0114-KDIP1-3.4012.532.2019.2.JG - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 4 października 2019 r. (data wpływu 10 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 29 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.532.2019.1.JG (doręczone Stronie w dniu 2 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 29 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.532.2019.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sprzedający jest obywatelem polskim posiadającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali biurowych oraz importu i handlu artykułami oświetleniowymi.

Ze względu na prowadzoną działalność gospodarczą Sprzedający jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm., dalej: "Ustawa VAT"). Sprzedający był do dnia 25 lipca 2019 r. właścicielem działki gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym (...) o obszarze 0,3688 ha (trzy tysiące sześćset osiemdziesiąt osiem metrów kwadratowych).

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, wydanymi w dniu 10 lipca 2019 r., Nieruchomość zawiera użytki stanowiące w całości grunty orne (symbole użytków: "RIIIb", "RIVa" i "RIVb") i ma obszar 0,3688 ha.

Nieruchomość była niezabudowana, nieogrodzona i posiadała dostęp do drogi publicznej.

Nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym i określonym w wyżej wskazanej uchwale jako "11U/P" - tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów U/P.

Nieruchomość Sprzedający nabył na podstawie umów sprzedaży i przeniesienia własności nieruchomości zawartych w roku 2008 i na tej podstawie wpisany został w dziale II księgi wieczystej jako właściciel.

Sprzedający jest żonaty, jednak w dacie nabycia Nieruchomości jak również obecnie w jego związku małżeńskim obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej, wobec czego Nieruchomość stanowiła jego majątek osobisty.

Sprzedający w dniu 25 lipca 2019 r. sprzedał Nieruchomość na rzecz Kupującego.

Transakcja ta była rezultatem zawarcia przez Kupującego ze sp. z o.o. w dniu 25 lipca 2019 r. umowy sprzedaży praw i przejęcia obowiązków wynikających z umowy przedwstępnej zawartej dnia 5 lipca 2019 r. pomiędzy Sprzedającym a Pierwotnym Kupującym (dalej: "Umowa Przedwstępna").

W Umowie Przedwstępnej Sprzedający i Pierwotny Kupujący zobowiązali się zawrzeć umowę, na podstawie której Sprzedający sprzeda Pierwotnemu Kupującemu Nieruchomość, wolną od wszelkich praw i roszczeń osób trzecich, za cenę wskazaną w Umowie Przedwstępnej, po spełnieniu się warunków zawarcia umowy sprzedaży (zdefiniowanych w Umowie Przedwstępnej), zaś Pierwotny Kupujący Nieruchomość za cenę wskazaną w Umowie Przedwstępnej kupi. W rezultacie zawarcia Umowy Wstąpienia Kupujący stał się kupującym - stroną Umowy Przedwstępnej, przejmując wszystkie wynikające z Umowy Przedwstępnej obowiązki Pierwotnego Kupującego i nabywając wszystkie jego prawa z tej umowy wynikające.

W Umowie Przedwstępnej zastrzeżono, że Pierwotnemu Kupującemu przysługiwać będzie w ograniczonym zakresie prawo dysponowania Nieruchomością (z prawem cesji tego prawa na osobę trzecią) dla celów koniecznych do uzyskania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę oraz przygotowania planowanej przez Pierwotnego Kupującego inwestycji budowlanej (w tym składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, składania i cofania wniosków oraz uzyskiwania pozwoleń, uzgodnień, sprawdzeń, opinii, warunków technicznych i przyłączy, a także do prowadzenia na nieruchomości badań i odwiertów niezbędnych do potwierdzenia, że przedmiot Umowy Przedwstępnej wolny jest od zanieczyszczeń, a warunki glebowe umożliwiają realizację na nim planowej przez Pierwotnego Kupującego inwestycji). Pierwotny Kupujący uprawniony został również do uzyskiwania wypisów i wyrysów z rejestru gruntów dotyczących Nieruchomości. Prawo do dysponowania nieruchomością udzielone Pierwotnemu Kupującemu nie obejmowało zgody na prowadzenie jakichkolwiek robót budowlanych i innych prac z wyjątkiem wspomnianych wyżej badań gruntu.

