0114-KDIP1-3.4012.111.2017.2.MT - Marża VAT dla kompleksowej usługi turystycznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury VAT marża dla nabywanych usług (towarów) - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury VAT marża dla nabywanych usług (towarów).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca R.D. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą F., której przedmiotem jest organizacja imprez turystycznych. Wnioskodawca rozlicza się z podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. dalej jako ustawa o VAT). Usługi świadczone bezpośrednio na rzecz turysty Wnioskodawca nabywa od podmiotów zewnętrznych i nie świadczy usług własnych w rozumieniu art. 119 ust. 5 wspomnianej ustawy. Podstawę opodatkowania działalności Wnioskodawcy, jako organizatora turystyki, stanowi kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca oferował m.in. imprezę turystyczną "Rodzinne ferie narciarskie", która odbyła się w dniach 11-18 lutego 2017 r. Usługa obejmowała zakwaterowanie w hotelu we włoskiej miejscowości, wyżywienie, ubezpieczenie turystyczne uczestników, zajęcia narciarskie z instruktorem w szkółce narciarskiej dla dorosłych i dzieci w wymiarze 5 h dziennie, zawody kończące szkolenie, animacje wieczorne, karnety narciarskie (skipassy), opiekę rezydenta, gadżety pamiątkowe, filmy oraz zdjęcia z wyjazdu.

Intencją Wnioskodawcy jest sprzedaż pakietu usług w postaci zorganizowanej imprezy turystycznej, za którą łącznie określono kwotę należności. Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny jest zakup zorganizowanej imprezy, obejmującej m.in. hotel, transport do miejsca wypoczynku, lekcje narciarstwa oraz animacje, będącej jednym produktem za określoną cenę.

Współpraca instruktorów/animatorów z Wnioskodawcą oparta jest o umowę zlecenie a zleceniobiorcy ponoszą odpowiedzialność wobec osób trzecich z tytułu świadczonych przez nich usług. Na pozostałe usługi kontrahenci wnioskodawcy wystawili Faktury VAT.

Transport instruktorów na trasie W.-Z.-W. jak również z hotelu na stok realizowany był przy użyciu wynajętego busa: pojazdu marki O. Z tytułu najmu ww. busa Wnioskodawca uregulował stosowną fakturę VAT oraz poniósł koszty paliwa niezbędnego do przewożenia instruktorów.

Nadto Wnioskodawca nabył od innego podatnika towary w postaci: medali metalowych z grawerowaniem na laminacie, medali ogólnych z miejscem na emblemat, wstążki, wklejki aluminiowe grawerowane oraz koszulki. Przeznaczeniem medali była gratyfikacja uczestników imprezy turystycznej w trakcie zawodów wieńczących szkolenie narciarskie. Zawody te stanowiły immanentny element animacji, który objęty został programem imprezy turystycznej. Koszulki (t-shirty) wręczono turystom jako gadżety pamiątkowe.

Wnioskodawca zakupił również od innego czynnego podatnika VAT narzutki odblaskowe stanowiące, niezbędne zabezpieczenie turystów na stoku, które zostały przekazane uczestnikom imprezy jako element ostrzegawczy w trakcie jazdy na nartach.

W toku realizowanej imprezy turystycznej najmłodsze dzieci uczestników, z uwagi na wiek oraz brak - doświadczenia zabierane były przez instruktorów na specjalne place zabaw z infrastrukturą dostosowaną do potrzeb dzieci w wieku (3-6 lat). Tam dzieci uczyły się przez zabawę podstaw narciarstwa oraz korzystały z quasi-wyciągu specjalnie do tego celu przeznaczonego. Korzystanie z ww. placów zabaw stanowi odpłatną usługę, jednakże właściciele obiektu nie wystawiają z tego tytułu faktur VAT, a wyłącznie paragony fiskalne.

