0114-KDIP1-2.4012.721.2018.2.RM - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 października 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 31 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 6 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) oraz uzupełnionym w dniu 31 grudnia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 31 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 21 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniony został w dniu 31 grudnia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 31 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 21 grudnia 2018 r.

We wniosku złożonym przez: * Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

A. S.A * Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: B.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione w dniu 31 grudnia 2018 r.:

A. Spółka Akcyjna (dalej: "Sprzedający") jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Sprzedający jest właścicielem nieruchomości, na którą składają się działki ewidencyjne nr 181/2, 181/3, 261/1 (dalej: "Nieruchomość").

Nieruchomość jest ogrodzona. W obrębie ogrodzonego terenu znajduje się także działka o nr ewidencyjnym 181/4, której Sprzedający jest samoistnym posiadaczem.

Na poszczególnych działkach znajdują się odpowiednio:

* na działce 181/2 hala produkcyjna, budynki produkcyjne, budynek administracyjny, magazyny oraz portiernia murowana;

* na działce 181/3 garaż i magazyny;

* na działce 261/1 wiata, budynek produkcyjny i magazyn materiałów łatwopalnych.

Działka 181/4 jest niezabudowana.

Na nieruchomości znajdują się także wewnętrzne drogi i place parkingowe. Całość stanowi jeden kompleks gospodarczy.

Nieruchomość została zakupiona przez Sprzedającego w latach 1962 i 1964.

Budynki posadowione na Nieruchomości zostały wybudowane w latach 60-tych i stanowiły one jeden z zakładów produkcyjnych Sprzedającego; od początku XXI wieku zakład produkcyjny nie funkcjonuje, większość budynków, za wyjątkiem portierni, była i nadal jest przedmiotem najmu.

Od 2008 r. hala produkcyjna, budynek magazynowy oraz portiernia posadowione na działce 181/2 były przedmiotem dokonanych ulepszeń w ten sposób, że:

* hala produkcyjna, której wartość początkowa w 2007 r. wynosiła...zł była modernizowana w latach 2008-2014 i łączna wartość ulepszeń wyniosła... zł (9,37% wartości sprzed ich dokonania);

* budynek magazynowy (warsztatowo-magazynowy), którego wartość początkowa w 2007 r. wynosiła... zł został zmodernizowany w 2009 r., gdzie wartość ulepszeń wyniosła... zł (10,39% wartości początkowej sprzed ich dokonania);

* portiernia, której wartość początkowa w 2007 r. wynosiła... zł została zmodernizowana w 2010 r. - dokonano ulepszeń za kwotę... zł, co stanowi 90,21% wartość początkowej sprzed ich dokonania.

Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części.

Sprzedający planuje sprzedać Nieruchomość na rzecz B. (dalej: "Kupujący").

Kupujący jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Sprzedający i Kupujący w dalszej części razem zwani będą także jako "Wnioskodawcy".

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania jakie konkretnie zabudowania stanowiące budynek lub budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 2002 z późn. zm.) znajdują się na działkach mających być przedmiotem planowanej transakcji, tj. na działkach o nr ewidencyjnych 181/2, 181/3, 261/1 Wnioskodawca wskazał, że na poszczególnych działkach będących przedmiotem planowanej transakcji posadowione są następujące budynki i budowle, które w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - dalej: Ustawa o VAT - będą przedmiotem dostawy:

1. Działka o numerze ewidencyjnym 181/2:

a. Hala produkcyjna

b. Budynek produkcyjny

c. Budynek produkcyjny

d. Budynek administracyjny

e. Budynek magazyn

f. Magazyn

g. Magazyn

h. Portiernia murowana

2. Działka o numerze ewidencyjnym 181/3:

a. Magazyn

b. Garaż

c. Magazyn

3. Działka o numerze ewidencyjnym 261/1:

a. Wiata

b. Budynek produkcyjny

c. Magazyn materiałów łatwopalnych

Odnosząc się do pytania Organu dotyczącego wskazania czy dany obiekt, wymieniony w ramach odpowiedzi udzielonej na ww. pkt wezwania, został nabyty, czy wybudowany przez Wnioskodawcę - jeśli został wybudowany, należy wskazać odrębnie dla każdego obiektu - kiedy to miało miejsce oraz czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wybudowaniem niniejszego obiektu Wnioskodawca wskazał, że wszystkie budynki zostały wybudowane przez Wnioskodawcę w latach 60-tych XX wieku (brak dokładnych danych, jakkolwiek od oddania budynków do użytkowania do dnia złożenia wniosku upłynął okres dłuższy niż 2 lata), gdy nie obowiązywały jeszcze przepisy ustawy o VAT, ani podobne, w związku z tym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia z tym związane. Budynki te jednak były wykorzystywane do działalności gospodarczej - stanowiły zakład produkcyjny Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy Wnioskodawca ponosił - na poszczególne obiekty (stanowiące budynki lub budowle w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane), mające być przedmiotem transakcji - wydatki na ulepszenie danego obiektu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej tego konkretnego obiektu, Wnioskodawca wskazał, że poniósł wydatki na ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej w odniesieniu do budynku portierni znajdującego się na działce ewidencyjnej nr 181/2 (kwoty zostały szczegółowo wskazane we wniosku). Wydatki zostały poniesione w 2010 r. Obiekt ten stanowił budynek portierni w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy przez cały okres od jego wybudowania w latach 60-tych i w takim charakterze był wykorzystywany do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na ulepszenie portierni. Ulepszenia nie stanowiły "przebudowy".

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy przedmiotem planowanej transakcji będzie działka o nr ewidencyjnym 181/4 Wnioskodawca wskazał, że działka o numerze ewidencyjnym 181/4 nie jest własnością Wnioskodawcy, nie będzie przedmiotem transakcji i nie jest objęta wnioskiem. Została wskazana w opisie stanu faktycznego (będącego elementem zdarzenia przyszłego), gdyż znajduje się w obrębie ogrodzenia i z racji przeniesienia nieruchomości jej posiadanie siłą rzeczy przejdzie na nabywcę. Nie będzie to jednak wynikało z czynności prawnej.

Odnosząc się do pytania Organu dotyczącego wskazania kiedy (należy wskazać przybliżoną datę) będzie miała miejsce planowana transakcja sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego, Wnioskodawca wskazał, że planowana transakcja zostanie zawarta najpóźniej w dniu 14 lutego 2019 r.

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy Kupujący nabywa przedmiotową Nieruchomość w celu wykorzystywania do wykonywania czynności opodatkowanych, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa Nieruchomość będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z ust. 10 w zw. z art. 2 pkt 14 w zw. z art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT, przedmiotową dostawę towarów należy uznać za czynność zwolnioną z podatku, z którego to zwolnienia, po spełnieniu określonych warunków, Wnioskodawcy mogą zrezygnować i zastosować do transakcji opodatkowanie według stawki 23%?

2. Czy w razie wyboru opodatkowania ww. sprzedaży Nieruchomości, przy założeniu, że nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Kupującego do czynności opodatkowanych, Kupującemu, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową transakcję?

Zdaniem Zainteresowanych:

Sprzedaż Nieruchomości jest zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ust. 10 ustawy o VAT, gdyż dostawa ta nie zostanie dokonana przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia, ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia i na podstawie art. 43 ust. 10 tej ustawy, po dopełnieniu wskazanych w tym przepisie procedur, Wnioskodawcom przysługuje prawo do rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji według stawki podstawowej.

W razie wyboru opodatkowania transakcji, przy założeniu, że Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Kupującego do czynności opodatkowanych, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową transakcję.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towarów należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dla porządku należy dodać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT:

1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust, 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedmiotowa Nieruchomość wchodzi w skład majątku przedsiębiorstwa Sprzedającego, wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej i jej sprzedaż będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym Sprzedający będzie jej dokonywał w charakterze podatnika.

W świetle powyższego sprzedaż Nieruchomości stanowi zatem odpłatną dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższa regulacja odwraca zatem na gruncie przepisów ustawy o VAT sytuację znaną z prawa cywilnego, w której to budynki i inne obiekty trwale związane z gruntem stanowią jego części składowe i tym samym dzielą jego los prawny.

To oznacza, że w razie zbycia gruntu (w tym także prawa wieczystego użytkowania gruntu) wraz z posadowionym na nim budynkiem (budowlą lub ich częściami), całość transakcji podlega zasadom opodatkowania właściwym dla budynku (budowli lub ich części).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego przepisu wynika, że okolicznością, która ma znaczenie dla stwierdzenia występowania zwolnienia jest pierwsze zasiedlenie. Zwalania on bowiem dostawę budynku (zabudowanej nieruchomości) pod warunkiem, że nie jest ona dokonywana przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Jak wynika z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich

Analizując literalne brzmienie powyższej definicji, należy dojść do wniosku, że warunkiem uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia jest oddanie budynków lub budowli do używania w wykonaniu czynności opodatkowanej.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT stanowiąc implementację regulacji zawartych w Dyrektywie VAT powinny być z nimi zgodne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 Dyrektywy VAT stanowią:

1. Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

2. Do celów ust. 1 lit. a "budynek" oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem.

Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem że okresy te nie przekraczają, odpowiednio pięciu i dwóch lat.

