0114-KDIP1-2.4012.697.2019.2.RM - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz prawa do zwrotu różnicy podatku poprzez deklarację.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2019 r. (data wpływu 3 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 stycznia 2020 r., oraz w dniu 10 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz prawa do zwrotu różnicy podatku poprzez deklarację - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz prawa do zwrotu różnicy podatku poprzez deklarację.

Wniosek uzupełniony został w dniu 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 stycznia 2020 r. oraz w dniu 10 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z dnia 23 stycznia 2020 r.:

... ("Wnioskodawca", "Spółka" lub "...") jest spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje między innymi:

* dystrybucję urządzeń do (...),

* świadczenie usług naprawy ww. urządzeń.

Klientami Wnioskodawcy są podmioty prowadzące działalność gospodarczą (przedsiębiorcy). Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

W ramach swojej działalności gospodarczej, Spółka naprawia również zepsute towary sprzedane uprzednio swoim klientom.

W większości przypadków Spółka sprzedaje swoje produkty dystrybutorom, którzy następnie sprzedają je finalnym nabywcom. Powyżej opisane naprawy zepsutych towarów mogą być dokonywane w oparciu o udzieloną gwarancję lub jako usługi niegwarancyjne.

W pierwszym przypadku, Wnioskodawca zobowiązał się do naprawy zepsutych urządzeń zgodnie z postanowieniami gwarancji przyznanej nabywcy w momencie ich sprzedaży. Zobowiązania gwarancyjne mogą wynikać z uzgodnień umownych między Wnioskodawcą i nabywcą lub być nałożone przepisami prawa obowiązującymi w danym kraju. Naprawa wynika więc z uprzedniej transakcji sprzedaży i nie pociąga ze sobą konieczności zapłaty dodatkowego wynagrodzenia przez klienta. Innymi słowy, wszystkie późniejsze naprawy wykonywane w ramach gwarancji są uwzględnione w cenie pobranej przy sprzedaży towaru.

W przypadku napraw nieobjętych gwarancją, Wnioskodawca dokonuje ich na rzecz klienta jako osobną usługę, w związku z czym Spółce należne jest z tego tytułu odrębne wynagrodzenie.

Naprawy opisane powyżej są wykonywane w kilku centrach napraw zlokalizowanych zarówno w Unii Europejskiej, jak i poza terytorium Unii Europejskiej. Jedno z centrów napraw jest zlokalizowane w Polsce i jest prowadzone przez niezależnego operatora (dalej: "Operator").

Zgodnie z ustaleniami między Wnioskodawcą a Operatorem, Operator świadczy odpłatne usługi napraw dotyczące zepsutych urządzeń na rzecz Wnioskodawcy. Zepsute towary transportowane są od klientów Wnioskodawcy zlokalizowanych w krajach Unii Europejskiej lub poza Unią Europejską do Polski w celu naprawy. Prawo własności zepsutych urządzeń przysługuje klientom Wnioskodawcy w trakcie całego procesu naprawy. Czynności napraw często wymagają użycia części zamiennych. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za zapewnienie Operatorowi wszystkich części, jakie potrzebne są Operatorowi do dokonania naprawy w centrum napraw. Prawo do rozporządzania częściami zamiennymi jak właściciel nie jest przenoszone w toku napraw na Operatora.

Na potrzeby napraw, części zamienne mogą być dostarczone do centrum napraw zlokalizowanego w Polsce w następujący sposób:

* W większości przypadków części zamienne są nabywane przez Wnioskodawcę od podmiotu (podmiotów) zlokalizowanych poza terytorium Unii Europejskiej i importowane do Polski. Wnioskodawca jest importerem (odbiorcą) tych towarów, dokonuje ich odprawy celnej oraz posiada odpowiednie dokumenty celne dokumentujące ww. importy;

* W niektórych przypadkach części zamienne są przemieszczane przez Wnioskodawcę z innych centrów napraw zlokalizowanych poza Unią Europejską do Polski. Wnioskodawca jest właścicielem tych części zamiennych w momencie, kiedy opuszczają one centrum napraw zlokalizowane poza Unią Europejską, a także w momencie w którym przywożone są do Polski. Takie przemieszczenia nie pociągają więc za sobą przeniesienia własności towarów. Wnioskodawca jest importerem (odbiorcą) tych towarów, dokonuje ich odprawy celnej oraz posiada odpowiednie dokumenty celne dokumentujące ww. importy;

* W zależności od zapotrzebowania może się zdarzyć, że Wnioskodawca dokona przemieszczenia własnych części zamiennych z obiektów (centrum napraw lub magazynu) zlokalizowanych na terytorium Unii Europejskiej, głównie Holandii, do Polski.

