0114-KDIP1-3.4012.109.2017.1.JG

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT do dostawy nieruchomości nr 377/5 i nr 379/6 - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT do dostawy nieruchomości nr 377/5 i nr 379/6.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego, wykonuje zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Miasto wykonuje także czynności na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, dla których Miasto jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dla nieruchomości nr 11-377/2 oraz 11-379 została wydana decyzja z dnia 5 lipca 2011 r. o warunkach zabudowy. Na podstawie decyzji ustalone zostały warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu jednorodzinnych budynków mieszkalnych z wbudowanymi garażami oraz podziale geodezyjnym terenu, składającej się z działki oznaczonej nr ewidencyjnym 11-377/2 i części działki oznaczonej nr ewidencyjnym 11-379. Zgodnie z tą decyzją ustalony został następujący rodzaj inwestycji: budowa zespołu jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami wbudowanymi w bryłę budynku, podział geodezyjny terenu z wydzieleniem działek budowlanych pod budowę budynków mieszkalnych oraz dróg komunikacyjnych. Tereny obejmujące działki nr 11-377/2 i część działki nr 11-379 nie są objęte ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 25 lipca 2012 r. Burmistrz Miasta wydał decyzję, w której zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej nr 11-379, z której została wyodrębniona działka nr 379/6, oraz dwadzieścia trzy inne działki: 379/1, 379/2, 379/3, 379/4, 379/5, 37917, 379/8, 379/9, 379/10, 379/11, 379/12, 379/13, 379/14, 379/15, 379/16, 379/17, 379/18, 379/19, 379/20, 379/21, 379/22, 379/23, 379/24. W uzasadnieniu decyzji zatwierdzającej podział Burmistrz wskazał, że podział jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy z dnia 5 lipca 2011 r. określającej m in. zasady podziału przedmiotowej nieruchomości (nieruchomości nr 11-379). Zgodnie z uzasadnieniem decyzji z dnia 25 lipca 2012 r. zatwierdzającej podział działki nr 379/4, 379/6, 379/8, 379/10, 379/12, 379/14, 379/16, 379/18, 379/20, 379/22 zostały wydzielone z przeznaczeniem na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, przy czym nie są one samodzielnymi działkami budowlanymi: zabudowa będzie możliwa po ich powiększeniu o działki wydzielone z nieruchomości nr 11-377/2 lub nr 11-377/1. Działka nr 379/1 została wydzielona na poszerzenie drogi gminnej drogi publicznej istniejącej na działce 279/3. Działka nr 379/2 została wydzielona z przeznaczeniem na gminną drogę publiczną Działka nr 379/3 została wydzielona na poszerzenie gminnej drogi publicznej. Działki gruntu wydzielone pod gminne drogi publiczne przechodzą z mocy prawa na własność Miasta z dniem, w którym niniejsza decyzja stanie się ostateczna. Za działkę przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem a Miastem. Decyzja zatwierdzająca podział z dnia 25 lipca 2012 r. stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz w katastrze nieruchomości.

W dniu 30 sierpnia 2012 r. Burmistrz Miasta wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów nr 11-377/2, z której została wyodrębniona działka nr 377/5 oraz dziesięć innych działek 377/3, 377/4. 377/6, 377/7, 377/8, 377/9, 377/10, 377/11, 377/12, 377/13 zgodnie z projektem podziału sporządzonym przez uprawnionego geodetę pod warunkiem że przy zbywaniu działek wydzielonych w wyniku podziału zostaną ustanowione służebności drogowe do działek nr 377/5, 377/6, 377/7. 377/8, 377/12, 377/13. W decyzji z dnia 25 lipca 2012 r. w uzasadnieniu decyzji zatwierdzającej podział Burmistrz powołał się na decyzję z dnia 5 lipca 2011 r. o warunkach zabudowy, w której określone zostały zasady podziału przedmiotowej nieruchomości (nieruchomości nr 11-377/2) stwierdzając, że podział jest zgodny z warunkami określonymi w tej decyzji. Zgodnie z uzasadnieniem decyzji zatwierdzającej podział (z dnia 30 sierpnia 2012 r.) działki nr 377/4, 377/5, 377/6, 377/7, 377/8, 377/9, 377/11, 377/12, 377/13 zostały wydzielone z przeznaczeniem na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, przy czym nie są one samodzielnymi działkami budowlanymi: zabudowa będzie możliwa po ich powiększeniu o działki wydzielone z nieruchomości nr 379. Działka nr 377/3 została wydzielona na poszerzenie gminnej drogi publicznej istniejącej na działce 279/3. Działka nr 377/10 została wydzielona na gminna drogę publiczną. Działki nr 377/5, 377/6, 377/7, 377/8, 377/12, 377/13 nie mają dostępu do drogi publicznej. Nieruchomość nr 377/2 stanowi własność Gminy Miejskiej i nie została oddana w użytkowanie wieczyste. Decyzja zatwierdzająca podział z dnia 30 sierpnia 2012 r. stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz w katastrze nieruchomości.