W drodze odrębnego oświadczenia Sprzedający udzielił również zgody na wykonanie przez współpracujący z Pierwotnym Kupującym podmiot badań archeologicznych na terenie Nieruchomości, niezbędnych dla realizacji planowanej przez Pierwotnego Kupującego inwestycji budowlanej.

Ponadto w Umowie Przedwstępnej Sprzedający udzielił Pierwotnemu Kupującemu pełnomocnictwa z prawem udzielania dalszych pełnomocnictw do wystąpienia w jego imieniu do właściwego dostawcy lub dystrybutora energii elektrycznej i gazowej celem uzyskania technicznych warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej i gazowej, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, i zmiany, cofania, odbioru.

W Umowie Przedwstępnej Sprzedający udzielił również wskazanej przez Pierwotnego Kupującego osobie pełnomocnictwa do przeglądania akt księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości (w tym sporządzania odpisów itp.), a także zobowiązał się do udzielenia pełnomocnictw w tym zakresie innym osobom wskazanym przez Pierwotnego Kupującego.

Sprzedający udzielił również wskazanej przez Pierwotnego Kupującego osobie pełnomocnictwa w zakresie:

W wyniku udzielenia ww. pełnomocnictw w imieniu Sprzedającego nie wystąpiono jednak z jakimikolwiek wnioskami. W rezultacie żadna decyzja związana z prowadzonym przez Kupującego (Pierwotnego Kupującego) procesem inwestycyjnym nie została wydana na wniosek Sprzedającego. Nieruchomość do dnia sprzedaży nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Sprzedającego. Sprzedający nigdy nie wydzierżawiał ani nie wynajmował Nieruchomości podmiotom trzecim. Nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana w działalności gospodarczej Sprzedającego. Na Nieruchomość nie były ponoszone przed dniem sprzedaży żadne nakłady, nie była ona przedmiotem ulepszeń lub inwestycji, nie została ogrodzona, uzbrojona w dostęp do mediów, Sprzedający nie wnioskował o objęcie Nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (lub wnioskiem o zmianę planu miejscowego), nie wnioskował o wydanie warunków zabudowy w odniesieniu do Nieruchomości, nie była ona również przedmiotem podziału lub scalania gruntów.

Sprzedający nie podejmował żadnych działań marketingowych celem znalezienia potencjalnego nabywcy.

Sprzedający w ostatnich latach nie zbywał innych nieruchomości niż Nieruchomość.

Na potrzeby niniejszego wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Sprzedający jest zainteresowanym będącym stroną postępowania, natomiast Kupujący jest zainteresowanym niebędącym stroną postępowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku):

1. Czy opisana w niniejszym wniosku sprzedaż Nieruchomości dokonana przez Sprzedającego na rzecz Kupującego była czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Czy w przypadku udokumentowania przez Sprzedającego sprzedaży Nieruchomości fakturą, Kupujący będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na niej wykazany (ewentualnie prawo do zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wykazanego na fakturze) ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W ocenie Sprzedającego opisana w niniejszym wniosku sprzedaż Nieruchomości nie była czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Opodatkowanie wspomnianych czynności może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy w odniesieniu do nich można wskazać podmiot posiadający status podatnika. W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. artykułu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z wspomnianym ust. 2 art. 15 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla opodatkowania danej czynności nie wystarczy jednak sam fakt dokonania jej przez podmiot posiadający status podatnika - musi to być bowiem podatnik działający w kontekście dokonywania danej dostawy czy świadczenia usługi w takim właśnie charakterze - wynika to z ogólnych zasad konstrukcyjnych podatku od towarów i usług (zgodnie z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze).

W kontekście powyższych zasad opisana w niniejszym wniosku transakcja sprzedaży Nieruchomości nie może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynika to z faktu, że Sprzedający nie działał przy dokonywaniu sprzedaży w charakterze podatnika.

Aby można było mówić o takiej sytuacji, przedmiotowa sprzedaż musiałaby spełniać przesłanki uznania jej za przejaw samodzielnego wykonywania przez Sprzedającego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy VAT. Taka sytuacja nie miała jednak miejsca w przedstawionym stanie faktycznym.