Po przemieszczeniu części zamiennych do centrum napraw w Polsce, są one w większości wykorzystywane przez Operatora do świadczenia usług napraw dotyczących urządzeń sprzedawanych przez Wnioskodawcę klientom. Mogą jednak zdarzyć się sytuacje, w których Spółka decyduje się na:

* Sprzedaż części zamiennych podmiotom spoza Unii Europejskiej (eksport towarów);

* Przemieszczenie części zamiennych do centrów napraw Spółki zlokalizowanych w innym kraju Unii Europejskiej lub poza Unią Europejską w zależności od bieżącego zapotrzebowania na konkretne części w danej lokalizacji. Takie części zamienne są następnie wykorzystywane do napraw w tym kraju (lub też mogą być dalej przemieszczone).

Wnioskodawca jest w posiadaniu odpowiednich dokumentów technicznych potwierdzających, które części zamienne są używane do budowy poszczególnych urządzeń. Co więcej, Wnioskodawca ma możliwość określenia ilości części zamiennych każdego typu importowanych do Polski oraz ilości części zamiennych wykorzystywanych w toku napraw. Ponadto, Spółka jest także w posiadaniu dokumentów (w szczególności - faktur) dotyczących sprzedaży produktów Wnioskodawcy, które są następnie naprawiane lub świadczenia usług napraw (jeśli usługi te nie odnoszą się do zobowiązań gwarancyjnych i z tego powodu fakturowane są odrębnie).

Biorąc pod uwagę powyższy opis, Spółka może dokonywać różnych czynności opodatkowanych w Polsce, w szczególności:

* Wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (towarów własnych) - w szczególności przemieszczenie części zamiennych z Polski do innego centrum napraw zlokalizowanego w innym kraju Unii Europejskiej;

* Wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (towarów własnych) - w szczególności przemieszczenie części zamiennych do Polski z innego centrum napraw zlokalizowanego w innym kraju Unii Europejskiej;

* Eksportu towarów - w tym przypadku części zamienne są sprzedawane na rzecz podmiotu trzeciego zlokalizowanego poza Unią Europejską;

* Importu towarów - w szczególności do importu części zamiennych opisanych powyżej.

Ponadto, Wnioskodawca może również przemieszczać własne części zamienne z Polski do centrum napraw poza Unią Europejską. W wyniku takiego przemieszczenia nie dochodzi do przejścia prawa własności ww. towarów.

Jako że przemieszczenia towarów nie są regularne i zależą w główniej mierze od bieżącego zapotrzebowania w poszczególnych centrach napraw możliwe jest, że w niektórych okresach rozliczeniowych Spółka nie będzie dokonywać ani wykazywać żadnych czynności opodatkowanych w Polsce. Niemniej jednak, Spółka zaznacza, że zgodnie z jej najlepszą wiedzą takie sytuacje będą tymczasowe i wynikać będą z bieżącego zapotrzebowania i aspektów logistycznych działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto, poza powyższymi czynnościami opodatkowanymi w Polsce, Spółka:

* Dokonuje odpłatnych dostaw towarów będących przedmiotem napraw. Takie dostawy opodatkowane są poza terytorium Polski zgodnie z przepisami określającymi miejsce opodatkowania, w szczególności Spółka dokonuje lokalnych dostaw towarów opodatkowanych w Wielkiej Brytanii, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów opodatkowanych w Wielkiej Brytanii itp. Jak opisano powyżej, ww. sprzedaż towarów jest głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę;

