0114-KDIP1-3.4012.356.2020.3.KK - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 16 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.356.2020.1.k.k. (doręczone Stronie w dniu 27 lipca 2020 r.), ponownie uzupełniony pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 19 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.356.2020.2.k.k. (doręczone Stronie w dniu 24 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek wydzielonych z działek nr 1 i 13 - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.356.2020.1.k.k. (doręczone Stronie w dniu 27 lipca 2020 r.), ponownie uzupełniony pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 19 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.356.2020.2.k.k. (doręczone Stronie w dniu 24 sierpnia 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek wydzielonych z działek nr 1 i 13.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 31 sierpnia 2020 r.):

Wnioskodawczyni dnia 21 czerwca 1985 r., na podstawie spadku po dziadku oraz na podstawie umowy sprzedaży z dnia 19 stycznia 1995 r., nabyła nieruchomości gruntowe niezabudowane o nr ewidencyjnym 1 o powierzchni 2,0283 ha oraz 2 o pow. 1,3952 ha położone w (...). Ze względu na dużą powierzchnię działek Wnioskodawczyni podzieliła je na mniejsze (wg wskazań i sugestii geodety). W wyniku podziału utworzono:

* 11 działek z działki o nr 1. Nowo powstałe działki są o nr ew. od 2 do 12. Działka o nr 9 stanowi drogę wewnętrzną, która była wydzielona z powodu umożliwienia dojazdu do reszty wydzielonych działek i została ona nieodpłatnie przekazana na rzecz Gminy (...) wraz z działką o nr 336, która również stanowi drogę dojazdową.

* 7 działek z działki o nr 13. Nowo powstałe działki są o nr ew. od nr 14 do nr 20. Działka o nr 18 stanowi drogę wewnętrzną, która musiała być wydzielona, aby umożliwić dojazd do nowo wydzielonych działek i została zamieniona na działkę o nr 21 na podstawie umowy zamiany z dnia 9 czerwca 2020 r. z Gminą (...) za opłatą w wysokości 8.869 zł, która wynikała z różnicy wartości działki nr 341 Wnioskodawczyni, a wartością działki nr 21. Powyższa działka nie jest przeznaczona na sprzedaż i nie będzie przedmiotem sprzedaży.

Powyższe działki nie są uzbrojone, nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Po otrzymaniu spadku i nabyciu nieruchomości Wnioskodawczyni nie występowała o wydanie decyzji o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, czynności te dokonała w 2018 r. Strona nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek. Ww. grunty od wielu lat nie są w żaden sposób wykorzystywane (dzierżawione, najem, etc.) stanowią tylko własność Wnioskodawczyni.

Dziadkowie Wnioskodawczyni prowadzili gospodarstwo rolne na ww. terenach. Do roku 2009 r. Strona sama prowadziła gospodarstwo rolne, pobierając z tego tytułu dopłaty bezpośrednie jako rolnik indywidualny. Od roku 2009 r. Wnioskodawczyni zaprzestała prowadzić gospodarstwo rolne oraz je zlikwidowała, a ponadto podjęła pracę zarobkową. Na obecną chwilę Strona jest na emeryturze z KRUS jako były rolnik indywidualny. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadziła działalności gospodarczej.

Z ww. działek zostały sprzedane następujące grunty o numerach:

* działka o nr 2 - sprzedana na podstawie aktu notarialnego w dniu 30 stycznia 2020 r., za cenę 59.000 zł. Pieniądze ze sprzedaży zostały przekazane na podstawie umowy darowizny pieniężnej synowi Wnioskodawczyni,

* działka o nr 5 - sprzedana na podstawie aktu notarialnego w dniu 24 lutego 2020 r. za cenę 78.500 zł. Pieniądze ze sprzedaży zostały przekazane na podstawie umowy darowizny pieniężnej synowi Wnioskodawczyni,

* działki o nr 14 i 15 - sprzedane na podstawie najpierw zawartej w dniu 29 kwietnia 2020 r. umowy warunkowej sprzedaży wynikającej z obowiązującej obecnie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (łączna powierzchnia działek 0,5712 ha), a następnie umowy przeniesienia praw w dniu 9 czerwca 2020 za łączną cenę 228.460 zł.