Jak wynika z opisu tegoż stanu faktycznego, Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali biurowych oraz importu i handlu artykułami oświetleniowymi, która nie ma związku z Nieruchomością.

Nieruchomość Sprzedający nabył na podstawie umów sprzedaży i przeniesienia własności nieruchomości zawartych w roku 2008.

Nieruchomość do dnia sprzedaży nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Sprzedającego. Sprzedający nigdy nie wydzierżawiał ani nie wynajmował Nieruchomości podmiotom trzecim. Nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana w działalności gospodarczej Sprzedającego. Na Nieruchomość nie były ponoszone przed dniem sprzedaży żadne nakłady, nie była ona przedmiotem ulepszeń lub inwestycji, nie została ogrodzona, uzbrojona w dostęp do mediów, Sprzedający nie wnioskował o objęcie Nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (lub wnioskiem o zmianę planu miejscowego), nie wnioskował o wydanie warunków zabudowy w odniesieniu do Nieruchomości, nie była ona również przedmiotem podziału lub scalania gruntów.

Sprzedający nie podejmował żadnych działań marketingowych celem znalezienia potencjalnego nabywcy.

Sprzedający w ostatnich latach nie zbywał innych nieruchomości niż Nieruchomość.

W związku z zawarciem Umowy Przedwstępnej z Pierwotnym Kupującym Sprzedający udzielił pełnomocnictw do podjęcia czynności związanych z prowadzonym przez Pierwotnego Kupującego procesem inwestycyjnym, niemniej jednak w imieniu Sprzedającego nie wystąpiono ostatecznie z jakimikolwiek wnioskami. W rezultacie żadna decyzja związana z prowadzonym przez Kupującego (Pierwotnego Kupującego) procesem inwestycyjnym nie została wydana na wniosek Sprzedającego. Nie sposób zatem wskazać jakichkolwiek okoliczności, które przemawiałyby za uznaniem wspomnianej transakcji za przejaw wykonywania przez Sprzedającego działalności gospodarczej.

W szczególności brak jakichkolwiek działań podejmowanych w odniesieniu do Nieruchomości świadczy o braku możliwości uznania transakcji sprzedaży za przejaw prowadzenia takiej działalności. Jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dla oceny, czy dany podmiot sprzedając działki działa w charakterze podatnika VAT istotne jest odróżnienie obszarów aktywności polegających na prowadzeniu działalności gospodarczej od czynności wynikających ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym ostatnim wypadku o działalności gospodarczej nie może być mowy. Można o niej mówić dopiero w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE. Taka aktywność świadczy bowiem o prowadzeniu przez dany podmiot działalności gospodarczej w tym zakresie (tak TSUE np. w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C- 180/10 i C-181/10).

W kontekście stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku wartym przywołania jest również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2018 r. (sygn. akt: I FSK 1986/16), w którym Sąd podsumowuje dorobek unijnego i polskiego orzecznictwa związanego z rozpatrywanym zagadnieniem:

"Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności".

Za kwalifikacją transakcji sprzedaży Nieruchomości jako przejawu działalności gospodarczej nie przemawia również fakt posiadania przez Sprzedającego statusu zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług - status ten wynika bowiem wyłącznie z prowadzonej działalności gospodarczej niezwiązanej ze zbywaną Nieruchomością.

2. W ocenie Kupującego w przypadku udokumentowania przez Sprzedającego sprzedaży Nieruchomości fakturą, faktura ta będzie dokumentować transakcję, która nie podlega opodatkowaniu, a zatem będzie fakturą, o której mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy VAT.

Powyższa ocena wynika bezpośrednio ze stanowiska Sprzedającego wyrażonego w odniesieniu do pytania nr 1 - skoro transakcja sprzedaży Nieruchomości opisana w niniejszym wniosku nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, udokumentowanie jej fakturą będzie skutkowało koniecznością zakwalifikowania tej faktury do kategorii opisanej w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy VAT, co z kolei będzie wiązało się dla Kupującego z brakiem prawa pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tej faktury.

