0114-KDIP1-3.4012.305.2020.2.JG - VAT w zakresie opodatkowania wycofania samochodu osobowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego lub jego nieodpłatnego przekazania najbliższej rodzinie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2020 r. (data wpływu 12 czerwca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.305.2020.1.JG (doręczone Stronie w dniu 5 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania samochodu osobowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego lub jego nieodpłatnego przekazania najbliższej rodzinie - jest prawidłowe.

W dniu 22 maja 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania samochodu osobowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego lub jego nieodpłatnego przekazania najbliższej rodzinie. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 czerwca 2020 r. (data wpływu 12 czerwca 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.305.2020.1.JG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zakłada, że kupi w tym roku samochód osobowy od osoby prywatnej (bez faktury VAT, w związku z tym Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT). Samochód zostanie włączony do ewidencji środków trwałych działalności i będzie wykorzystywany na cele mieszane (służbowe i prywatne). Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania (PKD 62.01.Z) i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Samochód w działalności służy Wnioskodawcy do dojazdów do Jego biura oraz do biur klientów. Wnioskodawca zamierza w tym roku kupić używany samochód osobowy od osoby prywatnej (brak faktury VAT, w związku z tym nie będzie mógł odliczyć VAT). Samochód włączy do ewidencji środków trwałych działalności i będzie wykorzystywał na cele mieszane (służbowe i prywatne). Wnioskodawca nie będzie montował w samochodzie części składowych, które trwale podniosą jego wartość. Wydatki związane z samochodem będą związane z jego bieżącą obsługą mającą na celu utrzymanie jego sprawności, tj. np. zużywające się części wymienne (np. tarcze hamulcowe itp.), koszty ubezpieczeń, usługi serwisowe. Te wydatki Wnioskodawca będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodu (75% z racji użytkowania samochodu na cele mieszane) oraz będzie odliczał VAT (50%). Po kilku latach użytkowania Wnioskodawca wycofa samochód z działalności w celu nieodpłatnego przekazania (darowizny) na rzecz osoby z najbliższej rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wycofując z działalności do majątku prywatnego, bądź darując osobie z najbliższej rodziny ten samochód za kilka lat, Wnioskodawca będzie zobowiązany odprowadzić 23% podatku VAT od wartości rynkowej pojazdu na dzień sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nieodpłatne przekazanie samochodu nie jest w takim przypadku rozumiane jako "dostawa towarów" zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy - gdyż w momencie nabycia samochodu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT (zakup od osoby prywatnej, brak faktury VAT). W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że w tej sytuacji nie powstanie po Jego stronie obowiązek podatkowy w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy jest także, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku samochodu osobowego, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Stosownie do art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów "nieskonsumowanych" całkowicie do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zatem sam brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu towaru nie jest wystarczającą przesłanką do uznania czynności przekazania tego towaru na cele prywatne za czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku, gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.

Przesłanka do opodatkowania wystąpi natomiast w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości towaru (w przedmiotowej sprawie samochodu) w chwili jego przekazania na cele osobiste (najbliższej rodzinie).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zamierza w tym roku kupić używany samochód osobowy od osoby prywatnej (brak faktury VAT, w związku z tym nie będzie mógł odliczyć VAT). Samochód w działalności będzie służył Wnioskodawcy do dojazdów do Jego biura oraz do biur klientów. Samochód włączy do ewidencji środków trwałych działalności i będzie wykorzystywał na cele mieszane (służbowe i prywatne). Wnioskodawca nie będzie montował w samochodzie części składowych, które trwale podniosą jego wartość. Wydatki związane z samochodem będą związane z jego bieżącą obsługą mającą na celu utrzymanie jego sprawności, tj. zużywające się części wymienne (np. tarcze hamulcowe itp.), koszty ubezpieczeń, usługi serwisowe. Od tych wydatków Wnioskodawca będzie częściowo odliczał podatek VAT. Po kilku latach użytkowania Wnioskodawca wycofa samochód z działalności do majątku prywatnego, lub nieodpłatnie przekaże na rzecz osoby z najbliższej rodziny.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy wycofując z działalności do majątku prywatnego, bądź nieodpłatnie przekazując na rzecz osoby z najbliższej rodziny za kilka lat samochód osobowy, Wnioskodawca będzie zobowiązany odprowadzić podatek VAT.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że czynność wycofania samochodu osobowego z działalności do majątku prywatnego, bądź jego nieodpłatnego przekazania na rzecz osoby z najbliższej rodziny, nie będzie stanowiła odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż nie zostaną spełnione wszystkie przesłanki, aby uznać nieodpłatne przekazanie samochodu za odpłatną dostawę towarów. Wnioskodawca wskazał, że przy nabyciu przedmiotowego samochodu nie będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (zakup samochodu od osoby fizycznej bez faktury VAT). Z kolei, w przypadku ponoszenia wydatków na jego eksploatację - jak wskazano we wniosku - wydatki dotyczące samochodu będą związane z jego bieżącą obsługą mającą na celu utrzymanie jego sprawności, tj. zużywające się części wymienne (np. tarcze hamulcowe itp.), koszty ubezpieczeń, usługi serwisowe - przesłanka do opodatkowania wystąpi tylko w przypadku, gdy fakt dokonania ulepszenia będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości samochodu w chwili przekazania samochodu na potrzeby osobiste lub na rzecz osoby z najbliższej rodziny. Jak z wniosku wynika wydatki te nie będą zwiększały wartości rynkowej pojazdu, będą bowiem prowadziły do zapewnienia właściwego stanu pojazdu, niezbędnego do jego należytej i bezpiecznej eksploatacji.

Z uwagi zatem na brak prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu samochodu osobowego oraz ponoszone wydatki związane z ubezpieczeniem i z usługami serwisowymi, a także z wymianą części np. tarcz hamulcowych, przy nabyciu których z kolei będzie przysługiwało Wnioskodawcy częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego (samochód będzie bowiem wykorzystywany w celu wykonywania działalności opodatkowanej) lecz wydatki te nie spowodują trwałego wzrostu wartości pojazdu, zamierzone wycofanie samochodu z działalności lub przekazanie w darowiźnie najbliższej rodzinie, należy uznać, za czynność niestanowiącą odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, w konsekwencji za czynność, która nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy stwierdzić należy, że Wnioskodawca wycofując z działalności do majątku prywatnego, bądź darując osobie z najbliższej rodziny za kilka lat samochód nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.