0114-KDIP1-3.4012.505.2017.2.ISZ - Opodatkowanie czynności zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 8 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 19 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 7 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone 14 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 19 lutego 2018 r., (data wpływu 20 lutego 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od 2001 r. jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Przedmiotem wykonywania czynności opodatkowanych jest wynajem nieruchomości rozliczany do celów podatku dochodowego ze źródła "najem" (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych). Prawidłowość przyporządkowania do powyższego źródła potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z upoważnienia Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2012 r. (nr IPPB1/415-1081/11-2/JB).

Wnioskodawczyni w 1992 r. otrzymała grunt rolny o powierzchni 5000 m² w drodze darowizny w ramach najbliższej rodziny. W 1996 r. grunt został podzielony na pięć działek wraz z wytyczeniem dróg wewnętrznych według wymogów wyznaczonych przez Urząd Gminy.

Wnioskodawczyni w 1997 r. sprzedała dwie działki wraz ze służebnością (w zakresie przejazdu i przechodzenia oraz poprowadzenia mediów wyłącznie do tych nieruchomości) na drogę wewnętrzną. Środki przeznaczone ze sprzedaży dwóch działek w 1997 r. przeznaczyła na budowę domu na jednej z pozostałych trzech działek. Dom jest do dnia dzisiejszego jej miejscem zamieszkania. Jedna z działek została przejęta z mocy prawa na rzecz samorządu województwa w związku z realizacją celu publicznego.

Wnioskodawczyni w 1998 r. rozszerzyła wspólność majątkową z mężem o dwie działki i obecnie planuje sprzedać jedną z działek niezabudowanych będącą przedmiotem wspólności majątkowej z mężem. Na przedmiot sprzedaży składa się również część drogi wewnętrznej przylegająca do działki.

Od listopada 2014 r. do sierpnia 2015 r. niezabudowana działka będąca przedmiotem sprzedaży była wynajmowana deweloperowi na cele składu materiałów budowlanych związanym z realizowaną inwestycją na sąsiedniej działce. Podatek dochodowy był rozliczany ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż była dokumentowana fakturami w rozumieniu przepisów o VAT.

Dla działki będącej przedmiotem sprzedaży nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani warunki zabudowy. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w momencie sprzedaży działka będzie objęta decyzją o warunkach zabudowy. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie jest uzbrojona w media.

Działka nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Przyszły nabywca działki (spółka prowadząca działalność deweloperską) uzyskał kontakt do Wnioskodawczyni od jej siostry, będącej właścicielką sąsiedniej działki. Nabywca jest zainteresowany również nabyciem tej sąsiedniej działki.

Wnioskodawczyni poza sprzedażą działek w 1997 r. na przestrzeni ostatnich 25 lat dokonała jeszcze jednej sprzedaży nieruchomości niezabudowanej stanowiącej majątek osobisty, który otrzymała w formie darowizny w ramach rodziny.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że grunt został nabyty przez Wnioskodawczynię do majątku osobistego w drodze darowizny w ramach najbliższej rodziny w 1992 r. W 1998 r. grunt stał się przedmiotem współwłasności małżeńskiej. Obie czynności nie podlegały podatkowi od towarów i usług i w związku z tym, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od obu zdarzeń. Wnioskodawczyni nie zamierzała wykorzystywać gruntu do działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wskazała też, że w roku 1997 r. sprzedała dwie działki wraz ze służebnością (w zakresie przejazdu i przechodzenia oraz poprowadzenia mediów wyłącznie do tych nieruchomości) na drogę wewnętrzną. Poza sprzedażą działek w 1997 r. na przestrzeni ostatnich 25 lat dokonała jeszcze jednej sprzedaży nieruchomości niezabudowanej stanowiącej majątek osobisty, który otrzymała w formie darowizny w ramach rodziny. Nie została ona uznana za podatnika VAT z tytułu tych czynności. Od listopada 2014 r. do sierpnia 2015 r. niezabudowana działka będąca przedmiotem sprzedaży była wynajmowana deweloperowi na cele składu materiałów budowlanych związanym z realizowaną inwestycją na sąsiedniej działce. Sprzedaż była dokumentowana fakturami w rozumieniu przepisów o VAT. Wnioskodawczyni wskazała, że miała obowiązek wystawiania faktur, ponieważ jest czynnym podatnikiem VAT z innego tytułu. Najem miał charakter okazjonalny, w związku z czym podatek dochodowy był rozliczany ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała nieruchomości do celów rolniczych. Nie ponosiła jakichkolwiek nakładów na nieruchomość, w tym również na ogrodzenie, uzbrojenie terenu etc. Nie występowała o wydanie/zmianę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowanie terenu lub opracowanie/zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki będącej przedmiotem sprzedaży w przyszłości. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że dla działki będącej przedmiotem sprzedaży nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani warunki zabudowy, jednakże nie wyklucza ona, że w momencie sprzedaży działka będzie objęta decyzją o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni z tytułu planowanej sprzedaży działki będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług "Ustawa" podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, (art. 15 ust. 2 Ustawy).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że rozporządzanie majątkiem prywatnym nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Z wyroku TSUE z dn. 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby v. Minister Finansów i Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wynika ponadto, że: "inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności". Z orzeczenia nie wynika precyzyjna granica pomiędzy zwykłym wykonywaniem prawa własności, a przypadkiem gdy zaangażowane zostaną dla sprzedaży majątku środki właściwe dla podmiotów prowadzących określoną działalność gospodarczą. Dotyczy to również prostych środków zmierzających do sprzedaży w tym umieszczaniu ogłoszeń w prasie oraz Internecie. W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację nawet takie działania nie wystąpiły.