Z uwagi na tę okoliczność pytanie nr 2 zadane w niniejszym wniosku w kontekście przedstawionego stanu faktycznego będzie dotyczyło praw Kupującego wynikających z przepisów prawa podatkowego, a konkretnie przepisów Ustawy VAT dotyczących prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że w ocenie Kupującego w przypadku udokumentowania przez Sprzedającego sprzedaży Nieruchomości fakturą, Kupujący nie będzie mieć prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na niej wykazany (ewentualnie prawa do zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wykazanego na fakturze). Powyższa ocena wynika bezpośrednio ze stanowiska Sprzedającego wyrażonego w odniesieniu do pytania nr 1 - skoro transakcja sprzedaży Nieruchomości opisana w niniejszym wniosku nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, udokumentowanie jej fakturą będzie skutkowało koniecznością zakwalifikowania tej faktury do kategorii opisanej w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy VAT, co z kolei będzie wiązało się dla Kupującego z brakiem prawa pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na tej fakturze (ewentualnie prawa do zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wykazanego na fakturze).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali biurowych oraz importu i handlu artykułami oświetleniowymi. Ze względu na prowadzoną działalność gospodarczą Sprzedający jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedający był do dnia 25 lipca 2019 r. właścicielem działki gruntu oznaczonej numerem ewidencyjnym (...). Nieruchomość była niezabudowana, nieogrodzona i posiadała dostęp do drogi publicznej. Nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym i określonym w wyżej wskazanej uchwale jako "11U/P" - tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów U/P. Nieruchomość Sprzedający nabył na podstawie umów sprzedaży i przeniesienia własności nieruchomości zawartych w roku 2008. Nieruchomość stanowiła jego majątek osobisty. Sprzedający w dniu 25 lipca 2019 r. sprzedał Nieruchomość na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Transakcja ta była rezultatem zawarcia przez Kupującego ze sp. z o.o. w dniu 25 lipca 2019 r. umowy sprzedaży praw i przejęcia obowiązków wynikających z umowy przedwstępnej zawartej dnia 5 lipca 2019 r. pomiędzy Sprzedającym a Pierwotnym Kupującym. W Umowie Przedwstępnej Sprzedający i Pierwotny Kupujący zobowiązali się zawrzeć umowę, na podstawie której Sprzedający sprzeda Pierwotnemu Kupującemu Nieruchomość, wolną od wszelkich praw i roszczeń osób trzecich, za cenę wskazaną w Umowie Przedwstępnej, po spełnieniu się warunków zawarcia umowy sprzedaży, zaś Pierwotny Kupujący Nieruchomość za cenę wskazaną w Umowie Przedwstępnej kupi. W rezultacie zawarcia Umowy Wstąpienia Kupujący stał się kupującym - stroną Umowy Przedwstępnej, przejmując wszystkie wynikające z Umowy Przedwstępnej obowiązki Pierwotnego Kupującego i nabywając wszystkie jego prawa z tej umowy wynikające. W Umowie Przedwstępnej zastrzeżono, że Pierwotnemu Kupującemu przysługiwać będzie w ograniczonym zakresie prawo dysponowania Nieruchomością (z prawem cesji tego prawa na osobę trzecią) dla celów koniecznych do uzyskania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę oraz przygotowania planowanej przez Pierwotnego Kupującego inwestycji budowlanej (w tym składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, składania i cofania wniosków oraz uzyskiwania pozwoleń, uzgodnień, sprawdzeń, opinii, warunków technicznych i przyłączy, a także do prowadzenia na nieruchomości badań i odwiertów niezbędnych do potwierdzenia, że przedmiot Umowy Przedwstępnej wolny jest od zanieczyszczeń, a warunki glebowe umożliwiają realizację na nim planowej przez Pierwotnego Kupującego inwestycji). Pierwotny Kupujący uprawniony został również do uzyskiwania wypisów i wyrysów z rejestru gruntów dotyczących Nieruchomości. Prawo do dysponowania nieruchomością udzielone Pierwotnemu Kupującemu nie obejmowało zgody na prowadzenie jakichkolwiek robót budowlanych i innych prac z wyjątkiem wspomnianych wyżej badań gruntu.

