0114-KDIP1-3.4012.273.2017.1.ISK - Wydawanie paragonów fiskalnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wydawania paragonów fiskalnych niezawierających danych wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wydawania paragonów fiskalnych niezawierających danych wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach działalności gospodarczej Spółka zamierza prowadzić na terytorium Polski restauracje typu fast food, oferując swoim klientom (dalej: Klienci) gotowe posiłki na ciepło i zimno, w tym sałatki, a także lody, koktajle mleczne, owoce i napoje.

Klientami Spółki będą zarówno Klienci indywidualni, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

W swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie dokumentował obrót przy użyciu kas rejestrujących typu drukarki fiskalne (kasy rejestrujące bez programu aplikacyjnego). Kasy tego typu sterowane są poprzez interfejs komunikacyjny zewnętrznym programem aplikacyjnym.

Cechą charakterystyczną kas rejestrujących typu drukarka fiskalna jest to, że pod kątem funkcjonalnym korzystanie wyłącznie z drukarki fiskalnej (kasy bez programu aplikacyjnego) jest niemożliwe. Ewidencja sprzedaży na drukarce fiskalnej jest bowiem możliwa dopiero po podłączeniu drukarki do programu aplikacyjnego (systemu sprzedaży).

Drukarki fiskalne wykorzystywane przez Wnioskodawcę będą posiadały zaprogramowaną możliwość wprowadzenia do treści paragonu fiskalnego numeru NIP nabywcy, tj. będą technicznie dostosowane do wymogów wyrażonych w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów.

Wskazany wyżej, niezbędny do prawidłowego działania kasy rejestrującej, program aplikacyjny nie będzie wyposażony w rozwiązanie pozwalające na wskazanie na paragonie numeru NIP nabywcy.

W związku z powyższym cały system sprzedaży, tj. program aplikacyjny łącznie z drukarką fiskalną nie będzie miał technicznych możliwości, żeby wystawić na żądanie Klienta paragon fiskalny ze wskazanym numerem NIP nabywcy.

W związku z powyższym w przypadku, gdy Klient Wnioskodawcy będzie żądał uwzględnienia numeru NIP na paragonie, personel Spółki każdorazowo będzie proponował wystawienie faktury, spełniającej wymogi określone w art. 106e 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z uwagi na to, że program aplikacyjny wykorzystywany przez Spółkę nie będzie posiadał funkcjonalności umożliwiającej wydruk paragonów fiskalnych ze wskazanym numerem NIP nabywcy, i w związku z czym Spółka nie będzie miała technicznych możliwości na wystawienie takiego paragonu, Spółka może wydawać paragony niezawierające danych wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że program aplikacyjny wykorzystywany przez Spółkę nie będzie posiadał funkcjonalności umożliwiającej wydruk paragonów fiskalnych ze wskazanym numerem NIP nabywcy, i w związku z czym Spółka nie będzie miała technicznych możliwości na wystawienie takiego paragonu, Spółka może wydawać paragony niezawierające danych wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów. Opisane wyżej postępowanie wynika z ograniczeń technicznych niezależnych od Spółki, tj. wynika z korzystania przez Spółkę z programu aplikacyjnego, nieposiadającego funkcjonalności pozwalającej na uwzględnieniu numeru NIP nabywcy na paragonie.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Artykuł 111 ust. 3a ustawy o VAT określa obowiązki, spoczywające na podmiotach ewidencjonujących sprzedaż przy zastosowaniu kas rejestrujących. Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany paragon nabywcy.

Artykuł 111 ust. 7a ustawy o VAT zawiera upoważnienie ustawowe dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego m.in. sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku. W oparciu o wskazane upoważnienie ustawowe Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076; dalej jako Rozporządzenie Ministra Finansów).

