0114-KDIP1-3.4012.167.2018.2.KC - Opodatkowanie podatkiem VAT transakcji zbycia składników majątku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.), uzupełnionego pismem z dnia 3 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 23 maja 2018 r. (doręczone w dniu 28 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zbycia składników majątku Zbywcy na rzecz Wnioskodawcy za czynność podlegającą opodatkowaniu (pyt. 1 i 2)- jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zbycia składników majątku Zbywcy na rzecz Wnioskodawcy za czynność podlegającą opodatkowaniu (pyt. 1 i 2). Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 23 maja 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.167.2018.1.k.c.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług zamierza podjąć nowy rodzaj działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów betonowych i materiałów budowlanych ("prefabrykaty budowlane").

Wnioskodawca zamierza nabyć od kontrahenta-sprzedawcy będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w drodze umowy sprzedaży:

Wszystkie składniki majątkowe będące przedmiotem planowanej umowy zostaną enumeratywnie w niej wymienione. Składniki majątkowe, które mają być objęte przedmiotem planowanej umowy nie stanowią organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wyodrębnionej części w przedsiębiorstwie sprzedawcy czego przejawem jest m.in. brak wyodrębnionej dokumentacji rachunkowo-księgowej dla tych składników majątkowych.

Na podstawie planowanej umowy Wnioskodawca nabędzie wyłącznie składniki majątku sprzedawcy wymienione w umowie sprzedaży i nie nabędzie innych jego składników majątkowych m.in. ksiąg rachunkowych sprzedającego ani też nie stanie się "stroną" jakichkolwiek zobowiązań, których stroną jest sprzedawca a w szczególności:

W konsekwencji planowanej umowy sprzedawca będzie nadal realizował swoje zobowiązania wobec jego dotychczasowych odbiorców oraz korzystał z usług jego dotychczasowych dostawców.

W wyniku planowanej umowy Wnioskodawca:

* nie nabędzie jakichkolwiek praw autorskich ani też praw własności przemysłowej oraz certyfikatów i zezwoleń związanych z dotychczasowym użytkowaniem przez sprzedawcę składników majątkowych

* nie wstąpi w łączące sprzedawcę z jego pracownikami umowy o pracę a w szczególności nie wystąpi stan faktyczny do którego miałby zastosowanie art. 23¹ Kodeksu Pracy;

Wnioskodawca zawrze ze swobodnie wybranymi osobami nowe umowy o pracę. Sprzedawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów betonowych i materiałów budowlanych.

W uzupełnieniu z dnia 3 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.) Wnioskodawca wskazał:

Według wiedzy firmy H. SA budynek hali produkcyjnej z częścią administracyjno-biurową został oddany do użytkowania w 2010 r. Na pytanie, czy w odniesieniu do ww. budynku po oddaniu go do użytkowania, były ponoszone wydatki i czy stanowiły one ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wynoszące co najmniej 30% jego wartości początkowej oraz czy ulepszenia te spowodowały zmianę przeznaczenia budynku lub istotną zmianę jego wykorzystywania, firma H. nie może odpowiedzieć, ponieważ nie posiada takiej wiedzy. Prawdopodobnym terminem dostawy ww. budynku na rzecz Wnioskodawcy może być lipiec 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy tak określony przedmiot sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów i praw w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług?

2. Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, transakcja będzie stanowiła dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym będzie podlegała temu podatkowi?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia" Przy uwzględnieniu zakresu przedmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) itp.

Wyłączenie z opodatkowania VAT przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posiłkować się definicją zawartą w art. 55 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z art. 55 (1) Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w powyżej przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55 (1) Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest "zespołem składników". Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Jak już wskazano ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia na mocy art. 6 pkt 1 określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia musi ono posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą umożliwić nabywcy podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej.

Strony zamierzonej transakcji zamierzają de facto przenieść jedynie nieruchomość wraz z posadowionymi na niej budynkami i znajdującymi się w nich ruchomościami. Stopień powiązania ww. składników nie jest na tyle silny, by możliwe było prowadzenie za ich pomocą przedsiębiorstwa, bez korzystania z innych składników, które nie będą jednak przedmiotem opisywanej transakcji.

