0114-KDIP1-3.4012.159.2017.2.MT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu6 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu z dnia 22 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem nieruchomości wybudowanej z majątku prywatnego do spółki jawnej,

* jest prawidłowe - w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT dla czynności wniesienia aportem hali do spółki jawnej.

W dniu 6 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem nieruchomości wybudowanej z majątku prywatnego do spółki jawnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"K." Spółka Jawna założone 22 grudnia 2005 r. w wyniku przekształcenia działalności gospodarczej w Sp. J. na podstawie umowy między Bolesławem K. a Małgorzatą K. Wspólnicy są małżeństwem i nie posiadają rozdzielności majątkowej. Każdy z nich jest uprawniony do równego udziału tj. 50% w zyskach i stratach. Wspólnicy wnieśli majątek w postaci aportu z przekształcenia działalności gospodarczej z wyłączeniem gruntów (grunt jest własnością prywatną wspólników). Obecnie na gruncie tym została pobudowana hala z prywatnych środków właścicieli nie związana z ww. spółką, a jedynie z myślą o założeniu nowej działalności. Od wybudowanej hali nie przysługiwało (brak uprawnień) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Hala nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej stanowiła własność prywatną.

Z uwagi na przeprowadzane inwestycje w Spółce Jawnej "K." okazało się, że firma posiada zbyt małą powierzchnię do prowadzonej działalności. Firma zmuszona byłaby do wybudowania nowych obiektów, w których można by zwiększyć ilość produkowanych wyrobów. W obecnym czasie jest to nieopłacalne (brak środków finansowych) z uwagi na poniesione koszty na rozbudowę, zakup maszyn i urządzeń produkcyjnych. Dlatego wspólnicy zamierzają wybudowaną halę wnieść aportem do spółki bez gruntu. Hala została oddana zgodnie z prawem budowlanym w grudniu 2016 r. i jest nie użytkowana.

W piśmie uzupełniającym z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. Działalnością gospodarczą Spółki jest: produkcja pozostałych gotowych wyrobów metalowych, gdzie indziej niesklasyfikowanych oraz transport drogowy towarów.

2. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT od dnia 5 stycznia 2006 r.

3. Hala została wybudowana z własnych środków właścicieli z myślą założenia nowej działalności gospodarczej lub pod wynajem (może być przeznaczona jako magazyn lub hala produkcyjna).

4. Hala została oddana do użytkowania w grudniu 2016 r. Nigdy nie była i nie jest użytkowana czy wynajmowana.

5. W wyniku przekształcenia jednoosobowej działalności w Spółkę Jawną w dniu 30 listopada 2005 r. na podstawie umowy Spółki pomiędzy Bolesławem K. a Małgorzatą K. został wniesiony majątek do Spółki aportem. W skład tego majątku wchodziła cała zabudowa i infrastruktura (hale, magazyny, biuro, itp.) z wyłączeniem gruntu.

W przeszłości i obecnie nie była dokonywana sprzedaż nieruchomości.

6. Osoby wnoszące hale aportem nie prowadzą innych działalności gospodarczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 4 lipca 2017 r.).

1. Czy czynność wniesienia aportu w postaci hali do spółki podlega opodatkowaniu VAT czy jest zwolniona dla osób wnoszących (osoby fizyczne będące już udziałowcami po 50% każdy, które traktują wydatki na wybudowanie jako nakłady)?

2. Czy dla danej czynności jakim jest wniesienie aportu przez osoby fizyczne, powinny one zarejestrować się jako podatnicy podatku VAT i czy mogą korzystać z procedur dotyczących przedsiębiorców na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającymz dnia 4 lipca 2017 r.):

Hala po wniesieniu aportu będzie stanowiła środek trwały Spółki i będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

W myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. art. 15 ust. 1 omawiana czynność nie jest związana z działalnością gospodarczą i nie podlega VAT. Wnioskodawca uważa, że dana czynność nie jest związana z prowadzeniem działalności osób fizycznych i nie skutkuje potrzebą zarejestrowania się do celów podatku VAT.

W przypadku, gdy omawiana czynność podlegałaby opodatkowaniu VAT, będzie ona zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie ponoszono wydatków na ich ulepszenie w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Wybudowana hala nie była związana z żadną działalnością gospodarczą. Osoby fizyczne niebędące podatnikami podatku VAT wybudowały ją z własnych środków pieniężnych, nie odliczając podatku naliczonego od podatku należnego z uwagi na prywatny charakter budowy.

Gdy jednak ww. dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a wartość wniesionego aportu zostanie określona zgodnie z art. 2 pkt 27b tj. wartości rynkowej zgodnie z art. 22g ust. 1 art. 4 ustawy o p.d.o.f. Wartość rynkowa zostanie oszacowana przez biegłego w tym zakresie. Natomiast do ww. dostawy będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ łączna wartość w poprzednim roku podatkowym nie przekroczy kwoty 200 000,00 zł dla każdego z wnoszących aport. W omawianym przypadku będzie miał zastosowanie art. 113 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT z uwagi na rozpoczęcie czynności przez podatnika w trakcie roku podatkowego według określonej proporcji, która korzystać będzie ze zwolnienia.

