0114-KDIP1-2.4012.702.2018.1.IG - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2018 r. (data wpływu 25 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki stawką podatku w wysokości 23% - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki stawką podatku w wysokości 23%

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2018 r. C Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), dokonała na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (dalej: Nabywca) sprzedaży nieruchomości położonej w G., składającej się z jednej działki ewidencyjnej o nr 1151/1 o powierzchni 1649 m² (dalej odpowiednio: Działka oraz Transakcja). Działka powstała na podstawie decyzji zatwierdzającej podział działki nr 1151 wydanej 6 lipca 2018 r. przez Prezydenta Miasta G.

Zgodnie z obowiązującą zmianą miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta G, zatwierdzoną Uchwałą Rady Miejskiej w G z dnia 18 czerwca 1998 r. (dalej: MPZP), Działka położona jest na obszarze oznaczonym: PSU tereny usługowo-handlowe.

Działka była częścią nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy, składającej się z kilkudziesięciu działek ewidencyjnych (dalej: Nieruchomość). Po nabyciu przez poprzednika prawnego Wnioskodawcy działek wchodzących w skład Nieruchomości (co miało miejsce w latach 1998-2002), na części działek Wnioskodawca wybudował budynki/budowle stanowiące centrum handlowe, w którym Wnioskodawca prowadził sprzedaż detaliczną, a także wynajmował pomieszczenia znajdujące się w tym centrum handlowym osobom trzecim.

Do dnia Transakcji na powierzchni Działki (która została sprzedana przez Spółkę na rzecz Nabywcy) nie znajdowały się budynki ani żadne inne obiekty budowlane. Przez nieznaczny obszar Działki przebiegał natomiast fragment sieci teletechnicznej z przyłączem (dalej: Przyłącze). Właścicielem Przyłącza nie był jednak Wnioskodawca, ale przedsiębiorstwo telekomunikacyjne, które wykonało je (za zgodą Spółki) przy okazji budowy przyłącza światłowodowego do budynku znajdującego się na sąsiedniej nieruchomości.

Umieszczenie Przyłącza na Działce było podyktowane planowaną budową tzw. parku handlowo-usługowego obok istniejącego centrum handlowego, pozwalając docelowo na przyłączenie do sieci teletechnicznej budynków/budowli, które mogłyby powstać m.in. na obszarze obecnie istniejącej Działki 1151/1. Przy tym, z uwagi na fakt, że budynki/budowle takie dotychczas nie powstały, do dnia Transakcji Przyłącze nie było wykorzystywane (powyższe pozostaje aktualne także w odniesieniu do fragmentu/odnogi sieci teletechnicznej prowadzącej od złącza rozgałęźnego, znajdującego się na działce sąsiedniej, którego "zakończeniem" jest Przyłącze).

Działka nie była wykorzystywana przez Spółkę na cele działalności zwolnionej z VAT, np. poprzez dzierżawę gruntów na cele rolnicze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych okoliczności sprzedaż Działki przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy podlegała opodatkowaniu VAT według podstawowej stawki 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż Działki na rzecz Nabywcy podlegała opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, tj. obecnie 23%.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska.

Stan prawny

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy tym, towarami są w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie jednak z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W przepisach ustawy o VAT ustawodawca przewidział jednak szereg sytuacji, w których dostawa towaru podlega zwolnieniu od podatku. W szczególności, w myśl:

* art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

* art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W zakresie ww. zwolnienia istotna jest definicja zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie z którą za tereny budowlane uważa się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

* art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

* art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

W świetle przedstawionych okoliczności dotyczących Transakcji oraz ww. przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż Działki na rzecz Nabywcy stanowiła odpłatną dostawę towaru w postaci przeniesienia prawa własności niezabudowanego gruntu, która podlegała opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, tj. 23%.

Uwagi wstępne

Z punktu widzenia opodatkowania VAT Transakcji, kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy w jej ramach doszło do dostawy przez Spółkę gruntu niezabudowanego (która mogłaby ew. podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT), czy też gruntu zabudowanego (do którego mógłby mieć ew. zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy o VAT).

Na wstępie należy zauważyć, że w ustawie o VAT nie została zawarta definicja terenu niezabudowanego. Zgodnie z poglądem prezentowanym w rozstrzygnięciach sądów administracyjnych i organów podatkowych uznaje się w tym zakresie, że terenem niezabudowanym jest teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części. Przykładowo, stanowisko takie zostało zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP2/443-964/13-2/AD) oraz przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 22 stycznia 2014 r. (sygn. akt I SA/Gd 1120/13; orzeczenie prawomocne).