Wobec powstałych wątpliwości co do interpretacji przepisów ustawy o VAT, Wnioskodawca procedurą Faktury VAT marża nie objął wydatków w postaci: narzutki do oznaczania dzieci na stoku, gadżetów-koszulek dla dorosłych i dzieci, karnetów na stoki narciarskie (skipassów), biletów wejścia na zamknięte place zabaw dla najmłodszych dzieci, oraz medali. Wydatki te zaksięgowano jako koszty uzyskania przychodu na zasadach ogólnych, jednakże w ocenie Wnioskodawcy przysługiwało mu prawo rozliczenia ww. pozycji w procedurze faktury VAT-marża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle powyższego, zważywszy na fakt, że wszystkie ww. usługi/towary stanowią niezbędne składniki - konieczne do organizacji kompletnej imprezy turystycznej i nie są usługami własnymi, Wnioskodawca ma prawo uznać, iż składniki te tj:

stanowią bezpośrednią korzyść turysty i rozliczyć je w procedurze faktury VAT-marża?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wymienione w zapytaniu elementy zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej o charakterze narciarskim, w konsekwencji stanowią wydatki czynione dla bezpośredniej korzyści turysty i jako takie podlegają one procedurze marży (stanowią element kalkulacyjny do określenia marży).

Ad 1, 2, 3, 8

Zważywszy na fakt, iż usługi turystyczne trzeba traktować jako świadczone kompleksowo z punktu widzenia klienta (usługobiorcy), należy uznać, zakwaterowanie i wyżywienie turystów świadczone przez hotel jak również ubezpieczenie turystyczne realizowane są dla bezpośredniej korzyści turysty.

Ad 4

Koszty najmu busa jak również paliwa stanowią niezbędny wydatek, którego poniesienie warunkuje realizację kompleksowej usługi turystycznej w tym znaczeniu, iż obecność instruktorów na stoku stanowi nierozerwalny element aktywnego wypoczynku narciarskiego, a taki charakter miały oferowane przez Wnioskodawcę "Rodzinne ferie narciarskie". Jest to zatem wydatek dla bezpośredniej korzyści turysty.

Ad 5

Karnety na wyciągi narciarskie nabywane były dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podatników. Usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, obejmująca swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Skoro przez usługę turystyki należy rozumieć zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez), to w przypadku wyjazdu o charakterze narciarskim zakup skipassów jest czynnikiem warunkującym realizację imprezy turystycznej. Wobec tego składnik ten stanowi wydatek dla bezpośredniej korzyści turysty.

Ad 6

Usługi instruktora/animatora, wykonywane w ramach umowy zlecenia mogą być uznane za usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, ponieważ usługi te spełniają warunki pozwalające na zaliczenie ich do samodzielnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest organizatorem imprez turystycznych, w skład których wchodzą usługi instruktorów/animatorów świadczone na podstawie zawartych z tymi osobami umów zlecenia, z których wynika, iż to świadczący te usługi (czyli zleceniobiorcy) ponoszą odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonanie świadczonych przez nich usług. Osoby te posiadają ubezpieczenie, polisę od odpowiedzialności cywilnej (o.c.). Usługi te, świadczone w ramach umowy zlecenia, nie są wykonywane w warunkach, o których mowa w przywołanym art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy (spełniają kryterium samodzielności przy ich wykonaniu). Zatem należy je zaliczyć do nabytych przez podatnika usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, o których mowa w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad 7

Koszty wstępu na płatne place zabaw-nauki narciarstwa dla najmłodszych dzieci, w ocenie Wnioskodawcy, stanowią wydatki czynione dla bezpośredniej korzyści turysty niezbędne do realizacji kompleksowej usługi oferowanych przez niego rodzinnych ferii narciarskich. Do realizacji kompleksowej usługi obejmującej naukę jazdy na nartach konieczne jest dostosowanie formy nauki do wieku i możliwości turystów. Ze względów bezpieczeństwa zachodzi konieczność objęcia najmłodszych uczestników imprezy specjalnym programem, który przewiduje naukę narciarstwa na specjalnych placach zabaw. Do realizacji usługi turystycznej niezbędna jest zatem specjalistyczna infrastruktura, udostępniana do odpłatnego użytkowania pod nadzorem instruktora przez będący podatnikiem podmiot trzeci.

Ad 9

Zakup gadżetów pamiątkowych, odblaskowych okryć wierzchnich oraz medali zmierza do zaspokojenia konkretnych potrzeb turystów w postaci rozrywki oraz bezpieczeństwa. Zważywszy, iż regulacje ustawy o VAT nie określają jednoznacznie, jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, biorąc pod uwagę treść przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie ww. towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, winno w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady, podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy zwrócić uwagę, że w stosunku do usług turystyki ustawodawca przewidział szczególne procedury, które dotyczą m.in. określania podstawy opodatkowania tych usług.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

W świetle art. 119 ust. 2 ustawy o VAT przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

W myśl art. 119 ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa "w szczególności" oznacza, że jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, że czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o VAT nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy o VAT przyjąć należy, że nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

W przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a (art. 119 ust. 5 ustawy o VAT).

