0114-KDIP1-3.4012.353.2020.2.JF - VAT sprzedaży niezabudowanych działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 3 czerwca 2020 r. przesłanym zgodnie z właściwością przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Gryfinie (data wpływu do tut. Organu 12 czerwca 2020 r.) uzupełnionym w dniu 10 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.353.2020.1.JF (doręczone w dniu 4 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanych działek - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanych działek. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.353.2020.1.JF (doręczone w dniu 4 sierpnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

Zainteresowani (4 osoby) są współwłaścicielami nieruchomości. Wnioskodawcy prowadzą działalność gospodarczą głównie w handlu i usługach, są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT i w ramach działalności wystawiają faktury.

Przedmiotem wniosku jest sprzedaż kilku działek, które stanowią jeden teren inwestycyjny dla Kupującej Spółki (znajdują się obok siebie). Są to działki niezabudowane i nie były wykorzystywane w żaden sposób przez współwłaścicieli do celów osobistych ani firmowych. Działki nie były przedmiotem żadnych umów najmu, dzierżawy i innych o podobnym charakterze. Właściciele działki zakupili działkę z mediami w sąsiedztwie działki. Wnioskodawcy nie sprzedawali innych nieruchomości.

Obecnie Spółka Kupująca wystąpiła o warunki techniczne na przyłącze mediów, na siebie, na podstawie pełnomocnictw od właścicieli. Jest to warunek zawarcia umowy końcowej.

Właściciele zawarli umowę przedwstępną warunkową sprzedaży nieruchomości, gdzie warunkami zawarcia umowy ostatecznej są:

* ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę umożliwiającej Kupującemu na Nieruchomości realizację przedsięwzięcia zgodnego z niniejszą Umową, w szczególności z koncepcją zagospodarowania terenu Nieruchomości.

b. Nieruchomość wolna będzie od wszelkich obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich, w szczególności:

* nie będzie znajdować się w całości lub w części w posiadaniu osób trzecich, także nabytego w sposób bezprawny,

* nie będzie posiadać wad fizycznych lub prawnych,

* do działów III i IV księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości nie będą złożone wnioski, za wyjątkiem wniosków wynikających z umowy lub złożonych za pisemną zgodą Kupującego,

* nie będzie w żaden sposób zanieczyszczona, ani skażona i nie będzie żadnych podstaw do powstania obowiązku usunięcia takiego zanieczyszczenia lub skażenia, jak również nie będą zachodzić przesłanki do jakiejkolwiek odpowiedzialności nabywcy na podstawie przepisów o ochronie środowiska, zwłaszcza do ponoszenia opłat lub kar z tym związanych.

Nieruchomość posiadać będzie bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Kupujący zajmuje się na własny koszt i ryzyko uzyskaniem pozwolenia na budowę, warunków technicznych na przyłącze mediów, dokumentami na budowę wjazdu, badaniami geologicznymi. Sprzedający ma uzyskać tylko dokumenty niezbędne do zawarcia umowy końcowej, takie jak wypisy z rejestru gruntów, zaświadczenia o niezaleganiu z podatkami.

Właściciele udzielili pełnomocnictw kupującej spółce w zakresie:

"W związku z ustaleniem przez Strony, że dokumentacja opisana w § 3 ust. 3 umowy będzie uzyskiwana przez Kupującego w imieniu Sprzedających, lecz na koszt Kupującego, niniejszym Sprzedający udzielają Kupującemu bezwarunkowego i nieodwołalnego pełnomocnictwa do reprezentowania ich przed wszelkimi organami administracji publicznej (w tym samorządowej i skarbowej), jak i innymi podmiotami w celu składania niezbędnych wniosków i oświadczeń, jak również otrzymywania zaświadczeń, decyzji, wypisów i innych dokumentów, które są niezbędne w celu zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, a w szczególności w celu spełnienia warunków i zobowiązań wskazanych w § 3 oraz § 4 umowy".

Sprzedający nie podejmowali żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki, to kupująca się zgłosiła się do Wnioskodawców.

Działki są niezabudowane. Nabycie działek nastąpiło od gminy (...) w formie aktu notarialnego, przez osoby fizyczne, nie firmy, nie wystawiano faktury. Nabycie było opodatkowane podatkiem VAT. Dla działek miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione w odpowiedzi na wezwanie):

Czy przedmiotową sprzedaż działek należy opodatkować podatkiem od towarów i usług, tj. aktem notarialnym z naliczonym podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie):

Przedmiotowa sprzedaż wyodrębnionej działki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zakup działki nie był związany z prowadzonymi działalnościami gospodarczymi. Nabycia i sprzedaży Wnioskodawcy nie zamierzają w jakikolwiek sposób wiązać z prowadzonymi działalnościami.