Ponadto strony transakcji nie zamierzają przenieść m.in. takich aktywów jak:

Zdaniem wnioskodawcy fakt, iż stanie się on stroną umów najmu/dzierżawy sprzedawanej nieruchomości zawartej przez sprzedawcę nie ma znaczenia dla uznania transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, gdyż skutek ten następuje z mocy prawa - art. 678 k.c. - bez względu na to czy zbycie rzeczy wynajmowanej ma miejsce w ramach sprzedaży samej rzeczy, czy też kompleksu majątkowego, do której rzecz należy, w tym przedsiębiorstwa.

Również bez znaczenia dla zakwalifikowania transakcji będzie potencjalna konieczność stania się przez nabywcę stroną umów o pracę zawartą z pracownikami zbywcy, którzy w dniu zbycia będą pracowali na nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży. Art. 23 (1) k.p. posługuje się bowiem autonomicznym na gruncie prawa pracy pojęciem zakładu pracy, który nie musi być tożsamy z pojęciem przedsiębiorstwa. Skutek w postaci wejścia w stosunek pracy tych pracowników przez nabywcę również nastąpi z mocy samego prawa bez względu na intencję stron umowy sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy).

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny -Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm., zwanej dalej Kodeks cywilny) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie ma definicji "przedsiębiorstwa". Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem - przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Definicja przywołana powyżej zawiera w sobie sformułowanie "w szczególności" co oznacza, że wymienione w pkt 1-9 składniki mają znaczenie decydujące dla uznania danego zespołu składników za przedsiębiorstwo. Przy czym, powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, więc wymienione elementy składowe przedsiębiorstwa mają jedynie charakter przykładowy. Jednak sformułowanie przepisu tworzy domniemanie prawne, w myśl którego przedsiębiorstwo obejmuje każdy składnik zespołu, a zatem wszelkie dobra materialne i niematerialne podlegające ochronie prawnej i służące wykonywaniu celów gospodarczych.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z kolei zorganizowana część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zatem aby ocenić, czy do czynności opisanej we wniosku znajdzie zastosowanie norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy konieczne jest przeanalizowanie czy nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku stanowią przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część tego przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazuje, że jako czynny podatnik podatku od towarów i usług zamierza podjąć nowy rodzaj działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów betonowych i materiałów budowlanych ("prefabrykaty budowlane"). Zamierza nabyć od kontrahenta-sprzedawcy będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w drodze umowy sprzedaży prawo użytkowania wieczystego gruntu i własności posadowionych na tym gruncie budynków: hali produkcyjnej z częścią administracyjno-biurową wyposażoną w 3 suwnice o udźwigu 12,5 t każda oraz węzeł betoniarski do produkcji betonu towarowego, ruchomości (m.in. narzędzia i przynależności suwnic i węzła betoniarskiego) stanowiące wyposażenie budynku i znajdujące się w ewidencji środków trwałych sprzedawcy oraz dokumentację dotyczącą sposobu użytkowania nabywanych rzeczy.

Wszystkie składniki majątkowe będące przedmiotem planowanej umowy zostaną enumeratywnie w niej wymienione. Składniki majątkowe, które mają być objęte przedmiotem planowanej umowy nie stanowią organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wyodrębnionej części w przedsiębiorstwie sprzedawcy czego przejawem jest m.in. brak wyodrębnionej dokumentacji rachunkowo-księgowej dla tych składników majątkowych.

Na podstawie planowanej umowy Wnioskodawca nabędzie wyłącznie składniki majątku sprzedawcy wymienione w umowie sprzedaży i nie nabędzie innych jego składników majątkowych m.in. ksiąg rachunkowych sprzedającego ani też nie stanie się "stroną" jakichkolwiek zobowiązań, których stroną jest sprzedawca a w szczególności:

W konsekwencji planowanej umowy sprzedawca będzie nadal realizował swoje zobowiązania wobec jego dotychczasowych odbiorców oraz korzystał z usług jego dotychczasowych dostawców.

