0114-KDIP1-3.4012.656.2018.2.JG - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu 9 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 listopada 2018 r. nr 0114- KDIP1- 3.4012.656.2018.1.JG (doręczone stronie w dniu 26 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 listopada 2018 r. nr 0114- KDIP1- 3.4012.656.2018.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do dnia 10 września 2013 r. małżonkowie byli właścicielami nieruchomości wymienionymi w księgach wieczystych prowadzonych przez Sąd Rejonowy wg. poniższych wpisów:

Dnia 11 września 2013 r. małżonkowie w Kancelarii Notarialnej - notariusz, podpisali Akt Notarialny - umowę darowizny, w której oświadczyli, że wszystkie ww. nieruchomości darują swojemu synowi.

Wnioskodawca oświadczył, że darowizny opisanych nieruchomości przyjmuje będąc stanu wolnego.

Wnioskodawca - obdarowany nie występował z wnioskami do władz gminnych gminy na terenie której nieruchomości są położone, o zmianę charakteru posiadanych przez niego nieruchomości, co oznacza, że mają one aktualnie takie statusy jakie miały na dzień dokonania darowizny.

Na dzień składania niniejszego wniosku Wnioskodawca posiada podwójne obywatelstwo - polskie i niemieckie, ale zamieszkuje w innym kraju UE. Na terenie UE znajduje się główny ośrodek jego spraw życiowych.

W związku z powyższym (zamieszkiwania poza terytorium RP) Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży posiadanego przez niego majątku prywatnego (wskazanych wyżej nieruchomości) położonego na terytorium Polski.

Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku sprzedał dwie nieruchomości, a kolejne dwie są objęte przedwstępnymi umowami sprzedaży. Informacje o tym, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży działek wchodzących w skład posiadanej przez niego nieruchomości, są rozpowszechniane dalej przez osoby, które w różnych okolicznościach weszły w ich (takich informacji) posiadanie.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że do roku 1990 w którym nastąpił wyjazd Wnioskodawcy wraz z rodzicami za granicę, działki wskazane we wniosku były wykorzystywane do działalności rolniczej, nie były wykorzystywane do innej działalności gospodarczej. Z chwilą wskazanego wyjazdu działki nabrały charakteru nieużytków rolnych i w tym charakterze istnieją nadal. Działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach wyżej opisanych sprzedaż kolejnych posiadanych nieruchomości/działek (w ilości i o numerach wyżej wskazanych), będzie stanowiła czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że już dokonane sprzedaże oraz te, których będzie miał możliwości dokonać (do momentu sprzedaży wszystkich nieruchomości/działek), będą stanowić sprzedaż jego majątku prywatnego, gdzie sprzedaż taka nie będzie posiadała cech samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług VAT.

Jako uzasadnienie dla takiego stanowiska Wnioskodawca przedstawia poniższą argumentację:

* Wnioskodawca przyjmując w 2013 r. darowiznę, przyjął ją "z dobrodziejstwem inwentarza", bez wpływu na ilość działek (18) i wielkość ich indywidualnych/ poszczególnych powierzchni oraz ich opis w ewidencjach gruntowych,

* Wnioskodawca, już jako ich właściciel, nie czynił żadnych starań, aby dokonywać zmian w powyższym zakresie np. poprzez scalanie działek lub dalszy ich podział i zmianę ich charakteru (wskazanego w opisie działek) w stosunku do stanu, jaki istniał w dniu otrzymania darowizny,

* Wnioskodawca, będąc już właścicielem, nie dokonał i nie będzie dokonywał kolejnych nabyć innych/ kolejnych nieruchomości, aby "poszerzyć" ofertę sprzedaży nieruchomości już posiadanych,

* Wnioskodawca nie ingeruje w sposób/warunki wykonywanej sprzedaży - czy sprzedaż jednej działki indywidualnej, czy też sprzedaż kilku działek po scaleniu. Powyższe jest zależne tylko od woli i statusu potencjalnego nabywcy,

* Wnioskodawca nie podejmuje i nie będzie podejmować jakichkolwiek czynności "optymalizacyjnych" dla uzyskania lepszych wyników finansowych sprzedaży,

* Wnioskodawca nie "inwestował" w działki, bo nie dokonywał uzbrojenia ich terenu, nie wydzielał dróg wewnętrznych, nie doprowadzał mediów, nie występował o zmianę charakteru działek, o wydanie warunków zabudowy itp.,

* Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane przez niego czynności sprzedaży miały i mieć będą charakter okazjonalny (sporadyczny), nie przybierają i przybierać nie będą formy zawodowej (profesjonalnej),

* Wnioskodawca nie podejmował i podejmować nie będzie działań reklamowo-marketingowych, których celem byłoby poszukiwanie potencjalnych nabywców. Do poszukiwania potencjalnych nabywców nie są wykorzystywane nawet zwykłe formy ogłoszeń. Informacja o możliwości nabycia działek jest "przekazywana ustnie" między kolejnymi osobami, które się z nią zetknęły i są nią zainteresowane,

* Wnioskodawca nie podejmował i podejmować nie będzie działań charakterystycznych dla działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie będzie również występował jako osoba angażująca środki podobne do tych wykorzystywanych przez handlowca - obracającego towarem jakim jest nieruchomość,