Kluczowym argumentem w sprawie jest nie podejmowanie działań właściwych dla podmiotów zajmujących się zawodowo handlem nieruchomościami oraz dysponowaniem majątkiem własnym.

Zdaniem Podatnika, rejestracja na potrzeby VAT z tytułu wynajmu nieruchomości (świadczenia usług) nie oznacza automatycznie, że wszelkie transakcje (w tym dokonywane z majątku osobistego) dokonywane są przez podatnika w rozumieniu art. 15 Ustawy.

Zgodnie z wyrokiem ETS w sprawie C-291/92 Dieter Armbrecht " (...) sam formalny status osoby dokonującej dostawy jako podatnika nie stanowi przesłanki wystarczającej do przyjęcia, że osoba ta jest podatnikiem w odniesieniu do tej konkretnej czynności, a w konsekwencji do uznania, czy dana transakcja powinna podlegać opodatkowaniu. Konsekwencją jest także i to, że każda transakcja dokonywana przez podatnika powinna zostać w odrębny sposób przeanalizowana, by ustalić, czy podatnik jej dokonujący jest podatnikiem w odniesieniu do każdorazowej czynności. W ten sposób dyrektywa podkreśla, iż nie wystarczy, by daną czynność wykonał podatnik prowadzący jakąś działalność gospodarczą i ze względu na tę działalność zarejestrowany na VAT - warunkiem sine qua non opodatkowania czynności jest to, aby:

Od nabycia gruntów w formie darowizny w ramach rodziny upłynęło 25 lat. Od sprzedaży części gruntu upłynęło ponad 20 lat, zaś środki ze sprzedaży zostały przeznaczone na budowę domu, który nadal stanowi miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni. Oznacza to, że środki ze sprzedaży nie zostały zaangażowane w zakup kolejnej działki, jak również nie zostało dokonane odpłatne nabycie kolejnych działek do dnia dzisiejszego.

Również najem działki będącej przedmiotem sprzedaży miał charakter okazjonalny (wynajmował deweloper w czasie realizacji inwestycji). Sam sposób uzyskania kontaktu potencjalnego nabywcy do Wnioskodawczyni potwierdza, że nie były podejmowane profesjonalne działania marketingowe zmierzające do sprzedaży działki.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni prosi o potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym nie będzie ona podatnikiem VAT rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży działki opisanej w stanie faktycznym.

Podobne stanowisko przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2016 r. (nr IPPP3/4512-87/16-4/ISK). Z interpretacji wynika, że: "nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. (...) W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy (...) Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym."

