0114-KDIP1-2.4012.563.2018.2.JŻ - VAT w zakresie określenia stałego miejsca prowadzenia działalności oraz miejsca świadczenia usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 4 września 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.), uzupełnionego w dniu 24 października 2018 r. (data wpływu 29 października 2018 r. i 30 października 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 16 października 2018 r. (skutecznie doręczone 18 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stałego miejsca prowadzenia działalności oraz miejsca świadczenia usług - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2018 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stałego miejsca prowadzenia działalności oraz miejsca świadczenia usług. Wniosek został uzupełniony w dniu 24 października 2018 r. (data wpływu 29 października 2018 r. i 30 października 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 16 października 2018 r. (skutecznie doręczone 18 października 2018 r.).

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

A. B.V;

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

B. sp. z o.o.

Przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Holandii, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik VAT. B. sp. z o.o. jest spółką z siedzibą w Polsce, gdzie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Oba podmioty należą do grupy C., przy czym A. B.V posiada 100% udziałów w B. sp. z o.o.

B. sp. z o.o. i A. B.V zawarły umowę na świadczenie usług produkcyjnych (dalej: "Umowa produkcyjna"), na podstawie której B. sp. z o.o. świadczy dla Wnioskodawcy usługi montażowe modułów maszyn (dalej: "Moduły"). Moduły montowane przez B. sp. z o.o. składają się z elementów powierzonych jej przez A. B.V (dalej: "Elementy").

Elementy do montażu Modułów są dostarczane przez A. B.V w ramach:

A. przemieszczenia własnych towarów z Holandii do Polski,

B. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ("WNT") od podmiotów trzecich oraz

C. nabycia lokalnego od podmiotów trzecich.

Elementy do montażu Modułów są transportowane bezpośrednio do B. sp. z o.o., gdzie są wprowadzane na magazyn. Następnie B. sp. z o.o. świadczy usługi montażu przy użyciu Elementów otrzymanych od A. B.V- w skład Modułów wchodzą zarówno Elementy sprowadzane przez Wnioskodawcę w ramach przemieszczenia własnego, jak i nabywane od podmiotów trzecich w ramach WNT i nabycia lokalnego. Elementy przez cały czas pozostają własnością A. B.V Obecnie, po zakończeniu montażu Moduły są niezwłocznie przesyłane do Holandii, gdzie A. B.V wykorzystuje je do prowadzonej działalności (co do zasady są one częścią większych maszyn sprzedawanych do odbiorców końcowych). Gotowe Moduły nie są magazynowane w Polsce przez dłuższy czas. W przyszłości Moduły mogą również być wysyłane do odbiorców końcowych bezpośrednio z Polski (z siedziby B. sp. z o.o.).

Podstawą do rozpoczęcia świadczenia usług montażu przez B. sp. z o.o. są zamówienia składane przez A. B.V (dalej "Zamówienie"). Wskazany w Zamówieniu termin na wykonanie usługi montażu rozpoczyna się dopiero po dostarczeniu przez A. B.V Elementów, z których będzie składał się Moduł oraz technicznej dokumentacji do Zamówienia.

A. B.V jest zobowiązana zapewnić B. sp. z o.o. wsparcie w zakresie wskazanym w Umowie produkcyjnej - w tym:

* na własny koszt zapewnić przeszkolenie pracowników zatrudnionych przez B. sp. z o.o.,

* udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień,

* doradzać w zakresie nabywanych maszyn, wyposażenia oraz narzędzi.

Zgodnie z Umową produkcyjną, A. B.V jest uprawniona do przeprowadzenia kontroli w celu weryfikacji poprawności wykonywanych usług montażowych. W szczególności A. B.V jest uprawniona do:

* wstępu na teren zakładów B. sp. z o.o. wykorzystywanych do świadczenia usług montażowych,

* żądania ustnych wyjaśnień od pracowników B. sp. z o.o. w zakresie przedmiotu kontroli,

* wystąpienia o udostępnienie wszelkich dokumentów i innych informacji związanych z kontrolą oraz sporządzenia notatek lub kopii.

