0114-KDIP1-3.4012.480.2017.1.JF - Określenie statusu gminy pobierającej opłaty od wyżywienia dzieci w szkołach i przedszkolach oraz opłaty za pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godzinie 13.00.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika Gminy pobierającej opłaty od wyżywienia dzieci w szkołach i przedszkolach oraz opłaty za pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godzinie 13.00 - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika Gminy pobierającej opłaty od wyżywienia dzieci w szkołach i przedszkolach oraz opłaty za pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godzinie 13.00.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Od 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza podatek VAT wspólnie z podległymi jej jednostkami budżetowymi (szkoły, przedszkola, GOSiR i MGOPS). Jednostki budżetowe Gminy zostały powołane w celu realizacji zadań własnych Gminy, narzuconych ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).

Do zadań własnych Gminy zalicza się m.in. szeroko pojętą edukację publiczną, czyli zapewnienie dzieciom dostępu do bezpłatnej nauki, umożliwienie im kształcenie i możliwości rozwoju (art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.). Zasady uczęszczania dzieci do placówek oświatowych Gminy reguluje metoda administracyjnoprawna, a także ustawa o systemie oświaty z 7 września 1991 r., która narzuca obowiązek kształcenia do 18 roku życia. Pomiędzy rodzicami a dyrektorami przedszkoli i szkół nie jest podpisywana umowa cywilnoprawna. Usługi edukacyjne z jakich korzystają dzieci, wynikają ściśle z przepisów administracyjnych, którymi kieruje się Gmina przy realizacji swoich zadań.

Gmina zapewnia uczniom bezpłatny dostęp do edukacji. Rodzice nie ponoszą dodatkowych kosztów za usługę kształcenia ich dzieci w szkołach publicznych oraz przedszkolach. Wydatki, związane z utrzymaniem placówek oświatowych są finansowane z budżetu Gminy. Jedyne opłaty jakie ponoszą rodzice w związku z uczęszczaniem ich dzieci do szkół i przedszkoli to: opłata za pobyt dziecka do lat 5 w przedszkolu po godz. 13.00, opłata za zagubioną lub zniszczoną legitymację szkolną lub wydanie duplikatu świadectwa oraz opłata za wyżywienie w przedszkolu i obiady w szkołach. Opłata za pobyt dziecka w przedszkolu po godz. 13.00 narzucona jest przez Ustawę o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., a jej wysokość określana jest na podstawie uchwały Rady Miejskiej. W związku z regulacją ustawową opłata ta, nie może przekraczać kwoty 1 zł za godzinę zajęć. W Gminie wysokość opłaty Rada Miejska Uchwałą z dnia 18 stycznia 2017 r. ustaliła na kwotę 1 zł za godzinę zajęć po godz. 13.00 dla dzieci do lat 5.

Dyrektorzy przedszkoli oraz szkół organizując wyżywienie dzieci w swoich placówkach, realizują szeroko pojęte zadania w ramach edukacji, które wykonują w charakterze organów władzy publicznej (zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 7 października 2008 sygn. akt I FSK 1157/07). Wysokość tych opłat ustalana jest indywidualnie przez dyrektorów placówek oświatowych, w porozumieniu z organem prowadzącym (art. 67a w związku z art. 14 ust. 6 u.s.o.). Nie uwzględnia ona jednak, ani wynagrodzenia pracowników, przygotowujących posiłki dla dzieci, ani też kosztów utrzymania takich pracowników czy też stołówki szkolnej, ani też innych dodatkowych opłat. Rodzice płacą jedynie za tzw. "wsad do kotła". Zaznaczyć należy, iż opłaty te, podobnie zresztą jak opłaty za pobyt dzieci w przedszkolach po godz. 13.00, nie mają charakteru komercyjnego. Rodzice płacą jedynie za składniki wykorzystane do przygotowania posiłków dla dzieci, a pozostałe koszty utrzymania stołówek oraz ich pracowników, ponoszone są przez Gminę. Placówki oświatowe, jak wynika z opisanego stanu faktycznego, nie zarabiają na organizacji i wydawaniu posiłków dla dzieci. Zwracane są jedynie koszty produktów, wykorzystanych do przygotowania posiłków.

Gmina za wyżywienie dzieci oraz za pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godz. 13.00 wystawia faktury VAT. Przy sprzedaży posiłków dla dzieci oraz przy pobieraniu opłaty za pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godz. 13 Gmina stosuje stawkę zwolnioną VAT. Faktury ujmowane są w rejestrze sprzedaży w pozycji 10 deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Gmina pobierając od rodziców opłaty za wyżywienie dzieci w szkołach i przedszkolach działa w charakterze podatnika podatku VAT, czy wyłącznie jako organ władzy publicznej, realizujący swoje cele statutowe, ściśle związane z pobytem i nauczaniem dzieci w szkołach i przedszkolach?

