0114-KDIP1-3.4012.148.2017.2.JG - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek niezabudowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu z dnia 12 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu z dnia 12 czerwca 2017 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.148.2017.1.JG (skutecznie doręczone w dniu 23 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 1996 r. nabył wraz z małżonką na współwłasność w celu prowadzenia upraw rolnych udział w gruntach rolnych składających się z 7 działek, które stanowiły dwa obszary rolne położone obok siebie.

W 2008 r. Wnioskodawca w drodze zamiany z sąsiadem pozyskał wraz z innymi współwłaścicielami działkę rolną, która połączyła dwa obszary rolne w jeden zespół działek stanowiący nierozerwalną całość kosztem części jednej z działek nabytej w 1994 r. Wnioskodawca zamiany działek dokonał w celu scalenia wszystkich działek w jedną całość gospodarczą, gdyż do tego momentu były przedzielone działkami sąsiadów.

W 2009 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką na współwłasność od innego sąsiada wraz z pozostałymi współwłaścicielami działkę, w celu ustanowienia dostępu do drogi publicznej, który istniał do tego momentu przez działkę sąsiada.

Rada Gminy z własnej inicjatywy w lipcu 2011 r. uchwaliła nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenów, na których znajdują się ww. działki gruntowe zmieniając ich przeznaczenie z rolnego na teren zabudowy przemysłowo-usługowej i obsługi komunikacyjnej. Wnioskodawca nigdy nie wnioskował o opracowanie planu zagospodarowania. W roku 2012 na prośbę podmiotu zamierzającego nabyć część posiadanych działek, Wnioskodawca wraz z współwłaścicielami dokonał podziału działek w grupy stanowiące całości gospodarcze, który zmienił zasadniczo kształt działek jako jednostki gospodarcze, a także uwzględnił działki dzielące nieruchomość Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli na planowane drogi gminne wskutek wejścia nowego planu zagospodarowania w życie.

Wnioskodawca z małżonką od 2004 r. są wraz z innymi osobami wspólnikami spółki jawnej, która ma w swym zakresie jako przedmiot działalności m.in. wykonywanie budownictwa mieszkaniowego, sprzedaż mieszkań i obrót nieruchomościami i w tym czasie dokonywał i dokonuje transakcji sprzedaży. Spółka jest czynnym płatnikiem podatku VAT.

Posiadane przez Wnioskodawcę i wspólników ww. nieruchomości na terenie gminy nigdy nie były związane z jakąkolwiek prowadzoną działalnością gospodarczą, a jedynie z wykorzystaniem w zakresie upraw rolnych. Działki nie były nigdy przedmiotem umów najmu i dzierżawy lub innych o podobnym charakterze.

W roku 2012 Wnioskodawca wraz ze wspólnikami podpisał umowę przedwstępną na sprzedaż części nieruchomości, ale umowa nie doszła do skutku, podmiot, który był zainteresowany kupnem działek przekazał na rzecz Wnioskodawcy otrzymane pozwolenie na budowę, które okazało się bezużyteczne.

W roku 2016 Wnioskodawca wraz ze wspólnikami zawarł kolejną umowę przedwstępną z kolejnym podmiotem, na którego prośbę dokonał wtórnego podziału działek w celu dopasowania do jego wymogów. Umowa z winy nabywcy także nie doszła do skutku. W tym samym roku Wnioskodawca wybudował wjazdy utwardzone z drogi gminnej na teren działek.

W bieżącym roku Wnioskodawca zamierza wraz z pozostałymi współwłaścicielami sprzedać poszczególne części całości zespołów działek, które kupujący przeznaczy pod zabudowę produkcyjno - magazynową.

W dniu 24 kwietnia 2017 r. ponownie została zawarta umowa przedwstępna dotycząca sprzedaży części nieruchomości na rzecz wspomnianego nabywcy. Jednocześnie Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań polegających na uzbrojeniu działek, ani nie podejmował działań marketingowych mających na celu zwiększenie atrakcyjności tych działek.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazał, że:

1. Działki objęte przedmiotem sprzedaży to działki o numerach: 171/3, 171/11, 171/12, 171/5, 172/1, 173/7, 173/8, 173/15, 173/10, 174/1, 174/2, 174/4, 175/1, 175/2, 175/4, 176/1, 176/2, 176/4, 177/1, 177/2, 177/4, 178/1, 178/2, 178/4, 285, 286.

2. Działki były wykorzystywane pod uprawy rolne.

3. Udział w działkach będących przedmiotem sprzedaży stanowi majątek osobisty.

4. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na własne nazwisko.

5. Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcje sprzedaży będą objęte podatkiem VAT w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyszłe transakcje będą objęte podatkiem VAT w wysokości 23%, ponieważ pomimo że przedmiotem transakcji nie są grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i Wnioskodawca nie prowadzi akcji marketingowych związanych ze sprzedażą, to fakt przyjęcia cesji pozwolenia na budowę oraz wybudowanie we własnym zakresie utwardzonych wjazdów może klasyfikować transakcję do objęcia podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W odniesieniu do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy zbycie nieruchomości, jak również udziału w prawie własności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość niezabudowaną, stanowiącą działki budowlane o nr 171/3, 171/11, 171/12, 171/5, 172/1, 173/7, 173/8, 173/15, 173/10, 174/1, 174/2, 174/4, 175/1, 175/2, 175/4, 176/1, 176/2, 176/4, 177/1, 177/2, 177/4, 178/1, 178/2, 178/4, 285, 286, na których został ustalony plan zagospodarowania przestrzennego zabudowy przemysłowo-usługowej i obsługi komunikacyjnej. Nieruchomość Wnioskodawca nabył wraz z żoną oraz z pozostałymi współwłaścicielami w 2009 r. W roku 2012 na prośbę podmiotu zamierzającego nabyć część posiadanych działek, Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami dokonał podziału działek oraz podpisał umowę przedwstępną na sprzedaż części nieruchomości, ale umowa nie doszła do skutku, podmiot, który był zainteresowany kupnem działek przekazał na rzecz Wnioskodawcy otrzymane pozwolenie na budowę.