W dniu 4 lutego 2014 r. została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie linii kablowej nn 0,4kV ze złączami kablowo-pomiarowymi z istniejącej sieci transformatorowej zlokalizowanej na działce nr 420/3 przy na działkach oznaczonych nr 11-387, 11-420/3, 11-379/2, 11-379/3, 11-379/4, 11-379/5, 11-379/6 11-379/7, 11-379/8. 11-379/10, 11-379/11, 11-379/12, 11-379/13, 11-379/14, 11-379/15, 11-379/16, 11-379/17, 11-379/18, 11-379/19, 11-379/20, 11-379/21, 11-379/22, 11-379/23, 11-379/24 - teren nie jest objęty ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego została wydana na rzecz X S A. Przedsiębiorstwo X S.A. jest dystrybutorem energii elektrycznej w Polsce.

W dniu 7 kwietnia 2014 r. Starosta wydał decyzję, w której zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla X S.A linii kablowej nn-0,4kV ze złączem kablowo-pomiarowym o długości: 478 mb + 18mb + 43mb dla zasilania w energię elektryczną projektowanego osiedla domków jednorodzinnych - kat. XXVI wg projektu budowlanego opracowania i indywidualnego na działkach o numerach ewid. 379/2, 379/3, 379/4, 379/5. 379/6, 379/7, 379/10, 379/11, 379/14, 379/15, 379/16, 379/17, 379/20, 379/21, 379/24, 387, 420,3 położonych w M. i bez nazwy. W uzasadnieniu decyzji z dnia 7 kwietnia 2014 r. Starosta wskazał, że budowa linii kablowej nn-0,4kV ze złączem kablowo-pomiarowym dla zasilania w energię elektryczną projektowanego osiedla domków jednorodzinnych na działkach o numerach ewidencyjnych 379/2, 379/3, 379/4, 379/5, 379/6, 379/7, 379/10, 379/11, 379/14, 379/15, 379/16, 379/17, 379/20, 379/21, 379/24, 387, 420/3 położonych w M. i bez nazwy jest zgodna z prawomocną decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia 4 lutego 2014 r. Burmistrza Miasta.

W dniu 24 grudnia 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją udzielił pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego kat. XXVI - linii kablowej nn-0,4 kV dł. - 109,0 mb. ze złączem kablowo - pomiarowym na działkach nr ewid. 379/21, 379/2, 379/3, 379/24, 387, 420/3 dla X S.A. W dniu 14 kwietnia 2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję nr 29/2016 o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego, w której udzielił inwestorowi X S.A. pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego w części dotyczącej odcinka linii kablowej nn-0,4kV wraz ze złączem kablowo-pomiarowym, zlokalizowanej na działkach nr ewid. 379/2 i 379/17, o parametrach technicznych: linia kablowa YAKXS 4*120mm² o długości 70m; złącze kablowo-pomiarowe - 1 szt.; obiekt kategorii - XXVI.

Inwestycja, o której mowa w decyzji z dnia 4 lutego 2014 r. jest i będzie realizowana bez udziału Miasta. Miasto nie będzie ponosiło nakładów na jej realizację ani też nie będzie rozporządzać inwestycją jak właściciel. Miasto nie pobiera pożytków z tytułu udostępnienia gruntu od właściciela inwestycji (nie pobiera czynszu dzierżawnego, wynagrodzenia za służebność itp.).

