0114-KDIP1-3.4012.110.2017.1.JG

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności dostawy nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, oraz w zakresie możliwości zastosowania do tej czynności zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług. w zakresie uznania czynności dostawy nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, oraz w zakresie możliwości zastosowania do tej czynności zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w P., dla których Sąd Rejonowy w P. prowadzi księgi wieczyste.

Jak wynika z treści księgi wieczystej nr X nieruchomość jest częściowo zabudowana budynkami o charakterze przemysłowym / niemieszkalnym, w pozostałym zakresie jest niezabudowana. Również z treści księgi wieczystej wynika, że nieruchomość objęta księgą wieczystą o numerze Y jest zabudowana budynkami przemysłowymi / niemieszkalnymi, tj.: halą warsztatowo-remontową o konstrukcji stalowo-murowanej składającą się z dwukondygnacyjnej części socjalno-biurowej i jednokondygnacyjnych: hali warsztatowej i zaplecza warsztatowego o pow. 468 m², budynku portierni o pow. 16,30 m². Natomiast z księgi wieczystej o numerze Z wynika, że nieruchomość jest niezabudowana.

Wskazane powyżej nieruchomości zostały zakupione przez Wnioskodawcę na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 17 kwietnia 2007 r. przed notariuszem. Podmiotem sprzedającym prawo użytkowania wieczystego była spółka D. W związku z zawartą umową sprzedaży prawa użytkowania wieczystego sprzedający wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę, która dokumentowała fakt nabycia prawa użytkowania wieczystego na podstawie ww. aktu notarialnego. Zgodnie z obowiązującymi w dniu sprzedaży przepisami o podatku od towarów i usług sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami została wyszczególniona jako czynność zwolniona od podatku od towarów i usług (podstawa prawna art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). Natomiast sprzedaż prawa użytkowania wieczystego odpowiadająca niezabudowanej części nieruchomości została powiększona o kwotę podatku od towarów i usług w stawce 22%.

Po zawarciu ww. umowy nabycia prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca w okresie 2007-2008 r. wynajmował część budynków posadowionych na wskazanych nieruchomościach, tj. wiatę magazynową oraz halę warsztatowo-remontową. Dodatkowo od 2011 r. do chwili obecnej wydzierżawiany jest plac parkingowy oraz budynek ochrony. Natomiast pozostałe część nieruchomości, w tym pozostałe budynki od dnia ich zakupu przez Wnioskodawcę nie były przedmiotem umowy wynajmu bądź przedmiotem innych analogicznych umów.

Wnioskodawca od dnia zakupu tychże nieruchomości nie dokonywał żadnych nakładów na nieruchomość oraz znajdujące się na niej budynki i budowle. Dodatkowo w okresie, w którym Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości nie wybudował on żadnego budynku lub budowli na nieruchomościach.

Głównym przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest handel metalami nieżelaznymi oraz obróbka metali. Natomiast wynajem nieruchomości stanowi wyłącznie marginalne źródło przychodu dla Wnioskodawcy. W ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy nie ma wyodrębnionego finansowo, bądź organizacyjnie działu, który zajmowałby się wydzierżawianiem nieruchomości, w tym nieruchomości, o których mowa powyżej. Jedyne zdarzenia gospodarcze, które dotyczą nieruchomości Wnioskodawcy, tj. wystawianie faktur za czynsz dzierżawny oraz podpisywanie ewentualnych umów lub aneksów do umów ewidencjonowane są przez dział księgowości. Jednocześnie dział księgowości realizuje na rzecz Wnioskodawcy wszystkie czynności, które związane są z głównym przedmiotem jego działalności, tj. obrotem metalami nieżelaznymi. Ze strony Wnioskodawcy nigdy nie została wydelegowana żadna konkretna osoba, która zajmowałaby się obsługą nieruchomości.

Wnioskodawca nie ma dokładnej wiedzy w przedmiocie daty wybudowania na terenie nieruchomości budynków i budowli, jednakże z posiadanych dokumentów wynika, że wszystkie budynki i budowle zostały wzniesione w okresie 1984 - 1993 r. Kwestia ta nie była analizowana przy zakupie prawa użytkowania wieczystego oraz w późniejszym okresie. Sprzedający nie udostępnił mu również szczegółowych informacji czy budynki i budowle na nieruchomości były przed datą sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy użytkowane wyłącznie na własny użytek, czy też były przedmiotem umów, jak umowa dzierżawy, najmu, etc.

Obecnie Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami i budowlami na rzecz osoby trzeciej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z budynkami i budowlami:

bieżąco wykonywałaby różne czynności względem tej nieruchomości

- stanowić będzie sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?

2. Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z budynkami i budowlami korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odnośnie pierwszego z zadanych pytań, w ocenie Wnioskodawcy, nie zachodzą podstawy do uznania, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego opisanej nieruchomości stanowić będzie sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Za powyższym przemawia fakt, że nieruchomość (prawo użytkowania wieczystego nieruchomości), która będzie przedmiotem umowy sprzedaży nie tworzy całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Ponadto wskazana nieruchomość wraz z budynkami i budowlami nie została w żaden sposób wyodrębniona organizacyjnie lub finansowo w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a zatem część organizacyjno-finansowa nie będzie przedmiotem transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy wyłącznie gdyby sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości obejmowała całą strukturę składającą się na działalności w zakresie np. wynajmu nieruchomości wówczas można byłoby uznać, że sprzedaż obejmowałaby sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jednakże wobec braku takiej struktury oraz braku możliwości samodzielnego funkcjonowania gospodarczego takiej nieruchomości nie ma podstaw do uznania, że sprzedaż prawa użytkowania wskazanej nieruchomości stanowić będzie sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższego wniosku nie zmienia również fakt, że nabywca prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w ramach sukcesji syngularnej wejdzie w prawa i obowiązki wynikające z zawartej umowy dzierżawy części placu i budynku ochrony. Okoliczność, że dane nieruchomości mogą stanowić przedmiot dzierżawy tak u ich zbywcy, jak i następnie u nabywcy, nie czyni z nieruchomości zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Konieczne jest, aby zbywane składniki majątkowe stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. akt: I FSK 1316/15 oraz wyrok z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt: IFSK 1090/12).

Ad 2

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Ze wskazanego przepisu wynika, że sposób opodatkowania samego gruntu wynikać będzie ze sposobu opodatkowania budynków i budowli posadowionych na gruncie.

Sposób opodatkowania dostawy budynków i budowli lub ich części został określony w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Przepis ten wprowadza zasadę, że dostawa budynków, budowli lub ich części podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przepis ten wprowadza wyłącznie dwa wyjątki od tej zasady, tj. dostawy budynków, budowli lub ich części będzie podlegać opodatkowaniu, gdy:

Z przedstawione stanu faktycznego wynika jednak, że w niniejszej sprawie żaden ze wskazanych wyjątków nie ma zastosowania. Jak przedstawił Wnioskodawca nie posiada on dokładnej wiedzy na temat historii wybudowanych budynków, w tym sposobu ich wykorzystywania przez poprzedniego ich właściciela. Niemniej jednak z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sprzedaż budynków i budowli, którą planuje dokonać Wnioskodawca będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 14 ustawy o VAT jako pierwsze zasiedlenie rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zakładając, że poprzedni użytkownik wieczysty nieruchomości nie dokonał pierwszego zasiedlenia budynków i budowli, wówczas przyjąć należy, że na podstawie czynności podlegającej opodatkowaniu, jaką była ww. umowa sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca dokonał ich pierwszego zasiedlenia, gdyż doszło do oddania tych budynków i budowli do użytkowania Wnioskodawcy W konsekwencji przyjmując, że to Wnioskodawca dokonał pierwszego zasiedlenia budynków i budowli w dniu 17 kwietnia 2007 r. na podstawie wskazanej umowy sprzedaży, zaś po tym okresie nie dokonał on żadnych nakładów na ulepszenie tychże budynków lub budowli planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego, w tym prawa własności budynków i budowli na rzecz osoby trzeciej nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim ani również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. W takiej sytuacji sprzedaż prawa użytkowania budynków i budowli będzie podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zakładając natomiast, że pierwszego zasiedlenia dokonał poprzedni użytkownik wieczysty nieruchomości stwierdzić należy również, że ten fakt także nie wpływa na fakt zastosowania zwolnienia sprzedaży budynków i budowli na nieruchomości na podstawie 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jak przedstawiono w stanie faktycznym Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na budynki i budowle posadowione na nieruchomości. W konsekwencji brak ulepszeń przekraczających 30% wartości początkowej budynków i budowli wyłącza możliwość dokonania kolejnego pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 ust. 14 ustawy o VAT.

W konsekwencji planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wraz z własnością budynków i budowli nań posadowionych będzie podlegała zwolnieniu w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, odpłatna dostawa gruntu jak i prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż jednym z podstawowych wymogów jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Innymi słowy podatnik winien uwzględnić w tej transakcji wszystkie składniki majątkowe tej sprzedawanej części majątku, razem z jego aktywami i pasywami.

Jak z powyższego wynika, na wartość przejmowanych składników majątkowych mają wpływ przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy. Chociaż ustawodawca nie konkretyzuje, jakie zobowiązania należy uznać za funkcjonalnie związane z działalnością gospodarczą zbywcy, przyjmuje się, że chodzi tu o wszystkie ekonomicznie uzasadnione zobowiązania związane z działalnością gospodarczą zbywającego.

Konsekwencją finansowego wyodrębnienia majątku mającego stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest konieczność przypisania do tego majątku również wszelkich zobowiązań związanych ze składnikami tego majątku. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione także wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane.