W świetle powyższego należy wskazać, że w ustawie o VAT (jak również w innych ustawach podatkowych) nie zostały zawarte definicje budynku i budowli. Zatem, definiując powyższe pojęcia dla potrzeb VAT należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.; dalej: Prawo budowlane), tj.:

* art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym obiektem budowlanym jest budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;

* art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, zgodnie z którym budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Budowlami mogą być np.: obiekty liniowe, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, budowle ziemne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące, instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, konstrukcje oporowe;

* art. 3 pkt 3a Prawa budowlanego, zgodnie z którym obiektami liniowymi są obiekty budowlane, których charakterystycznym parametrem jest długość;

* art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, zgodnie z którym urządzeniem budowlanym jest urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak np. przyłącza i urządzenia instalacyjne.

Jak wskazano, do dnia Transakcji na powierzchni Działki nie znajdowały się budynki ani budowle (lub ich części), które stanowiłyby część składową nieruchomości, co uzasadniało klasyfikację Działki jako gruntu niezabudowanego. Na powyższą klasyfikację nie wpływa także fakt, że na Działce zlokalizowane jest Przyłącze, które jednak nie stanowi części składowej nieruchomości. Powyższe wynika w szczególności z faktu, że właścicielem Przyłącza jest, i - na moment Transakcji - było przedsiębiorstwo telekomunikacyjne, a nie Spółka.

Przyłącze jako własność przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, dalej: kodeks cywilny) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast w świetle art. 47 § 2 kodeksu cywilnego częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Jednakże art. 49 kodeksu cywilnego wprowadza wyjątek od powyżej wskazanej zasady superficies solo cedit. Jeżeli wymienione w tym przepisie urządzenia przesyłowe (rury, przewody energetyczne itp.), jako służące do doprowadzania (dostarczania) płynów różnego rodzaju, pary, gazu, energii elektrycznej itp. lub do ich odprowadzania, stanowią część przedsiębiorstwa lub zakładu, to pomimo znajdowania się na gruncie lub w budynku nie stanowią ich części składowych.

Ww. regulacja ma zastosowanie do Przyłącza znajdującego się na Działce, które - jak wskazano-jest własnością przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego. W konsekwencji, przedmiotem sprzedaży przez Spółkę na rzecz Nabywcy była jedynie Działka (grunt), bez znajdującego się na niej Przyłącza. Spółka nie mogła bowiem przenieść prawa do rozporządzania towarem (Przyłączem) jak właściciel, jeśli sama tego prawa nie posiadała. W konsekwencji, należy uznać, że przedmiotem Transakcji była odpłatna dostawa gruntu niezabudowanego.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że powyższe podejście znajduje potwierdzenie w ugruntowanej już linii orzeczniczej. Tytułem przykładu Wnioskodawca pragnie wskazać w tym zakresie na:

Interpretację indywidualną z 3 września 2018 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.515.2018.2.JM), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in.:

"W sytuacji gdy gazociąg, posadowiony na przedmiotowej nieruchomości gruntowej (Przedmiot Umowy 1) nie stanowi własności Wnioskodawcy (zbywcy) - w świetle ustawy o podatku od towarów i usług - nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania tym gazociągiem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem sprzedaży będzie tylko sam grunt.

Biorąc po uwagę powyższe, przedmiotem dostawy będą grunty przeznaczone pod zabudowę (tj. tereny budowlane). W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będą mogli korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w odniesieniu do transakcji zbycia działek".

Interpretację indywidualną z 25 lipca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.388.2018.2.KO), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in.:

"Stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego - urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Przesłanka ta jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w art. 49 Kodeksu cywilnego kanalizacji do sieci należących do przedsiębiorstwa. W rezultacie więc urządzenia te przestają być częścią składową nieruchomości, na której zostały wybudowane i nie stanowią własności właściciela tej nieruchomości. Dotychczasowy właściciel traci ich własność na rzecz właściciela instalacji, do której zostały one przyłączone, czyli na rzecz MP.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy stwierdzić należy, że przedmiotem dostawy w istocie nie jest grunt zabudowany, gdyż jak wskazał Wnioskodawca właścicielem kanalizacji sanitarnej jest MP. Tym samym nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy kanalizacji w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem w opisanej sytuacji nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Wobec powyższego, przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt w postaci działki nr 5/7, dla którego na dzień sprzedaży będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy wydana w 2015 r.

W związku z powyższym dostawa ww. działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy".

Interpretację indywidualną z 26 czerwca 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-2.4012.237.2018.2.MR), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in.:

"Z przedstawionych wyżej przepisów oraz opisu sprawy jednoznacznie wynika, że sieć kanalizacyjna, wodociągowa, energetyczna, telekomunikacyjna oraz gazowa przebiegające przez działkę nie są częściami składowymi sprzedawanego gruntu i mogą być przedmiotem odrębnej własności (...).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest właścicielem sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, energetycznej, telekomunikacyjnej oraz gazowej przebiegających przez działkę, więc nie może dokonać ich sprzedaży.

Zatem, skoro w niniejszej sprawie w odniesieniu do ww. sieci nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, to nie będą one przedmiotem planowanej dostawy, lecz sam grunt (...).

Tym samym - przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy będzie sam grunt, czyli działka niezabudowana".

