o CIT, powyższy przepis stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł.

Na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wyłączeniem z kosztów podatkowych zostały objęte opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 tj.:

* autorskich lub pokrewnych praw majątkowych;

* licencji;

* praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - prawo własności przemysłowej oraz wartości stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru (produktu) lub świadczeniem usługi.

Ustawodawca wyjaśnił w treści uzasadnienia do ustawy nowelizującej (wprowadzającej powyżej wskazane przepisy), że: "Celem tego wyłączenia - w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży; towaru lub usługi - jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego na danej działalności." Biorąc pod uwagę wskazany stan faktyczny, na podstawie Licencji Wnioskodawca uzyskał prawo do wykorzystywania Znaku X w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Gdyby Wnioskodawca nie ponosił kosztów opłaty licencyjnej, nie mógłby prowadzić działalności operacyjnej pod Marką X, a tym samym uzyskiwać przychodów z prowadzonej działalności. Byłaby to znaczna przeszkoda w konkurowaniu z innymi podmiotami globalnymi operującymi na terenie Polski w zakresie tożsamym z Wnioskodawcą tj. sprzedażą hurtową towarów. W sytuacji, gdyby Spółka nie działała w Grupie X z wykorzystaniem Znaków towarowych, popyt na towary oferowane przez Wnioskodawcę byłby mniejszy. W konsekwencji przychody ze sprzedaży byłyby niższe. Zachodzi więc bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy między ponoszonymi przez Wnioskodawcę kosztami Licencji a sprzedażą towarów. Wykorzystywanie przez Spółkę Znaków towarowych w sposób bezpośredni przyczynia się do osiągania większych przychodów ze sprzedaży towarów oferowanych przez Wnioskodawcę.

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się również w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2019 r. o sygn. 0111-KDIB2-3.4010.54.2019.1.k.k. w której organ stwierdził, że: "Rozpoznawalność znaku na rynku wpływa pozytywnie na wiarygodność Spółki jako pożyczkodawcy, co przekłada się na liczbę zawartych umów z klientami. W sytuacji, w której Spółka nie oznaczałaby wyprodukowanych przez siebie towarów znaną marką, popyt na jej produkty byłby znacznie mniejszy. Znaki towarowe stanowią element produktu, który wpływa na jego wartość, cenę, rozpoznawalność rynkową i w konsekwencji na potencjał sprzedaży. Wykorzystywanie przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej znaku towarowego warunkuje możliwość oferowania produktów, bez ponoszenia opłaty za znak Spółka nie miałaby prawa do oznaczenia swoich produktów znakiem towarowym. Bez prawa do wykorzystywania znaku towarowego, Spółka nie byłaby w stanie konkurować na rynku".

Dodatkowo należy podkreślić, iż wysokość Wynagrodzenia przysługującego Licencjodawcy z tytułu korzystania przez Wnioskodawcę ze znaków towarowych bezpośrednio powiązana z wartością przychodów uzyskanych przez Spółkę ze sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę. Innymi słowy wzrost sprzedaży towarów przekłada się bezpośrednio na wzrost wysokości wynagrodzenia Licencjodawcy z tytułu korzystania przez Wnioskodawcę z Licencji.

Powyższa argumentacja znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2018 r. o sygn. 0114-KD1P2-3. 4010.15.2018.1.PS, w której organ odstępując od uzasadnienia uznał następujące stanowisko podatnika za prawidłowe: "Również przyjęty przez Spółkę oraz Podmiot Powiązany model rozliczeń wynagrodzenia za Licencję Znakową wskazuje na to, że cena sprzedaży nabywanych i dystrybuowanych przez Wnioskodawcę Towarów jest skorelowana z kosztami tej licencji.