W przypadku podlegania podatkiem VAT ww. aportu podatnicy, czyli wnoszący halę muszą się zarejestrować do tej czynności i będą mogli korzystać ze szczególnych procedur dotyczących drobnych przedsiębiorców na podstawie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem nieruchomości wybudowanej z majątku prywatnego do spółki jawnej, jest prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT dla czynności wniesienia aportem hali do spółki jawnej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, w świetle którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy (towary) lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Wobec powołanego wyżej art. 2 pkt 22 ustawy o VAT należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na gruncie ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1578, z późn. zm.), przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa o VAT odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie tej ustawy. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa TSUE wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów lub za odpłatne świadczenie usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami VAT są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca powstał w wyniku przekształcenia działalności gospodarczej w Sp. Jawną na podstawie umowy między wspólnikami. Wspólnicy są małżeństwem i nie posiadają rozdzielności majątkowej. Każdy z nich jest uprawniony do równego udziału tj. 50% w zyskach i stratach. Wspólnicy wnieśli majątek w postaci aportu z przekształcenia działalności gospodarczej z wyłączeniem gruntów (grunt jest własnością prywatną wspólników). Obecnie na gruncie tym została pobudowana hala z prywatnych środków właścicieli nie związana z ww. spółką, a jedynie z myślą o założeniu nowej działalności. Od wybudowanej hali nie przysługiwało (brak uprawnień) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Hala nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej stanowiła własność prywatną. Z uwagi na przeprowadzane inwestycje okazało się, że firma posiada zbyt małą powierzchnię do prowadzonej działalności. Firma zmuszona byłaby do wybudowania nowych obiektów, w których można by zwiększyć ilość produkowanych wyrobów. W obecnym czasie jest to nieopłacalne (brak środków finansowych) z uwagi na poniesione koszty na rozbudowę, zakup maszyn i urządzeń produkcyjnych. Dlatego wspólnicy zamierzają wybudowaną halę wnieść aportem do spółki bez gruntu. Hala została oddana zgodnie z prawem budowlanym w grudniu 2016 r. i jest nie użytkowana.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 ww. ustawy - Kodeks cywilny współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht (sygn. C-291/92) stwierdził, że w przypadku sprzedaży przez podatnika majątku, który był przeznaczony choćby w części na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową) i którą to część traktował jako majątek osobisty realizujący cele prywatne, to w odniesieniu do sprzedaży tej części majątku nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu. TSUE uznał, że brak jest regulacji prawnej uniemożliwiającej podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych/osobistych. TSUE wskazał też jednak, że majątek prywatny to taki, który jest przez cały okres jego posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.

Zatem określenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym nie jest działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na uwadze całokształt działań Wnioskodawcy związanych z opisaną halą, nie można uznać, że czynność wniesienia aportem ww. hali do spółki przez osoby fizyczne należy traktować jako zbycie majątku prywatnego, w związku z którym nie występują onew charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie wykazał bowiem, że przedmiotowa hala w jakikolwiek sposób była związana z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb, zatem należy uznać, że planowany aport hali do spółki nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym osób fizycznych. Tym bardziej, jak wynika z opisu sprawy, hala została wybudowana z myślą założenia nowej działalności gospodarczej lub pod wynajem (z przeznaczeniem na magazyn lub halę produkcyjną).

W konsekwencji, czynność aportu dokonanej przez osoby fizyczne (wspólników) opisanej we wniosku hali do spółki, będzie wypełniała definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a wspólnicy, w związku z jej aportem, będą występować w charakterze podatników podatku VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, wniesienie aportem do spółki ww. hali będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem hali do spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na to, że ww. czynność wniesienia aportem hali do spółki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT należy dokonać analizy czy w odniesieniu do tej czynności zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT.

Z przepisu art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług, zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT, które jest zwolnieniem przedmiotowym.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dostawa budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W tym miejscu należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia, budynku po jego wybudowaniu, wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie".

Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że w przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, pod warunkiem że:

Analiza powyższych okoliczności w świetle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że dostawa hali opisanej we wniosku (aport do spółki) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jak wynika z opisu sprawy hala została oddana do użytkowania w grudniu 2016 r., jednakże nie była i nie jest użytkowana czy wynajmowana. Osoby fizyczne nie ponosiły wydatków na jej ulepszenie. Należy stwierdzić, że w odniesieniu do hali nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia, bowiem hala ta po wybudowaniu nie była wykorzystywana w żaden sposób ani do majątku osobistego ani do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zatem, dostawa ww. hali będzie odbywać sięw ramach pierwszego zasiedlenia, co oznacza, że nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Tym samym, zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania dla czynności dokonania ww. aportu.

Jednakże, w odniesieniu do wniesienia hali aportem do spółki może znaleźć zastosowanie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Jak już zostało wskazane, z tytułu nabycia hali mającej być przedmiotem aportu do spółki, wspólnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponoszono żadnych wydatków na ulepszenie hali. W świetle powyższych okoliczności należy uznać, że w analizowanej sprawie spełnione zostaną przesłanki pozwalające na zastosowanie dla dostawy ww. hali zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT dla czynności wniesienia aportem hali do spółki należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca w swoim stanowisku wskazał, że gdy czynność wniesienia aportem hali do spółki nie będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT to zastosowanie w tej sytuacji znajdzie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Zatem, analiza zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT jest uwarunkowana od zastosowania zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT dla czynności wniesienia aportem hali do spółki. W niniejszej interpretacji wniesienie aportem hali do spółki uznano za czynność zwolnioną przedmiotowo od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, tym samym analiza zwolnienia podmiotowego w myśl art. 113 ustawy o VAT stała się bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającąi odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.