* działka o nr 19 - sprzedana na podstawie aktu notarialnego w dniu 18 czerwca 2020 r. za cenę 90.000 zł.

* działki o nr 16 i 17 - sprzedane na podstawie najpierw zawartej w dniu 18 maja 2020 r. umowy warunkowej sprzedaży wynikającej z obowiązującej obecnie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (łączna powierzchnia działek 0,4058 ha), a następnie umowy przeniesienia praw z dnia 18 czerwca 2020 r. za łącznie cenę 159.000 zł.

Pozostałe grunty na sprzedaż to działki o numerach 4, 6, 7 oraz 8, po sprzedaży tych gruntów, pieniądze będą przekazane dzieciom.

Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych form reklamy ww. działek. Działki o nr 14 i 15 sprzedała Klientom, którzy sami się do Niej zgłosili, działkę o nr 5 kupiła znajoma syna, a działki o nr 2, 16, 17, 19 sprzedawała przy pomocy biura nieruchomości, które prowadzi sąsiadka. Wnioskodawczyni nie reklamowała i nie reklamuje nigdzie sprzedaży działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą działek Wnioskodawczyni działa jako podatnik podatku VAT, czy jako osoba rozporządzająca majątkiem prywatnym?

Zdaniem Wnioskodawczyni wszystkie czynności, które dokonywała, dokonuje lub będą miały dopiero zajście wykonuje jako osoba rozporządzająca majątkiem prywatnym. Sprzedaż działek nastąpi w związku Jej sytuacją materialną oraz gospodarowaniem Jej majątkiem osobistym. Strona nie wykonuje tych czynności ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani w sposób na tyle zorganizowany, by Organ podatkowy uznał je za działalność gospodarczą. W związku z powyższym sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu należy wskazać, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy. Zatem zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie spadku po dziadku z dnia 21 czerwca 1985 r., oraz na podstawie umowy sprzedaży z dnia 19 stycznia 1995 r., nabyła do majątku osobistego nieruchomość gruntową niezabudowaną o nr ew. 1 oraz nr 2. Ze względu na dużą powierzchnię działki Wnioskodawczyni podzieliła je na mniejsze:

* 11 działek z działki o nr 1. Nowo powstałe działki są o nr ew. od 2 do 12. Działka o nr 9 stanowi drogę wewnętrzną, która była wydzielona z powodu umożliwienia dojazdu do reszty wydzielonych działek i została ona nieodpłatnie przekazana na rzecz Gminy (...) wraz z działką o nr 336, która również stanowi drogę dojazdową.

* 7 działek z działki o nr 13. Nowo powstałe działki są o nr ew. od nr 14 do nr 20. Działka o nr 18 stanowi drogę wewnętrzną, która musiała być wydzielona, aby umożliwić dojazd do nowo wydzielonych działek i została zamieniona na działkę o nr 21, na podstawie umowy zamiany z dnia 9 czerwca 2020 r. z Gminą (...), która nie jest i nie będzie przedmiotem sprzedaży.

Powyższe działki nie są uzbrojone, nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Po otrzymaniu spadku i nabyciu nieruchomości, Wnioskodawczyni nie występowała o wydanie decyzji o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Czynności tych dokonała dopiero w 2018 r. Strona nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek. Ww. grunty od wielu lat nie są w żaden sposób wykorzystywane (dzierżawione, najem, etc.), stanowią tylko własność Wnioskodawczyni.