§ 8 Rozporządzenia Ministra Finansów określa minimalny zakres elementów i informacji, jakie powinny zostać wskazane na paragonie. Stosownie do § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów jednym z takich elementów jest numer NIP nabywcy, który to powinien zostać wskazany na paragonie fiskalnym na żądanie nabywcy.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wykorzystywać kasy rejestrujące typu drukarki fiskalne. Zgodnie z § 4 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076; dalej jako: Rozporządzenie ministra gospodarki), kasy bez programu aplikacyjnego (drukarki fiskalne) to kasy sterowane poprzez interfejs komunikacyjny zewnętrznym programem aplikacyjnym, które nie zawierają bazy danych o towarach lub usługach, ale zawierają algorytm weryfikujący zmiany stawek podatkowych przypisanych do nazw towarów lub usług.

Cechą charakterystyczną kas rejestrujących typu drukarka fiskalna jest to, że pod kątem funkcjonalnym korzystanie wyłącznie z drukarki fiskalnej (kasy bez programu aplikacyjnego) jest niemożliwe. Ewidencja sprzedaży na drukarce fiskalnej jest bowiem możliwa dopiero po podłączeniu drukarki do programu aplikacyjnego (systemu sprzedaży).

Kasy rejestrujące wykorzystywane przez Wnioskodawcę będą posiadały wymaganą homologację, stosownie do art. 111 ust. 3c ustawy o VAT. Niezależnie jednak od tego, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zastosowany przez Wnioskodawcę program aplikacyjny, nie będzie wyposażony w rozwiązanie pozwalające na wskazanie na paragonie numeru NIP nabywcy. W związku z tym, z uwagi na to, że drukarka fiskalna bez połączenia z systemem aplikacyjnym nie jest zdatna do ewidencji sprzedaży, Spółka nie będzie miała technicznych możliwości, by na żądanie Klienta wystawić paragon fiskalny ze wskazanym numerem NIP nabywcy.

Podsumowując, pomimo wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej kas rejestrujących posiadających wymaganą ustawą o VAT homologację, po połączeniu drukarki fiskalnej z programem aplikacyjnym Spółka nie będzie miała technicznej możliwości drukowania na paragonie numeru NIP nabywcy. Zdaniem Wnioskodawcy brak możliwości technicznych, pozwalających na wydruk paragonu ze wskazanym numerem NIP nabywcy zwalnia podatnika z wymogu wskazanego w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z uzasadnieniem do Rozporządzenia Ministra Finansów celem wprowadzenia § 8 ust. 1 pkt 17 było umożliwienie podatnikom "wystawienie za pomocą kasy paragonu, który pełniłby rolę tzw. faktury uproszczonej (w przypadku gdy kwota należności nie przekracza ogółem 450 zł albo 100 euro".

Odnosząc się do uzasadnienia do ww. regulacji, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że stosownie do art. 106e ust. 5 ustawy o VAT ustawodawca dał podatnikom, w określonych przypadkach, tj. w sytuacji gdy wartość transakcji nie przekroczy kwoty 450 zł lub 100 euro, możliwość wystawienia faktury z ograniczoną liczbą informacji na niej wskazanych (tzw. faktur uproszczonych). Możliwość wystawienia faktur uproszczonych jest jednak prawem, a nie obowiązkiem podatników. Regulacja wprowadzona § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów miała zaś na celu ułatwienie podatnikom wystawiania tzw. faktur uproszczonych.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca nie ma technicznych możliwości wystawiania paragonów ze wskazanym numerem NIP nabywcy, nie ma on obowiązku wystawiania paragonu zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów. W celu sprostania wszystkim obowiązkom wskazanym w ustawie o VAT oraz Rozporządzeniu Ministra Finansów, Wnioskodawca będzie proponował Klientom żądającym wskazania numeru NIP na paragonie, wystawienie faktury zgodnej z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 listopada 2013 r., sygn. IPTPP4/443-587/13-2/OS organ podatkowy powiązał obowiązek wystawiania paragonu ze wskazanym numerem NIP nabywcy z możliwościami technicznymi. Jak wskazał organ podatkowy: "podatnicy dokonujący sprzedaży ewidencjonowanej na kasach rejestrujących są zobowiązani do umieszczania numeru NIP nabywcy na paragonie fiskalnym w każdym przypadku, gdy nabywca tego zażąda, a warunki techniczne posiadanej kasy umożliwiają drukowanie numeru NIP na paragonie".