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie "środków" do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Natomiast wszelkie towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej pojęcia "usługi turystyki". Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych.

Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.) - poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy. Stosownie do powołanego art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Pojęcie "pojedynczej usługi" w rozumieniu tego przepisu obejmuje świadczenia nabywane od innych podatników.

Należałoby więc przyjąć, że przez usługę turystyki rozumie się usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka - w słowniku języka polskiego "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Z kolei "Słownik Języka Polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052), pojęcie to definiuje jako: "zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych". Natomiast Światowa Organizacja Turystyki (WTO) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki: "Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa".

Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak, "Ekonomika turystyki" PWN, Warszawa 1979, s. 159).

Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko, "Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej", Ruch turystyczny - Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

W związku z tym należy stwierdzić, że usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT, to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotel, wyżywienie, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką. Wobec tego aby daną usługę uznać za usługę turystyki, powinna ona być usługą składającą się z więcej niż jednego świadczenia, świadczący usługę musi działać na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz przy świadczeniu usługi musi nabywać towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty. A contrario, w sytuacji gdy świadczący usługę nie działa we własnym imieniu i na własny rachunek, nie nabywa usług dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podmiotów, a także usługa ta jest usługą pojedynczą (nie jest złożona z co najmniej dwóch świadczeń), usługa taka nie może być uznana za usługę turystyki, o której mowa w cytowanym wcześniej art. 119 ust. 1 ustawy.

Z treści art. 4 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 187, z późn. zm.), działalność gospodarcza w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu w rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, zwanego dalej "rejestrem".

Przez użyte w ustawie określenia należy rozumieć:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest organizacja imprez turystycznych. Wnioskodawca rozlicza się z podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 119 ustawy o VAT. Usługi świadczone bezpośrednio na rzecz turysty Wnioskodawca nabywa od podmiotów zewnętrznych i nie świadczy usług własnych w rozumieniu art. 119 ust. 5 wspomnianej ustawy. Podstawę opodatkowania działalności Wnioskodawcy, jako organizatora turystyki, stanowi kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca oferował m.in. imprezę turystyczną "Rodzinne ferie narciarskie", która odbyła się w dniach 11-18 lutego 2017 r. Usługa obejmowała zakwaterowanie w hotelu, wyżywienie, ubezpieczenie turystyczne uczestników, zajęcia narciarskie z instruktorem w szkółce narciarskiej dla dorosłych i dzieci, zawody kończące szkolenie, animacje wieczorne, karnety narciarskie (skipassy), opiekę rezydenta, gadżety pamiątkowe, filmy oraz zdjęcia z wyjazdu. Intencją Wnioskodawcy jest sprzedaż pakietu usług w postaci zorganizowanej imprezy turystycznej, za którą łącznie określono kwotę należności. Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny jest zakup zorganizowanej imprezy, obejmującej m.in. hotel, transport do miejsca wypoczynku, lekcje narciarstwa oraz animacje, będącej jednym produktem za określoną cenę. Współpraca instruktorów/animatorów z Wnioskodawcą oparta jest o umowę zlecenie a zleceniobiorcy ponoszą odpowiedzialność wobec osób trzecich z tytułu świadczonych przez nich usług. Na pozostałe usługi kontrahenci wnioskodawcy wystawili faktury VAT. Transport instruktorów na trasie W.-Z.-W. jak również z hotelu na stok realizowany był przy użyciu wynajętego busa. Z tytułu najmu ww. busa Wnioskodawca uregulował stosowną fakturę VAT oraz poniósł koszty paliwa niezbędnego do przewożenia instruktorów. Nadto Wnioskodawca nabył od innego podatnika towary w postaci: medali metalowych z grawerowaniem na laminacie, medali ogólnych z miejscem na emblemat, wstążki, wklejki aluminiowe grawerowane oraz koszulki. Przeznaczeniem medali była gratyfikacja uczestników imprezy turystycznej w trakcie zawodów wieńczących szkolenie narciarskie. Zawody te stanowiły immanentny element animacji, który objęty został programem imprezy turystycznej. Koszulki (t-shirty) wręczono turystom jako gadżety pamiątkowe. Wnioskodawca zakupił również od innego czynnego podatnika VAT narzutki odblaskowe stanowiące, niezbędne zabezpieczenie turystów na stoku, które zostały przekazane uczestnikom imprezy jako element ostrzegawczy w trakcie jazdy na nartach. W toku realizowanej imprezy turystycznej najmłodsze dzieci uczestników, uczyły się przez zabawę podstaw narciarstwa oraz korzystały z quasi-wyciągu specjalnie do tego celu przeznaczonego. Korzystanie z ww. placów zabaw stanowi odpłatną usługę, jednakże właściciele obiektu nie wystawiają z tego tytułu faktur VAT, a wyłącznie paragony fiskalne. Wnioskodawca procedurą faktury VAT marża nie objął wydatków w postaci: narzutki do oznaczania dzieci na stoku, gadżetów-koszulek dla dorosłych i dzieci, karnetów na stoki narciarskie (skipassów), biletów wejścia na zamknięte place zabaw dla najmłodszych dzieci, oraz medali.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania art. 119 ustawy o VAT do świadczonych usług obejmujących: wynajmu hotelu, wyżywienia oferowanego przez hotel, najmu busa przeznaczonego do przewozu instruktorów oraz kosztów paliwa, karnetów narciarskich (skipassów) dla uczestników oraz instruktorów, usług instruktorów/animatorów, usług wstępu na płatne place zabaw-nauki narciarstwa dla najmłodszych dzieci, ubezpieczenia uczestników, kosztów zakupu gadżetów pamiątkowych, odblaskowych okryć oraz medali przeznaczonych do gratyfikacji uczestników w toku zawodów kończących wyjazd.

