0114-KDIP1-2.4012.816.2018.1.PC - Uznanie zrealizowanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zrealizowanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zrealizowanych transakcji za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się o interpretację 60 transakcji z firmą A. w nawiązaniu do Indywidualnych Interpretacji z dnia 17 października 2018 r. 0114-KDIPI-2.4012.536.2018.1.MC oraz z dnia 25 lipca 2018 r. 0114-KDIPI-2.4012.307.2018.3.MC.

Od dnia 1 grudnia 2016 r. do 14 czerwca 2017 r. Wnioskodawca załadował 60 samochodów jabłek. Zgodnie z Międzynarodowymi Regułami Handlu (INCOTERMS), na podstawie procedury eksportowej FCA (Free Carrier), Wnioskodawca przeniósł prawo do rozporządzania jabłkami jako właściciel na firmę A. Procedura FCA określa, że to sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towaru pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego w oznaczonym miejscu. W tym momencie ryzyko przypadkowego uszkodzenia lub utraty tego ładunku przechodzi ze sprzedającego na kupującego.

Warunki dostaw zostały określone w kontrakcie pomiędzy Wnioskodawcą a firmą A., który został zawarty w dniu 28 listopada 2016 r. Zgodnie z procedurą eksportową FCA, Wnioskodawca po załadunku jabłek, nie ponosił za nie dalszej odpowiedzialności. Załadunki towarów odbywały się w miejscu siedziby firmy. Również do momentu przekazania towaru pierwszemu przewoźnikowi spełniła wszystkie wymagane warunki transakcji uzgodnione w kontrakcie.

Transakcje zrealizowane pomiędzy Wnioskodawcą a firmą A. wskazują, że jabłka zostały wywiezione z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Litwy. Przy każdej wysyłce towaru, firma A. posiadała aktywny numer VAT, co jest potwierdzone numerem VAT-VIES. W momencie realizacji transakcji firma A. była podatnikiem od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego UE. Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE, zgodnie z potwierdzeniem VAT-UE. W momencie realizacji wszystkich transakcji firma A. posiadała aktywny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych państwa członkowskiego Litwa.

Potwierdzenie odbioru towarów przedstawione jest w postaci faktur, specyfikacja - packing list, listów przewozowych - CMR, które opieczętowane są przez firmę A. Wnioskodawca posiada wyżej wymienione potwierdzenia odbioru w swojej dokumentacji. Jednocześnie Wnioskodawca posiada potwierdzenia numerów VAT-VIES do każdej przeprowadzonej transakcji oraz dowody wpłaty gotówki za jabłka.

Wyżej wymienione fakty poparte są dokumentami, które dołączone są w formie 61 załączników.

Dotyczy następujących wysyłek:.

GRUDZIEŃ 2016 r. - CZERWIEC 2017 r.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie interpretacji dotyczących 60 transakcji z firmą A.

Transakcje zostały zrealizowane w okresie od 1 grudnia 2016 r. do 14 czerwca 2017 r. Firma A. była każdorazowo sprawdzana w systemie VAT-VIES i w momencie wystawiania faktury była aktywna. Taka identyfikacja pozwoliła na zawarcie transakcji. Wszystkie transakcje były prowadzone w formie gotówkowej i rozliczane po załadunku.

Samochody załadowane jabłkiem jechały na Litwę zgodnie z danymi przedstawionymi w CMR. Transport zamawiał odbiorca i pokrywał jego koszty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane transakcje są transakcjami WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Firma Wnioskodawcy dopełniła wszelkich starań i z należytą dokładnością spełniła wszystkie warunki dotyczące wysyłek na firmę A. Dlatego też uważa się, że wszystkie 60 transakcji są transakcjami WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

a. Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę Man traktuje się jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje się jako terytorium Republiki Cypru,

* Wyspy Normandzkie - ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

c. Gibraltar traktuje się jako wyłączony z terytorium Unii Europejskiej.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że od dnia 1 grudnia 2016 r. do 14 czerwca 2017 r. Wnioskodawca załadował 60 samochodów jabłek. Warunki dostaw zostały określone w kontrakcie pomiędzy Wnioskodawcą a firmą A. który został zawarty w dniu 28 listopada 2016 r. Transakcje zrealizowane pomiędzy Wnioskodawcą a firmą A. wskazują, że jabłka zostały wywiezione z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Litwy.

Zgodnie z Międzynarodowymi Regułami Handlu (INCOTERMS), na podstawie procedury eksportowej FCA (Free Carrier), Wnioskodawca przeniósł prawo do rozporządzania jabłkami jako właściciel na firmę A. Zgodnie z procedurą eksportową FCA, Wnioskodawca po załadunku jabłek, nie ponosił za nie dalszej odpowiedzialności. Załadunki towarów odbywały się w miejscu siedziby firmy.

W momencie realizacji transakcji firma A. była podatnikiem od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego UE. Przy każdej wysyłce towaru, firma A. posiadała aktywny numer VAT, co jest potwierdzone w systemie VIES. Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

Potwierdzenie odbioru towarów przedstawione jest w postaci faktur, specyfikacja - packing list, listów przewozowych - CMR, które opieczętowane są przez firmę A. Wnioskodawca posiada wymienione potwierdzenia odbioru w swojej dokumentacji. Jednocześnie Wnioskodawca posiada potwierdzenia z systemu VIES do każdej przeprowadzonej transakcji oraz dowody wpłaty gotówki za jabłka.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zrealizowane transakcje z firmą A. stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie cytowanych powyżej przepisów wskazać należy, że dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Jednocześnie przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że zrealizowane przez Wnioskodawcę transakcje stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Jak wskazuje Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie w związku ze zrealizowanymi transakcjami przeniósł prawo do rozporządzania jabłkami jak właściciel na firmę A. W wyniku zrealizowanych transakcji towar został wywieziony z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej (Litwa). W momencie transakcji firma A. była podatnikiem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego UE. Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Zatem skoro w wyniku wskazanych transakcji towar (jabłko) został wywieziony z terytorium Polski na terytorium Litwy spełnione są przesłanki uznania dokonanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy A. transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania zrealizowanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego, dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku załączniki nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.