Natomiast zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT, "Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje - dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a".

Jak zatem wynika z powyższych przepisów Dyrektywy VAT, ustawodawca unijny nie wprowadził warunku uznania pierwszego zasiedlenia za dokonane od tego, czy będzie ono wykonane w ramach czynności opodatkowanej.

Zgodnie z treścią art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską "dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków".

Dyrektywa nie stanowi zatem źródła prawa powszechnie obowiązującego, w tym w szczególności nie nakłada ona określonych obowiązków na obywateli, a jedynie wskazuje określone rozwiązania legislacyjne, do przyjęcia których zobowiązane są państwa członkowskie. Oznacza to, że obywatele (podatnicy) mają prawo z jednej strony domagać się uchwalenia przepisów realizujących założenia wyznaczone przez dyrektywy, z drugiej zaś mają prawo domagać się niestosowania przepisów, które są z tymi założeniami sprzeczne, bądź w zakresie, w jakim są z nimi sprzeczne.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanego przypadku, należy zatem stwierdzić że organy podatkowe nie mogą wymagać od podatników, by stosowali oni definicję pierwszego zasiedlenia w zakresie, w jakim ustanawiający je przepis wykracza poza ramy wyznaczone przez Dyrektywę VAT.

Problematyka prawidłowej implementacji powyższych przepisów na grunt polskiego prawodawstwa była przedmiotem analizy zarówno sądów krajowych jak i w szczególności Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej "TSUE"), który w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp. z o.o. stwierdził, że "Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku "ulepszenia" istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie ulepszenia jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie przebudowy, zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

W przywołanym orzeczeniu TSUE wskazał, że jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich, w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. z 1977 r. L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium "pierwszego zasiedlenia" budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Z powyższego wyroku wynika zatem, że o ile uzależnienie zwolnienia od dokonania dostawy w określonym momencie względem pierwszego zasiedlenia jest możliwe i prawidłowe, o tyle już uzależnienie stwierdzenia, że do takiego pierwszego zasiedlenia doszło, od tego czy zostało ono dokonane w ramach czynności opodatkowanej, jest sprzeczne ze wskazanymi przepisami Dyrektywy VAT.

Skoro zatem w świetle założeń Dyrektywy VAT do pierwszego zasiedlenia budynków dochodzi z chwilą ich pierwszego, po wybudowaniu lub dokonaniu ulepszeń o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej, przyjęcia lub przekazania do używania, należy przyjąć, że pierwsze zasiedlenie:

* budynków, dla których wartość ulepszeń nie przekroczyła 30% ich wartości początkowej, nastąpiła z chwilą ich przekazania najemcom, bądź przyjęcia do używania przez Sprzedającego (w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej) - także w sytuacji, gdy nastąpiło to przed wejściem w życie przepisów obecnie obowiązującej ustawy o VAT i nie zostało dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanej (dotyczy to wszystkich budynków z wyjątkiem portierni);

* budynku portierni, dla którego wartość ulepszeń dokonanych w 2010 r. wyniosła kwotę przekraczającą 30% jej wartości początkowej, nastąpiła w dniu przyjęcia jej do używania po dokonaniu ulepszeń,

gdyż z momentem przyjęcia bądź przekazania ich do używania, odpowiednio po wybudowaniu lub po dokonaniu ww. ulepszeń za kwotę przekraczającą jej wartość początkową o 30%, budynki te stały się przedmiotem konsumpcji.

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie sądów krajowych. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że od czasu zapadnięcia wyroku w sprawie C-308/16 praktycznie nie zapadają rozstrzygnięcia sądów krajowych podzielających stanowisko przeciwne, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie musi być dokonane w ramach czynności opodatkowanej.