* Świadczy odpłatnie usługi napraw, które opodatkowane są poza terytorium Polski zgodnie z przepisami określającymi miejsce opodatkowania. W szczególności Spółka świadczy takie usługi na rzecz podmiotów zlokalizowanych na terytorium Unii Europejskiej, które opodatkowane są zgodnie z zasadą ogólną w państwie, w którym odbiorca ma swoją siedzibę.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania do jakich konkretnie celów/czynności zostaną wykorzystane towary, których dotyczą zadane pytania, Wnioskodawca wskazał, że towary, których dotyczą zadane we wniosku pytania zostaną wykorzystane do świadczenia usług napraw dotyczących urządzeń sprzedawanych przez Wnioskodawcę klientom. Naprawy te będą wykonywane przede wszystkim przez Operatora.

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy dostawy towarów i usługi (do wykonania których Wnioskodawca nabywa towary będące przedmiotem zapytania) - gdyby podlegały opodatkowaniu przez Wnioskodawcę na terytorium Polski byłyby opodatkowane według właściwej stawki podatku czy też korzystałyby ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca wskazał, że gdyby dostawy towarów i usługi, do wykonania których Wnioskodawca nabywa towary będące przedmiotem zapytania podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski, byłyby opodatkowane według właściwej stawki podatku i nie korzystałyby ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu części zamiennych nabywanych od podmiotów spoza Unii Europejskiej oraz należących do Wnioskodawcy i przemieszczanych do Polski spoza Unii Europejskiej?

2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku poprzez deklarację VAT jeżeli w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego przewyższy kwotę podatku należnego?

Oba powyższe pytania odnoszą się zarówno do zaistniałego stanu faktycznego jak i do zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu części zamiennych nabywanych od podmiotów spoza Unii Europejskiej oraz należących do Wnioskodawcy i przemieszczanych do Polski spoza Unii Europejskiej.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do zwrotu różnicy podatku poprzez deklarację VAT jeżeli w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego przewyższy kwotę podatku należnego.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. I

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Zaznaczyć tutaj należy, że powyższa definicja kładzie nacisk na aspekt faktyczny dokonanego importu. Jak wskazuje Tomasz Michalik w Komentarzu do art. 2 ustawy o VAT ("VAT. Komentarz", wydanie 15. 2019 r.) "opodatkowaniu podlega import towarów, bez względu na to, czy jest dokonywany przez właściciela towaru, czy też nie (co może mieć miejsce np. w przypadku importu przez komisanta, leasingobiorcę, dzierżawcę, najemcę, biorącego w użyczenie). Import podlega więc opodatkowaniu niezależnie od tytułu prawnego importu - opodatkowana jest bowiem sama czynność faktyczna."

Z powyżej przytoczonej definicji wynika więc, że importem towarów jest każda czynność przywozu towaru z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej niezależnie od tego, kto dokonuje importu. Znaczenia nie ma również fakt, czy w ramach importu dochodzi do przejścia prawem do rozporządzania towarem jak właściciel. W konsekwencji więc importem będzie zarówno sytuacja, w której przywóz towaru ma miejsce w ramach transakcji sprzedaży, jak również przywóz towarów własnych.

Miejscem importu towarów jest, zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy o VAT, terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Jednakże, w myśl art. 26a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

5. wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W uzupełnieniu powyższej definicji wskazać należy, że kwestie dotyczące poboru ceł zdefiniowane są w szczególności w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającym unijny kodeks celny (Dz. U.UE.L 269 z dnia 10 października 2013 r.) zwanym dalej "UKC".

Zgodnie z art. 77 ust. 1 UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

W myśl art. 77 ust. 2 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Zgodnie natomiast z art. 77 ust. 3 UKC, dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.

W myśl art. 5 pkt 15 UKC, "zgłaszający" oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, zgłaszającym w stosunku do części zamiennych importowanych do Polski będzie Wnioskodawca. Biorąc więc pod uwagę przytoczone wyżej przepisy, Spółka w tym zakresie jest więc dłużnikiem celnym i zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnikiem VAT z tytułu importu towarów.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku:

W ocenie Wnioskodawcy, podatnikowi dokonującemu nabycia towarów i usług na cele związane z wykonywaniem usług napraw towarów powinno co do zasady przysługiwać prawo do odliczenia VAT od takich zakupów, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, niezależnie od tego czy są one wykonywane w ramach zobowiązań gwarancyjnych, czy stanowią odrębne świadczenie usługi.