Jednocześnie, jeden z członków zarządu A. B.V (zasiadający również w zarządzie B. sp. z o.o.) regularnie odwiedza siedzibę B. sp. z o.o., gdzie w ramach swoich obowiązków nadzoruje całą jej działalność. Ponadto dodatkowo osoby zatrudnione przez A. B.V w Holandii są oddelegowywane by w sposób ciągły nadzorować proces montażu odbywający się w Polsce.

A. B.V jest zobowiązana do informowania B. sp. z o.o. o wszelkich nieprawidłowościach zidentyfikowanych w toku kontroli oraz wskazania, jakie działania powinny zostać podjęte w celu ich usunięcia.

Ponadto, bez pisemnej zgody A. B.V, B. sp. z o.o. nie jest upoważniona do:

A. świadczenia usług montażu przy pomocy podwykonawców,

B. świadczenia usług montażu na rzecz innych podmiotów,

C. prowadzenia jakiejkolwiek działalności konkurencyjnej

B. sp. z o.o. nie odpowiada za szkody poniesione przez A. B.V lub podmiot trzeci w związku z użyciem produktów. Ponadto odpowiedzialność B. sp. z o.o. z tytułu rękojmi jest wyłączona.

Za wykonane usługi montażu, B. sp. z o.o. wystawia A. B.V faktury dokumentujące należne wynagrodzenie kalkulowane w oparciu o poniesione koszty powiększone o wyrażoną procentowo marżę.

Cała dotychczasowa działalność B. sp. z o.o. była związana z usługami montażowymi świadczonymi dla Wnioskodawcy.

A. B.V nie jest właścicielem, jak również nie dzierżawi i nie najmuje budynków ani maszyn potrzebnych do montażu Modułów w Polsce. Zgodnie z Umową produkcyjną całość wyposażenia, maszyn i narzędzi wykorzystywanych do świadczenia usług montażu stanowi własność B. sp. z o.o. A. B.V regularnie korzysta z usług montażowych świadczonych przez B. sp. z o.o. oraz funkcjonuje w Polsce z zamiarem kontynuacji działalności, a także rozszerzenia w przyszłości jej zakresu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym A. B.V posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia?

2. Czy, w przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, miejsce świadczenia usług montażu Modułów należy ustalić w oparciu o art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym usługi montażu Modułów świadczone przez B. sp. z o.o. na rzecz A. B.V powinny być opodatkowane przez B. sp. z o.o. w: Polsce na zasadach ogólnych, tj. jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju?

Stanowisko Zainteresowanych:

Stanowisko w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Zainteresowanych, w przedstawionym stanie faktycznym A. B.V posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, miejsce świadczenia usług montażu Modułów należy ustalić w oparciu o art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym usługi montażu Modułów świadczone przez B. sp. z o.o. na rzecz A. B.V powinny być opodatkowane przez B. sp. z o.o. w Polsce na zasadach ogólnych, tj. jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

UZASADNIENIE stanowiska Zainteresowanych

Na wstępie Zainteresowani pragną zaznaczyć, że ich stanowisko, zgodnie z którymi A. B.V posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia, opiera się przede wszystkim na interpretacji praktyki orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE") dokonywanej przez polskie organy podatkowe.

UZASADNIENIE stanowiska Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1

Definicja stałego miejsca prowadzenia działalności

Ustawa o VAT posługuje się pojęciem stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże nie zawiera jego definicji legalnej. Definicja "stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej" znajduje się natomiast w Rozporządzeniu ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stosowanego w tym zakresie od dnia 1 lipca 2011 r.

Rozporządzenie określa stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów podatku VAT jako dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika - które charakteryzuje się:

A. wystarczającą stałością oraz

B. odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, umożliwiającą mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Powyższe przesłanki powinny być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek z powyższych warunków powoduje brak powstania stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z Rozporządzeniem, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w danym kraju.