W roku 2016 Wnioskodawca wraz ze wspólnikami zawarł kolejną umowę przedwstępną z kolejnym podmiotem, na którego prośbę dokonał wtórnego podziału działek w celu dopasowania do jego wymogów. Umowa także nie doszła do skutku. W tym samym roku Wnioskodawca wybudował wjazdy utwardzone z drogi gminnej na teren działek. W bieżącym roku Wnioskodawca zamierza wraz z pozostałymi współwłaścicielami sprzedać poszczególne części całości zespołów działek, które kupujący przeznaczy pod zabudowę produkcyjno - magazynową.

W dniu 24 kwietnia 2017 r. ponownie została zawarta umowa przedwstępna dotycząca sprzedaży części nieruchomości na rzecz wspomnianego nabywcy. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która ma w swym zakresie jako przedmiot działalności m.in. wykonywanie budownictwa mieszkaniowego, sprzedaż mieszkań i obrót nieruchomościami i w tym czasie dokonywała i dokonuje transakcji sprzedaży. Posiadane przez Wnioskodawcę i wspólników ww. nieruchomości nigdy nie były związane z jakąkolwiek prowadzoną działalnością gospodarczą, a jedynie z wykorzystaniem w zakresie upraw rolnych. Działki nie były nigdy przedmiotem umów najmu i dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Jednocześnie jak wskazał, nie podejmował działań marketingowych mających na celu zwiększenie atrakcyjności tych działek.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek o nr 171/3, 171/11, 171/12, 171/5, 172/1, 173/7, 173/8, 173/15, 173/10, 174/1, 174/2, 174/4, 175/1, 175/2, 175/4, 176/1, 176/2, 176/4, 177/1, 177/2, 177/4, 178/1, 178/2, 178/4, 285, 286, stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

Wynikająca z opisanych wyżej działań Wnioskodawcy koncepcja wykorzystania nieruchomości dowodzi, że zostały podjęte czynności, które świadczą o tym, że przyszła sprzedaż działek nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca podejmując świadomie czynności takie jak wymienione powyżej angażował własne środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Celem tych działań jest uatrakcyjnienie przedmiotu sprzedaży w postaci działek i osiągnięcie korzyści finansowej, bo w przeciwnym razie ponoszenie wskazanych w opisie sprawy nakładów, byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

W odniesieniu do działek przeznaczonych do sprzedaży został ustalony plan zagospodarowania przestrzennego zabudowy przemysłowo-usługowej i obsługi komunikacyjnej. Wnioskodawca wraz z żoną oraz z pozostałymi współwłaścicielami nabył ww. nieruchomości, dokonał podziału działek oraz we własnym zakresie wybudował wjazdy utwardzone z drogi gminnej na teren przedmiotowych działek. Wykorzystanie tych nieruchomości nie wskazuje na ich nabycie w ujęciu prywatnym.

Tym samym sprzedaż udziału w działkach nie będzie stanowiła zwykłego wykonywania prawa własności, a Wnioskodawca będzie działał w tym zakresie jak handlowiec. Wnioskodawca z tytułu tej transakcji, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, tj. sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w działkach o nr 171/3, 171/11, 171/12, 171/5, 172/1, 173/7, 173/8, 173/15, 173/10, 174/1, 174/2, 174/4, 175/1, 175/2, 175/4, 176/1, 176/2, 176/4, 177/1, 177/2, 177/4, 178/1, 178/2, 178/4, 285, 286, stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumie się w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym - jak wyjaśniono wyżej - o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W analizowanym przypadku przedmiotowe działki stanowią tereny budowlany zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Skoro nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

* towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

* brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że dla dostawy przysługujących Wnioskodawcy udziałów we współwłasności działek nie znajdzie zastosowania również zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż z wniosku nie wynika, aby działki te były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Tak więc nie zostanie spełniony jeden z warunków przedstawionych w powołanym wyżej przepisie. Tym samym, dostawa udziału w działkach, nie może korzystać również ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Skoro zatem dostawa udziałów we współwłasności działek należących do Wnioskodawcy nie korzysta ani ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9, ani ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, to tę dostawę należy opodatkować stawką podatku w wysokości 23%, w myśl art. 43 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Reasumując, transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowych działkach o nr 171/3, 171/11, 171/12, 171/5, 172/1, 173/7, 173/8, 173/15, 173/10, 174/1, 174/2, 174/4, 175/1, 175/2, 175/4, 176/1, 176/2, 176/4, 177/1, 177/2, 177/4, 178/1, 178/2, 178/4, 285, 286, podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli opisanych we wniosku nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.