W przypadku napraw przeprowadzanych poza gwarancją, stanowiących odrębne świadczenie usługi, posiadanie odpowiednich części zamiennych jest często niezbędnym warunkiem naprawy zepsutego urządzenia. Nabycie części zamiennej jest więc niezbędne do świadczenia usługi w postaci naprawy towaru, która jest opodatkowana VAT na zasadach ogólnych. Spełniona jest więc przesłanka wykorzystania nabytych części zamiennych do wykonywania czynności opodatkowanych.

W odniesieniu natomiast do napraw gwarancyjnych, nabycie części zamiennych jest związane z pierwotną sprzedażą przez podatnika towaru objętego gwarancją. Cena płacona za towar zgodnie z postanowieniami umownymi obejmuje bowiem również gwarancję, a więc zobowiązanie ze strony sprzedającego do przeprowadzenia stosownej naprawy w sytuacji, gdy sprzedany towar ulegnie awarii. Udzielenie gwarancji na sprzedawane towary znajduje również uzasadnienie rynkowe i biznesowe. W obecnych realiach jest to standard przyjęty przez podmioty prowadzące działalność dystrybucyjną. Udzielenie gwarancji na sprzedawane towary ma zachęcić klientów do ich nabycia i w założeniu wpływać na wzrost wolumenu sprzedaży, a tym samym na rozmiar działalności opodatkowanej VAT (w postaci odpłatnej dostawy towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy lub eksportu towarów). W przypadku napraw wynikających z obowiązków nałożonych przepisami prawa obowiązującymi w danym kraju nie może być ograniczona. Z powyższego wynika więc, że podatnik powinien mieć prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu zakupu części zamiennych na potrzeby dokonania napraw gwarancyjnych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższy pogląd dotyczący związku zakupu towarów wykorzystywanych do napraw gwarancyjnych z czynnościami opodatkowanymi, jest powszechnie akceptowany przez organy podatkowe.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 9 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP1/443-1009/10-4/AP) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu zakupu części zamiennych i usług podwykonawczych wykorzystywanych w naprawach pojazdów. Organ interpretacyjny uzasadnił powyższe stanowisko tym, że: "poniesione przez Spółkę wydatki związane z przedmiotowymi naprawami - w sposób pośredni - wpływają na działalność gospodarczą Wnioskodawcy, która związana jest ze sprzedażą opodatkowaną. Wobec czego, przedstawione we wniosku wydatki (na zakup części zamiennych czy usług podwykonawczych), wykorzystywanych w naprawach uprawnionych pojazdów, należy zakwalifikować do ogólnych wydatków dotyczących działalności gospodarczej, które spełniają przesłanki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT".

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 16 kwietnia 2013 r. (sygn. ILPP4/443-13/13-5/EWW): "Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane przez Spółkę usługi naprawy wadliwych towarów, których reklamacja zgłoszona została przez krajowych klientów, mają bezpośredni związek z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi sprzedażą towarów. Reasumując, w sytuacji nabywania usług od podmiotów trzecich, polegających na usunięciu stwierdzonych wadliwości w sprzedanych przez Wnioskodawcę na rzecz krajowych klientów towarach, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem danej usługi."

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów związanych z naprawami gwarancyjnymi potwierdzane jest również w innych rozstrzygnięciach:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 maja 2016 r. (sygn. ILPP2/4512-1-171/16-5/JK);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 stycznia 2014 r. (sygn. IPPP3/443-628/12/14-7/S/SM) - interpretacja ta dotyczyła prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu nowego towaru wydanego klientowi w ramach gwarancji;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 czerwca 2010 r. (sygn. IPPP3/443-240/10-2/KB).

Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca w przeważającym stopniu prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dokonywaniu dostaw towarów i świadczeniu usług poza terytorium kraju, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonywanych przez niego na terytorium Polski zakupów jest uzależnione od spełnienia szczególnych warunków określonych w art. 86 ust. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że aby podatnik mógł na jego podstawie odliczyć podatek naliczony, spełnione muszą zostać trzy przesłanki: a. importowane lub nabyte towary powinny dotyczyć dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju:

W ocenie Wnioskodawcy import części zamiennych do Polski dotyczy dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, tzn.:

* Dostawy towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę, które następnie naprawiane są w ramach gwarancji. W tym zakresie wskazać należy, że dla prawa do odliczenia podatku naliczonego nie ma znaczenia fakt, że import części zamiennych następuje po samej dostawie urządzenia. Jak już wskazano, naprawa gwarancyjna z wykorzystaniem importowanych części zamiennych stanowi bowiem niejako element dokonanej dostawy produktu i jest nierozerwalnie związana z pierwotną transakcją sprzedaży. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest spółką prawa brytyjskiego i jej główna działalność gospodarcza jest prowadzona na terytorium Wielkiej Brytanii, wspomniane dostawy towarów opodatkowane są głównie na terytorium Wielkiej Brytanii jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju (gdy produkty sprzedawane są do odbiorców w Wielkiej Brytanii) lub wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (gdy produkty sprzedawane są do odbiorców w krajach Unii Europejskiej innych niż Wielka Brytania);

* Świadczenia usług napraw przez Wnioskodawcę. Jak wskazano we wniosku, naprawy mogą być dokonywane również w ramach świadczenia usług poza gwarancją, za które Wnioskodawcy przysługuje odrębne wynagrodzenie. Usługi takie są co do zasady opodatkowane poza terytorium Polski, zgodnie z ogólnymi zasadami określającymi miejsce ich świadczenia; b. czynności opisane w pkt a) powyżej powinny dawać podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego przy założeniu, że byłyby one opodatkowane na terytorium Polski:

W opinii Wnioskodawcy, wskazane dostawy towarów oraz świadczenie usług, gdyby były objęte przepisami ustawy o VAT, byłyby opodatkowane w myśl art. 5 ustawy o VAT jako odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju i nie znajdywałyby względem nich żadne przewidziane przepisami o VAT zwolnienia. Ponadto, między importem części zamiennych, a wykonywaniem wyżej wymienionych czynności opodatkowanych zachodzi związek przyczynowy dający prawo do odliczenia podatku naliczonego. W przypadku napraw o charakterze odpłatnym, części zamienne są niezbędne do dokonania czynności opodatkowanej w postaci świadczenia usługi naprawy. W przypadku z kolei napraw o charakterze gwarancyjnym, zakup części zamiennych związany jest z wykonaniem naprawy gwarancyjnej, wynikającej z pierwotnej dostawy towaru przez Wnioskodawcę i zawartej przez strony umowy sprzedaży.

c. podatnik powinien posiadać dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami opisanymi w pkt a);

Jak wskazano we wniosku Spółka posiada m.in. następujące dokumenty:

* dokumenty techniczne potwierdzające, które części zamienne są używane do budowy poszczególnych urządzeń;

* zestawienia dotyczące ilości części zamiennych każdego typu importowanych do Polski oraz ilości części zamiennych wykorzystywanych w toku napraw;

* dokumenty (w szczególności - faktury) dotyczące sprzedaży produktów Wnioskodawcy, które są następnie naprawione lub świadczenia usług napraw (jeśli usługi te nie odnoszą się do zobowiązań gwarancyjnych i z tego powodu fakturowane są odrębnie).

W ocenie Spółki ww. dokumenty potwierdzają związek odliczanego podatku z czynnościami opisanymi w pkt a).

Spółka pragnie zaznaczyć, że w stosunku do opisanego we wniosku importu części zamiennych nie znajdą zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia podatku wynikające z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu części zamiennych nabywanych od podmiotów spoza Unii Europejskiej oraz należących do Wnioskodawcy i przemieszczanych do Polski spoza Unii Europejskiej.