W wyniku planowanej umowy Wnioskodawca:

* nie nabędzie jakichkolwiek praw autorskich ani też praw własności przemysłowej oraz certyfikatów i zezwoleń związanych z dotychczasowym użytkowaniem przez sprzedawcę składników majątkowych

* nie wstąpi w łączące sprzedawcę z jego pracownikami umowy o pracę a w szczególności nie wystąpi stan faktyczny do którego miałby zastosowanie art. 23¹ Kodeksu Pracy;

Prawdopodobnym terminem dostawy ww. budynku na rzecz Wnioskodawcy może być lipiec 2018 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy tak określony przedmiot sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów i praw w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy oraz czy tak opisana transakcja będzie stanowiła dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym będzie podlegała VAT.

Jak wynika z powyższego opisu sprawy, Wnioskodawca dokona nabycia niektórych składników majątku przedsiębiorstwa a nie przedsiębiorstwa rozumianego według art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Opisana we wniosku transakcja nie będzie obejmować bowiem istotnych elementów przedsiębiorstwa rozumianego według art. 55¹ Kodeksu cywilnego, takich jak umów rachunku bankowego sprzedawcy ani środków pieniężnych znajdujących się na tym rachunku, umów zobowiązujących sprzedawcę do sprzedaży lub dostawy na rzecz osób trzecich wyprodukowanych przez niego prefabrykatów budowlanych, ksiąg rachunkowych czy wreszcie nie wystąpi stan faktyczny do którego miałby zastosowanie art. 23¹ Kodeksu Pracy.

Jak wynika z wniosku przedmiotem sprzedaży jest jedynie nieruchomość wraz z posadowionymi na niej budynkami i znajdującymi się w nich ruchomościami. Stopień powiązania ww. składników nie jest na tyle silny, by możliwe było prowadzenie za ich pomocą przedsiębiorstwa, bez korzystania z innych składników, które nie będą jednak przedmiotem opisywanej transakcji. Wnioskodawca wskazuje, że strony transakcji nie zamierzają przenieść m.in. takich aktywów jak nazwa przedsiębiorstwa, wierzytelności zbywcy, z wyjątkiem wierzytelności wynikających z umów najmu/dzierżawy sprzedawanej nieruchomości, środków pieniężnych zbywcy, z wyjątkiem kaucji złożonej przez najemców nieruchomości przenoszonej w ramach transakcji, czy wreszcie brak ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zbywcy.

Składniki majątkowe będące przedmiotem opisanej we wniosku transakcji nie stanowią także zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wskazano w opisie sprawy, w przedsiębiorstwie nabywanym przez Wnioskodawcę nie funkcjonuje organizacyjne wyodrębnienie Nieruchomości będącej przedmiotem nabycia rozumiane jako stan, w którym działalność gospodarcza prowadzona z wykorzystaniem Nieruchomości byłaby prowadzona w ramach formalnie wyodrębnionej komórki organizacyjnej, tj. działu/oddziału/wydziału w przedsiębiorstwie. W przedsiębiorstwie nie funkcjonuje także wyodrębnienie finansowe Nieruchomości i wskazanych ruchomości, będącej przedmiotem dostawy rozumiane jako stan, w którym prowadzono by dla Nieruchomości osobną rachunkowość lub sprawozdawczość finansową.

Przedmiot dostawy nie jest wyodrębniony funkcjonalnie w takim rozumieniu, że samodzielnie realizuje określone zadania gospodarcze.

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionych okoliczności należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy - do nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowych składników majątku będą miały więc zastosowanie ogólne zasady dotyczące opodatkowania poszczególnych składników majątkowych sprzedawcy.

W świetle powyższej analizy, transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie wyłączona z zakresu opodatkowania VAT, jako sprzedaż przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy). Skoro spełnia definicję czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest czynnością odpłatną, stanowi zatem dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do pozostałych pytań sformułowanych we wniosku, tut. Organ informuje, że wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.