Na obecną chwilę, Strona jest na emeryturze z KRUS jako były rolnik indywidualny. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadziła działalności gospodarczej. Ww. działki przed podziałem były wykorzystywane do 2009 r., rolniczo w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Z ww. działek zostały sprzedane następujące grunty o numerach:

* działka o nr 2 - sprzedana na podstawie aktu notarialnego w dniu 30 stycznia 2020 r. Pieniądze ze sprzedaży zostały przekazane na podstawie umowy darowizny pieniężnej synowi Wnioskodawczyni,

* działka o nr 5 - sprzedana na podstawie aktu notarialnego w dniu 24 lutego 2020 r. Pieniądze ze sprzedaży zostały przekazane na podstawie umowy darowizny pieniężnej synowi Wnioskodawczyni,

* działki o nr 14 i 15 - sprzedane na podstawie najpierw zawartej w dniu 29 kwietnia 2020 r. umowy warunkowej sprzedaży wynikającej z obowiązującej obecnie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (łączna powierzchnia działek 0,5712 ha), a następnie umowy przeniesienia praw w dniu 9 czerwca 2020 r.

* działka o nr 19 - sprzedana na podstawie aktu notarialnego w dniu 18 czerwca 2020 r.

* działki o nr 16 i 17 - sprzedane na podstawie najpierw zawartej w dniu 18 maja 2020 r. umowy warunkowej sprzedaży wynikającej z obowiązującej obecnie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (łączna powierzchnia działek 0,4058 ha), a następnie umowy przeniesienia praw z dnia 18 czerwca 2020 r.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni po raz pierwszy dokonywała takiej sprzedaży, korzystała z usług biura nieruchomości. Pozostałe grunty na sprzedaż to działki o numerach 4, 6, 7 oraz 8; po sprzedaży tych gruntów Wnioskodawczyni zamierza przekazać pieniądze swoim dzieciom.

Wnioskodawczyni nie podejmowała form reklamy ww. działek. Działki o nr 14 i 15 sprzedała klientom, który sami się do Niej zgłosili, działkę o nr 5 kupiła koleżanka syna a działki o nr 2, 16, 17, 19 sprzedawała przy pomocy biura nieruchomości. Wnioskodawczyni nie reklamowała i nie reklamuje nigdzie sprzedaży działek.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy transakcje potencjalnej sprzedaży działek wydzielonych z działki 1 oraz 13 będą opodatkowane podatkiem VAT.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanej, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanych czynności sprzedaży działek będzie ona działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowana podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe i treść przywołanych regulacji prawnych oraz wskazanego orzecznictwa tut. Organ stwierdza, że planowana sprzedaż działek wydzielonych z działek 1 oraz 13 będzie miała znamiona działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z analizy zawartego we wniosku opisu sprawy, w zakresie sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku, wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawczyni w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni wprawdzie nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny, jednak decydujące znaczenie dla sprawy miały działania podjęte przez Wnioskodawczynię, w celu sprzedaży działek. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego. Natomiast w odniesieniu do przedmiotowego gruntu, wykonano czynności charakterystyczne dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, które w efekcie doprowadziły do uatrakcyjnienia i przygotowania gruntu do sprzedaży. Wnioskodawczyni wskazała, że w 2018 r. wystąpiła z wnioskiem o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz o zmianę charakteru działek z rolnych na budowlane. Następnie dokonała podziału działek nr 1 i nr 13, łącznie wydzieliła 18 działek, w tym 2 działki jako drogi wewnętrzne umożliwiające dojazd do nowo powstałych działek. Wnioskodawczyni wskazała również, że w okresie od stycznia do czerwca 2020 r., sprzedała 7 działek. Fakt ten świadczy o ciągłym powtarzającym się obrocie nieruchomościami. Ponadto z wniosku wynika, że w związku ze sprzedażą części ww. działek, Wnioskodawczyni korzystała i ma zamiar korzystać z usług biura nieruchomości. Powyższe działania podejmowane przez Stronę, służyły pozyskaniu potencjalnych klientów, miały więc charakter zorganizowany, ciągły i profesjonalny.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że podjęte przez Wnioskodawczynię ww. działania wskazują, że sprzedaż działek będzie/była dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek zostanie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.