W dniu 8 lipca 2016 r. Burmistrz Miasta wydał zaświadczenie, zgodnie z którym: działki oznaczone numerami ewidencyjnymi: 11-377/4, 11-377/5, 11-377/6, 11-377/7, 11-377/8, 11-377/9, 11-377/11, 11-377/12, 11-379/4, 11-379/6, 11-379/8, 11-379/10, 11-379/12, 11-379/14, 11-379/16, 11-379/18 znajdują się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; dla działek nr ewidencyjny 11-377/2, 11-379, z których w wyniku podziału zostały wydzielone działki numer ewidencyjny 11-377/4, 11-377/5, 11-377/6, 11-377/7, 11-377/8, 11-377/9, 11-377/11, 11-377/12, 11-379/4, 11-379/6, 11-379/8, 11-379/10, 11-379/12, 11-379/14, 11-379/16, 11-379/18 była wydana decyzja z dnia 5 lipca 2011 r. o warunkach zabudowy; dla działek nr ewidencyjny 11-379/4, 11-379/6, 11-379/8, 11-379/10, 11-379/12, 11-379/14, 11-379/16, 11-379/18 była wydana decyzja z dnia 4 lutego 2014 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Miasto jest właścicielem nieruchomości oznaczonej nr 377/5 oraz 379/6 o łącznej powierzchni 0,0852 ha. Miasto zamierza zbyć nieruchomości oznaczone nr 377/5 oraz 379/6 w drodze umowy zamiany. Na dzień dokonania dostawy towaru, działki 377/5 oraz 379/6 nie będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gruntów. Dla działek powstałych z podziału działki nr 11-377/2 oraz nr 11-379 tj. działki nr 377/5 oraz nr 379/6 nie będą wydawane kolejne decyzje o warunkach zabudowy. Na podstawie ustaleń dotyczących warunków zabudowy oraz warunków podziału zawartych w decyzji z dnia 5 lipca 2011 r. wydanej dla działki nr 11-377/2 oraz nr 11-379 możliwe jest wydanie pozwolenia na budowę domów jednorodzinnych na działkach powstałych z podziału, w tym także na działkach 377/5 oraz 379/6. Możliwa będzie zabudowa mieszkaniowa na działkach 377/5 oraz 379/6 pomimo, że decyzja o warunkach zabudowy została wydana dla działki 11-377/2 oraz 11-379 (przed ich podziałem) a dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane odrębne decyzję o warunkach zabudowy. Nowy właściciel działek powstałych z podziału nie będzie zobowiązany do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla danej działki przed uzyskaniem pozwolenia na budowę.

Miasto zamierza zbyć nieruchomości nr 377/5 oraz 379/6 w drodze umowy zamiany. Na moment dokonania dostawy ww. nieruchomości nie będą one zabudowane tj. nie będą znajdować się na nich obiekty budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług jest opodatkowana dostawa nieruchomości nr 377/5 oraz nr 379/6?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), dalej ustawa o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Mając na uwadze stan faktyczny i stan prawny stwierdzić należy, że Miasto dokonując czynności o charakterze cywilnoprawnym jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Skoro zatem zamierza dokonać zbycia nieruchomości w drodze umowy zamiany, dostawa tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7. art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei przez pojęcie tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 778, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określa:

Natomiast art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy.

Wobec powyższego, zwolnieniu od podatku VAT podlega dostawa nieruchomości, które są jednocześnie niezabudowane i nie stanowią terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W stanie faktycznym, przedmiotem dostawy jest nieruchomość oznaczona nr 377/5 oraz 379/6 Na działkach nie znajdują się żadne obiekty budowlane, co oznacza że spełniony jest pierwszy warunek do zastosowania zwolnienia od podatku. Zarówna działka nr 377/5 oraz działka nr 379/6 stanowią tereny niezabudowane.

Zgodnie z definicją zwartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gruntu, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy Wobec powyższego przepisu o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy należy stwierdzić, że dana nieruchomość nie stanowi na gruncie przepisów o podatku VAT terenu budowlanego. Nie można wówczas zweryfikować przeznaczenia gruntu, co oznacza że grunt ten jest terenem innym niż budowlany. Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r. (PT10/033/12/207/WLI/13/RD/58639), dostawa niezabudowanej nieruchomości zwolniona jest z podatku VAT w przypadku, gdy nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Minister Finansów wyjaśnił w tej interpretacji co następuje: "Tym samym od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług

W przedmiotowym stanie faktycznym wydana została decyzja o warunkach zabudowy obejmująca działki nr 11-377/2 oraz 11/379. Ustalone zostały warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami wbudowanymi w bryłę budynku oraz podziale geodezyjnym terenu z wydzieleniem działek budowlanych pod budowę budynków mieszkalnych oraz dróg komunikacyjnych.

Z działek nr 11-377/2 oraz 11/379 zostały wydzielone mniejsze działki, przy czym podział jest zgodny z ww. decyzją o warunkach zabudowy. Nie będzie konieczne wydawanie nowych decyzji o warunkach zabudowy (dla poszczególnych działek powstałych z podziału) w celu uzyskania pozwolenia na budowę i rozpoczęcia budowy jednorodzinnych budynków mieszkalnych.