Ad. 2

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce i dokonuje czynności opodatkowanych na terytorium Polski, w szczególności importu towarów oraz innych czynności, takich jak:

* Wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (towarów własnych),

* Wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (towarów własnych),

* Eksportu towarów.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133. Na mocy powyższego przepisu, Wnioskodawca jest zobowiązany do składania miesięcznych deklaracji VAT w Polsce.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podobnie również kształtują się zasady zwrotu podatku w przypadku podatników dokonujących zakupów objętych regulacją art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, tj. u których podatek naliczony związany jest z dostawą towarów lub świadczeniem usług poza terytorium kraju. Zgodnie bowiem z art. 87 ust. 5 ustawy o VAT, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Ponadto w myśl art. 86 ust. 5a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Biorąc więc pod uwagę powyżej przytoczone przepisy, stwierdzić należy, że w sytuacji, w której w ramach danego okresu rozliczeniowego kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca będzie uprawniony do wystąpienia o zwrot nadwyżki podatku w ramach składanej deklaracji podatkowej. W przypadkach, w których w danym okresie rozliczeniowym Wnioskodawca nie wykona czynności opodatkowanych na terytorium kraju lub nie wykona czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, do terminu zwrotu różnicy podatku naliczonego i należnego poprzez deklarację VAT zastosowanie znajdą odpowiednie ww. przepisy ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do zwrotu różnicy podatku poprzez deklarację VAT jeżeli w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego przewyższy kwotę podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez import towarów, w myśl art. 2 pkt 7 ustawy rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku:

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Co więcej, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 ustawy).

Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty (art. 87 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 87 ust. 5 ustawy, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 87 ust. 5a ustawy, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce. Wnioskodawca - spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii sprzedaje urządzenia podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą (dystrybutorom), którzy następnie sprzedają je finalnym nabywcom. Wnioskodawca świadczy również usługi naprawy sprzedanych urządzeń - w ramach udzielonej gwarancji lub jako usługi niegwarancyjne. Naprawy gwarancyjne związane są z dokonaną wcześniej sprzedażą urządzenia i są uwzględnione w cenie pobranej przy sprzedaży towaru (klient nie płaci dodatkowego wynagrodzenia). Natomiast naprawy nie objęte gwarancją, wykonywane są jako odrębna usługa, za dodatkowym wynagrodzeniem. Naprawy urządzeń wykonywane są w centrach napraw zlokalizowanych na obszarze Unii Europejskiej oraz poza UE. Jedno z nich znajduje się w Polsce i jest prowadzone przez niezależnego operatora (Operator). Proces naprawy przebiega w ten sposób, że wadliwe urządzenia transportowane są od klientów Wnioskodawcy z krajów Unii Europejskiej lub spoza UE do Polski, gdzie Operator świadczy na rzecz Wnioskodawcy odpłatne usługi napraw zepsutych urządzeń. Wnioskodawca zapewnia Operatorowi części potrzebne do wykonania napraw. Przy czym, Wnioskodawca nie przenosi na Operatora prawa do rozporządzania częściami zamiennymi jak właściciel. W większości przypadków Wnioskodawca nabywa części zamienne od podmiotów z krajów trzecich i importuje je do Polski. Wnioskodawca jest importerem (odbiorcą) tych towarów, dokonuje ich odprawy celnej i posiada dokumenty celne dokumentujące ww. import. Części zamienne mogą być również przemieszczane przez Wnioskodawcę do Polski z centrów napraw znajdujących się na terytorium państw trzecich oraz terytorium UE (głównie Holandii). Części zamienne przemieszczone do centrum napraw w Polsce, są wykorzystywane przez Operatora do wykonywania napraw urządzeń sprzedanych klientom przez Wnioskodawcę. Spółka może również zadecydować o sprzedaży części podmiotom spoza UE (eksport towarów) bądź o przemieszczeniu do centrów napraw Spółki w innym kraju UE lub poza UE - w zależności od bieżącego zapotrzebowania na konkretne części w danej lokalizacji, gdzie są wykorzystywane do napraw w tym kraju (lub też mogą być dalej przemieszczone).

