0114-KDIP2-1.4010.387.2018.2.MR - Wydatki ponoszone na rzecz utrzymania relacji z dotychczasowymi klientami i zbudowania relacji biznesowych z potencjalnymi, przyszłymi odbiorcami w kontekście zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę i sposobu ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę i sposobu ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka sp. z o.o. jest firmą handlową istniejącą od ponad 20 lat. W ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi hurtową sprzedaż towarów takich jak: aluminiowe systemy do drzwi przesuwnych, składanych, rozwieranych i przejściowych, profile wykończeniowe, systemy zabudowy oraz akcesoria meblowe. Odbiorcami sprzedawanych towarów są zarówno krajowe jak i zagraniczne inne firmy handlowe takie jak hurtownie z akcesoriami meblowymi, ale również producenci czyli firmy stolarskie i meblowe, produkujące meble i zabudowy wnętrz. Sprzedaż ta jest obsługiwana poprzez pracowników Spółki (handlowców oraz pracowników sprzedaży). Handlowcy odpowiedzialni są za sprzedaż towarów Spółki na określonym regionie.

W ramach powyższej obsługi odbywają się cykliczne spotkania z przedstawicielami odbiorców, podczas których to spotkań prowadzone są szkolenia wraz z prezentacją asortymentu dystrybuowanych towarów, ich montażu, ale również omawiane są warunki współpracy czy też nawiązywane nowe relacje biznesowe. Spotkania odbywają się w hurtowniach, salach szkoleniowych sp. z o.o. oraz wynajętych salach na terenie całej Polski.

W celu zaktywizowania sprzedaży oraz zachęcenia dotychczasowych klientów i potencjalnych, przyszłych odbiorców do wzięcia udziału w tych spotkaniach zaistniała potrzeba połączenia elementów merytorycznych szkoleń oraz różnego rodzaju dodatkowych aktywności (spływy kajakowe, turnieje piłki nożnej, kręgle itp.), podczas których kontynuowane są rozmowy biznesowe służące zwiększeniu sprzedaży dystrybuowanych towarów.

Spółka z o.o. wychodząc naprzeciw potrzebie wzmocnienia relacji biznesowych z odbiorcami towarów postanowiła zakupić 9 sztuk kajaków wraz z osprzętem tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi. Jednocześnie ze względów bezpieczeństwa zostały zakupione po 6 sztuk fotelików dla dziecka i kamizelek ratunkowych dla dzieci w przypadku uczestnictwa w tej aktywności kontrahenta z dziećmi.

W dniu 18 czerwca br. kontrahent wystawił fakturę za zakup ww. opisanego sprzętu na łączną kwotę brutto 34.612,20 zł (netto 28.140 zł plus 6.472,20 zł podatek VAT). Z uwagi na to że zakupione kajaki w ilości 9 sztuk wraz z osprzętem nie przekraczają jednostkowej wartości aby musiały zostać zaewidencjonowane w środkach trwałych Spółki stąd zostały zaliczone bezpośrednio w koszty podatkowe Spółki. Kajaki zostaną również oznaczone widocznym logiem Spółki i będą także pełniły funkcje reklamowe w ramach podejmowanych przez Spółkę działań promocyjnych i marketingowych. Dlatego też zakup wyżej wymienionych kajaków z osprzętem pozostaje w związku z osiąganymi przychodami, jak również ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Organizując spotkania w przedstawionej formie, Spółka chce jeszcze bardziej związać swoich odbiorców ze sobą w celu zapewnienia sobie jak największego rynku zbytu na długie lata. Spółka pragnie zaznaczyć, iż w dobie bardzo dużej i silnej konkurencji bez fachowej wiedzy i umiejętności prezentacji zastosowania oferowanych towarów oraz działań zmierzających do poprawy relacji sprzedawca-klient, nie ma możliwości ani szans na konkurowanie z potężnymi koncernami zachodnimi, które to firmy już od dziesiątek lat stosują różnego rodzaju praktyki w celu ugruntowania swojej pozycji na rynku i pozbywania się konkurencji. Udział w szkoleniach oferowanych przez Spółkę jest bezpłatny. Wydatki związane ze spotkaniami w całości pokrywa Spółka.

