0114-KDIP2-2.4010.23.2020.4.AS - Wydatki na składkę ubezpieczeniową jako pośrednie koszty podatkowe spółki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2020 r. (data wpływu 16 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków ponoszonych przez Spółkę na składkę ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia opon do "pośrednich" kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków ponoszonych przez Spółkę na składkę ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia opon do "pośrednich" kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

XX sp. z o.o. (dalej: "XX" lub "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz rezydentem podatkowym w Polsce, a w konsekwencji podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest również zarejestrowanym czynnym podatkiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") w Polsce.

XX należy do międzynarodowej grupy kapitałowej Y będącej jednym z czołowych producentów samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych na świecie i liderem rynku samochodów klasy premium.

Spółka prowadzi działalność operacyjną w zakresie sprzedaży samochodów osobowych i dostawczych oraz części zamiennych do niech. W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje również opony i kompletne koła (opony na felgach) posiadające homologację X.

Spółka w celu uatrakcyjnienia swojej oferty sprzedażowej w zakresie opon, postanowiła sprzedawać wyłącznie ubezpieczone opony. Oferowanie produktu w postaci opony wraz z ubezpieczeniem ma na celu zachęcenie do zakupu opon przez klientów, którym zależy na najwyższej jakości nabywanych opon oraz ich niezawodności oraz utrzymanie odpowiedniego statusu marki premium.

W konsekwencji, Spółka zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia opon z wybranym przez Spółkę ubezpieczycielem (dalej: "Umowa"). Zgodnie z projektem Umowy, ubezpieczenie opon Spółki dotyczyć będzie wszystkich nowych opon i kompletnych kół (opon na felgach) z homologacją, sprzedawanych i montowanych przez Autoryzowane Serwisy X (dalej: "Dealerzy") w Polsce w pojazdach marki X i Y o masie całkowitej poniżej 3,5 t dmc, dopuszczonych do ruchu na drogach publicznych zgodnie z lokalnymi przepisami ruchu drogowego i należących do oryginalnego wyposażenia producenta (OEM) bądź zgodnych z wytycznymi producenta.

Spółka będzie działała jako ubezpieczający i będzie w szczególności zobowiązana przekazywać do ubezpieczyciela informację co do liczby sprzedanych opon oraz opłacać składkę ubezpieczeniową w terminie i w pełnej wysokości. Całkowita wysokość składki ubezpieczeniowej w danym okresie rozliczeniowym będzie zależna od liczby sprzedanych opon - koszt składki przypadający na jedną oponę będzie stały i niezależny od parametrów technicznych sprzedanej opony, czy jej wartości rynkowej.

Zgodnie z projektem Umowy, Ubezpieczyciel będzie wystawiał fakturę w odniesieniu do całkowitej kwoty składek za półroczny okres ochrony ubezpieczeniowej. Składki ubezpieczeniowe zostaną obliczone na podstawie liczby opon sprzedanych w półroczu poprzedzającym rozpoczęcie ochrony ubezpieczeniowej. W odniesieniu do pierwszego półrocza, liczba opon objętych ochroną ubezpieczeniową będzie obliczana na podstawie liczby opon sprzedanych w porównywalnym okresie 2019 r. poprzedzającym podpisanie umowy.

Dodatkowo, po zakończeniu roku, którego dotyczy ochrona ubezpieczeniowa, na podstawie rzeczywistej liczby opon sprzedanych przez ubezpieczającego - Spółki do Dealerów zostanie dokonane ewentualne ostateczne rozliczenie należnej składki ubezpieczeniowej.

Klient końcowy - właściciel pojazdu X (którym mogą być zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz podmioty gospodarcze) - jako ubezpieczony, uzyska ochronę ubezpieczeniową na wypadek konieczności wymiany opony uszkodzonej w wyniku jej pęknięcia, przebicia, uderzenia lub wybuchu, odpowiednio zdiagnozowanych przez Dealera.