Wnioskodawcy zamierzają opisaną nieruchomość sprzedać w taki sam sposób, w jaki ją nabyli, tj. w formie aktu notarialnego z doliczonym podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" podmioty prowadzące jakąkolwiek działalność cechującą się zorganizowaniem i profesjonalizmem oraz wykorzystywaniem towarów w obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży oraz nie był wykorzystany w sposób pozwalający uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź używany w działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie jest wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy prowadzą działalność gospodarczą głównie w zakresie handlu i usług, są czynnymi zrejestrowanymi podatnikami VAT i w ramach działalności wystawiają faktury. Przedmiotem wniosku jest sprzedaż kilku niezabudowanych działek stanowiących jeden teren inwestycyjny dla Kupującej Spółki. Działki nie były wykorzystywane przez współwłaścicieli do celów osobistych ani firmowych. Spółka kupująca, na podstawie pełnomocnictw od właścicieli, wystąpiła o warunki techniczne na przyłącze mediów. Jest to warunek zawarcia umowy końcowej. Wskazano, że współwłaściciele zawarli umowę przedwstępną warunkową sprzedaży nieruchomości. Warunkiem zawarcia umowy ostatecznej jest m.in. uzyskanie przez Kupującego i/lub Sprzedających niezbędnych do sprzedaży Nieruchomości dokumentów od właściwych organów administracji (wypisu z rejestru gruntów, że Nieruchomość nie jest nieruchomością rolną; zaświadczenia o nie podjęciu uchwały o wyznaczeniu obszarów zdegradowanych i obszarów rewitalizacji; zaświadczenia o braku występowania gruntów leśnych i braku sporządzenia uproszczonych planów urządzenia lasu lub inwentaryzacji stanu lasu; zaświadczenia stwierdzającego brak podstaw do wydania decyzji administracyjnej o ustaleniu opłat adiacenckich; prawomocnego pozwolenia na budowę umożliwiającego Kupującemu na Nieruchomości realizację planowanego przedsięwzięcia). Ponadto warunek dotyczy dostępu do drogi publicznej, a także braku obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich, m.in.: tego że Nieruchomość nie znajduje się posiadaniu osób trzecich; braku wad fizycznych i prawnych; braku wniosków w dziale III i IV księgi wieczystej; nie jest zanieczyszczona, skażona. Poza tym Kupujący zajmuje się uzyskaniem pozwolenia na budowę, warunków technicznych na przyłącze mediów, dokumentami na budowę wjazdu, badaniami geologicznymi. Sprzedający ma uzyskać dokumenty niezbędne do zawarcia umowy końcowej takie jak wypisy z rejestru gruntów, zaświadczenia o niezaleganiu z podatkami.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą opodatkowania planowanej dostawy działek niezabudowanych położonych obok siebie stanowiących przedmiot dostawy jako terem inwestycyjny dla Kupującej Spółki.

Jak wynika z analizy powołanych przepisów warunkiem opodatkowania podatkiem VAT jest spełnienie przede wszystkim przesłanki podmiotowej, tj. uznania, że sprzedaży dokonuje podmiot, który w związku z jej realizacją jest podatnikiem tego podatku.

Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika oraz działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - dla określenia jego praw i obowiązków mają zastosowanie przepisy ustawy. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej sprzedaży Nieruchomości (działek) Sprzedający będą spełniać przesłanki do uznania Ich za podatników podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht) dotyczącej opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanego do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej celom prywatnym. Zatem "majątek prywatny" to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika więc, że podatnik w całym okresie posiadania danej nieruchomości musi wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 95 § 1 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy.

Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Jak z wniosku wynika, Sprzedający zawarli z Kupującą Spółką umowę przedwstępną warunkową sprzedaży nieruchomości. Sprzedający udzielił Kupującemu pełnomocnictwa, w ramach którego Spółka kupująca wystąpiła o warunki techniczne na przyłącze mediów, pozwolenia na budowę wjazdu, uzyskania pozwolenia na budowę, a także przeprowadzeniu badań geologicznych. Poza tym Właściciele udzielili pełnomocnictw Kupującej Spółce w zakresie bezwarunkowego i nieodwołalnego pełnomocnictwa do reprezentowania ich przed wszelkimi organami administracji publicznej (w tym samorządowej i skarbowej), jak i innymi podmiotami w celu składania niezbędnych wniosków i oświadczeń, otrzymywania zaświadczeń, decyzji, wypisów i innych dokumentów niezbędnych w celu zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, a w szczególności w celu spełnienia warunków i zobowiązań wskazanych w umowie.

Z powyższych okoliczności sprawy należy wysnuć wniosek, że Sprzedający podejmowali świadomie czynności, które nie stanowią zwykłego wykonywania prawa własności. Zatem Sprzedający będą działali w tym zakresie jak handlowcy.

Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Kupującą Spółkę wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedających jako mocodawców, co wskazuje, że w celu sprzedaży działek podejmują Oni pewne działania w sposób zorganizowany i planowy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że podejmowane przez Sprzedających działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowych Działek w ramach zarządu majątkiem prywatnym Sprzedających.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisów oraz okoliczności sprawy stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działek będzie zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Sprzedający, dokonując opisanych we wniosku czynności, podejmują działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazali aktywność w zakresie zbycia ww. Działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe okoliczności nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Sprzedających, a sprzedaż ww. Działek będzie stanowiła jedynie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W analizowanej sprawie Kupująca Spółka posiada pełnomocnictwo Sprzedających w zakresie przygotowywania działek do celów planowanej inwestycji oraz podejmowania działań niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń, w tym uzyskania ostatecznej i prawomocnej decyzji na budowę planowanej przez Kupującą Spółkę obiektu oraz zaświadczeń niezbędnych do nabycia ww. działek. W związku z tym uznać należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę do uznania Sprzedających za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż opisanych niezabudowanych Działek stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawców należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanych działek, natomiast w zakresie obowiązku naliczenia podatku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanych działek, natomiast w pozostałym zakresie, tj. zastosowania właściwej stawki podatku dla dostawy ww. działek zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii, jako najwłaściwszy, proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.