0114-KDIP1-3.4012.51.2020.2.ISK - Zwolnienie z VAT dostawy nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 26 lutego 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.51.2020.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 3 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży nieruchomości w części w jakiej jest ona wykorzystywana do działalności gospodarczej;

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w części w jakiej jest ona wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych.

W dniu 30 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 lutego 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.51.2020.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 3 marca 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi od 1 czerwca 2014 r. działalność gospodarczą zarejestrowaną na własne imię i nazwisko. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pozostaje w związku małżeńskim, w którym panował i panuje nieprzerwanie ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 31 lipca 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył prawo własności nieruchomości (niezabudowany grunt). Po zakupie gruntu Wnioskodawca podjął działania w celu uzyskania pozwolenia na budowę. W dniu 8 marca 2011 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany, na podstawie której udzielono pozwolenia na budowę budynku usługowo-mieszkalnego. Decyzją z dnia 4 listopada 2013 r. zmieniono wskazaną powyżej decyzję w następujący sposób: wprowadzono zamienny projekt architektoniczno-budowlany do decyzji. Wnioskodawca uzyskując decyzję na pozwolenie na budowę uzyskał prawo do zrealizowania budowy budynku mieszkalnego z częścią usługową.

Budowa została zakończona w 2014 r. zgodnie z udzielonym pozwoleniem na budowę. W dniu 7 lipca 2014 r. po zakończonej budowie Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przyjął zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego usytuowanego na zakupionej w 2009 r. działce i wydał zaświadczenie, gdzie zgodnie z jego treścią nie stawiał sprzeciwu w użytkowaniu budynku.

W nieruchomości tej Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu działalności w zakresie handlu detalicznego (sklep ogólnospożywczy) oraz najmu kwater turystom.

Budynek posiada łącznie 333,62 m² powierzchni użytkowej. Z tego 110,42 m² zajmuje powierzchnia lokalu handlowego, w którym w sezonie letnim prowadzony jest handel. Postała część zajęta jest na cele mieszkaniowe, z tym zastrzeżeniem że w sezonie letnim z 223,20 m² Wnioskodawca przeznacza dodatkowo na wynajem 130,64 m² dla turystów.

Przy zakupie gruntu w dniu 31 lipca 2009 r. Sprzedający naliczył 22% podatek od towarów i usług. W związku tym jednak, iż Wnioskodawca dokonał zakupu dla celów prywatnych (osobistych) to nie odliczył on podatku naliczonego. Wnioskodawca odliczył podatek naliczony od wydatków poniesionych na budynek po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej (tj. w części dotyczącej tej działalności).

Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca wprowadził nieruchomość do ewidencji środków trwałych i od miesiąca sierpnia 2014 r. dokonuje odpisów amortyzacyjnych, zaliczając je w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Na nieruchomości nie były ponoszone nakłady przekraczające 30% jej wartości początkowej.

Wnioskodawca jak i jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 marca 2020 r. (data wpływu 13 marca 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że do dnia złożenia wniosku oraz przed dokonaniem sprzedaży nie ponosił i nie zamierza ponieść nakładów stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

Jak wskazano we wniosku budynek posiada łącznie 333,62 m² powierzchni użytkowej. Z tego 110,42 m² zajmuje powierzchnia lokalu handlowego, w którym w sezonie letnim prowadzony jest handel. Postała część zajęta jest na cele mieszkaniowe, z tym zastrzeżeniem że w sezonie letnim z 223,20 m² Wnioskodawca przeznacza dodatkowo na wynajem 130,64 m² dla turystów. Powyższe oznacza, że dla celów prywatnych tylko i wyłącznie jest wykorzystywanych 92,56 m² budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też jest zwolniona z tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W myśl natomiast art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się przez oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Wnioskodawca oddał budynek do użytkowania w 2014 r., a to oznacza, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną datą sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Z tego też powodu sprzedaż nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży nieruchomości w części, w jakiej jest ona wykorzystywana do działalności gospodarczej oraz nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w części, w jakiej jest ona wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 2006/112/WE", państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać w tym miejscu należy, że na mocy art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tak więc, co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi od 1 czerwca 2014 r. działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego (sklep ogólnospożywczy) oraz najmu kwater turystom.

