0114-KDIP1-3.4012.18.2017.1.ISZ - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1986 r. Wnioskodawca nabył w drodze spadkobrania (I grupa) udział w 55/1080 części w niezabudowanej nieruchomości, przewidzianej w miejscowym planie zagospodarowania pod budownictwo mieszkaniowe i usługi. Współwłaściciele planują znieść współwłasność w ten sposób, że 11 z nich (w tym Wnioskodawca) stanie się współwłaścicielami 2 działek przeznaczonych do sprzedaży, a pozostali współwłaściciele pozostawią resztę do własnego użytku. Zniesienie współwłasności nastąpi bez spłat i dopłat. Działki przeznaczone są do sprzedaży i zostaną sprzedane jednemu nabywcy.

Udział Wnioskodawcy w nieruchomości przeznaczonej na sprzedaż wyniesie 16500/154557 części i będzie odpowiadał udziałowi Wnioskodawcy w całej nieruchomości przed zniesieniem współwłasności.

Jednym ze współwłaścicieli nieruchomości opisanej wyżej był Skarb Państwa. Udział ten nabył w 2003 r. w drodze spadkobrania, po współwłaścicielu, który nie pozostawił spadkobierców. Udział Skarbu Państwa w nieruchomości wyniósł 15/1080 części. Wnioskodawca w celu uproszczenia procedury zniesienia współwłasności, w dniu 11 grudnia 2015 r. nabył ww. udział od Skarbu Państwa jako współwłaściciel uprawniony do zakupu bezprzetargowego. Nabyty udział Wnioskodawca wniesie w skład działek przeznaczonych do zbycia, opisanych powyżej. Sprzedaż nastąpi na rzecz tego samego nabywcy. Zakup, a następnie zniesienie współwłasności i w końcu sprzedaż temu samemu nabywcy nie są dokonywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nabycie udziału Skarbu Państwa nie miało na celu osiągnięcie z tego tytułu dochodu, a jedynie uproszczenie procedury sprzedaży i pominięcie trybu przetargowego dla sprzedaży udziału Skarbu Państwa. Sprzedaż tego udziału nastąpi po cenie jego nabycia.

Przed sprzedażą w obydwu opisanych wyżej przypadkach, nikt ze współwłaścicieli (w tym Wnioskodawca), nie podejmował żadnych czynności mających na celu podwyższenie wartości gruntu. Nie były podejmowane żadne czynności marketingowe, nie zamieszczano ogłoszenia o sprzedaży. Z inicjatywą zakupu wystąpił nabywca. Teren przeznaczony do sprzedaży nie był dzierżawiony, wynajmowany. Nieruchomość w części w której znajduje się przyszły udział Wnioskodawcy, nie jest od wielu lat wykorzystywana. Od momentu uzyskania jej w drodze spadkobrania, nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w jakikolwiek sposób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w żadnym z dwóch opisanych we wniosku przypadków, nie zachodzi podstawa opodatkowania VAT sprzedaży udziału w nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zatem grunty, w tym udziały w gruncie spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność tą wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W konsekwencji właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

W orzeczeniu tym Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca nabył w 1986 r. w drodze spadkobrania udział w 55/1080 części w niezabudowanej nieruchomości.

Obecnie współwłaściciele planują znieść współwłasność w ten sposób, że 11 z nich (w tym Wnioskodawca) stanie się współwłaścicielami 2 działek przeznaczonych do sprzedaży, a pozostali współwłaściciele pozostawią resztę do własnego użytku. Zniesienie współwłasności nastąpi bez spłat i dopłat. Działki przeznaczone są do sprzedaży i zostaną sprzedane jednemu nabywcy.

Udział Wnioskodawcy w nieruchomości przeznaczonej na sprzedaż wyniesie 16500/154557 części i będzie odpowiadał udziałowi Wnioskodawcy w całej nieruchomości przed zniesieniem współwłasności.

Wnioskodawca wskazał też, że w celu uproszczenia procedury zniesienia współwłasności, w dniu 11 grudnia 2015 r. nabył od Skarbu Państwa (jako współwłaściciel uprawniony do zakupu bezprzetargowego) udział w tej nieruchomości w wysokości 15/1080 części. Wnioskodawca nabyty udział wniesie w skład działek przeznaczonych do zbycia, opisanych powyżej, a sprzedaż nastąpi na rzecz tego samego nabywcy. Zakup, a następnie zniesienie współwłasności i w końcu sprzedaż temu samemu nabywcy nie są dokonywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nabycie udziału Skarbu Państwa nie miało na celu osiągnięcie z tego tytułu dochodu, a jedynie uproszczenie procedury sprzedaży i pominięcie trybu przetargowego dla sprzedaży udziału Skarbu Państwa. Sprzedaż tego udziału nastąpi po cenie jego nabycia.

Wnioskodawca podniósł też, że przed sprzedażą, nikt ze współwłaścicieli (w tym Wnioskodawca), nie podejmował żadnych czynności mających na celu podwyższenie wartości gruntu. Nie były podejmowane żadne czynności marketingowe, nie zamieszczano ogłoszenia o sprzedaży. Z inicjatywą zakupu wystąpił nabywca. Teren przeznaczony do sprzedaży nie był dzierżawiony, wynajmowany. Nieruchomość w części, w której znajduje się przyszły udział Wnioskodawcy, nie jest od wielu lat wykorzystywana. Od momentu uzyskania jej w drodze spadkobrania, nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w jakikolwiek sposób.

Zatem, należy stwierdzić, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach, Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań w celu sprzedaży nieruchomości, które to wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, czy też aktywne działania marketingowe). Wnioskodawca posiadane udziału w nieruchomości otrzymał w części w spadku, a w części nabył od Skarbu Państwa. Przy czym, jak wskazano we wniosku, nabycie udziału od Skarbu Państwa podyktowane było uproszczeniem procedury zniesienia współwłasności całej nieruchomości, z której wydzielone zostały 2 działki gruntu należące w wyniku zniesienia współwłasności do 11 współwłaścicieli, w tym do Wnioskodawcy. Jednocześnie Wnioskodawca we wniosku wyraźnie wskazał, że ani On ani także nikt z pozostałych współwłaścicieli, nie podejmował żadnych czynności mających na celu podwyższenie wartości gruntu. W stosunku do ww. nieruchomości nie były podejmowane żadne czynności marketingowe, nie zamieszczano ogłoszenia o sprzedaży, a z inicjatywą zakupu wystąpił nabywca. Teren przeznaczony do sprzedaży nie był dzierżawiony, ani wynajmowany. Nieruchomość w części, w której znajduje się przyszły udział Wnioskodawcy (po zniesieniu współwłasności będzie to udział Wnioskodawcy wyniesie 16500/154557 części nieruchomości składającej się z 2 działek gruntu), nie jest od wielu lat wykorzystywana. Od momentu uzyskania jej w drodze spadkobrania, nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w jakikolwiek sposób.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży 16500/154557 udziału w nieruchomości, stanowiącej 2 działki gruntu, nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Wobec tego, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w 16500/154557 w nieruchomości stanowiącej 2 działki gruntu, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.