Wnioskodawca posiada dokumenty techniczne potwierdzające, które części zamienne są używane do budowy poszczególnych urządzeń. Wnioskodawca ma możliwość określenia ilości części zamiennych każdego typu importowanych do Polski oraz ilości części zamiennych wykorzystywanych w toku napraw. Spółka jest także w posiadaniu dokumentów (w szczególności faktur) dotyczących sprzedaży produktów Wnioskodawcy, które są następnie naprawiane lub świadczenia usług napraw (jeśli usługi te nie odnoszą się do zobowiązań gwarancyjnych i z tego powodu fakturowane są odrębnie).

Wnioskodawca może wykonywać w Polsce czynności opodatkowane, tj. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (własnych), wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (własnych), eksport towarów oraz import towarów. Przemieszczenia towarów wynikają z bieżącego zapotrzebowania w poszczególnych centrach napraw (są nieregularne), w związku z tym w niektórych okresach rozliczeniowych Spółka nie będzie dokonywać ani wykazywać żadnych czynności opodatkowanych w Polsce. Poza wskazanymi czynnościami opodatkowanymi w Polsce, Wnioskodawca dokonuje opodatkowanych w Wielkiej Brytanii odpłatnych dostaw towarów będących przedmiotem napraw (lokalnych dostaw towarów i wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów opodatkowanych w Wielkiej Brytanii). Wnioskodawca świadczy również odpłatnie usługi napraw, które podlegają opodatkowaniu poza terytorium Polski - w państwie, w którym znajduje się siedziba usługobiorcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu części zamiennych nabywanych od podmiotów spoza UE oraz należących do Wnioskodawcy i przemieszczanych do Polski spoza Unii Europejskiej (mających być wykorzystanymi do świadczenia usług napraw dotyczących urządzeń sprzedawanych przez Wnioskodawcę klientom) jak również prawa do zwrotu różnicy podatku poprzez deklarację VAT jeżeli w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego przewyższy kwotę podatku należnego.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości wskazać należy, że Wnioskodawca może wykonywać w Polsce czynności opodatkowane (wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, eksport towarów oraz import towarów). Jednocześnie Wnioskodawca dokonuje odpłatnych dostaw towarów (urządzeń) oraz świadczy usługi napraw sprzedanych urządzeń (w ramach gwarancji wówczas naprawy nie wymagają dodatkowego wynagrodzenia bądź napraw nieobjętych gwarancją wówczas należne jest dodatkowe wynagrodzenie), które podlegają opodatkowaniu poza terytorium kraju - dostawy towarów są opodatkowane na terytorium Wielkiej Brytanii, natomiast odpłatne usługi napraw sprzedanych urządzeń podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym odbiorca ma swoją siedzibę (w szczególności terytorium Unii Europejskiej). Usługi naprawy wadliwych urządzeń sprzedanych przez Wnioskodawcę świadczone są m.in. na terytorium Polski. Wnioskodawca dokonuje w Polsce importu towarów (części zamiennych), które związane są z czynnościami wykonywanymi przez Spółkę poza terytorium Polski, tj. importuje do Polski części zamienne, które są/będą wykorzystane do świadczenia usług napraw urządzeń sprzedanych uprzednio przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że gdyby dostawy towarów i usługi, do wykonania których nabywa towary będące przedmiotem zapytania podlegały opodatkowaniu w Polsce, byłyby opodatkowane według właściwej stawki podatku i nie korzystałyby ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem skoro nabyte przez Wnioskodawcę w ramach importu towarów części zamienne mają związek z wykonanymi dostawami towarów oraz usługami, których Wnioskodawca nie opodatkowuje na terytorium kraju ale gdyby podlegały opodatkowaniu przez Wnioskodawcę na terytorium kraju nie korzystałyby ze zwolnienia od opodatkowania, znajduje zastosowanie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Przy czym Wnioskodawca winien posiadać dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Jednocześnie, w przypadku nadwyżki kwoty podatku naliczonego nad należnym w danym okresie rozliczeniowym, Wnioskodawca ma prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego na zasadach i w terminach określonych w art. 87 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.