W świetle powyższych ustaleń należy stwierdzić, że w opisywanym stanie faktycznym (stanowiącym element składowy opisu zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem mniejszego wniosku) od przekazania lub przyjęcia do używania budynków posadowionych na Nieruchomości, odpowiednio po ich wybudowaniu bądź ulepszeniu (w stosunku do budynku portierni) upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym stwierdzić należy, że planowana transakcja będzie dokonywana po pierwszym zasiedleniu i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem i dokonaniem planowaniem transakcji nie będzie krótszy, niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

To zaś oznacza, że zachodzą przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

To z kolei oznacza, że Sprzedający, dokonując dostawy przedmiotowej Nieruchomości, będzie mógł zastosować zarówno zwolnienie na podstawie wspomnianego art. 43 ust. 1 pkt 10 jak również, przy dochowaniu procedury przewidzianej punkcie 2 powyżej, tj. o złożeniu wspólnie z Kupującym stosownego oświadczenia, będzie mógł z tego zwolnienia zrezygnować, w związku z czym będzie mógł uznać przedmiotową dostawę za opodatkowaną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stawka podstawowa podatku wynosi 23%.

Ponieważ przepisy Ustawy o VAT, nie przewidują w tym zakresie żadnych odstępstw od stosowania stawki podstawowej, dostawa po wyborze rezygnacji ze zwolnienia podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podstawowej.

Zamieszczona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasada przewiduje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem wskazanym w nich przepisów.

Ponieważ Kupujący zamierza nabyć Nieruchomość do wykonywania czynności opodatkowanych będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej przedmiotową dostawę.

Podsumowując. Wnioskodawcy stoją na stanowisku że:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

Tak więc, w ocenie NSA, w świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia" jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków określających to pojęcie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.) państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

W dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku C-308/16 odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia.

W powołanym wyroku TSUE przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

TSUE w wyroku tym wskazał, że pojęcie "pierwszego zasiedlenia" jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane. Zauważył też, że jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. z 1977 r., L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium "pierwszego zasiedlenia" budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Według TSUE zwolnienia z VAT mają umożliwić jednolity pobór środków własnych Unii we wszystkich państwach członkowskich. Wynika stąd, że nawet jeżeli art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy VAT w związku z art. 12 tej dyrektywy, do którego się on odwołuje, odsyła do warunków zwolnień ustalonych przez państwa członkowskie, zwolnienia przewidziane w tym przepisie powinny odpowiadać autonomicznym pojęciom prawa Unii, tak aby umożliwić określenie podstawy opodatkowania VAT w sposób jednolity i według wspólnych zasad. Wynika z tego w szczególności, że jakkolwiek art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT upoważnia państwa członkowskie do zdefiniowania warunków stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a tego artykułu, do przebudowy budynków, w odniesieniu w szczególności do dostawy budynku następującej przed jego pierwszym zasiedleniem, przepisu tego nie można jednak interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie korzystają z marginesu pozwalającego im na zmianę samego pojęcia "pierwszego zasiedlenia" w swoich przepisach krajowych, gdyż mogłoby to podważać skuteczność wskazanego zwolnienia.

Zdaniem TSUE przedstawionym w ww. wyroku literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie prowadzi do jednoznacznej konkluzji - dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Określenie w ustawie o VAT, że koszty przebudowy muszą osiągnąć określoną procentową wielkość początkowej wartości odnośnego budynku, w niniejszym przypadku, co najmniej 30% tej wartości, aby miało miejsce opodatkowanie VAT, stanowi wyraz skorzystania z tej możliwości.

W konsekwencji, TSUE w ww. wyroku orzekł, że "Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku "ulepszenia" istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie "ulepszenia" jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie "przebudowy" zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia".

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z preferencji takiej stawki korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć Nieruchomość. Przedmiotem transakcji będą działki oznaczone nr ewidencyjnymi 181/2, 181/3, 261/1, na których posadowione są obiekty stanowiące budynki i budowle w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Na działce o numerze ewidencyjnym 181/2 znajduje się hala produkcyjna, dwa budynki produkcyjne, budynek administracyjny, budynek magazyn, dwa magazyny oraz portiernia murowana. Na działce o numerze ewidencyjnym 181/3 znajdują się dwa magazyny oraz garaż. Natomiast na działce o numerze ewidencyjnym 261/1 znajduje się wiata, budynek produkcyjny oraz magazyn materiałów łatwopalnych.

Wnioskodawca nabył Nieruchomość w latach 1962 i 1964. Wszystkie budynki zostały wybudowane przez Wnioskodawcę w latach 60 tych XX wieku. Od momentu oddania budynków do użytkowania do dnia złożenia wniosku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Budynki były wykorzystywane do działalności gospodarczej (stanowiły zakład produkcyjny Wnioskodawcy). W 2010 r. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynku portierni zlokalizowanego na działce nr 181/2, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku. Obiekt ten, przez cały okres - od momentu jego wybudowania (w latach 60 tych) pełnił rolę portierni w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy i w takim charakterze był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonane ulepszenia nie stanowiły "przebudowy", rozumianej jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynku/budowli lub znaczącej zmiany warunków zasiedlenia budynku/budowli.