Należy podkreślić, że te dodatkowe aktywności są niezmiernie ważnym elementem ponieważ służą wzajemnej integracji i stworzenia swoistej więzi pomiędzy odbiorcą towarów a pracownikami - handlowcami zajmującymi się ich dystrybucją. Wpływa to pozytywnie na volumen sprzedaży i osiąganie większych przychodów podatkowych przez sp. z o.o. W trakcie tych dodatkowych aktywności jak chociażby spływ kajakowy, w znacznie sprzyjających okolicznościach, handlowcy Spółki nawiązują bliższe relacje biznesowe, nadal prowadzą rozmowy biznesowe służące zwiększeniu sprzedaży. Nie występuję więc element organizacji atrakcji w czasie wolnym, ponieważ dodatkowe aktywności są elementem całości spotkań biznesowych służących w całości kontaktom biznesowym i sprzedaży dystrybuowanych przez Spółkę towarów. Spółka zawsze kieruje się rachunkiem ekonomicznym, że wydatkowane środki finansowe mają służyć tylko i wyłącznie zwiększeniu przychodów ze sprzedaży.

Szkolenia organizowane są w celu intensyfikacji sprzedaży i w trosce o dobre kontakty z klientami oraz w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu wiedzy o oferowanych przez Spółkę towarach. Przekazywane podczas szkoleń informacje są niezbędne do prawidłowego poinformowania kupujących o właściwościach towarów, rozwiązaniach funkcjonalnych oraz do prawidłowego wykonywania prac montażowych przy ich użyciu. W trakcie spotkań omawiane są również nowoczesne metody dystrybucji oraz przedstawiane są plany dalszej współpracy mającej na celu nie tylko utrzymanie dotychczasowych klientów, ale również pozyskanie nowych, a co za tym idzie - ciągłe zwiększanie sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z zakupem 9 sztuk kajaków z osprzętem tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi oraz 6 sztuk fotelików dla dzieci i kamizelek ratunkowych dla dzieci stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy jako koszty pośrednie, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.; dalej: ustawa CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Kosztami są zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim), jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez inne podmioty);

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub ich źródła lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

* został właściwie udokumentowany;

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki wszystkie wyżej wymienione warunki zostały spełnione i przedmiotowy wydatek nie znajduje się wśród wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Przedmiotowy wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów, ponieważ jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i bez wątpienia pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służy zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Związek ten został wykazany wcześniej, gdyż poniesienie wydatku na zakup kajaków wraz z osprzętem, poprzez ich używanie w trakcie spotkań biznesowych znacznie ułatwia prowadzenie rozmów i nawiązywanie bliższych relacji biznesowych z przedstawicielami odbiorców podczas wspólnych spływów kajakowych, ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie jego źródła. Wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych, konkretnych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są wydatkami związanymi z działalnością prowadzoną przez Spółkę i przyczyniającymi się w sposób ogólny do osiągania przez nią przychodów.

Organizacja spotkań z odbiorcami przyczyniają się w sposób bezpośredni do zapewnienia sprzedaży towarów Spółki (utrzymanie źródła przychodów) albo jej zwiększenia (pozytywny wpływ na wartość przychodów).

Spółka pragnie podkreślić, że wszelkie wydatki na organizację spotkań i szkoleń, na których prezentuje walory sprzedawanych towarów, są zgodne z zasadami racjonalności ekonomicznej, gdyż warunkują skuteczną sprzedaż i tym samym uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu.

Nadrzędną zasadą Spółki jest bowiem, że poniesione wydatki mają służyć tylko i wyłącznie zachowaniu, a najlepiej maksymalizacji przychodów. Organizując szkolenia dla swoich kontrahentów Spółka umożliwia im uzyskanie wiedzy dotyczącej dystrybuowanych towarów, która jest przydatna w wykonywanej przez nich pracy, polegającej m in. na dalszej ich dystrybucji, poznanie rozwiązań funkcjonalnych koniecznych do prawidłowego wykonywania prac montażowych przy ich użyciu. W interesie Spółki jest bowiem przekonanie odbiorców do wysokiej jakości nabywanych towarów. Przekazanie wiedzy w tym zakresie oraz prezentacja walorów technicznych i użytkowych sprzedawanych przez Spółkę towarów to jeden z głównych celów, którym służy zorganizowanie szkolenia.