W drodze odrębnego oświadczenia Sprzedający udzielił również zgody na wykonanie przez współpracujący z Pierwotnym Kupującym podmiot badań archeologicznych na terenie Nieruchomości, niezbędnych dla realizacji planowanej przez Pierwotnego Kupującego inwestycji budowlanej.

Ponadto w Umowie Przedwstępnej Sprzedający udzielił Pierwotnemu Kupującemu pełnomocnictwa z prawem udzielania dalszych pełnomocnictw do wystąpienia w jego imieniu do właściwego dostawcy lub dystrybutora energii elektrycznej i gazowej celem uzyskania technicznych warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej i gazowej, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, zmiany, cofania, odbioru.

W Umowie Przedwstępnej Sprzedający udzielił również wskazanej przez Pierwotnego Kupującego osobie pełnomocnictwa do przeglądania akt księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości (w tym sporządzania odpisów itp.), a także zobowiązał się do udzielenia pełnomocnictw w tym zakresie innym osobom wskazanym przez Pierwotnego Kupującego.

Sprzedający udzielił również wskazanej przez Pierwotnego Kupującego osobie pełnomocnictwa w zakresie: uzyskania warunków technicznych przyłączenia Nieruchomości do infrastruktury technicznej, w szczególności przyłączenia do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych, oraz włączenia do dróg; uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolniczej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskania decyzji dotyczącej gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie; uzyskania decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych; uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu z Nieruchomości oraz zgody wydanej przez zarządcę drogi na włączenie się do ruchu aut obsługujących zamierzoną przez Pierwotnego Kupującego inwestycję; uzyskania, wyłącznie w celu zawarcia umowy przyrzeczonej od właściwych organów podatkowych, gmin, oddziałów i innych instytucji zaświadczeń potwierdzających brak u Sprzedającego zaległości podatkowych i związanych z innymi należnościami publicznoprawnymi; zawarcia w imieniu Sprzedającego umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki włączenia do dróg; uzyskania decyzji - pozwolenia wodnoprawnego oraz decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych.

W wyniku udzielenia ww. pełnomocnictw w imieniu Sprzedającego nie wystąpiono jednak z jakimikolwiek wnioskami. W rezultacie żadna decyzja związana z prowadzonym przez Kupującego (Pierwotnego Kupującego) procesem inwestycyjnym nie została wydana na wniosek Sprzedającego. Nieruchomość do dnia sprzedaży nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Sprzedającego. Sprzedający nigdy nie wydzierżawiał ani nie wynajmował Nieruchomości podmiotom trzecim. Nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana w działalności gospodarczej Sprzedającego. Na Nieruchomość nie były ponoszone przed dniem sprzedaży żadne nakłady, nie była ona przedmiotem ulepszeń lub inwestycji, nie została ogrodzona, uzbrojona w dostęp do mediów, Sprzedający nie wnioskował o objęcie Nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (lub wnioskiem o zmianę planu miejscowego), nie wnioskował o wydanie warunków zabudowy w odniesieniu do Nieruchomości, nie była ona również przedmiotem podziału lub scalania gruntów. Sprzedający nie podejmował żadnych działań marketingowych celem znalezienia potencjalnego nabywcy. Sprzedający w ostatnich latach nie zbywał innych nieruchomości niż Nieruchomość.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania Sprzedającego za podatnika podatku VAT w związku z dokonaną transakcją sprzedaży Nieruchomości niezabudowanej nr (...).