2. Czy Gmina, w sytuacji kiedy realizuje zadania własne związane z edukacją publiczną, pobierając od rodziców opłaty za pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godzinie 13.00 działa w charakterze podatnika podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina jest organem władzy publicznej. Gmina została powołana w celu zaspokajania i realizacji potrzeb wspólnoty mieszkańców. Gmina w swojej działalności kieruje się przede wszystkim ustawą o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. W Ustawie jasno zostały określone zadania statusowe jednostki samorządu terytorialnego. W art. 7 ust. 1 wśród wielu zadań wymieniono m.in. edukację publiczną tzn. oświatę, w tym prowadzenie szkół podstawowych, przedszkoli i innych placówek oświatowo-wychowawczych. Przepisy określają więc jasno, które z czynności realizowanych przez Gminę można uznać za realizowane w ramach organu władzy publicznej, a które można powiązać z działalnością gospodarczą w zakresie podatku VAT.

Argumenty przemawiające za tym, że Gmina nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, to przede wszystkim brak umów cywilnoprawnych zawieranych z rodzicami w związku z pobytem dzieci do lat 5 w przedszkolach po godz. 13.00 oraz przy organizacji wyżywienia dla dzieci w stołówkach szkolnych. Usługi te są ściśle związane z zadaniami własnymi Gminy, jakim jest zagwarantowanie dostępu do edukacji dla dzieci i młodzieży, przy zapewnieniu im wszelkich możliwych form rozwoju. Potwierdza to wyrok NSA z dnia 7 października 2008 r. sygn. akt I FSK 1157/07, który uznał dostarczanie obiadów w ramach stołówki szkolnej za zadania ściśle powiązane z usługą edukacyjną (analogiczna sytuacja dot. dostarczania posiłków dzieciom w ramach pobytu w przedszkolu).

Gmina organizując posiłki dla swoich uczniów/przedszkolaków nie działa komercyjnie, a jej celem nadrzędnym jest zaspokojenie potrzeb wspólnoty i wypełnienie zadań związanych z edukacją publiczną. W ślad za wyrokiem NSA z dnia 24 listopada 2010 r. sygn. akt I OSK 1554/10, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie w którym uznano, że opłaty za korzystanie z posiłków w stołówkach szkolnych lub przedszkolach, zgodnie z art. 67a ust. 4 u.s.o., regulowane jest przez radę gminy jako równowartość surowców wykorzystanych do ich przygotowania. Pozostałe koszty utrzymania stołówek szkolnych nie mogą być wliczane do ceny posiłków, ponieważ są pokrywane ze środków organu prowadzącego, czyli Gminy. Opłaty, które są pobierane od rodziców nie mogą więc być uznane za ekwiwalent, ponieważ nie noszą cech ceny. Reasumując, mając na uwadze treść art. 67a w związku z art. 3 pkt 1 ustawy o systemie oświaty, w którym stwierdzono, że w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności prawidłowego rozwoju dzieci, placówka oświatowa może zorganizować stołówkę, w której za posiłki będą pobierane opłaty, stwierdzać należy, że Gmina w tym przypadku nie działa jako podatnik VAT. Pobierane opłaty, regulowane przepisami art. 67a ust. 4 u.s.o., potwierdzają brak możliwości zarobkowych przy realizacji tego zadania przez Gminę. Gmina prowadząc dla uczniów stołówkę, wykonuje jedynie kompleksowo swoje działania statutowe. Potwierdza to wyrok NSA z dnia 7 października 2008 r. sygn. I FSK 1157/07.

W wyroku NSA sygn. akt I FSK 1317/15 z dnia 9 czerwca 2017 r. Sąd przytoczył art. 14 ust. 5 pkt 1 u.s.o., z którego wynika, że to rada gminy określa wysokość opłaty za pobyt dzieci w przedszkolu przekraczający 5 godzin dziennie. Opłata, której wysokość wynosi 1 zł za godzinę, jest symboliczna, nieekwiwalentna, a przede wszystkim ściśle związany z przepisami prawa administracyjnego, co odróżnia ją od ceny. W konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny, powołując się na wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wydawane w podobnych sprawach, uznał, że działania Gminy są ściśle realizowane w ramach zadań publicznych, związanych z edukacja dzieci. Gmina, która wykonuje zadania z zakresu administracji publicznej, a za takie należy uznać edukację (w tym pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godz. 13), nie jest uznana za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy o VAT. Gmina działa w tej sytuacji wyłącznie na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, który nie uznaje za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zapis ten jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Skoro jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, to należy uznać, że spełniają zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy definicję podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one ich zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników tego podatku.

Zatem w przypadku, gdy jednostka samorządu terytorialnego wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Gmina - zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875) - wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną.

Z przywołanych przepisów wynika, że jako jednostka zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, gmina posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań, gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Należy przy tym zauważyć, że jednostki organizacyjne gminy, to wyodrębnione przez nią jednostki niemające osobowości prawnej, które prowadzą działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa (art. 9 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59, późn. zm.), szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 4-13, może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 4 pkt 1 Prawa oświatowego, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o szkole - należy przez to rozumieć także przedszkole.

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 2 Prawa oświatowego, przedszkolem publicznym jest przedszkole, które zapewnia bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę w czasie ustalonym przez organ prowadzący, nie krótszym niż 5 godzin dziennie.