W konsekwencji szkolenia takie powodują wzrost wiedzy na temat oferowanych produktów co skutkuje zwiększeniem zamówień i osiąganych przychodów. Natomiast w drugiej fazie spotkań z kontrahentami w czasie spływów kajakowych w znacznie sprzyjających okolicznościach, handlowcy Spółki nawiązują bliższe relacje biznesowe, nadal prowadzą rozmowy biznesowe służące zwiększeniu sprzedaży. Dzięki wytworzeniu tych sprzyjających warunków, na łonie natury sprzyjającej wzajemnej integracji powstają swoiste więzi przyczyniające się do wzmocnienia kontaktów biznesowych, wpływających pozytywnie na volumen sprzedaży i osiąganie większych przychodów przez sp. z o.o. Spływ kajakowy jest elementem całości spotkań biznesowych służących w całości kontaktom biznesowym i sprzedaży dystrybuowanych przez Spółkę towarów.

Przedmiotowy wydatek w ocenie Spółki nie stanowi też kosztów reprezentacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przywołanego przepisu, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu.

Na potwierdzenie powyższego, Spółka pragnie przywołać postanowienie Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FPS 7/12, w którym NSA odmówił podjęcia uchwały w przedmiocie zakwalifikowania konkretnych wydatków jako mających charakter reklamy albo reprezentacji. W uzasadnieniu sąd wskazał, że kwestię takich wydatków należy rozpatrywać w odniesieniu do każdego wydatku i podatnika odrębnie, a ponadto "należy również uwzględniać jego (podatnika) indywidualne uwarunkowania oraz m.in. specyfikę branży, w której on działa".

Ustawa o CIT (podobnie jak inne ustawy podatkowe), nie zawiera legalnej definicji pojęcia "reprezentacja". Odwołując się do definicji słownikowej, reprezentacja utożsamiona została z okazałością, wystawnością, wytwornością, przepychem, splendorem, wykwintnością itp. Ponadto odnośnie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów wydany został wyrok NSA w składzie siedmiu sędziów z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 oraz interpretacja ogólna Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r., Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

W przywołanych powyżej rozstrzygnięciach podkreślona została potrzeba indywidualnej oceny konieczności kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji w danej sprawie.

Zgodnie z przywołanymi orzeczeniami za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Przy braku prawnej definicji reklamy w ustawie o CIT zasadne jest odwołanie się do ogólnie funkcjonującej definicji tego pojęcia. Zgodnie z nim reklamą są działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy, czy określonego sposobu prowadzonej działalności.

W obecnych realiach gospodarczych funkcjonuje również pojęcie tzw. "reklamy instytucjonalnej". Zadaniem takiej reklamy jest tworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywnego nastawienia dotychczasowych i potencjalnych klientów, umocnienia stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy i jej towarów przez odbiorców zewnętrznych. Reprezentacja polega na działaniach zmierzających do podniesienia prestiżu firmy u jej kontrahentów, natomiast reklama wiąże się z zamiarem utrwalenia w świadomości kontrahenta, choćby potencjalnego, reklamowanej firmy lub dystrybuowanych przez nią towarów. Stąd wydatki poczynione na zakup kajaków wraz osprzętem i umieszczeniem na nich loga firmy nie mają charakteru reprezentacji.

Reasumując zdaniem Spółki wydatki związane z zakupem 9 sztuk kajaków z osprzętem tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi oraz 6 sztuk fotelików dla dzieci i kamizelek ratunkowych dla dzieci stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT i jako koszty pośrednie, o których mowa w art. 15 ust. 4d przywołanej powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę i sposobu ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną na mocy ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Koszty ponoszone przez podatników należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub utrzymanie tego przychodu. Kosztami będą koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić cel w jakim dany wydatek został poniesiony.

