0114-KDIP2-2.4010.287.2017.1.AZ - Dokumentacja cen transferowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia znaczenia pojęcia "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT - w odniesieniu do transakcji umowy kredytu, umowy pożyczki, poręczenia, gwarancji, które zostały zawarte w roku podatkowym N, a w efekcie w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d - obowiązku sporządzenia przez Bank dokumentacji cen transferowych - jest prawidłowe;

* ustalenia znaczenia pojęcia "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy o CIT w sytuacji przedłużenia w jednym z kolejnych lat podatkowych, po roku udzielenia albo otrzymania kredytu lub pożyczki, terminu spłaty kapitału i/lub odsetek kredytów lub pożyczek - począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty kredytów lub pożyczek aż do momentu zakończenia umowy kredytu lub pożyczki, a w efekcie w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d obowiązku sporządzenia przez Spółkę dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach podatkowych począwszy od roku podatkowego w którym nastąpiło przedłużenie terminu spłaty kredytu lub pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji z podmiotem powiązanym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 1988 z późn. zm.; dalej: Prawo bankowe) posiadającym siedzibę w Polsce i podlegającym opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia.

Bank zawiera transakcje z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy CIT (dalej: "Podmioty powiązane") i na podstawie art. 9a ust. 1 ustawy CIT jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej do transakcji lub innych zdarzeń z ww. podmiotami.

Bank zawierał lub będzie zawierał w przyszłości transakcje z Podmiotami powiązanymi obejmujące:

* udzielanie albo otrzymywanie kredytów lub pożyczek, za wynagrodzeniem, przy czym Bank dopuszcza możliwość przedłużania terminów spłaty kapitału i/lub odsetek tych kredytów lub pożyczek;

* udzielania poręczeń za wynagrodzeniem;

* udzielenia lub otrzymywania gwarancji bankowych za wynagrodzeniem.

W powyższym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Bank powziął następujące wątpliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do transakcji wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, które zostały zawarte lub będą zawarte w roku podatkowym N, należy uznać, że są one "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy CIT - w kolejnych latach podatkowych (odpowiednio latach podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.) aż do momentu zakończenia umowy kredytu, pożyczki, poręczenia czy gwarancji i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d ustawy CIT - Bank będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach (począwszy od roku N+1)?

2. W przypadku uznania stanowiska Banku w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, czy w sytuacji przedłużenia w jednym z kolejnych lat podatkowych (odpowiednio w jednym z lat podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.) po roku udzielenia albo otrzymania kredytu lub pożyczki (rok N) terminu spłaty kapitału i/lub odsetek kredytów lub pożyczek wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że transakcje te są "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy CIT - począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty kredytów lub pożyczek aż do momentu zakończenia umowy kredytu lub pożyczki i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d ustawy CIT - Bank będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach podatkowych począwszy od roku podatkowego w którym nastąpiło przedłużenia terminu spłaty kredytu lub pożyczki (odpowiednio od jednego z lat podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.)?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zdaniem Banku, w odniesieniu do transakcji wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, które zostały zawarte lub będą zawarte w roku podatkowym N, należy uznać, że nie są one "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm., dalej: "ustawa CIT") - w kolejnych latach podatkowych (odpowiednio latach podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.) aż do momentu zakończenia umowy kredytu, pożyczki, poręczenia czy gwarancji i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d - Bank nie będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach (począwszy od roku N+1).

Ad. 2

Zdaniem Banku, w sytuacji przedłużenia w jednym z kolejnych lat podatkowych (odpowiednio w jednym z lat podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.) po roku udzielenia albo otrzymania kredytu lub pożyczki (rok N) terminu spłaty kapitału i/lub odsetek kredytów lub pożyczek wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że transakcje te nie są "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT - począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty kredytów lub pożyczek aż do momentu zakończenia umowy kredytu lub pożyczki i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d ustawy CIT - Bank nie będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach podatkowych począwszy od roku podatkowego w którym nastąpiło przedłużenia terminu spłaty kredytu lub pożyczki (odpowiednio od jednego z lat podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.).

Ad. 1

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT, podatnicy których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro, dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej "dokumentacją podatkową".

Zdaniem Banku powołany przepis wskazuje jednoznacznie, że podatnicy są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej jedynie dla transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w danym roku podatkowym.

Zgodnie z definicjami słownika języka polskiego PWN1 "dokonywać" oznacza doprowadzić coś do końca, zaś "dokonywać się" to dojść do skutku.

Mając na uwadze słownikowe znaczenie pojęcia dokonywać Bank stoi na stanowisku, że użyty w art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a zwrot "dokonujący w roku podatkowym transakcji" odnosi się do transakcji, które w danym roku podatkowym "doszły do skutku".