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza, co prawda pełnej, całkowitej samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Aby zatem określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa (zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e) ustawy, musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Jak wynika z wniosku Spółka jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonych w Poznaniu dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste Jak wynika z ich treści nieruchomość objęta księgą wieczystą X jest częściowo zabudowana budynkami o charakterze przemysłowym / niemieszkalnym, w pozostałym zakresie jest niezabudowana. Również z treści księgi wieczystej wynika, że nieruchomość objęta księgą wieczystą o numerze Y jest zabudowana budynkami przemysłowymi / niemieszkalnymi, tj.: halą warsztatowo-remontową o konstrukcji stalowo-murowanej składającą się z dwukondygnacyjnej części socjalno-biurowej i jednokondygnacyjnych: hali warsztatowej i zaplecza warsztatowego o pow. 468 m², budynku portierni o pow. 16,30 m². Natomiast z księgi wieczystej o numerze Z wynika, że nieruchomość jest niezabudowana. Wnioskodawca nabył powyższe nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego 17 kwietnia 2007 r. od spółki D. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel metalami nieżelaznymi oraz obróbka metali. W ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy nie ma wyodrębnionego finansowo, bądź organizacyjnie działu, który zajmowałby się wydzierżawianiem nieruchomości, w tym nieruchomości, o których mowa powyżej. Jedyne zdarzenia gospodarcze, które dotyczą nieruchomości Wnioskodawcy, tj. wystawianie faktur za czynsz dzierżawny oraz podpisywanie ewentualnych umów lub aneksów do umów ewidencjonowane są przez dział księgowości. Jednocześnie dział księgowości realizuje na rzecz Wnioskodawcy wszystkie czynności, które związane są z głównym przedmiotem jego działalności, tj. obrotem metalami nieżelaznymi. Ze strony Wnioskodawcy nigdy nie została wydelegowana żadna konkretna osoba, która zajmowałaby się obsługą nieruchomości.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przedstawionym zdarzeniu przeszłym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z budynkami i budowlami stanowić będzie sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy.

Przenosząc powyższe przepisy prawna na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że nieruchomości będące przedmiotem opisanej we wniosku transakcji nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wynika bowiem z wniosku nieruchomości nie zostały przez sprzedawcę wyodrębnione w jego strukturze wewnętrznej pod względem: prawnym (tzn. nie stanowi wyodrębnionego działu, oddziału, wydziału ani zakładu, jak również nie stanowi innej wyodrębnionej jednostki wewnętrznej), organizacyjnym (tzn. nie jest objęta wyodrębnionymi procedurami odnośnie zarządzaniu lub raportowania) ani finansowo - księgowym (tzn. nie jest prowadzona szczególna ewidencja bilansowo - wynikowa dla nieruchomości pozwalająca na jej wyodrębnienie finansowe jako odrębnej jednostki).

Przedstawione okoliczności jednoznacznie wskazują, że Nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie zostały wyodrębnione ani pod względem organizacyjnym ani pod względem finansowym. Przedmiotem transakcji będą same nieruchomości, a nie całe przedsiębiorstwo lub zorganizowana jego cześć.

Podsumowując, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z budynkami i budowlami nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W analizowanej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, w związku z czym dostawa nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z budynkami i budowlami korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy zauważyć, ze w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak wiec ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przeszłego wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości w 2007 r., sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami została wyszczególniona jako czynność zwolniona od podatku od towarów i usług (podstawa prawna art. 43 ust. 1 pkt 2 ust. o VAT).

Po zawarciu umowy nabycia prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca w okresie 2007- 008 r. wynajmował część budynków posadowionych na wskazanych nieruchomościach, tj. wiatę magazynową oraz halę warsztatowo-remontową. Dodatkowo od 2011 r. do chwili obecnej wydzierżawiany jest plac parkingowy oraz budynek ochrony. Natomiast pozostałe część nieruchomości, w tym pozostałe budynki od dnia ich zakupu przez Wnioskodawcę nie były przedmiotem umowy wynajmu wykorzystywane były przez Wnioskodawcę w inny sposób. Od dnia zakupu w stosunku do budynków Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na ich ulepszenie.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w stosunku do dostawy nieruchomości objętej księgą wieczystą o nr X, na której posadowione są budynki o charakterze przemysłowym oraz nieruchomości objętej księgą wieczystą o nr Y zabudowanej halą warsztatowo - remontową składającą się z dwukondygnacyjnej części socjalno - bytowej oraz hali warsztatowej, zaplecza warsztatowego i budynku portierni, spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10. W stosunku do tych budynków i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie, które miało miejsce w 2007 r. i od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy budynków i budowli upłynął okres dłuższy niż dwa lata, ponadto w tym czasie nie zostały dokonane ulepszenia stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynków i budowli. Wnioskodawca w latach 2007 - 2008 część budynków wynajmował, ponadto od 2011 r. do chwili obecnej Wnioskodawca wydzierżawił plac parkingowy i budynek ochrony, czyli budynki i budowle te były wykorzystywane do czynności opodatkowanych, pozostałą część budynków Zainteresowany wykorzystywał w prowadzeniu własnej działalności gospodarczej.

Reasumując, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z budynkami i budowlami korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że interpretacja dotyczy tylko dostawy prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, na której posadowione są budynki i budowle, nie odnosi się do dostawy nieruchomości niezabudowanej, ponieważ w tym zakresie Wnioskodawca nie sprecyzował pytania i nie przedstawił własnego stanowiska.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.