W świetle projektu Umowy w razie powstania wypadku ubezpieczeniowego ubezpieczony będzie mógł się zwrócić do Dealera. W takiej sytuacji Dealer dokona wymiany opony w oparciu o warunki ubezpieczenia. Ubezpieczony zapłaci za nową oponę, prosząc o wydanie mu faktury. Następnie ubezpieczony wyśle do Ubezpieczyciela wniosek o zwrot poniesionych kosztów, korzystając z odpowiedniego formularza zgłoszenia wypadku ubezpieczeniowego wraz z fakturą zakupu uszkodzonej opony oraz fakturą dotyczącą nowej/wymienianej opony. Ubezpieczyciel dokona rejestracji zgłoszonego roszczenia, przeanalizuje wniosek o zwrot kosztów, a następnie wyda decyzję o wypłacie lub odmowie wypłaty odszkodowania. W przypadku uznania odpowiedzialności, ubezpieczyciel wypłaci ubezpieczonemu odszkodowanie zgodnie z ogólnymi warunkami ubezpieczenia określonymi w Umowie.

Spółka planuje rozpocząć sprzedaż opon ubezpieczonych zgodnie z przedstawionym projektem Umowy w 2020 r. W świetle obecnych założeń, sprzedaż ubezpieczonych opon będzie się odbywała następująco:

* Spółka będzie ubezpieczała wszystkie opony, które planuje sprzedać w danym okresie rozliczeniowym i uiszczała składkę według opisanych wyżej zasad (tzn. nie będzie możliwości zakupu opon nieubezpieczonych);

* Ubezpieczone na czas oznaczony opony Spółka będzie sprzedawała do Dealerów za określoną cenę; Dealer nie ma możliwości rezygnacji z ubezpieczenia, wyboru innego ubezpieczyciela, czy też zakupu tańszej opony bez ubezpieczenia;

* Spółka będzie wystawiała faktury dokumentujące sprzedaż ubezpieczonych opon, a nie sprzedaż opony i sprzedaż ubezpieczenia odrębnie;

* Klient końcowy - ubezpieczony będzie dokonywał zakupu opon od Dealera; Klient nie ma możliwości rezygnacji z ubezpieczenia, wyboru innego ubezpieczyciela, czy też zakupu tańszej opony bez ubezpieczenia;

* Dealer będzie wystawiał na sprzedane opony fakturę, która zawiera adnotację o ubezpieczeniu opon oraz numery katalogowe opon. Dane te są podstawą do wnioskowania o zwrot poniesionych przez ubezpieczonego kosztów w sytuacji zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego. Przedmiotem fakturowania będzie sprzedaż ubezpieczonych opon, a nie sprzedaż opony i sprzedaż ubezpieczenia odrębnie.

* Spółka będzie okresowo przekazywała do ubezpieczyciela informację co do liczby sprzedawanych opon;

* Jeśli całkowita liczba sprzedanych opon jest niższa niż liczby sprzedanych opon z poprzedniego okresu rozliczeniowego, Spółka otrzyma od ubezpieczyciela zwrot zapłaconej składki;

* Jeśli całkowita liczba sprzedanych opon jest wyższa niż liczba sprzedanych opon z poprzedniego okresu rozliczeniowego, Spółka otrzyma fakturę uwzględniającą składki pozostające do zapłaty.

W tym kontekście należy wskazać, że koszt polisy ponoszony przez Spółkę będzie stanowił element kalkulacyjny ceny sprzedawanych opon. Niemniej, faktyczny koszt ubezpieczenia opony, który jest kwotą stałą, nie będzie automatycznie podwyższać ceny opony. Spółka oszacował średni koszt ubezpieczenia i zdecydowała, że w celu jego pokrycia podniesie cenę o określony procent pierwotnej ceny opon. W ten sposób cena opon tańszych ulegnie mniejszej podwyżce, a droższych większej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy sprzedaż ubezpieczonej opony stanowi kompleksową dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu podstawową stawą VAT?

2. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na składkę ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia opon stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług (pytanie Nr 1) organ wydał odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki na składkę ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia opon stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: dalej: "ustawa o CIT").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, iż definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien zostać przeanalizowany w sposób indywidualny w celu dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej. Za wyjątek od tak wyrażonej reguły można uznać przypadek, w którym przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłączenie możliwości zaliczenia go do tego rodzaju kosztów wynika wyraźnie z ustawy.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o CIT, wydatek poniesiony przez podatnika stanowi dla niego koszt uzyskania przychodów przy założeniu, że spełnia on następujące warunki:

Podatnik ma zatem prawo zaliczyć do kosztów uzyskania wszystkie koszty, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile spełniają one powyższe warunki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na składkę z tytułu ubezpieczenia sprzedawanych opon stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów ze względu na fakt, iż wydatki te spełniają wszystkie kryteria, o których mowa powyżej.

a. wydatek jest poniesiony przez podatnika

Opłacana składka będzie pokrywana z zasobów majątkowych Wnioskodawcy.

b. poniesienie wydatku jest definitywne

Opłata z tytułu składki na ubezpieczenie opon jest bezzwrotna. Jedynie w przypadku, gdy w danym półroczu sprzedano mniej opon niż pierwotnie określono w podstawie kalkulacji składki, Wnioskodawcy będzie przysługiwał zwrot różnicy w zakresie niesprzedanych opon. Nie zmienia to samej natury wydatku - wydatek na ubezpieczenie sprzedanej opony jest bezzwrotny.

c. związek wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą

Wprowadzenie produktu w postaci ubezpieczonej opony ma za zadanie doprowadzić do utrzymania pozytywnego wizerunku marki oraz zwiększenia zainteresowania nabywców opon produktem oferowanym przez Wnioskodawcę. Takie działanie będzie nakierowane na zabezpieczenie źródła przychodów oraz zdaniem Wnioskodawcy, będzie miało pozytywny wpływ na zwiększenie osiąganych w przyszłości przychodów Spółki z tytułu sprzedaży opon.

d. wydatek został udokumentowany

Wydatek na składkę z tytułu ubezpieczenia opon, sposób jej kalkulacji oraz wypłata kwoty składki zostaną udokumentowane. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, podstawą uiszczenia składki z tytułu ubezpieczenia opon będzie faktura wystawiona przez Ubezpieczyciela. Wnioskodawca będzie gromadzić dokumentację związaną z kalkulacją i uiszczaniem składki, w tym zestawiania z liczbą sprzedanych opon i otrzymane faktury.

e. nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów

Katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT nie obejmuje składek z tytułu ubezpieczenia opon.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione przesłanki, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na składkę ubezpieczeniową dotyczącą sprzedawanych przez Spółkę opon należy uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdanie Wnioskodawcy podzielają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w zbliżonych stanach faktycznych.

Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2017 r. (IPPB6/4510-239/15-5/S/AZ) zapytany o możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składki opłacanej przez klienta wraz z ratą leasingową wskazał, że: "Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie zgodzić się należy ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że składka należna zakładowi ubezpieczeń finansowana ze środków Spółki spełnia przesłanki do uznania jej za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

W opisie zdarzenia przyszłego, na gruncie którego została wydana powyższa interpretacja, podatnik świadczył usługi leasingu, które oferował wraz z możliwością zawarcia dodatkowej i dobrowolnej umowy ubezpieczeniowej w różnych wariantach. Ostateczny koszt ubezpieczenia ponoszony był przez leasingobiorcę. Oferowane ubezpieczenie miało na celu uatrakcyjnienie produktu jakim był leasing i zabezpieczenia sytuacji finansowej Spółki. Organ uznał, że w takim stanie faktycznym spełnione są wszelkie przesłanki ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów.

Kosztowy charakter składki z tytułu ubezpieczenia ponoszonej przez podatnika w przypadku objęcia ubezpieczeniem innego podmiotu potwierdza także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 września 2019 r., sygn. IPPB5/423-242/13/14-12/S/AS. W przedstawionym w interpretacji stanie faktycznym Spółka świadcząca usługi udzielania pożyczek umożliwiała swoim klientom przystępowanie do ubezpieczenia i w konsekwencji objęcia jego ochroną. Ubezpieczenie miało charakter grupowy.

