0114-KDIP2-1.4010.184.2022.2.MR1 - Korekta stawek amortyzacyjnych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

- w części dotyczącej możliwości dokonania wstecznej korekty amortyzacji od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych, a w konsekwencji pomniejszenia z tego powodu kosztów uzyskania przychodu za minione lata - jest nieprawidłowe;

- w części dotyczącej powrócenia do wysokości stawek amortyzacyjnych do momentu przed ich obniżeniem, zgodnie z wykazem rocznym stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o CIT - jest prawidłowe;

- w części dokonywania wstecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych jednorazowo lub wielokrotnie - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do dokonania wstecznej korekty amortyzacji od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych, a w konsekwencji pomniejszenia z tego powodu kosztów uzyskania przychodów za minione lata oraz czy Spółka będzie mogła w przyszłości, gdy sytuacja finansowa Wnioskodawcy ulegnie poprawie powrócić do wysokości stawek amortyzacyjnych do momentu przed ich obniżeniem, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o CIT jak również czy Spółka będzie mogła jednorazowo dokonać wstecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych, czy może ich dokonywać wielokrotnie?

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

1. Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest spółką prawa handlowego - spółką kapitałową, której przedmiot działalności stanowi m.in.: produkcja urządzeń, instrumentów oraz wyrobów medycznych włączając dentystyczne, badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych, sprzedaż detaliczna wyrobów medycznych, włączając ortopedyczne, prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Spółka prowadzi działalność od 2017 r.

2. Spółka z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej osiąga straty podatkowe. Mając na względzie ryzyko związane z brakiem możliwości rozliczenia strat z poprzednich okresów w następnych okresach rozliczeniowych, Spółka zamierza dokonać wstecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych do poziomu powyżej 0% na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT. Obniżenie stawek amortyzacyjnych będzie dotyczyło już wykorzystywanych środków trwałych. Spółka zamierza dokonać korekty wstecznej stawek amortyzacyjnych maksymalnie za okres, za który zgodnie z przepisami prawa podatkowego zobowiązania nie uległy przedawnieniu - zatem w przypadku Wnioskodawcy, korekta wsteczna amortyzacji zostanie dokonana od początku istnienia Spółki.

3. W przyszłości, w przypadku gdy sytuacja finansowa Spółki ulegnie poprawie, Wnioskodawca nie wyklucza do powrotu do wysokości stawek amortyzacyjnych do momentu przed ich obniżeniem, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o CIT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka stosuje metodę liniową amortyzacji oraz dokonuje jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych, których wartość początkowa jest równa bądź niższa niż 10.000 zł.

Spółka zamierza dokonać zmiany stawek amortyzacyjnych nie tylko wobec środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, ale również do tych, które zostały zamortyzowane jednorazowym odpisem.

Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i nie stosuje zwolnienia o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34, 34a ustawy o CIT.

Pytania

1. Czy Spółka jest uprawniona do dokonania wstecznej korekty amortyzacji od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych, a w konsekwencji pomniejszyć z tego powodu koszty uzyskania przychodu za minione lata?

2. Czy Spółka będzie mogła w przyszłości, gdy sytuacji finansowa Wnioskodawcy ulegnie poprawie powrócić do wysokości stawek amortyzacyjnych do momentu przed ich obniżeniem, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o CIT?

3. Czy Spółka będzie mogła jednorazowo dokonać wstecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych, czy może ich dokonywać wielokrotnie?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1 Spółka będzie miała prawo do dokonania wstecznej korekty amortyzacji od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych, a w konsekwencji pomniejszyć z tego powodu koszty uzyskania przychodu za minione lata.

Ad. 2 Spółka będzie mogła w przyszłości, gdy sytuacja finansowa Wnioskodawcy ulegnie poprawie, powrócić do wysokości stawek amortyzacyjnych do momentu przed ich obniżeniem.

Ad. 3. Spółka będzie mogła dokonywać dalszych zmian poprzez ponowne obniżanie stawek, w tym również wstecznego obniżania stawek, przy czym wysokość stawek amortyzacyjnych musi być wyższa niż 0%. Zatem Spółka nie będzie ograniczona do dokonania jednorazowej korekty wstecznej amortyzacji.

1. Ogólne zasady dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych zostały określone w art. 16a-16 m u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, oraz inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

2. Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W ocenie Wnioskodawcy analiza powyższego przepisu pozwala na stwierdzenie, iż podatnik nie jest ograniczony do dokonywania zmian w wysokości stawek amortyzacyjnych wyłącznie naprzód.

3. Literalne brzmienie wyżej powołanego przepisu a także pozostałych przepisów ustawy o CIT wskazuje, że podatnik może samodzielnie ustalić wysokość stawek amortyzacyjnych, jednakże nie wyższych od tych, wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o CIT. Przepis artykułu 16i ust. 5 ustawy o CIT nie zawiera ograniczenia, które wprost zabraniałoby podatnikowi dokonywania wstecznej korekty amortyzacji. Skoro więc Ustawodawca wprost nie wprowadził takiego wyłączenia, to nie jest zasadnym domniemywać, że taki zakaz istnieje.

4. Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jego stanowisko znajduje oparcie również w art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, wg którego jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Zatem brak możliwości dokonania wstecznej korekty, a tym samym brak uprawnienia do korekty uprzednio złożonej deklaracji mógłby wystąpić wyłącznie w przypadku wyraźnie uregulowanego wyjątku w ustawie podatkowej.

5. Wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego - w wyroku z dnia 3 lutego 2022 r., sygn. II FSK 1413/19 NSA wskazał, że: "W konsekwencji wykładnia art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. zaprezentowana przez organ w zaskarżonej interpretacji jest przede wszystkim sprzeczna z wykładnią gramatyczną tego przepisu. Z językowego znaczenia ww. regulacji wynika, że podatnicy mogą obniżyć stosowane stawki zaczynając od miesiąca (rozliczenia za ten miesiąc) rozumianego jako punkt w czasie - w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ich ewidencji lub od pierwszego miesiąca któregokolwiek z następnych lat podatkowych. Powyższe stanowisko zgodne jest z art. art. 81 § 1 o.p., który dopuszcza możliwość dokonania korekty uprzedniego samoobliczenia podatku przez podatnika. Dopiero wyraźnie uregulowany w ustawie podatkowej wyjątek wyłącza uprawnienie dokonania takiej korekty, przy czym granicą prawa do dokonania korekty deklaracji jest przedawnienie zobowiązania podatkowego. W art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. nie uregulowano wprost ani zakazu dokonywania korekty deklaracji podatkowej (z uwagi na zmianę stawki amortyzacji dokonaną "wstecz"), ani bezpośredniego zakazu dokonywania zmian stawek amortyzacji za lata wcześniejsze. Gdyby ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie takiego zakazu, to powinien uczynić to w sposób niebudzący wątpliwości w ustawie. Tego rodzaju ograniczeń podatnik ani organ podatkowy nie mogą domniemywać."

6. W odniesieniu do dalszych zmian dotyczących wysokości stawek amortyzacyjnych Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przepisy ustawy o CIT, w szczególności przepisy art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie zawierają ograniczenia co do ilości dokonywanych korekt amortyzacji. Zatem w ocenie Wnioskodawcy zarówno korekta in plus stawek amortyzacyjnych, jednakże nie wyższych od tych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o CIT dokonana po uprzednim, wstecznym obniżeniu stawek amortyzacyjnych jak i dalsze korekty in minus stawek amortyzacyjnych, dokonanych po uprzednim, wstecznym obniżeniu stawek amortyzacyjnych, jednakże wyższych niż 0% są jak najbardziej dozwolone. Zdaniem Wnioskodawcy na stwierdzenie powyższego pozwala literalna wykładnia przepisu 16i ust. 5 ustawy o CIT.

7. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie również w linii interpretacyjnej - w informacji o wydaniu opinii zabezpieczającej z dnia 10 grudnia 2018 r., sygn. DKP4.8011.7.2018, Szef KAS wskazał, że: "W świetle regulacji u.p.d.o.p. obniżenie stawki amortyzacji jest działaniem dozwolonym. Zakres obniżenia, a także dobór środków trwałych, w stosunku do których stawka amortyzacji ma być obniżona, zależą wyłącznie od podatnika. Przepisy nie wymieniają kategorii środków trwałych, dla których może być zastosowana obniżona stawka amortyzacyjna. Ustawodawca nie narzuca żadnych warunków, które należy spełnić, aby obniżenie stawki było skuteczne. Jedyny wymóg związany ze zmianą stawki dotyczy terminów obniżenia. W tym przypadku nie ma dowolności. Obniżanie stawek amortyzacyjnych w celu wygenerowania wyższego kosztu w okresie późniejszym, czy nawet w momencie sprzedaży wybranych środków trwałych (Wnioskodawca w treści wniosku zastrzegł, że dopuszcza zarówno sprzedaż jak i likwidację wybranych środków trwałych) samo w sobie nie jest sprzeczne prawem, ponieważ nie sposób odmówić podatnikowi prawa do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu poniesionego przez niego i należycie udokumentowanego wydatku na zakup środka trwałego. W uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 144, poz. 1179), którą to ustawodawca wprowadził m.in. zmianę polegającą na możliwości zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie, jednoznacznie wskazano na zasadność obniżenia stawek amortyzacyjnych w przypadku wystąpienia straty podatkowej, zaznaczając, że "Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania" Z powyższego stanowiska Szefa KAS również wynika, że jedynym ograniczeniem dla podatnika jest termin określony przepisami art. 70 § 1 Ordynacji Podatkowej

8. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z przedstawioną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oceną stanu faktycznego wskazanego w interpretacji z dnia 15 czerwca 2022 r. sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.185.2022.1.PC, zgodnie z którym podatnik zamierzał dokonać wstecznej korekty amortyzacji. Dyrektor KIS uznał jego stanowisko za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 dalej: u.p.d.o.p.)