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że drukowanie przez Spółkę paragonów bez numeru NIP nabywcy nie będzie stało w sprzeczności z § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów, ponieważ system sprzedaży zastosowany u Wnioskodawcy nie będzie posiadał odpowiednich warunków technicznych do wydruku paragonów ze wskazanym numerem NIP. Odmowa wydania paragonu bez wskazanego numeru NIP nabywcy nie wynika z wyboru, ani ze złej woli Wnioskodawcy, lecz wyłącznie z ograniczeń natury technicznej.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że niezależnie od powyższego na każde żądanie nabywcy będzie wystawiana faktura stosownie do art. 106b ust. 3 i 106i ust. 6 ustawy o VAT.

Podsumowując Spółka w prowadzonej działalności gospodarczej będzie posiadała program aplikacyjny, działający w powiązaniu z kasami rejestrującymi typu drukarka fiskalna, który nie będzie zawierał funkcjonalności umożliwiającej wydruk paragonów fiskalnych ze wskazanym numerem NIP nabywcy. W związku z tym Wnioskodawca pomimo wykorzystywania kasy rejestrującej podsiadającej wymagane potwierdzenie Prezesa Głównego Urzędu Miar stosownie do art. 111 ust. 3c ustawy o VAT, nie ma technicznych możliwości pozwalających na wystawienie paragonu ze wskazanym numerem NIP nabywcy.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wobec braku technicznych możliwości wystawiania paragonu ze wskazaniem numeru NIP nabywcy, nie jest on zobowiązany do wydawania paragonów zawierających dane określone w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów. W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka wystawiając paragony bez wskazania numeru NIP nabywcy nie postępuje wbrew przepisom ustawy o VAT i Rozporządzenia Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez towary - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT - podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl art. 111 ust. 6a ustawy o VAT, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast z ust. 9 pkt 1 powyższego przepisu wskazuje, iż minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu.

Wskazać należy, iż w myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kryteriów i warunków technicznych, rozporządzenie określa szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Ustawodawca w § 4 powyższego rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, dokonał podziału kas ze względu na ich konstrukcję. W pkt 2 tego przepisu wskazano kasy bez programu aplikacyjnego (drukarki fiskalne) - kasy sterowane poprzez interfejs komunikacyjny zewnętrznym programem aplikacyjnym, które nie zawierają bazy danych o towarach lub usługach, ale zawierają algorytm weryfikujący zmiany stawek podatkowych przypisanych do nazw tych towarów lub usług.

W myśl § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, kasa musi umożliwiać wydruk paragonu fiskalnego zawierającego numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...) - art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Jednocześnie przepisy przejściowe zawarte w ww. rozporządzeniu z dnia 14 marca 2013 r. wprowadzają terminy umożliwiające stosowanie kas na dotychczasowych warunkach i umożliwiają podatnikom dostosowanie się do wymogów określonych tym rozporządzeniem.

Zgodnie z przepisem przejściowym § 35 ww. rozporządzenia podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

- mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie natomiast z § 36 ww. rozporządzenia podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m.in. § 8 oraz § 9 tego rozporządzenia) stosują te przepisy odpowiednio.

Zgodnie z § 37 ww. rozporządzenia do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy, obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

W świetle ww. przepisów podatnicy:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie restauracji typu fast food. Klientami Spółki będą zarówno Klienci indywidualni, tj. osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

W swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie dokumentował obrót przy użyciu kas rejestrujących typu drukarki fiskalne (kasy rejestrujące bez programu aplikacyjnego). Kasy tego typu sterowane są poprzez interfejs komunikacyjny zewnętrznym programem aplikacyjnym.