Wnioskodawca przewiduje, że planowana transakcja zostanie zawarta najpóźniej w dniu 14 lutego 2019 r.

Kupujący będzie wykorzystywał Nieruchomość do czynności opodatkowanych, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca i Kupujący są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.

Ad. 1

Wątpliwości przedstawione we wniosku dotyczą ustalenia czy dostawa Nieruchomości podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z możliwością rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania VAT i wyboru opodatkowania VAT wspólnie przez Kupującego i Sprzedającego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy, że dostawa hali produkcyjnej, budynków produkcyjnych, budynku administracyjnego, budynku magazynu, dwóch magazynów oraz budynku portierni zlokalizowanych na działce nr 181/2, dostawa dwóch magazynów i garażu posadowionych na działce nr 181/3 oraz dostawa wiaty, budynku produkcyjnego oraz magazynu materiałów łatwopalnych znajdujących się na działce nr 261/1 spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że wszystkie budynki zostały wybudowane przez Wnioskodawcę w latach 60 tych XX wieku i były wykorzystywane w działalności gospodarczej, tj. stanowiły zakład produkcyjny Wnioskodawcy. Co istotne, w odniesieniu do hali produkcyjnej, budynków produkcyjnych, budynku administracyjnego, budynku magazynu i dwóch magazynów zlokalizowanych na działce nr 181/2, dwóch magazynów i garażu posadowionych na działce nr 181/3 oraz wiaty, budynku produkcyjnego i magazynu materiałów łatwopalnych znajdujących się na działce nr 261/1 Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu. W 2010 r. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynku portierni zlokalizowanego na działce nr 181/2, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku. Jednakże jak wynika z treści wniosku ulepszenie to nie stanowiło przebudowy. Jak wskazał Wnioskodawca obiekt ten, przez cały okres - od momentu wybudowania w latach 60 tych pełnił rolę portierni w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy i w takim charakterze był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych ustaleń uznać należy, że doszło do pierwszego zasiedlenia budynków i między pierwszym zasiedleniem a planowaną transakcją minie okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym dostawa hali produkcyjnej, budynków produkcyjnych, budynku administracyjnego, budynku magazynu, dwóch magazynów oraz budynku portierni zlokalizowanych na działce nr 181/2, dostawa dwóch magazynów i garażu posadowionych na działce nr 181/3 oraz dostawa wiaty, budynku produkcyjnego oraz magazynu materiałów łatwopalnych znajdujących się na działce nr 261/1 będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji zbycie gruntu, na którym usytuowana jest hala produkcyjna, budynki produkcyjne, budynek administracyjny, budynek magazynu, dwa magazyny oraz budynek portierni (działka nr 181/2), dwa magazyny i garaż (działka nr 181/3) oraz wiata, budynek produkcyjny i magazyn materiałów łatwopalnych (działka nr 261/1) również podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Przy czym, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, Wnioskodawca oraz Kupujący będą mieli możliwość rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania planowanej dostawy wskazanych obiektów, tj. hali produkcyjnej, budynków produkcyjnych, budynku administracyjnego, budynku magazynu, dwóch magazynów oraz budynku portierni zlokalizowanych na działce nr 181/2, dwóch magazynów i garażu posadowionych na działce nr 181/3 oraz wiaty, budynku produkcyjnego oraz magazynu materiałów łatwopalnych znajdujących się na działce nr 261/1.

W sytuacji gdy Strony transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy zrezygnują ze zwolnienia z podatku, planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, w wysokości 23%. Taką samą stawką podatku VAT, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, będzie wówczas objęte zbycie gruntu, na którym posadowione są te obiekty.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Kupującego budzi kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonaną transakcją.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki,

tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W niniejszej sprawie, Kupujący jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Kupującego do czynności opodatkowanych, które nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. Ponadto, w odniesieniu do dostawy budynków stanowiących przedmiot planowanej dostawy oraz gruntu, na którym są one zlokalizowane, znajdzie zastosowanie fakultatywne zwolnienie z podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W przypadku gdy Strony transakcji, tj. Kupujący oraz Sprzedający skorzystają z możliwości wyboru opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, wówczas planowana transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%. W takiej sytuacji art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku nie znajdzie zastosowania w analizowanej sprawie. Tym samym Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.