Biorąc pod uwagę treść art. 119 ustawy o VAT oraz znaczenie pojęcia "usługa turystyczna" wynikająca z treści art. 307 cyt. Dyrektywy 112, definicji słownikowej tego pojęcia oraz definicji pojęcia "impreza turystyczna" należy przyjąć, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi (towary) stanowią wydatki poczynione dla bezpośredniej korzyści turysty. Wnioskodawca wskazał, że usługi (towary) te stanowią niezbędne składniki konieczne do organizacji kompletnej imprezy turystycznej oraz zaspokajają one potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z tejże usługi. Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca usługi (towary) świadczone bezpośrednio na rzecz turysty nabywa od podmiotów zewnętrznych i nie świadczy usług własnych w rozumieniu art. 119 ustawy o VAT. Jak już zostało wskazane, przez usługę turystyki należy rozumieć zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez), wobec tego ww. poczynione wydatki na zakup usług (towarów) warunkują realizację imprezy turystycznej i są związane z bezpośrednią korzyścią turysty. Intencją Wnioskodawcy jest sprzedaż pakietu usług w postaci zorganizowanej imprezy turystycznej, za którą łącznie określono kwotę należności. Należy zauważyć, że to do Wnioskodawcy należy zorganizowanie usługi turystycznej o charakterze narciarskim, w którego skład wchodzą ww. usługi (towary) stanowiące składniki imprezy turystycznej i które świadczą o przejęciu odpowiedzialności za świadczoną usługę narciarską i sprawiają, że usługa nabiera charakteru usługi turystycznej. Przy czym należy wskazać, że usługi instruktora/animatora można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty wyłącznie wtedy, gdy jak to wynika z art. 119 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, są nabywane od innych podatników i będą spełniały warunki pozwalające na zaliczenie ich do samodzielnej działalności gospodarczej.

Reasumując, należy stwierdzić, że nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników usługi (towary) tj.: wynajem hotelu, wyżywienie, najem busa przeznaczonego do przewozu instruktorów oraz koszty paliwa, zakup karnetów narciarskich dla uczestników oraz instruktorów, wynagrodzenie instruktorów/animatorów, wstęp na place zabaw - nauki narciarstwa dla dzieci, ubezpieczenie uczestników, zakup gadżetów pamiątkowych, odblasków okryć oraz medali przeznaczonych do gratyfikacji uczestników w toku zawodów kończących wyjazd - podlegają zaliczeniu do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystycznej, a tym samym należy je uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury rozliczania podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 119 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.