Wskazać należy, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. - w pkt 28 tego przepisu - koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości c czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi hurtową sprzedaż towarów tj.: "(...) aluminiowe systemy do drzwi przesuwnych, składanych, rozwieranych i przejściowych, profile wykończeniowe, systemy zabudowy oraz akcesoria meblowe. Odbiorcami sprzedawanych towarów są zarówno krajowe jak i zagraniczne inne firmy handlowe takie jak hurtownie z akcesoriami meblowymi, ale również producenci czyli firmy stolarskie i meblowe, produkujące meble i zabudowy wnętrz. Sprzedaż ta jest obsługiwana poprzez pracowników Spółki (handlowców oraz pracowników sprzedaży). Handlowcy odpowiedzialni są za sprzedaż towarów Spółki na określonym regionie.

W ramach powyższej obsługi odbywają się cykliczne spotkania z przedstawicielami odbiorców, podczas których to spotkań prowadzone są szkolenia wraz z prezentacją asortymentu dystrybuowanych towarów, ich montażu, ale również omawiane są warunki współpracy czy też nawiązywane nowe relacje biznesowe. Spotkania odbywają się w hurtowniach, salach szkoleniowych sp. z o.o. oraz wynajętych salach na terenie całej Polski.

W celu zaktywizowania sprzedaży oraz zachęcenia dotychczasowych klientów i potencjalnych, przyszłych odbiorców do wzięcia udziału w tych spotkaniach zaistniała potrzeba połączenia elementów merytorycznych szkoleń oraz różnego rodzaju dodatkowych aktywności (spływy kajakowe, turnieje piłki nożnej, kręgle itp.), podczas których kontynuowane są rozmowy biznesowe służące zwiększeniu sprzedaży dystrybuowanych towarów.

Spółka z o.o. wychodząc naprzeciw potrzebie wzmocnienia relacji biznesowych z odbiorcami towarów postanowiła zakupić 9 sztuk kajaków wraz z osprzętem tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi. Jednocześnie ze względów bezpieczeństwa zostały zakupione po 6 sztuk fotelików dla dziecka i kamizelek ratunkowych dla dzieci w przypadku uczestnictwa w tej aktywności kontrahenta z dziećmi.

W dniu 18 czerwca br. kontrahent wystawił fakturę za zakup ww. opisanego sprzętu na łączną kwotę brutto 34.612,20 zł (netto 28.140 zł plus 6.472,20 zł podatek VAT). Z uwagi na to że zakupione kajaki w ilości 9 sztuk wraz z osprzętem nie przekraczają jednostkowej wartości aby musiały zostać zaewidencjonowane w środkach trwałych Spółki stąd zostały zaliczone bezpośrednio w koszty podatkowe Spółki. Kajaki zostaną również oznaczone widocznym logiem Spółki i będą także pełniły funkcje reklamowe w ramach podejmowanych przez Spółkę działań promocyjnych i marketingowych. Dlatego też zakup wyżej wymienionych kajaków z osprzętem pozostaje w związku z osiąganymi przychodami, jak również ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Organizując spotkania w przedstawionej formie, Spółka chce jeszcze bardziej związać swoich odbiorców ze sobą w celu zapewnienia sobie jak największego rynku zbytu na długie lata. Spółka pragnie zaznaczyć, iż w dobie bardzo dużej i silnej konkurencji bez fachowej wiedzy i umiejętności prezentacji zastosowania oferowanych towarów oraz działań zmierzających do poprawy relacji sprzedawca-klient, nie ma możliwości ani szans na konkurowanie z potężnymi koncernami zachodnimi, które to firmy już od dziesiątek lat stosują różnego rodzaju praktyki w celu ugruntowania swojej pozycji na rynku i pozbywania się konkurencji. Udział w szkoleniach oferowanych przez Spółkę jest bezpłatny. Wydatki związane ze spotkaniami w całości pokrywa Spółka. (...)"

Podkreślenia jednak wymaga fakt, iż sam fakt zorganizowania spotkań, podczas których kontynuowane są rozmowy biznesowe służące zwiększeniu sprzedaży dystrybuowanych towarów, na których zaistniała potrzeba wprowadzenia różnego rodzaju dodatkowych aktywności (m.in. spływy kajakowe) dla dotychczasowych klientów i potencjalnych odbiorców Wnioskodawcy, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie przesądza o automatycznym zaliczeniu kosztów związanych z zakupem 9 sztuk kajaków wraz z osprzętem do kosztów podatkowych Wnioskodawcy.