Cechą charakterystyczną kas rejestrujących typu drukarka fiskalna jest to, że pod kątem funkcjonalnym korzystanie wyłącznie z drukarki fiskalnej (kasy bez programu aplikacyjnego) jest niemożliwe. Ewidencja sprzedaży na drukarce fiskalnej jest bowiem możliwa dopiero po podłączeniu drukarki do programu aplikacyjnego (systemu sprzedaży).

Drukarki fiskalne wykorzystywane przez Wnioskodawcę będą posiadały zaprogramowaną możliwość wprowadzenia do treści paragonu fiskalnego numeru NIP nabywcy, tj. będą technicznie dostosowane do wymogów wyrażonych w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów.

Wskazany wyżej, niezbędny do prawidłowego działania kasy rejestrującej, program aplikacyjny nie będzie wyposażony w rozwiązanie pozwalające na wskazanie na paragonie numeru NIP nabywcy.

W związku z powyższym cały system sprzedaży, tj. program aplikacyjny łącznie z drukarką fiskalną nie będzie miał technicznych możliwości, żeby wystawić na żądanie Klienta paragon fiskalny ze wskazanym numerem NIP nabywcy.

W konsekwencji w przypadku, gdy Klient Wnioskodawcy będzie żądał uwzględnienia numeru NIP na paragonie, personel Spółki każdorazowo będzie proponował wystawienie faktury, spełniającej wymogi określone w art. 106e 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa Wnioskodawcy do wydawania paragonów niezawierających danych wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących ze względu na fakt, że program aplikacyjny wykorzystywany przez Spółkę nie będzie posiadał funkcjonalności umożliwiającej wydruk paragonów fiskalnych ze wskazanym numerem NIP nabywcy i w związku z czym Spółka nie będzie miała technicznych możliwości na wystawienie takiego paragonu.

Biorąc pod uwagę powołany wyżej § 8 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, jeżeli kasa rejestrująca będąca w posiadaniu sprzedawcy ma możliwość drukowania na paragonie numeru NIP, to na żądanie nabywcy paragon fiskalny musi zawierać numer NIP nabywcy.

Zatem skoro Wnioskodawca wskazał w treści stanu faktycznego, że będzie korzystał z drukarek fiskalnych z zaprogramowaną możliwością wprowadzenia do treści paragonu fiskalnego numeru NIP nabywcy, tj. kas, które będą technicznie dostosowane do wymogów wyrażonych w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, to na żądanie kontrahenta winien wydać nabywcy paragon zawierający jego numer NIP. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, iż Wnioskodawca posiada program aplikacyjny, który w połączeniu z drukarką fiskalną nie obsługuje opcji wskazania NIP na paragonie. Podkreślenia wymaga, iż powyższe przepisy odnoszą się do kas rejestrujących, nie zaś do programów aplikacyjnych obsługujących drukarki fiskalne. Tym samym jeżeli posiadana przez Wnioskodawcę kasa (drukarka fiskalna) spełnia warunki, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 17 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek wyboru odpowiedniego programu aplikacyjnego, który będzie w sposób kompatybilny współpracował z pracą drukarki fiskalnej umożliwiający spełnienie wymagań określonych w ustawie i aktach wykonawczych.

Reasumując, Wnioskodawca będzie zobowiązany do umieszczania numeru NIP nabywcy na paragonie fiskalnym w każdym przypadku, gdy nabywca tego zażąda. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, iż program aplikacyjny wybrany przez Wnioskodawcę nie będzie posiadał funkcjonalności umożliwiającej wydruk paragonów fiskalnych ze wskazanym numerem NIP. To do obowiązków Wnioskodawcy należy wybór takiego oprogramowania (programów aplikacyjnych) do kas w postaci drukarek fiskalnych, by nie zawężał ich funkcjonalności wymaganej przez ustawodawcę przepisami prawa.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, interpretacja traci ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.