* Wnioskodawca nie zamieszkuje na terytorium kraju, nie ma zatem statusu krajowego - polskiego rezydenta. Zarówno w okresie, gdy był rezydentem krajowym jak i obecnie, nie prowadził i nie prowadzi na terytorium Polski jakiejkolwiek działalności gospodarczej,

* Wnioskodawca nabył nieruchomości w drodze darowizny co przy braku czynności charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami stanowi, że dokonywana sprzedaż będzie stanowić czynność rozporządzania majątkiem prywatnym. Rozporządzanie powyższe zakończy się w sposób naturalny, gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży całego majątku prywatnego, który nabył w drodze darowizny,

* Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonywana sprzedaż nie będzie zawierała przesłanek/znamion działalności gospodarczej, o których ustawa mówi jako o wszelkiej działalności producentów, handlowców lub usługodawców. Czynności sprzedaży w tym przypadku, nie będą wszelką działalnością handlowca, bo osoba je wykonująca nie będzie handlowcem gdy będzie je wykonywała,

* Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedawane przez niego nieruchomości również nie mogą mieć statusu towarów w rozumieniu ustawy o podatku VAT, bo Wnioskodawca wszedł w ich posiadanie nie w wyniku swojej działalności gospodarczej jako handlowiec, ale jako osoba nimi obdarowana.

Należy więc wskazać, że stan faktyczny sprawy nie mieści się w zbiorze/katalogu stanów faktycznych, które reguluje norma z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT.

W sprawie nie powinna być stosowana wykładnia rozszerzająca taką normę, bo taka wykładnia będzie sprzeczna z intencją ustawodawcy, zasadami elementarnej logiki i doświadczeniem życiowym. Zastosowanie wykładni rozszerzającej mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której każda czynność sprzedaży byłaby uznawana za odpłatną dostawę, a nie za czynność cywilno-prawną regulowaną ustawą o podatku od takich czynności.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowane czynności sprzedaży nie będą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli nie będą one czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem, a osoba Wnioskodawcy nie nabędzie statusu podatnika tego podatku w związku z ich wykonywaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 11 września 2013 r. otrzymał od rodziców w formie darowizny nieruchomości w postaci 18 działek. Wnioskodawca nie występował z wnioskami do władz gminnych gminy, na terenie której nieruchomości są położone, o zmianę charakteru posiadanych przez niego nieruchomości, co oznacza, że mają one aktualnie taki status jaki miały na dzień dokonania darowizny. Wnioskodawca na stałe zamieszkuje w innym kraju UE, w związku z powyższym podjął decyzję o sprzedaży posiadanego majątku prywatnego (wskazanych wyżej nieruchomości) położonego na terytorium Polski.

Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku Zainteresowany sprzedał dwie nieruchomości, a kolejne dwie są objęte przedwstępnymi umowami sprzedaży. Informacje o sprzedaży działek posiadanych przez Wnioskodawcę, są rozpowszechniane dalej przez osoby, które w różnych okolicznościach weszły w ich posiadanie.

Wnioskodawca, nie czynił żadnych starań, aby dokonywać zmian w powyższym zakresie np. poprzez scalanie działek lub dalszy ich podział i zmianę ich charakteru (wskazanego w opisie działek) w stosunku do stanu, jaki istniał w dniu otrzymania darowizny. Wnioskodawca nie dokonał zakupu kolejnych działek, nie dokonywał uzbrojenia terenu, nie wydzielał dróg wewnętrznych, nie doprowadzał mediów, nie występował o zmianę charakteru działek, o wydanie warunków zabudowy itp.,

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane przez niego czynności sprzedaży miały i mieć będą charakter okazjonalny (sporadyczny), nie przybierają i przybierać nie będą formy zawodowej (profesjonalnej), Wnioskodawca nie podejmował działań reklamowo-marketingowych, których celem byłoby poszukiwanie potencjalnych nabywców, Wnioskodawca nie podejmował działań charakterystycznych dla działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie będzie również występował jako osoba angażująca środki podobne do tych wykorzystywanych przez handlowca. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Od 1990 r. przedmiotowe działki istnieją jako nieużytki rolne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży otrzymanych w darowiźnie działek.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż otrzymanych w darowiźnie działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działek, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem jakichkolwiek działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek). Jak z wniosku wynika Wnioskodawca nie wydzielał dróg wewnętrznych, nie doprowadzał mediów, nie występował o zmianę charakteru działek, o wydanie warunków zabudowy itp. Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane przez niego czynności sprzedaży miały charakter okazjonalny, nie przybierały formy zawodowej (profesjonalnej), Wnioskodawca nie podejmował działań reklamowych, których celem byłoby poszukiwanie potencjalnych nabywców, Wnioskodawca nie podejmował działań charakterystycznych dla działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie angażował również środków podobnych do tych wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawca nie prowadzi w Polsce jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Przedmiotowe działki istnieją jako nieużytki rolne. Ponadto Wnioskodawca otrzymał ww. działki w darowiźnie od rodziców.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży otrzymanych w darowiźnie działek nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji transakcja sprzedaży nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43- 300 Bielsko-Biała.