Ponadto: "Wnioskodawca dodatkowo podkreślił w opisie stanu faktycznego, że w żadnym przypadku nie jest przekazicielem, pośrednikiem czy inkasentem składki należnej od klienta na rzecz zakładu ubezpieczeń. Składka jest uiszczana wyłącznie przez Spółkę w imieniu własnym, a nie w imieniu ubezpieczonego. Dodatkowe ewentualne porozumienie pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcą o zwrocie kosztów składki ma niezależny i wtórny charakter, stanowi osobną podstawę prawną do żądania zapłaty kwot. Tym samym zwrot kosztów składki jest dla Spółki przysporzeniem definitywnym i trwałym oraz zwiększa aktywa Spółki". Ostatecznie organ przychylił się do stanowisko podatnika, że wydatek na składkę ubezpieczeniowa będzie stanowił koszt uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, bez wątpienia wydatek z tytułu składki ubezpieczeniowej jest dla niego kosztem uzyskania przychodów, bowiem podstawowym celem jego poniesienia jest zwiększenie liczby sprzedawanych opon oraz budowanie pozytywnego wizerunku marki, czyli zintensyfikowanie sprzedaży opon przez Wnioskodawcę, co ma przełożyć się na wzrost przychodów Spółki.

Podział na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami wynika z art. 15 ust. 4c i 4d ustawy o CIT, przy czym wskazane przepisy jedynie odnoszą się do obu tych pojęć nie definiując ich. Kryteria rozróżnienia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z tym podziałem zostały wypracowane na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych, interpretacji indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów oraz doktryny prawa podatkowego.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.228.2019.1.MG: "Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie)".

Koszty bezpośrednio związane z przychodami to zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód). Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, jednakże są one racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Wnioskodawca uznając, iż wydatki na składkę z tytułu ubezpieczenia opon stanowić będą koszty uzyskania przychodów, stoi na stanowisku, że koszty tego typu będą kosztami pośrednim.

W przywołanej wcześniej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. IPPB6/4510-239/15-5/S/AZ organ, uznał, że ponoszony przez podatnika koszt składki ubezpieczeniowej, wliczany w spłacaną przez klienta, ratę leasingową jest kosztem bezpośrednim.

Zasadne jest przedstawienie istotnych rozbieżności w tym zakresie pomiędzy stanem faktycznym przedstawionym w powyższej interpretacji a niniejszym wniosku.

W przywoływanej interpretacji podatnik nie opłacał z góry składki za ubezpieczenie puli oferowanych przez siebie towarów (w tym wypadku samochodów), jak czyni to Wnioskodawca w zakresie obejmowania ubezpieczeniem opon. W związku z nie był przewidziany mechanizm kompensaty wysokości składki ubezpieczeniowej, o którym w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym mowa w Umowie, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy, trudno będzie precyzyjnie powiązać wydatek na składkę ubezpieczeniową z uzyskanym przychodem w danym okresie, w szczególności, że w momencie uiszczenia składki ubezpieczeniowej przez Spółkę, Wnioskodawca nie wie, ile opon sprzeda w danym okresie. Ponadto, w przywołanej powyżej interpretacji indywidualnej koszt ubezpieczenia leasingowanego samochodu był bezpośrednio, w takiej samej wartości, przenoszony przez wnioskodawcę na leasingobiorcę, co zdaniem Wnioskodawcy, uzasadniało bezpośredni związek kosztu z przychodem (podobnie w wyroku WSA w Warszawie z 26 kwietnia 2017 r., sygn. III SA/Wa 841/16). W przypadku zaś niniejszego wniosku, nie wystąpi bezpośrednie przełożenie wysokości składki ubezpieczeniowej przypadającej na jedną oponę na kalkulacje ceny oferowanej ubezpieczonej opony.

Według Wnioskodawcy, wpływ wydatku z tytułu składki ubezpieczeniowej na zwiększenie przychodów Spółki jest zbliżony charakterem do efektu wydatków na cele marketingowe. Należy zauważyć, że celem zawarcia przez Spółkę Umowy jest zwiększenie atrakcyjności oferowanego przez nią produktu - opon. Tym samym wydatek z tytułu ubezpieczenia nie ma bezpośredniego przełożenia na wysokość konkretnego przychodu wygenerowanego przez Spółkę. Niemniej jest racjonalnie uzasadniony jako prowadzący pośrednio do jego osiągnięcia.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę brak bezpośredniej zależności pomiędzy ponoszoną w danym okresie opłatą z tytułu składki ubezpieczeniowej, a konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółkę, wydatki związane z uiszczaniem składki powinny stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tj. koszty pośrednie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego darzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.