0114-KDIP1-2.4012.73.2017.2.JF - Stawka VAT dla lokali mieszkalnych spełniających definicję budownictwa społecznego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym w dniu 31 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) na wezwanie z dnia 24 maja 2017 r. (doręczone w dniu 29 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami przynależnymi - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami przynależnymi. Wniosek zawierał braki formalne, w związku z czym wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 31 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT i będzie prowadziła działalność deweloperską na rynku budynków mieszkalnych. Działalność Wnioskodawczyni będzie objęta ustawą z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 555).

Wnioskodawczyni wybuduje budynki mieszkalne z lokalami mieszkalnymi i zobowiąże się do sprzedaży swojemu klientowi lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w budynku mieszkalnym wraz z balkonem i/lub przynależnym pomieszczeniem - komórką, i/lub prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego w garażu w budynku mieszkalnym oraz udziałem w nieruchomości wspólnej (własność gruntu i części wspólne budynku).

Garaż nie będzie wyodrębnionym lokalem. Lokale mieszkalne będą miały powierzchnię nie większą niż 150 m². Nabywcy lokalu mieszkalnego zostanie przyznane prawo do korzystania na zasadzie wyłączności z oznaczonego miejsca parkingowego w ramach podziału do korzystania nieruchomości wspólnej.

W odpowiedzi na wezwanie wskazano, że garaż nie będzie wyodrębnionym lokalem, więc nie będzie mogła być prowadzona dla niego księga wieczysta. Księga wieczysta będzie prowadzona dla lokalu mieszkalnego i nabywcy tego lokalu zostanie przyznane prawo do korzystania na zasadzie wyłączności z oznaczonego miejsca parkingowego w ramach podziału do korzystania z nieruchomości wspólnej. W tym znaczeniu można mówić o objęciu jedną księgą wieczystą lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może stosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, lokale mieszkalne oraz pozostałe składniki umowy z zamawiającym spełniają definicję budownictwa społecznego z art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o podatku od towarów i usług. Lokale są umiejscowione w budynku mieszkalnym i mają powierzchnię użytkową nie większą niż 150 m².

W związku z tym dostawa tych lokali wraz z balkonem i/lub przynależnym pomieszczeniem - komórką, i/lub prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego w garażu w budynku mieszkalnym oraz udziałem w nieruchomości wspólnej (własność gruntu i części wspólne budynku) jest opodatkowana obniżoną stawką podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak, zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji budynków mieszkalnych, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.).

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r. poz. 1892).

Ustawa o własności lokali w art. 2 wyróżnia dwie kategorie pomieszczeń, których istnienie i kwalifikacja mają istotne znaczenie dla posiadania przez dany lokal charakteru samodzielnej nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Według art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), za części składowe nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 kodeksu cywilnego stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Przywołane wyżej przepisy wskazują na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Za pomieszczenie pomocnicze - choć ustawodawca nie precyzuje tego pojęcia ani nie wskazuje jego przykładu - należy uznać wszystkie pomieszczenia, które ułatwiają bądź wręcz umożliwiają korzystanie z izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi. Takie rozumienie tego terminu prowadzi do wniosku, że przykładem pomieszczeń pomocniczych jest np. balkon.

Pomieszczenie przynależne z kolei jest to pomieszczenie, które zgodnie z ustawą o własności lokali, stanowi część składową samodzielnego lokalu, nawet jeśli dane pomieszczenie nie przylega bezpośrednio do lokalu. Przepis ustawy wymienia takie części składowe jak piwnica, strych, komórka, garaż. Ww. pomieszczenia przynależne wymienione zostały w szczególności, co znaczy, że nie stanowią katalogu zamkniętego oraz oznacza możliwość traktowania jako pomieszczenia przynależnego także innych pomieszczeń niewymienionych (nazwanych) wprost w ustawie.

Z powyższego wynika więc, że jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy np. prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego w garażu położonym w budynku mieszkalnym to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlega jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu; miejsce postojowe jest częścią nieruchomości wspólnej.

Zatem nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu od nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego. Przy czym pomieszczenie przynależne (części składowe lokalu) nie może być odrębnym przedmiotem własności, a więc i obrotu gospodarczego. Zatem dostawa części składowej lokalu mieszkalnego podlega takim samym zasadom podatkowym jak dostawa lokalu, do którego ta część przynależy.

W okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni wybuduje budynki mieszkalne i zobowiąże się do sprzedaży klientowi lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w budynku mieszkalnym wraz z balkonem i/lub przynależnym pomieszczeniem - komórką, i/lub prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego w garażu w budynku mieszkalnym oraz udziałem w nieruchomości wspólnej (własność gruntu i części wspólne budynku).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z balkonem i/lub przynależnym pomieszczeniem (komórką), i/lub prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego w garażu w budynku mieszkalnym oraz udziałem w nieruchomości wspólnej.

Wnioskodawczyni wskazuje, że lokale mieszkalne będą miały powierzchnię nie większą niż 150 m². Nabywcy lokalu mieszkalnego zostanie przyznane prawo do korzystania na zasadzie wyłączności z oznaczonego miejsca parkingowego w ramach podziału do korzystania nieruchomości wspólnej. Garaż nie będzie wyodrębnionym lokalem i nie będzie prowadzona dla niego księga wieczysta.

Z powyższych względów, dostawa lokalu mieszkalnego o powierzchni nie większej niż 150 m² z balkonem jako pomieszczeniem pomocniczym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali oraz komórką lokatorską i prawem korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego w garażu w budynku mieszkalnym oraz udziałem w nieruchomości wspólnej (własność gruntu i części wspólne budynku) stanowiące pomieszczenia przynależne do lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali będzie opodatkowana na zasadach właściwych dla dostawy lokalu mieszkalnego, a więc będzie korzystać z opodatkowania stawką podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.