0114-KDIP1-2.4012.90.2019.1.RD - Rozpoznanie importu usług. Odliczenie podatku VAT naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług oraz odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług oraz odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X. Sp. z o.o., czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest sprzedaż detaliczna towarów, głównie paliw silnikowych. Ww. sprzedaż prowadzona jest na stacjach paliw, przy czym klienci nabywający towary mogą także skorzystać z oferty gastronomicznej, w tym mogą nabyć kanapki, które są sprzedawane z uwzględnieniem systemu (know-how) S.

Warunkiem prowadzenia przez Wnioskodawcę sprzedaży kanapek w systemie S było zawarcie Umowy Franczyzowej z podmiotem S. B.V. nie posiadającym w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Ww. Umowa Franczyzowa przewiduje m.in. uiszczanie przez Spółkę na rzecz S. B.V. opłat licencyjnych, co zostało uregulowane umownie przy pomocy zapisu o następującej treści:

"Zobowiązani jesteście do cotygodniowej zapłaty, na naszą rzecz kwoty równej 8% sprzedaży brutto (dalej zwanej "Opłata licencyjną") Restauracji oraz każdej restauracji, którą prowadzicie w trakcie obowiązywania niniejszej Umowy."

Równocześnie ww. Umowa Franczyzowa przewiduje także kolejną opłatę, co zostało uregulowane umownie przy pomocy zapisu o następującej treści:

"Zobowiązani jesteście dokonywać nam wpłaty w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji w odstępach tygodniowych. Powyższe składki zostaną zdeponowane w funduszu reklamowym administrowanym przez S. BV zgodnie z polityką i procedurami ustanowionymi przez Fundację S (...)".

Płatność, o której mowa wyżej przekazywana jest na rzecz S. B.V., który to podmiot wystawia każdorazowo faktury.

S. B.V nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności.

Spółka wykorzystuje Umowę Franczyzową do sprzedaży kanapek w systemie S., czyli do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z uiszczaniem przez Spółkę na rzecz S. B.V. opłaty w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji przedstawionych w opisie stanu faktycznego powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług i czy Spółka powinna z tego tytułu wykazać podatek należny VAT oraz czy będzie miała prawo do uznania go za podatek naliczony do odliczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z uiszczaniem na rzecz S. B.V. opłaty w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji przedstawionej w opisie stanu faktycznego powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług a co za tym idzie Spółka powinna z tego tytułu wykazać podatek należny oraz będzie miała prawo do uznania go za podatek naliczony do odliczenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) dalej ustawa o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pojęcie usługi w rozumieniu VAT-owskim jest zatem bardzo szerokie, jest to bowiem każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów.

Należy podkreślić, że w ramach Umowy Franczyzowej w zakresie opłaty ponoszonej na rzecz S. B.V. w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji przedstawionej w opisie stanu faktycznego nie dochodzi bezpośrednio ze strony S. B.V. do świadczenia usługi reklamowej, ww. kwoty są tylko - jak stanowi Umowa Franczyzowa - zdeponowane w funduszu reklamowym.

Umowa franczyzowa jest umową, w której ww. opłaty ponoszone są w związku z udostępnieniem know-how dotyczącego sprzedaży kanapek w systemie S.

Biorąc pod uwagę szerokie rozumienie czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jakim jest świadczenie usług, zdaniem Spółki uiszczanie przez nią opłaty na rzecz S. B.V., w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji przedstawionej w opisie stanu faktycznego stanowi zapłatę za usługę dla potrzeb rozliczania podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, jak również to, że S. B.V nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, zdaniem Spółki powinna ona rozliczać podatek należny VAT z tytułu ww. opłat.

Ze względu na to, że Umowa Franczyzowa wykorzystywana jest przez X. Sp. z o.o. do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Spółka będzie mogła uznać podatek należny VAT od opłaty na rzecz S. B.V., w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji przedstawionej w opisie stanu faktycznego, za podatek naliczony VAT podlegający odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym.

Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Zatem pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. W następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy o VAT dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy o VAT,

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług do których nie znajduje zastosowanie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Z opisu sprawy wynika, że X Sp. z o.o., czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest sprzedaż detaliczna towarów, głównie paliw silnikowych. Ww. sprzedaż prowadzona jest na stacjach paliw, przy czym klienci nabywający towary mogą także skorzystać z oferty gastronomicznej, w tym mogą nabyć kanapki, które są sprzedawane z uwzględnieniem systemu (know-how) S. Warunkiem prowadzenia przez Wnioskodawcę sprzedaży kanapek w systemie S było zawarcie Umowy Franczyzowej z podmiotem S. B.V. nie posiadającym w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Ww. Umowa Franczyzowa przewiduje m.in. uiszczanie przez Spółkę na rzecz S. B.V. opłat licencyjnych. Równocześnie ww. Umowa Franczyzowa przewiduje także kolejną opłatę, co zostało uregulowane umownie przy pomocy zapisu o następującej treści: "Zobowiązani jesteście dokonywać nam wpłaty w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji w odstępach tygodniowych. Powyższe składki zostaną zdeponowane w funduszu reklamowym administrowanym przez F BV zgodnie z polityką i procedurami ustanowionymi przez Fundację F (...)". Płatność, o której mowa wyżej przekazywana jest na rzecz S. B.V., który to podmiot wystawia każdorazowo faktury. S. B.V nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka wykorzystuje Umowę Franczyzową do sprzedaży kanapek w systemie S, czyli do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z uiszczaniem opłaty na rzecz kontrahenta z tytułu zawarcia Umowy Franczyzowej Spółka zobowiązana jest do rozliczenia podatku należnego.

W pierwszej kolejności, biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz ustawową definicję świadczenia usług, należy uznać, że uiszczane przez Spółkę na rzecz S. B.V. opłaty, będące przedmiotem zapytania, stanowią wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy w ramach zawartej Umowy Franczyzowej. Mamy więc do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponadto, analiza stanu faktycznego w świetle powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie mają zastosowania. Kontrahent, na rzecz którego Wnioskodawca dokonuje płatności w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji w związku z zawartą Umową Franczyzową nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowych usług, w myśl art. 28b ust. 1 ustawy jest terytorium Polski. Transakcja, w ramach której Wnioskodawca w związku z zawarciem Umowy Franczyzy z zagranicznym kontrahentem zobowiązany jest do określonych w umowie płatności stanowi import usług, a Wnioskodawca, stosownie do zapisów art. 17 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z ust. 2 ustawy, jest zobowiązany do rozliczania podatku należnego w Polsce z tytułu nabycia tych usług.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W przypadku usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia to ich nabywca ma obowiązek rozliczyć podatek należny i taki obowiązek - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - ciąży na Wnioskodawcy w niniejszej sprawie w przypadku nabycia usług od zagranicznego kontrahenta. Jednocześnie, jak wynika z cyt. art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwota podatku należnego stanowi w takim przypadku kwotę podatku naliczonego. Zatem określony przez Spółkę, jako nabywcę usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, podatek należny stanowi jednocześnie podatek naliczony, który podlega odliczeniu.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Spółce - zarejestrowanemu podatnikowi VAT czynnemu - przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zawartą umową franczyzową w ramach której Spółka zobowiązana jest do ponoszenia opłaty w wysokości 4,5% sprzedaży brutto Restauracji na rzecz kontrahenta, ponieważ spełniony jest warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. nabywana przez Spółkę usługa jest wykorzystywana przez nią do wykonywania czynności opodatkowanych. Uprawnienie to będzie wynikało ze złożonej deklaracji podatkowej, w której Wnioskodawca powinien wykazać podatek należny z tytułu importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.