Interpretację indywidualną z 15 stycznia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.483.2017.2.MT), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in.:

"Z przedstawionych wyżej przepisów oraz opisu sprawy jednoznacznie wynika, że gazociąg oraz linia energetyczna nie są częścią składową sprzedawanego gruntu i mogą być przedmiotem odrębnej własności.

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest właścicielem ww. gazociągu wysokociśnieniowego i linii elektrycznej, więc nie może dokonać ich sprzedaży.

Zatem, skoro w niniejszej sprawie w odniesieniu do gazociągu i linii elektrycznej nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, to nie będą one przedmiotem planowanej dostawy. Przedmiotem sprzedaży na gruncie podatku VAT będzie więc jedynie grunt niezabudowany".

Interpretację indywidualną z 5 sierpnia 2016 r. (sygn. IPPP2/4512-474/16-2/JO), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził m.in.:

" (...) analiza zasad opodatkowania transakcji dostawy nieruchomości w każdym przypadku wymaga odpowiedzi na pytanie, czy dostawca jest ekonomicznym właścicielem danej budowli lub budynku, a więc czy przysługuje mu prawo do rozporządzania tym budynkiem lub budowlą jak właściciel w sytuacji bowiem, gdy na nieruchomości formalnie znajdują się określone budynki lub budowle, jednak dostawca nie ma nad nimi ekonomicznego władztwa (np. urządzenia przesyłowe), to budynki te i budowle należy pominąć".

Z uwagi na fakt, że - jak wynika z powyższego - przedmiotem Transakcji był grunt niezabudowany, oceny wymaga w szczególności, czy zastosowanie mogło znaleźć w tym przypadku zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Na podstawie ww. przepisu zwolnieniem objęta jest bowiem dostawa terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane. W konsekwencji, opodatkowane VAT są te dostawy, których przedmiotem są tereny niezabudowane stanowiące tereny budowlane.

Zwolnienie z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT

Jak zostało wcześniej wskazane, w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT zawarta została definicja terenów budowlanych, zgodnie z którą za tereny budowlane uważa się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W kwestii określenia, czy dany grunt jest terenem budowlanym w rozumieniu ustawy o VAT ustawodawca odsyła zatem do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Możliwość takiego zdefiniowania terenu budowlanego znajduje oparcie w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którą (vide art. 12) "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

W świetle powyższego za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Na gruncie ustawy o VAT oznacza to, że przeznaczenie gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Jak wcześniej wskazano, obszar, na którym znajduje się Działka jest objęty MPZP i stanowi teren przeznaczony pod handel i usługi. W konsekwencji należy uznać, że Transakcja obejmowała dostawę gruntu niezabudowanego stanowiącego teren budowlany. Tym samym, Transakcja nie podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Dla porządku, należy również wykluczyć możliwość objęcia Transakcji zwolnieniem z VAT na podstawie innych przepisów.

Zwolnienia z VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT

Jak wskazano, zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT należy rozpatrywać wyłącznie w odniesieniu do dostawy terenów zabudowanych, tj. do dostawy budynków, budowli lub ich części. Z uwagi na fakt, że przedmiotem Transakcji był grunt niezabudowany (Przyłącze, jako niestanowiące własności Spółki, nie było przedmiotem dostawy), w odniesieniu do sprzedaży Działki wykluczyć należy możliwość zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie ww. przepisów.

Na marginesie Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, że konkluzja o braku możliwości zastosowania w odniesieniu do Transakcji zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, wynika także z samej klasyfikacji Przyłącza jako obiektu niebędącego budowlę. Nawet więc gdyby Przyłącze było własnością Spółki, to sprzedaż Działki nie powinna być rozpatrywana w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Na potwierdzenie powyższego można wskazać interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 grudnia 2016 r. (sygn. 1462-IPPP3.4512.888.2016.1.RD) i z 9 kwietnia 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-107/15-5/lgo).

Niezależnie od powyższego, jak wskazano powyżej, dla uznania, że przedmiotem Transakcji był grunt niezabudowany przesądzająca jest już sama okoliczność, iż na moment Transakcji Przyłącze nie było własnością Spółki (ale przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego). Stąd, w odniesieniu do Transakcji brak jest konieczności rozstrzygania o klasyfikacji Przyłącza na gruncie Prawa budowlanego.

Zwolnienie z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT

Dla porządku Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że w odniesieniu do Transakcji nie znalazło zastosowania zwolnienie z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczące dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Jak wskazano, Działka nie była wykorzystywana przez Spółkę na cele działalności zwolnionej z VAT, np. poprzez dzierżawę gruntów rolniczych na cele rolnicze.

Stąd, zwolnienie z VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT również nie miało zastosowania w odniesieniu do Transakcji.

Podsumowując ww. uwagi, uznać należy, że dostawa Działki w ramach Transakcji stanowiła dostawę gruntów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane, do której nie znalazło zastosowanie zwolnienie z VAT i która, w związku z tym, podlegała obligatoryjnie opodatkowaniu według stawki podstawowej, tj. 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związanez ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.