0114-KDIP1-3.4012.219.2017.2.MK - Uznanie paragonu za fakturę uproszczoną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22 sierpnia 2017 r. (doręczone w dniu 28 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania paragonu za fakturę uproszczoną - jest prawidłowe.

W dniu 13 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania paragonu za fakturę uproszczoną.

Wniosek uzupełniono w dniu 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 22 sierpnia 2017 r. (doręczone w dniu 28 sierpnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wystawia w Gabinecie Lekarskim Medycyny Pracy paragony dla firm, by mogli wpisać wydatek za badania okresowe pracownika w koszty działalności, gdyż jeśli sprzedawca zamieści na paragonie NIP pracodawcy, a wartość transakcji nie przekroczy kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną.

W takim przypadku nabywca nie ma prawa żądania dodatkowego udokumentowania dokonanej sprzedaży "zwykłą" fakturą (art. 106h ust. 4 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221)

Wnioskodawca wie to z Poradnika VAT nr 6 (366) z dnia 20 marca 2014 r., gdzie napisano jak powyżej.

Wnioskodawca w tym tygodniu dowiedział się, że po kontroli, w Firmie dla której świadczył usługi, Urząd Skarbowy zakwestionował ten sposób wystawiania "faktur" i zalecił tej Firmie, w której Wnioskodawca badał pracowników i wystawił paragon z wpisanym na nim (nie ręcznie ale bezpośrednio z kasy fiskalnej) NIP-em pracodawcy - domagać się od Wnioskodawcy zwykłej faktury.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że jest lekarzem medycyny pracy i prowadzi Gabinet Medycyny Pracy. Klientami Wnioskodawcy są pracownicy firm. Wnioskodawca wykonuje im badania wstępne, okresowe do pracy. Po zbadaniu, wydaniu orzeczenia i przyjęciu zapłaty od pracownika wystawia mu paragon. Zgodnie z art. 106h ust. 4 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) jeśli sprzedawca zamieści na paragonie NIP pracodawcy, a wartość transakcji nie przekroczy kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną. W takim przypadku nabywca nie ma prawa żądania dodatkowego udokumentowania dokonanej sprzedaży "zwykłą" fakturą. Wnioskodawca właśnie tak robi. Pracownik dalej przekazuje ten paragon swojej firmie, jako dowód zapłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jeśli sprzedawca zamieści na paragonie NIP pracodawcy, a wartość transakcji nie przekroczy kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 106h ust. 4 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) Wnioskodawca uważa, że jeśli sprzedawca zamieści na paragonie NIP pracodawcy, a wartość transakcji nie przekroczy kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

W przepisach art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy określone zostały wymogi dotyczące zawartości faktury, czyli podstawowe elementy, które powinny znajdować się w fakturze wystawionej przez podatnika. Są to:

Przy czym, jak wskazuje art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - faktura może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem, że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Powołany wyżej przepis art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy określa zatem szczególne warunki dla faktur wystawianych z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, gdy wartość należności nie przekracza kwoty 450 zł lub 100 euro (jeśli kwota jest określona w euro). W praktyce określa się je mianem faktur uproszczonych, choć sam ustawodawca nie wprowadził takiej nazwy.

Ponadto, na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 106o ustawy, Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485) w § 3 określił przypadki, w których faktury mogą zawierać węższy zakres danych niż ten określony w art. 106e ustawy. Trzeba podkreślić, że dokumenty wymienione w tym przepisie można traktować na równi z fakturami tylko wtedy, gdy zawierają wszystkie wymagane elementy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest lekarzem medycyny pracy i prowadzi Gabinet Medycyny Pracy. Wnioskodawca wykonuje badania wstępne, okresowe do pracy. Po zbadaniu, wydaniu orzeczenia i przyjęciu zapłaty od pracownika wystawia mu paragon. Z załączonego do wniosku paragonu wynika, że Wnioskodawca wpisuje NIP pracodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy jeśli sprzedawca zamieści na paragonie NIP pracodawcy, a wartość transakcji nie przekroczy kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną.

W związku z przedstawionym opisem sprawy i powołanymi przepisami prawa podatkowego należy stwierdzić, że jeżeli sprzedawca zamieści na paragonie NIP pracodawcy, a kwota transakcji nie przekracza kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe w zakresie uznania paragonu za fakturę uproszczoną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.