W dniu 31 lipca 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył prawo własności nieruchomości (niezabudowany grunt). Po zakupie gruntu Wnioskodawca uzyskał decyzję na pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego z częścią usługową. Budowa została zakończona w 2014 r. zgodnie z udzielonym pozwoleniem na budowę. W dniu 7 lipca 2014 r. po zakończonej budowie Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przyjął zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego usytuowanego na zakupionej w 2009 r. działce.

Przy zakupie gruntu w dniu 31 lipca 2009 r. Sprzedający naliczył 22% podatek od towarów i usług. W związku tym jednak, iż Wnioskodawca dokonał zakupu dla celów prywatnych (osobistych) to nie odliczył on podatku naliczonego. Wnioskodawca odliczył podatek naliczony od wydatków poniesionych na budynek po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej (tj. w części dotyczącej tej działalności).

W nieruchomości tej Wnioskodawca prowadzi działalność. Budynek posiada łącznie 333,62 m²powierzchni użytkowej. Z tego 110,42 m² zajmuje powierzchnia lokalu handlowego, w którym w sezonie letnim prowadzony jest handel. Postała część zajęta jest na cele mieszkaniowe, z tym zastrzeżeniem, że w sezonie letnim z 223,20 m² Wnioskodawca przeznacza dodatkowo na wynajem 130,64 m² dla turystów. Powyższe oznacza, że dla celów prywatnych tylko i wyłącznie jest wykorzystywanych 92,56 m² budynku.

Wnioskodawca wprowadził nieruchomość do ewidencji środków trwałych i od miesiąca sierpnia 2014 r. dokonuje odpisów amortyzacyjnych, zaliczając je w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Na nieruchomości nie były ponoszone nakłady przekraczające 30% jej wartości początkowej.

Do dnia złożenia wniosku oraz przed dokonaniem sprzedaży Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponieść nakładów stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca jak i jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W celu rozstrzygnięcia powyższych wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy dla opisanej transakcji Wnioskodawca występował będzie w roli podatnika, a w konsekwencji, czy przedmiotowa dostawa części lub całego budynku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomości na której znajduje się budynek, w którym 92,56 m² jest wykorzystywanych tylko i wyłącznie dla celów prywatnych, mieszkaniowych Wnioskodawcy natomiast pozostała część budynku jest wykorzystywana do działalności gospodarczej Wnioskodawcy tj. 110,42 m² zajmuje powierzchnia lokalu handlowego, a 130,64 m² Wnioskodawca przeznacza na wynajem dla turystów w sezonie letnim.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy i przywołanych przepisów, odnosząc się do sprzedaży 92,56 m² budynku, należy zauważyć, że część ta służy zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji ww. czynność sprzedaży nieruchomości w części 92,56 m² budynku stanowić będzie działanie w sferze prywatnej Wnioskodawcy, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem sprzedaż ww. 92,56 m² budynku wykorzystywanych przez Wnioskodawcę do własnych potrzeb mieszkaniowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa udziału w gruncie przypadającego na ww. 92,56 m² budynku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako sprzedaż realizowana z majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w części w jakiej jest ona wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast inaczej przedstawia się sytuacja w związku ze sprzedażą pozostałej części budynku tj. 110,42 m² lokalu handlowego, oraz 130,64 m² budynku przeznaczonych na wynajem dla turystów w sezonie letnim. Jak Wnioskodawca wskazał, ta część budynku jest wykorzystywana przez Niego w prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu której jest podatnikiem podatku VAT. Tym samym sprzedaż tej części budynku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. "Pierwsze zasiedlenie" budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika - bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy - podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy - oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku, doszło do pierwszego zasiedlenia części budynku wykorzystywanej przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej. Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną sprzedażą minie okres dłuższy niż 2 lata (okres pomiędzy oddaniem do użytkowania a planowaną dostawą części budynku wykorzystywanej przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej przekroczy dwa lata). Jednocześnie, Wnioskodawca do dnia sprzedaży nie poniósł ani nie zamierza ponieść nakładów stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

W konsekwencji w odniesieniu do sprzedaży części budynku wykorzystywanej przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (110,42 m² lokalu handlowego, oraz 130,64 m² budynku przeznaczonych na wynajem dla turystów w sezonie letnim) spełnione są warunki do objęcia przedmiotowej transakcji zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, dostawa udziału w gruncie przypadającego na ww. część budynku, także będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, stosowanie do art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży nieruchomości w części w jakiej jest ona wykorzystywana wyłącznie do działalności gospodarczej należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.