W konsekwencji organ wydający interpretację potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym transakcja zostanie dokonana w ramach rozporządzania własnym majątkiem i nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, jak również udziału w prawie własności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie wykonuje aktywnych działań podobnych do handlowców, producentów i usługodawców, nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towarów (w tym też nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestie opodatkowania dostawy gruntu rozstrzygnięto w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić należy, że w sprawach dotyczących opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne koniecznym jest ustalenie, czy w celu sprzedaży nieruchomości zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Z orzeczenia tego wynika, że "majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika również, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy z tytułu planowanej sprzedaży działki będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu, elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży ewidencyjnie wyodrębnionej działki gruntu, za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawczyni podjęła w ramach wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości.

Mianowicie, Wnioskodawczyni, jak wskazała we wniosku, od 2001 r. jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Przedmiotem wykonywania czynności opodatkowanych jest wynajem nieruchomości. Jednocześnie, jak wynika z wniosku, w okresie od listopada 2014 r. do sierpnia 2015 r. niezabudowana działka będąca przedmiotem sprzedaży, była wynajmowana przez Wnioskodawczynię deweloperowi na cele składu materiałów budowlanych związanym z realizowaną inwestycją na sąsiedniej działce, a sprzedaż była dokumentowana fakturami w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Z wniosku wynika, że świadczenie usług najmu było przez Wnioskodawczynię dokumentowane fakturami z wykazanym podatkiem VAT.

Zatem, co szczególnie istotne w kontekście przywołanych wyżej orzeczeń TSUE (C-180/10 i C-181/10 oraz C-291/92), Wnioskodawczyni wykorzystywała działkę będącą przedmiotem sprzedaży w sposób ciągły do celów zarobkowych przez okres od listopada 2014 r. do sierpnia 2015 r. Skutkiem tego Wnioskodawczyni nie wykorzystywała ww. gruntu do celów prywatnych. Sprzedająca w całym okresie posiadania Nieruchomości nie wykorzystywała tej nieruchomości jedynie dla zaspokojenia potrzeb własnych w ramach majątku osobistego. Wnioskodawczyni w stosunku do zbywanego gruntu podejmowala aktywne działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w celu osiągnięcia zysku.

Wnioskodawczyni bowiem, w oparciu o ww. grunt prowadziła działalność gospodarczą, tj. wynajmowała ww. nieruchomość na rzecz developera, w sposób ciągły w celach zarobkowych. Przy czym, sprzedaż ww. usług była dokumentowana fakturami w rozumieniu przepisów o VAT. Jednocześnie, Wnioskodawczyni, jak wskazała we wniosku, od 2001 r. jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, a przedmiotem wykonywania czynności opodatkowanych jest wynajem nieruchomości.

Okoliczności tej nie zmienia fakt, że przedmiotowa działka nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Podobnie na ocenę dokonanych przez Wnioskodawczynię działań nie może mieć wpływu fakt, że działka będąca przedmiotem sprzedaży nie jest uzbrojona w media, a przyszły nabywca działki (spółka prowadząca działalność deweloperską) uzyskał kontakt do Wnioskodawczyni od jej siostry, będącej właścicielką sąsiedniej działki. Podobnie, fakt że Wnioskodawczyni przedmiotowy grunt otrzymała w drodze darowizny w ramach najbliższej rodziny, a w roku 1998 grunt stał się przedmiotem współwłasności małżeńskiej - nie może mieć decydującego wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Wobec tego skoro Sprzedająca wykorzystywała niniejszy grunt do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej (wynajem), to z tytułu transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Końcowo, wyjaśnić należy, że powołana przez Wnioskodawczynię dla uzasadnienia własnego stanowiska w sprawie interpretacja indywidualna znacząco różni się od okoliczności, przedstawionych przez Sprzedającą w złożonym wniosku. Mianowicie interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2016 r. nr IPPP3/4512-87/16-4/ISK, dotyczy sytuacji w której sprzedaży wydzielonej działki gruntu dokonuje właściciel gospodarstwa rolnego, nabytego w drodze darowizny, który nie jest i nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, a działka mająca być przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy i nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim. Z uwagi na fakt, że okoliczności są inne niż przedstawione przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku, to powołana przez Sprzedającą ww. interpretacja indywidualna nie może stanowić podstawy do tożsamego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.