Zgodnie z art. 106 pkt 1-4 Prawa oświatowego:

Z kolei w myśl art. 108 pkt 3 Prawa oświatowego, przedszkole w zakresie realizacji zadań statutowych zapewnia dzieciom możliwość korzystania z posiłków.

Wątpliwości Gminy dotyczą tego czy pobierając od rodziców opłaty za wyżywienie dzieci w szkołach i przedszkolach Gmina działa w charakterze podatnika podatku VAT, czy wyłącznie jako organ władzy publicznej, realizujący swoje cele statutowe, ściśle związane z pobytem i nauczaniem dzieci w szkołach i przedszkolach.

Należy zauważyć, że przywołane przepisy ustawy - Prawo oświatowe wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia stołówek przez oświatowe placówki publiczne. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły i przedszkola funkcji opiekuńczej. Ponieważ placówki te nie prowadzą działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających placówkom zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie mogą one przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego, funkcjonowanie stołówek szkolnych i przedszkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspieraniu prawidłowego rozwoju uczniów i dzieci w wieku przedszkolnym, do których jednostki te są między innymi powołane. Mają one bowiem charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności opiekuńczej placówek oświatowych w tym zakresie, która stanowi świadczenie główne, przy czym, ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez te placówki.

Uwzględniając treść przywołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Gminy, że świadcząc ww. usługi nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Należy bowiem zauważyć, że czynności te wykonywane są przez Gminę (za pośrednictwem jego jednostek organizacyjnych) na rzecz konkretnego beneficjenta - ucznia/przedszkolaka, za odpłatnością. Nie ma przy tym znaczenia, że wysokość opłaty pobieranej za ww. posiłki odpowiada jedynie kosztom produktów użytych do przygotowania posiłków (tzw. wsadowi do kotła). Nie ma również znaczenia brak umów cywilnoprawnych zawieranych z rodzicami przy organizacji wyżywienia dla dzieci w stołówkach szkolnych, ponieważ nie musi istnieć umowa pisemna skoro rodzice ponoszą odpłatność za wyżywienie, co samo w sobie stanowi wyrażenie zgody na wyżywienie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że czynności te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w których Gmina występuje w charakterze podatnika w rozumieniu ust. 1 tego artykułu, gdyż w zakresie tych czynności nie jest objęty regulacją art. 15 ust. 6 tej ustawy.

Tym samym, stanowisko Gminy w zakresie tej kwestii uznano za nieprawidłowe.

Wątpliwości Gminy dotyczą również tego czy w sytuacji kiedy Gmina realizuje zadania własne związane z edukacją publiczną, pobierając od rodziców opłaty za pobyt dzieci do lat 5 w przedszkolu po godzinie 13.00 działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Na podstawie obowiązującego do 31 grudnia 2017 r. art. 14 ust. 5 ustawy o systemie oświaty, rada gminy:

W myśl ust. 5a przywołanego artykułu, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 5 pkt 1, nie może być wyższa niż 1 zł za godzinę zajęć.

Przedszkola - jak już wskazano - są jednostkami objętymi systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania. Powtórzyć należy, że zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 2 Prawa oświatowego, przedszkolem publicznym jest przedszkole, które zapewnia bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę w czasie ustalonym przez organ prowadzący, nie krótszym niż 5 godzin dziennie.

W świetle przywołanych przepisów należy uznać, że Gmina ponosząc wydatki ze środków własnych na realizację zadań jednostek budżetowych (powołanych do wykonywania zadań własnych Gminy) w zakresie edukacji publicznej nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Wydatki na ww. zadania wykonywane przez jednostki oświatowe nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Gminy, lecz z czynnościami publicznoprawnymi - zadaniami własnymi określonymi w przepisach ustawy o samorządzie gminnym. Zatem opisane we wniosku działania związane z pobytem dzieci w przedszkolach w ramach podstawy programowej, które są finansowane ze środków budżetu Gminy, stanowią czynności wykonywane w ramach zadań własnych, w których - na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy - Gmina nie występuje w charakterze podatnika tego podatku.

Natomiast pobyt dzieci w przedszkolu ponad podstawę programową (po godzinie 13.00), za który pobierane są opłaty stanowiące dochód Gminy, wypełniają definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Gmina świadcząc odpłatnie te usługi działa w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym), a tym samym wykonuje czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy. Należy bowiem zauważyć, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi płatnościami a usługami świadczonymi przez przedszkola podlegające Gminie. Beneficjentem świadczonych przez Gminę usług za odpłatnością są rodzice (opiekunowie) dzieci. Odpłatność, jak wynika z przywołanych przepisów, ustala przedszkole. Tym samym, wyłączenie z zakresu opodatkowania ww. usług świadczonych przez Gminę stanowiłoby zakłócenie konkurencji i nierówne traktowanie podmiotów wykonujących te same usługi.

Tym samym stanowisko Gminy, że wykonując ww. czynności po godzinie 13.00 nie działa w charakterze podatnika uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii sposobu opodatkowania czynności, o których mowa we wniosku, w tym zastosowania do nich zwolnienia od podatku, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska i nie zadano pytania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.