W tym zakresie bezpośredni związek kosztów Licencji Znakowej z nabywanymi Towarami przejawia się w istnieniu zależności kwotowej pomiędzy wysokością kosztu Licencji Znakowej a przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Towarów przy wykorzystaniu Znaków Towarowych. Wynika to z tego, że wynagrodzenie ponoszone na rzecz Podmiotu Powiązanego stanowi określony procent wartości netto sprzedanych Towarów, co sprawia, że wysokość wynagrodzenia jest wprost zależna od wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że koszty Licencji Znakowej należnej Podmiotowi Powiązanemu definiowane są wartością sprzedaży nabytych przez Wnioskodawcę Towarów opatrzonych Znakami Towarowymi, a cena sprzedaży Towarów została skalkulowana tak, że zawiera w sobie koszt opłaty za Licencję Znakową. Niewątpliwie jest to wyraz związku kwotowego pomiędzy wysokością ponoszonych kosztów Licencji Znakowej a nabywanymi i dystrybuowanymi Towarami. Niezależnie bowiem od tego, czy wartość Licencji Znakowej zostałaby ujęta wprost w jednostkowej cenie nabycia Towarów czy też wynagrodzenie za nią będzie ponoszone w sposób opisany we wniosku (jako określony procent wartości sprzedaży Towarów realizowanej przez Wnioskodawcę, faktyczna cena sprzedaży Towarów musi uwzględniać okoliczność ponoszenia kosztów Licencji Znakowej na rzecz Podmiotu Powiązanego. Powyższe oznacza, że w odniesieniu do kosztów Licencji Znakowej spełniony jest również związek kwotowy jako element bezpośredniego związku tych kosztów z przychodami uzyskanymi z nabywanych i dystrybuowanych Towarów".

Podsumowując, koszt Wynagrodzenia pozostaje zatem w bezpośrednim i wyraźnym związku przyczynowo-skutkowym ze sprzedawanymi przez Wnioskodawcę towarami. Konsekwentnie zatem, zdaniem Spółki, trzeba przyjąć, że koszty Wynagrodzenia są kosztami bezpośrednio związanymi z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów, tj. że są to koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Argumentacja przedstawiona przez Spółkę w niniejszym wniosku znajduje również potwierdzenie w oficjalnym stanowisku MF zaprezentowanym w Informacji Ministerstwa Finansów z 23 kwietnia 2018 r. pt. "Koszty usług i praw bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi", zgodnie z którym: "Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością "wytwarzania' lub "nabywania" towaru albo "świadczenia" usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu " inkorporowanych" w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi".

We wskazanej powyżej informacji, Ministerstwo Finansów jako przykład zastosowania wyłączenia z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT wskazało koszty licencji na znak towarowy wykorzystywany na potrzeby świadczenia umowy dystrybucyjnej, wskazując, że brak posiadania przedmiotowej licencji uniemożliwiłby Spółce w praktyce sprzedaż produktów na rzecz konsumentów w Polsce. Produkty te z kolei Spółka nabywa od innego podmiotu z grupy. Konsekwentnie, MF podkreślił rolę udzielonej licencji, która w istocie warunkuje podatnikowi możliwość prowadzenia sprzedaży na terytorium Polski.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych. Dla przykładu można wskazać interpretacje indywidualne prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

* 5 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.56.2019.2.AR,

* 18 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.647.2018.1.RK,

* 1 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.594.2018.3.JG,

* 19 grudnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.538.2018.1.AM,

* 13 grudnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.514.2018.1.SJ,

* 23 listopada 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.487.2018.1.AG,

* 9 listopada 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.475.2018.1.RK.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty opłat licencyjnych z tytułu Licencji mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z nabyciem przez Wnioskodawcę towarów, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, w konsekwencji koszty te nie będą podlegały ograniczeniu na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, a więc będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ interpretacyjny informuje ponadto, że nie odnosi się do sposobu kalkulacji wysokości wynagrodzenia uiszczanego na rzecz podmiotu powiązanego opartego o wskaźnik (marżę) EBIT. Wysokość oraz sposób kalkulacji wynagrodzenia na rzecz podmiotu powiązanego może być przedmiotem postępowania w sprawie ustalenia cen transakcyjnych (APA) w zakresie przedmiotowej licencji.

Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, dalej: "Ustawa zmieniająca"), która - zgodnie z art. 48 tej ustawy - z dniem 1 stycznia 2019 r. zmieniła brzmienie art. 15e u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 Ustawy zmieniającej, w art. 15e w ust. 1 część wspólna otrzymuje brzmienie: "poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek".

Niniejsza zmiana ma wyłącznie charakter porządkujący i ma na celu dostosowanie brzmienia art. 15e do:

1. numeracji i treści artykułów dodanego - na podstawie art. 2 pkt 9 Ustawy zmieniającej

- Rozdziału 1a u.p.d.o.p. oraz 2. uchylenia - na podstawie art. 2 pkt 8 Ustawy zmieniającej - art. 11 u.p.d.o.p.

W światle - obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. - art. 11a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. - ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

Przywołane zmiany w przepisach nie miały jednak wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie w sprawie.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach są one wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.