Niemniej jednak mając na uwadze literalne brzmienie definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stwierdzić należy, że skoro dla działki nr 377/5 (powstała z podziału działki 11-377/2) nie znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gruntów i nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy - działka ta nie stanowi terenu budowlanego Decyzja o warunkach zabudowy z dnia 5 lipca 2011 r. została wydana dla działki nr 11-377/2 oraz 11-379. Po dokonaniu podziału, działka 377/5 stanowi odrębny przedmiot obrotu gospodarczego i skoro dla tego przedmiotu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie można uznać go za teren budowlany. Bez znaczenia pozostają warunki zabudowy zawarte w decyzji, gdyż decyzja ta została wydana dla innej nieruchomości, która nie jest przedmiotem planowanej dostawy. Przedmiotem planowanej dostawy jest działka wydzielona z nieruchomości objętej tą decyzją.

Wobec powyższego, dostawa działki nr 377/5 jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W podobnym stanie faktycznym wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2016 r. IPPP2/4512-315/16-2/JO. Stan faktyczny dotyczył sytuacji, w której dla działki nr 1247/3 została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Plany jakie miała Gmina wobec ww działki nie powiodły się i 11 kwietnia 2013 r. gmina powzięła czynność podziału działki nr 1247/3 na pięć mniejszych działek przeznaczonych pod zabudowę w tym jedną działkę pod drogę wewnętrzną. Na nowo powstałe działki po podziale czyli: 1247/11, 1247/10, 1247/7, 1247/8 i 1247/9 gmina nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego ani decyzji o warunkach zabudowy. Organ zgodził się ze stanowiskiem gminy, zgodnie z którym dostawa nieruchomości powstałych z podziału korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT Organ wskazał co następuje: "Wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego. Skoro teren budowlany jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek określonych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) oznacza, że przesłanki wskazane w przepisie nie mogą być spełnione. Tym samym, brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W konsekwencji, dostawa terenu niezabudowanego nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Tak więc w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanych działek niezabudowanych o nr 1247/9, 1247/11, 1247/10, 1247/7, powstałych w wyniku podziału działki nr 1247/3, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla działek tych nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy to sprzedawane działki nie spełniają definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży powstałych z podziału działek, dla których - jak wskazał Wnioskodawca - nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie zostały wydane dla tych działek decyzje o warunkach zabudowy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2015 r., IPPP2/4512-383/15-2/ AO uznał: "Tak więc w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanych działek niezabudowanych, powstałych w wyniku podziału, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla działek tych nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy to sprzedawane działki nie spełniają definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży powstałych z podziału działek, dla których - jak wskazał Wnioskodawca - nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie zostały wydane dla tych działek decyzje o warunkach zabudowy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym bez znaczenia dla zastosowania zwolnionej stawki podatku od towarów i usług jest sposób nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości niezabudowanych."

Podobnie wskazał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 13 kwietnia 2016 r., III SA/Wa 1414/15, w którym Sąd uznał: "W skardze wskazano, że Skarżący dysponuje zaświadczeniem z 17 września 2014 r., iż dla wyodrębnionych działek nie wydano decyzji wz (str. 5 skargi, pierwszy akapit in fine). Po pierwsze jednak, według Sądu, rzecz nie w tym, czy dla tych działek wydano taką decyzję (gdyby wydano, cały problem niniejszej sprawy stałby się nieaktualny, gdyż wyodrębnione działki nabrałyby charakteru budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy), lecz w tym czy wobec ich niewydania decyzja poprzednio wydana dla działki 325/4 pozostaje ważna i skuteczna dla przyjęcia wniosku, że także te wyodrębnione działki mają charakter budowlany. W ocenie Sądu, jak to wynika z wyżej przedstawionych rozważań, podział działki (...) skutkuje utratą przez działki nowopowstałe charakteru budowlanego."

Działka 379/6 powstała w wyniku podziału działki nr 11-379. Jak już wyżej wskazano działka 11-379 jest objęta decyzją o warunkach zabudowy z dnia 5 lipca 2011 r. Dla działki nr 379/6 (po podziale działki 11-379) została wydana decyzja z dnia 4 lutego 2014 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wobec tego działka 379/6 jest objęta decyzją o warunkach zabudowy, bowiem decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, dla celów podatku VAT należy traktować na równi z decyzją o warunkach zabudowy. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 maja 2014 r. IPTPP1/443-127/14-4/RG. Organ wskazał, że "Decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, dla celów podatku VAT w rozpatrywanej kwestii należy traktować na równi z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 2 pkt 33 ustawy."