W tym kontekście należy wskazać, że zgodnie z art. 69 ust. 1 prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Z kolei zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.., dalej: "k.c.") przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 876 § 1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

W myśl art. 81 ust. 1 prawa bankowego gwarancja bankowa jest natomiast jednostronnym zobowiązaniem banku - gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji) określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania zapłaty, bank ten wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji - bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku. Zgodnie z ust. 2 cytowanego przepisu udzielenie i potwierdzenie gwarancji bankowej następuje na piśmie pod rygorem nieważności.

Mając na uwadze powołane definicje Bank jest zdania, że transakcja jest dokonywana, a więc "dochodzi do skutku":

* w odniesieniu do umowy kredytu - w momencie zobowiązania się kredytodawcy do udzielenia kredytu i zobowiązania się kredytobiorcy do jego zwrotu wraz z odsetkami i prowizją - czyli de facto w momencie zawarcia umowy kredytu;

* w odniesieniu do umowy pożyczki - w momencie zobowiązania się pożyczkodawcy do jej udzielenia i zobowiązania się pożyczkobiorcy do jej spłaty - czyli de facto w momencie zawarcia umowy pożyczki;

* w odniesieniu do umowy poręczenia - w momencie zobowiązania się poręczyciela względem dłużnika do wykonania zobowiązania, gdyby on tego zobowiązania nie wykonał - czyli de facto w momencie zawarcia umowy poręczenia;

* w odniesieniu do gwarancji bankowej - w momencie zobowiązania się gwaranta względem beneficjenta do wykonania świadczenia przyrzeczonego gwarancją - czyli de facto w momencie wystawienia pisemnej gwarancji bankowej.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Bank jest zdania, że w odniesieniu do transakcji wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, które zostały zawarte lub będą zawarte w roku podatkowym N, należy uznać, że nie są "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT - w kolejnych latach podatkowych (odpowiednio latach podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.) aż do momentu zakończenia umowy kredytu, pożyczki, poręczenia czy gwarancji i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d - Bank nie będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji również w kolejnych latach (począwszy od roku N+1).

Końcowo Wnioskodawca podkreśla, że analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 października 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.283.2017.1.APO.

Ad. 2

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT, podatnicy których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro, dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej "dokumentacją podatkową".

Zdaniem Banku, przedłużanie terminów spłaty nie skutkuje zawarciem "nowych transakcji", gdyż nie dochodzi do jej ponownego "dokonania", lecz jedynie zmiany uprzednio zawartej (już "dokonanej") transakcji.

Mając powyższe na uwadze Bank podkreśla, że:

* regulacje prawne w żaden sposób nie wskazują, że zmiana umowy w zakresie wydłużenia terminu jej obowiązywania, skutkuje "dokonaniem" nowej transakcji;

* przepisy nie różnicują skutków zmiany terminu spłaty zobowiązania w zależności od kategorii transakcji (np. kredytu, pożyczki, dostawy towarów, umowy najmu).

Wobec powyższego przyjęcie stanowiska odmiennego od prezentowanego przez Bank prowadziłoby do absurdalnych sytuacji, w których każda zmiana terminu spłaty zobowiązania skutkowałaby "dokonaniem" nowej transakcji. Przykład takiej sytuacji mogłaby stanowić sprzedaż przez podmiot X na rzecz podmiotu Y maszyny i uzgodnienie przez strony trzymiesięcznego terminu płatności liczonego od momentu wystawienia faktury. W przypadku, gdy po zawarciu takiej umowy, ze względu na przejściowe problemy finansowe podmiot X nie byłby w stanie uregulować należności, w związku z czym strony uzgodniłyby nowy termin płatności (np. 6 miesięcy od dnia wystawienia faktury) wówczas przyjmując stanowisko odmienne od prezentowanego przez Bank należałoby uznać, że z uwagi na wydłużenie terminu spłaty zobowiązania ponownie dokonano transakcji tzn. doszło do kolejnej dostawy maszyny.

W konsekwencji, w sytuacji przedłużenia w jednym z kolejnych lat podatkowych (odpowiednio jednym z lat podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.) po roku udzielenia albo otrzymania kredytu lub pożyczki (rok N) terminu spłaty kapitału i/lub odsetek kredytów lub pożyczek wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że transakcje te nie są "dokonywane" - w rozumieniu art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT - w kolejnych latach podatkowych, począwszy od momentu przedłużenia terminu spłaty kredytów lub pożyczek aż do momentu zakończenia umowy kredytu lub pożyczki i w efekcie - w przypadku przekroczenia limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d ustawy CIT - Bank nie będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych dla tych transakcji w kolejnych latach podatkowych począwszy od roku podatkowego w którym nastąpiło przedłużenia terminu spłaty kredytu lub pożyczki (odpowiednio od jednego z lat podatkowych N+1, N+2, N+3 itd.).

Końcowo Bank zwraca uwagę, że analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 października 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.337.2017.1 APO.

Wobec powyższego, Bank wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.