Podnieść należy, że wydatki związane z zakupem 9 sztuk kajaków wraz z osprzętem tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi oraz 6 sztuk fotelików i kamizelek ratunkowych dla dzieci nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu Spółki w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki związane z zakupem 9 sztuk kajaków wraz z osprzętem noszą znamiona reprezentacji mające na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku firmy w oczach kontrahentów i partnerów biznesowych, podniesienie prestiżu firmy i profesjonalizmu. Podkreślić należy, że dodatkowe aktywności (spływy kajakowe) mają na celu stworzenie oczekiwanego wizerunku dla Wnioskodawcy, który ma przyczynić się do potencjalnego zawarcia umowy lub stworzenie korzystnych warunków jej zawarcia. Tym samym wydatki poniesione z tego tytułu, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, gdyż noszą one znamiona reprezentacji.

Podkreślić należy, że Minister Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską (pismo z dnia 29 marca 2007 r., znak: DD6-060-11/MD/07-2723) wskazał, że pojęcie reprezentacji, nie zostało zdefiniowane w ustawie, to należy się posiłkować definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, iż "reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159)". Tym samym reprezentacja polega na działaniach zmierzających do podniesienia prestiżu firmy u jej kontrahentów.

Przy ocenie wydatków pod kątem ich reprezentacyjnego charakteru należy mieć na względzie ich cel, który musi polegać na wykreowaniu pozytywnego obrazu podatnika jako celu wyłącznego bądź dominującego, co ma miejsce w omawianej sytuacji. Należy mieć na uwadze, że powyższe wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Takie wydatki nie pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Tym samym, zapewnienie dotychczasowym klientom i potencjalnym, przyszłym odbiorcom udziału w spływach kajakowych jest elementem organizacji atrakcji w czasie wolnym, elementem spotkań biznesowych, działaniem mającym na celu podniesienie prestiżu firmy, a w konsekwencji, w analizowanym przypadku, została spełniona podstawowa przesłanka, nie uznania takiego wydatku za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

W związku z powyższym, możliwość wzięcia udziału w dodatkowych aktywnościach sportowych tj. spływach na kajakach, które zostaną oznaczone logiem Spółki, przez osoby niezatrudnione przez Wnioskodawcę nie spełniają warunku, w którym to wydatek poniesiony praz podatnika został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub ich źródła lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. WW. wydatki mają na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku firmy w oczach kontrahentów i partnerów biznesowych, a tym samym są nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja).

Podnieść należy, że Spółka w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi sprzedaż hurtową towarów tj.: aluminiowe systemy do drzwi przesuwnych, składanych, rozwieranych i przejściowych, profile wykończeniowe, systemy zabudowy oraz akcesoria meblowe, a tym samym zakup 9 sztuk kajaków wraz z osprzętem, tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi oraz 6 sztuk fotelików dla dzieci i kamizelek ratunkowych dla dzieci, nie pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do powyższych wydatków należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup 9 sztuk kajaków z osprzętem nie pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów i nie mogą mieć pośredniego wpływu na wielkość osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów. Wskazane powyżej wydatki spełniają przesłani, by uznać je za koszty reprezentacji. Tym samym wydatki ponoszone na rzecz osób współpracujących ze Spółką tj. na rzecz utrzymania relacji z dotychczasowymi klientami i zbudowania relacji biznesowych z potencjalnymi, przyszłymi odbiorcami Spółki, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem 9 sztuk kajaków z osprzętem tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi oraz 6 sztuk fotelików dla dzieci i kamizelek ratunkowych dla dzieci stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki - jest nieprawidłowe.

Zatem, skoro zakup 9 sztuk kajaków wraz z osprzętem tj. wiosłami, systemem zapierania pod nogi oraz 6 sztuk fotelików dla dzieci i kamizelek ratunkowych dla dzieci nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to rozstrzygnięcie kwestii zastosowania w omawianej sprawie zaliczenia kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia z przepisu art. 15 ust. 4d ww. ustawy, stało się bezprzedmiotowe.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych w uzasadnieniu własnego stanowiska wyrokach sądowych, należy stwierdzić, że wiążą one w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.