Artykuł 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) zwanej dalej: kodeks cywilny, stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z kolei, z art. 49 kodeksu cywilnego wynika, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. W stanie faktycznym, w decyzji ustalone zostały warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego linii kablowej ze złączami kablowo-pomiarowymi, między innymi na działce nr 379/6 na rzecz X S.A. Decyzja została wydana na cele zrealizowania inwestycji służącej do dystrybucji energii elektrycznej. Wobec tego, z decyzji nie wynika jakoby możliwe było wybudowanie samodzielnych konstrukcji budowlanych. Na działkach objętych decyzją możliwe jest zainstalowanie linii kablowej w celu doprowadzania energii elektrycznej. Inwestycja jest i będzie realizowana bez udziału Miasta. Miasto nie będzie ponosiło nakładów na jej realizację ani też nie będzie rozporządzać inwestycją jak właściciel Miasto nie pobiera pożytków z tytułu udostępnienia gruntu od właściciela inwestycji (nie pobiera czynszu dzierżawnego, wynagrodzenia za służebność itp).

Na moment dokonania dostawy działki 379/6, inwestycja nie będzie zrealizowana na tej działce. Aczkolwiek, w sytuacji gdy na działce 379/6 znajdowałyby się linie kablowe, istotą dostawy działki 379/6 byłaby dostawa działki niezabudowanej, nie zaś linii kablowej (a właściwie jej części) wraz z gruntem. Linie kablowe nie stanowią samodzielnej konstrukcji budowlanej. Nie można byłoby twierdzić, że Miasto dokonuje zbycia (dostawy towaru) linii kablowej. Wynika to z faktu, że Miasto nie mogłoby dokonać przeniesienia prawa do rozporządzania ww inwestycją, gdyż w ogóle nie posiadałoby takiego prawa (Miasto nie bierze udziału w realizowaniu tej inwestycji). Zarówno przed zbyciem jak i po zbyciu przez Miasto działki 379/6 inwestycją rozporządzałby ten sam podmiot. Zatem, dostawa pozostawałaby wciąż dostawą nieruchomości niezabudowanej.

Fakt, że zgodnie z decyzją z dnia 4 lutego 2014 r., działka nr 379/6 jest przeznaczona na realizację budowy linii kablowej ze złączami kablowo-pomiarowymi nie oznacza, że działka ta jest przeznaczona pod zabudowę. Działka ma bowiem zostać wykorzystana do budowy ww. inwestycji, która ma służyć do zasilania w energię elektryczną proj. Osiedla domków jednorodzinnych. Jak wynika z art. 49 kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzania energii elektrycznej, jeżeli są własnością przedsiębiorstwa nie stanowią części składowych nieruchomości. Zatem z decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, którą na cele ustalenia czy spełniona jest definicja terenów budowlanych na gruncie ustawy o VAT, należy traktować na równi z decyzją o warunkach zabudowy nie wynika jakoby działka 379/6 stanowiła działkę przeznaczoną pod zabudowę.

Wobec powyższego, działka nr 379/6 jest działką niezabudowaną, nieobjętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a z wydanej dla tej działki decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie wynika przeznaczenie budowlane, co prowadzi do wniosku, że dostawa działki 379/6 jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Z powyższego wynika, że przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane, zgodnie z regulacją art. 2 pkt 33 ustawy, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanej (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 778, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z okoliczności sprawy wynika, że Miasto zamierza zbyć nieruchomości niezabudowane: nr 377/5 i 379/6 w drodze umowy zamiany, działki te powstały w wyniku podziału działek 11-377/2 i 11-379 dla których została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Na dzień dokonania dostawy towaru, działki 377/5 i 379/6 nie będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gruntów. Dla działek powstałych z podziału działek 11-377/2 i 11-379 czyli działek o nr 377/5 i 379/6 nie będą wydawane kolejne decyzje o warunkach zabudowy. Na podstawie ustaleń dotyczących warunków zabudowy oraz warunków podziału zawartych w decyzji z dnia 5 lipca 2011 r. wydanej dla działek nr 11-377/2 i 11-379 możliwe jest wydanie pozwolenia na budowę domów jednorodzinnych na działkach powstałych z podziału, w tym także na działkach: 377/5 i 379/6. Możliwa będzie zabudowa mieszkaniowa na działkach: 377/5 i 379/6 pomimo, że decyzja o warunkach zabudowy została wydana dla działek 11-377/2 i 11-379 (przed ich podziałem) a dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane odrębne decyzje o warunkach zabudowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stawki podatku od towarów i usług jaką jest opodatkowana dostawa nieruchomości nr 377/5 oraz nr 379/6.

Wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego. Jak wskazał Wnioskodawca działki przeznaczone do sprzedaży nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również po dokonaniu podziału dla działek tych nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W konsekwencji mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że do planowanej przez Wnioskodawcę dostawy działek niezabudowanych 377/5 i 379/6 znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.