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

Z opisu sprawy wynika, że aktywność Sprzedającego nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawca wskazał, że nabył przedmiotową Nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży w roku 2008 do majątku osobistego. Nieruchomość do dnia sprzedaży nie była w żaden sposób wykorzystywana przez Sprzedającego. Sprzedający nigdy nie wydzierżawiał ani nie wynajmował Nieruchomości. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Sprzedającego, nie była przedmiotem ulepszeń lub inwestycji, nie została ogrodzona, uzbrojona w dostęp do mediów, Sprzedający nie wnioskował o objęcie Nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, Nieruchomość nie była przedmiotem podziału lub scalania gruntów. Sprzedający nie podejmował działań marketingowych celem znalezienia potencjalnego nabywcy. Co prawda Sprzedający udzielił pierwotnemu nabywcy wszelkich pełnomocnictw do dysponowania Nieruchomością w jego imieniu, które były w dniu 5 lipca 2019 r. przedmiotem cesji na rzecz faktycznego nabywcy działki, jednakże jak wskazał Wnioskodawca do dnia sprzedaży w wyniku udzielenia ww. pełnomocnictw w imieniu Sprzedającego nie wystąpiono z jakimikolwiek wnioskami. W rezultacie żadna decyzja związana z prowadzonym przez Kupującego procesem inwestycyjnym nie została wydana na wniosek Sprzedającego. Tym samym nie wystąpiły okoliczności, które wskazywałyby na przejaw wykonywania przez Sprzedającego działalności gospodarczej w związku z transakcją sprzedaży Nieruchomości.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestia udzielania pełnomocnictw została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 95 § 1 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy.

Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Przepis art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego stanowi, że pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Jak wynika z powyższych przepisów, fakt że ww. działania, nie będą podejmowane bezpośrednio przez Sprzedającego, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanego. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową działkę będącą nadal własnością Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności Nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

W przedmiotowej sprawie, jeżeli rzeczywiście, jak wskazał Wnioskodawca, w Jego imieniu mimo udzielonego pełnomocnictwa, w tym także zawartego w umowie przedwstępnej z Pierwotnym Kupującym, nie wystąpiono z jakimikolwiek wnioskami, w rezultacie czego żadna decyzja związana z prowadzonym przez Kupującego procesem inwestycyjnym nie została wydana, to w związku z powyższym nie doszło do zaangażowania środków wskazujących na taką aktywność Wnioskodawcy, którą przejawiają podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Z wniosku wynika, że Sprzedający udzielił nabywcy (Pierwotnemu Kupującemu/Kupującemu) wszelkich pełnomocnictw do dysponowania Nieruchomością w Jego imieniu, jednakże jak wskazał Wnioskodawca do dnia sprzedaży w wyniku udzielenia ww. pełnomocnictw w imieniu Sprzedającego nie wystąpiono z jakimikolwiek wnioskami. W rezultacie żadna decyzja związana z prowadzonym przez Kupującego procesem inwestycyjnym nie została wydana, a tym samym nie zostały wykonane czynności, które jednoznacznie wskazywałyby, że Wnioskodawca w zakresie sprzedaży tej Nieruchomości powinien zostać uznany za podatnika podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nabył przedmiotową Nieruchomość do majątku osobistego. Nieruchomość do dnia sprzedaży nie była w żaden sposób wykorzystywana. Sprzedający nigdy nie wydzierżawiał ani nie wynajmował Nieruchomości. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Sprzedającego, nie była przedmiotem ulepszeń lub inwestycji, nie została ogrodzona, uzbrojona w dostęp do mediów, Sprzedający nie wnioskował o objęcie Nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nieruchomości (działki niezabudowanej nr (...)) nie działał w charakterze podatnika podatku VAT o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującego działalność gospodarczą, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, a jedynie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Wobec tego w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży działki nr (...) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika że, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wątpliwości Strony dotyczą prawa do odliczenia i zwrotu nadwyżki podatku naliczonego z tytułu Transakcji nabycia Nieruchomości.

Jak wynika z analizy pytania nr 1 transakcja sprzedaży Nieruchomości (działki nr...) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem faktura dokumentująca transakcję, która nie podlega opodatkowaniu, nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, gdyż należny podatek VAT z tytułu zawartej transakcji nie wystąpi.

W przedmiotowej sprawie, Kupujący spełnił przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy (jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a nabyta Nieruchomość będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych), jednakże zaistniały przesłanki negatywne, określone w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W związku z tym faktura dokumentująca transakcję sprzedaży Nieruchomości nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz ewentualnego zwrotu różnicy podatku.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy stwierdzić, że Kupujący nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz ewentualnego zwrotu różnicy podatku w związku z zakupem Nieruchomości. Wynika to z faktu, że w analizowanym przypadku zastosowanie znajdą - wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, a mianowicie dostawa wskazanej w stanie faktycznym Nieruchomości (działki niezabudowanej nr 229/19) na rzecz Kupującego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.