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16 m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz art. 16b

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h -16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT:

podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT:

podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT:

podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powołany przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Tym samym Państwa stanowisko w części dotyczącej możliwości powrotu w przyszłości do wysokości stawek amortyzacyjnych do momentu przed ich obniżeniem, zgodnie z wykazem rocznym stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o CIT jest prawidłowe.

W odniesieniu do możliwości wstecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych, należy wskazać, że zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem, ww. przepis umożliwił podatnikom obniżanie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

a) Środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji - dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

b) Środków pozostających już w ewidencji - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zasady zawarte w przepisie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie oznaczają, że zmiany stawki amortyzacji można dokonać "wstecz". Wyrażenie "następny", zdaniem Organu, oznacza każdy następny rok podatkowy po obecnym. Tak więc zmiany obniżenia stawek amortyzacji środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji we wcześniejszym okresie można dokonać tylko na początku każdego roku po bieżącym. Wskazuje na to także treść uzasadnienia projektu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk sejmowy nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) "zgodnie z założeniami pakietu "Przede wszystkim przedsiębiorczość" zmieniono również Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, ograniczając liczbę pozycji Wykazu. Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania".

W uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej wskazano zatem na możliwość zaplanowania obniżonych stawek amortyzacji dla celów podatkowych w okresie ponoszenia strat, a tym samym wpływania na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania. Nie można jednak uznać, że art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, zezwala na modyfikowanie odpisów amortyzacyjnych (a więc w konsekwencji wysokości kosztów podatkowych) za okresy wcześniejsze. Podatnicy nie są uprawnieni do modyfikowania kosztów uzyskania przychodów w dowolnym dla siebie momencie i za dowolny okres w przeszłości według własnego uznania, bez wyraźnej przyczyny powodującej korektę. Taką przyczyną może być m.in. błąd rachunkowy, oczywista omyłka czy też błędnie stosowane stawki amortyzacji. Ponadto ww. art. 16i ust. 5 nie wskazuje na możliwość zmiany stawki amortyzacyjnej środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w stosunku do których zastosowano jednorazowy odpis amortyzacyjny.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o CIT:

rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe dla środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych we wcześniejszych okresach oraz w stosunku do których stosuje się stawki z Wykazu stawek amortyzacyjnych, obniżenia stawek amortyzacyjnych mogą Państwo dokonać począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, przy czym przez słowo "następny" należy rozumieć każdy następny po obecnym (bieżącym) roku podatkowym. Nie mogą Państwo natomiast w trakcie roku podjąć decyzji dotyczącej modyfikacji stawki amortyzacyjnej ze skutkiem wstecz, dokonując korekty uprzednio dokonywanych odpisów amortyzacyjnych wg stawek wynikających z Wykazu, ponieważ jak wynika z wyżej powołanego przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnik może dokonać zmiany od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Kolejne obniżenie/podwyższenie stawki amortyzacyjnej dla tych konkretnych środków trwałych będzie możliwe jak wynika z przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Ponadto, jak już wskazano powyżej, powyższy przepis nie wskazuje na możliwość zmiany stawki amortyzacji środka trwałego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w stosunku do którego zastosowano jednorazowy odpis amortyzacyjny.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że w rozumieniu art. 16i ust. 5 omawianej ustawy, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawodawca stworzył więc możliwość obniżenia/podwyższenia stawek określonych w Wykazie, a decyzję w tym zakresie pozostawił podatnikowi, nie wymagając jednocześnie wystąpienia żadnych szczególnych okoliczności, w których stawka może być obniżona/podwyższona. Jednocześnie brzmienie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie pozostawia wątpliwości co do momentu, w którym może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu - jest to (w odniesieniu do środków będących już w ewidencji) - pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawki nie może być więc dokonana, jak twierdzi Spółka, "wstecz". Gdyby istniała taka możliwość przepis art. 16i ust. 5 musiałby mieć brzmienie: "zmiany stawki można dokonać "wstecz" lub w trakcie roku podatkowego ze skutkiem począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego".

Powołany przepis nie pozwala także na zmianę stawki amortyzacji w przypadku dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego środków trwałych, których wartość początkowa jest równa bądź niższa niż 10000 zł.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż literalna wykładnia przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie daje podstaw do dokonania modyfikacji stawki amortyzacyjnej w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji we wcześniejszych okresach, a więc podjęcia przez podatnika decyzji w tym zakresie, w miesiącu innym niż pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. Ponadto ww. art. 16i ust. 5 nie wskazuje także na możliwość modyfikacji stawki amortyzacji w stosunku do środków trwałych co do których dokonuje się jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Tym samym stanowisko Państwa w części dotyczącej wstecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych (jednorazowego czy też wielokrotnego) od momentu rozpoczęcia działalności oraz dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów poprzednich okresów a także dokonania zmiany stawki amortyzacyjnej środków trwałych, w stosunku do których dokonuje się jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach oraz w innym stanie faktycznym i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy - Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.