0114-KDIP2-1.4010.545.2018.2.MW - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zapewnieniem pracownikom wykonującym pracę w godzinach nadliczbowych posiłków.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zapewnieniem pracownikom wykonującym pracę w godzinach nadliczbowych posiłków - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zapewnieniem pracownikom wykonującym pracę w godzinach nadliczbowych posiłków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: u.p.d.o.p.) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm., dalej: u.p.d.o.f.), obowiązanym do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób przez nią zatrudnionych.

Zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usługi utrzymania ruchu maszyn i urządzeń w podmiotach produkcyjnych polegającej w szczególności na ciągłym nadzorze i serwisie maszyn i urządzeń kontrahentów w celu zapewnienia jakości i ciągłości produkcji, redukując do minimum lub całkowicie eliminując przestoje produkcji. Z uwagi na profil prowadzonej działalności gospodarczej zdarza się, że pracownicy Spółki w celu realizacji powierzonych zadań pracują w wymiarze nadliczbowym. Takie sytuacje mają miejsce w przypadku gdy praca w godzinach nadliczbowych jest niezbędna, tj. w przypadku awarii, nagłych zleceń czy w okresie remontów postojowych. W sytuacji polecenia pracownikowi pracy w nadgodzinach Wnioskodawca zapewnia takiemu pracownikowi możliwość spożycia ciepłego posiłku, który jest przywożony i spożywany w jadalniach wydziałowych, a jego koszt ponoszony jest przez Spółkę ze środków obrotowych.

Wnioskodawca zamawia posiłki w dniu, w którym pojawia się konieczność pracy w wymiarze nadliczbowym. Posiłki są przyznawane pracownikom, którzy pracują w dni robocze w przypadku nadgodzin przekraczających 3 godziny ponad standardowy 8 godzin dobowy czas pracy. Wyjątek stanowią przypadki konieczności pracy w wymiarze nadliczbowym z uwagi na opóźnienia w remontach postojowych, gdy posiłki są przyznawane także w soboty i niedziele w każdym przypadku pracy powyżej 8 godzin.

Pracownicy Spółki co do zasady pracują w wymiarze 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w systemie zmianowym. Wyłącznie jeden wydział z uwagi na potrzeby Spółki pracuje w systemie pracy w ruchu ciągłym w podziale na 4 brygady. Wykonywanie przez pracowników Spółki pracy w wymiarze nadliczbowym jest zgodne z regulacjami zawartymi w ustawie z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917).

Obowiązek zapewnienia posiłków pracownikom nie wynika z obowiązującego prawa, w szczególności przepisów prawa pracy, jak również nie wynika z obowiązujących u Wnioskodawcy wewnętrznych aktów prawa pracy.

W związku z powyższym opisem zadano pytania.

1. Czy finansowanie przez Wnioskodawcę posiłków na rzecz pracowników pracujących w danym dniu w wymiarze nadliczbowym stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie?

2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup posiłków dla pracowników, wykonujących w danym dniu pracę w wymiarze nadliczbowym są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu?

Przedmiotem interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 2).

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie (pytanie nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup posiłków dla pracowników, wykonujących pracę w wymiarze nadliczbowym stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Stosownie do regulacji zawartej w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm. (dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zaliczenie konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe, jeśli racjonalnie oceniając wydatek ten mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia lub zachowania bądź zabezpieczenia jego źródła, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Należy uznać za utrwaloną praktykę w procesie kwalifikacji wydatku poniesionego przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów, w której możliwości takiej kwalifikacji uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

W okolicznościach sprawy objętych niniejszym wnioskiem wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione. Należy bowiem wskazać, ze koszty sfinansowania ciepłego posiłku dla pracownika pracującego w wymiarze nadliczbowym zostaną poniesione z własnych zasobów majątkowych Spółki, poniesione wydatki me będą zwracane Spółce w żadnej formie i zostaną odpowiednio udokumentowane za pomocą faktury wystawionej przez kontrahenta.

Przedmiotowe koszty będą również ponoszone na rzecz pracowników Spółki, co oznacza, że będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż do wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów należy zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Kosztem uzyskania przychodu są zatem wydatki z tytułu wypłaty wynagrodzenia zasadniczego, jak również wszelkie inne wypłaty na rzecz pracownika, które stanowią ekwiwalent za wykonywaną pracę, a więc wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wynagrodzenie za pracę w godzinach nocnych, premie regulaminowe. Jednocześnie do kosztów uzyskania przychodu podlegają zaliczeniu inne świadczenia związane z pracą przysługujące pracownikowi w związku z zawarciem umowy o pracę, lecz niebędące ekwiwalentem wykonywania pracy. Wśród takich wydatków należy wymienić odprawy, dodatki, premie uznaniowe, nagrody zarówno wypłacane w formie pieniężnej jak i nagrody rzeczowe, a także diety i inne koszty ponoszone przez pracodawcę w związku z zapewnieniem pracownikom odpowiednich warunków pracy oraz inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Zdaniem Spółki wydatki dotyczące zakupu ciepłego posiłku dla pracowników, wykonujących pracę w wymiarze nadliczbowym są przejawem i wyrazem starań Spółki o utrzymanie stałego, wysokiego poziomu motywacji do pracy, jak i wynikiem troski Spółki o właściwa organizację pracy, a więc jest to koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup ciepłego posiłku na rzecz pracowników wykonujących obowiązki w wymiarze nadliczbowymi nie stanowią wydatków z przepisu art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W tym zakresie w szczególności należy mieć na uwadze wyłączenie wynikające z regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zgodnie z utrwaloną praktyką za czynności o charakterze reprezentacyjnym uznawane są działania skierowane do istniejących bądź potencjalnych kontrahentów bądź osoby trzeciej ukierunkowane na stworzenie pozytywnego obrazu, wizerunku podmiotu gospodarczego. Natomiast ponoszenie przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie ciepłego posiłku swoich pracowników, wykonujących swoje obowiązku pracownicze w wymiarze nadgodzin nie stanowi działania skierowanego na zewnątrz, nie może zatem mieć wpływu na kształtowanie wizerunku Spółki. Wydatki te niosą za sobą odmienny ceł, służą bowiem lepszej organizacji czasu pracy oraz polepszeniu efektywności wykonywania obowiązków przez pracowników Spółki. Z tego względu przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania również przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p. na podstawie, którego nie stanowią kosztów uzyskania przychodu wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wydatki na zakup ciepłego posiłku dla pracownika oddelegowanego w danym dniu do pracy w wymiarze nadliczbowym są związane wyłącznie z faktem polecenia pracy w nadgodzinach, a nie z sytuacja materialną pracownika, co cechuje działalność socjalną.

Powyższe stanowisko Spółki zgodne jest ze stanowiskiem przedstawianym przez organy podatkowe w najnowszych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 czerwca 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.15.2018.3.k.k.;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 grudnia 2017 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.276.2017.3.JP;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.278.2017.1.JP;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lipca 2017 r. sygn. 0114-KDIP2-2.4010.56.2017.1.JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zapewnieniem pracownikom wykonującym pracę w godzinach nadliczbowych posiłków - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.