W związku z powyższym, aby ustalić czy obecność A. B.V w Polsce może zostać uznana za powodującą powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności, należy przeanalizować, czy charakteryzuje się ona odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego, technicznego oraz odpowiednim poziomem stałości.

Dokonując interpretacji definicji stałego miejsca prowadzenia działalności należy uwzględnić praktykę orzeczniczą wypracowaną przez TSUE. W związku z tym, orzecznictwo TSUE powinno być brane pod uwagę w przypadku ustalania, czy dany podmiot ma stałe miejsce prowadzenia działalności do celów podatku VAT w innym państwie niż w tym, w którym posiada swoją siedzibę.

Ponadto, w opinii Zainteresowanych przy ustaleniu czy działalność A. B.V skutkuje powstaniem stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, powinna zostać uwzględniona praktyka interpretacyjna polskich organów podatkowych oraz sądów administracyjnych w zakresie wykładni przepisów unijnych, jak również wyroków wydawanych przez TSUE.

Odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego

Wymóg posiadania odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego, zawęża ramy pojmowania pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jedynie do takich przypadków, w których podmiot niemający swojej siedziby w danym kraju, dysponuje w tym kraju zasobami ludzkimi w stopniu wystarczającym do wykonywania działalności gospodarczej w danej branży.

Jak zostało stwierdzone w opinii rzecznika generalnego z 15 maja 2014 r. do sprawy Welmory C-605/12, przesłanka odpowiednich zasobów osobowych w jednym z państw członkowskich może zostać spełniona również w przypadku korzystania z pracowników, którzy nie są zatrudnieni przez daną spółkę. Niemniej jednak taka spółka powinna posiadać nad nimi "porównywalną kontrolę", jaką posiadałaby nad własnymi pracownikami. Nie jest zatem konieczne własne zaplecze personalne, o ile dostępność innego zaplecza jest porównywalna do dostępności zaplecza własnego.

Dodatkowo w wyroku w sprawie C-260/95 Commissioners of Customs and Excise przeciwko DFDS A/S, TSUE wskazał, że zaplecze personalne i techniczne jednego podmiotu przyporządkowane może zostać drugiemu jako takie, którym może on dysponować i tym samym powoduje ono u niego powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie ze stanem faktycznym, na którego kanwie orzekał wówczas TSUE, obydwie spółki były ze sobą tak ściśle związane, że pełne prawo własności oraz cała decyzyjność spółki, której pracownicy i zaplecze techniczne zostało przyporządkowane działalności spółki zagranicznej.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie zatrudnia w Polsce pracowników produkcyjnych na podstawie umowy o pracę lub innych rodzajów umów pracowniczych. B. sp. z o.o. wykonuje usługi na rzecz A. B.V z wykorzystaniem własnych pracowników. Niemniej jednak należy wskazać na szereg okoliczności wskazujących na możliwość korzystania przez A. B.V z zasobów personalnych B. sp. z o.o., pozwalającą na prowadzenia własnej działalności gospodarczej.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że wykonywanie usług na rzecz A. B.V stanowi całość dotychczasowej działalności B. sp. z o.o., w związku z czym w istocie jej pracownicy są na wyłączność dedykowani do pracy na rzecz Wnioskodawcy.

Równocześnie, zgodnie z postanowieniami Umowy produkcyjnej pracownicy B. sp. z o.o. są instruowani przez A. B.V w zakresie świadczonych usług montażu, a jeden z członków zarządu A. B.V (zasiadający również w zarządzie B. sp. z o.o.) regularnie odwiedza siedzibę B. sp. z o.o., gdzie w ramach swoich obowiązków nadzoruje jej działalność. Ponadto, Wnioskodawca zatrudnia dodatkowe osoby oddelegowane do nadzorowania procesu produkcyjnego odbywającego się w Polsce. Pracownicy A. B.V mają pełen dostęp do pomieszczeń B. sp. z o.o., w szczególności mają możliwość wstępu do pomieszczeń w celu weryfikacji poprawności wykonywanych usług montażowych.

Należy zatem wskazać, że A. B.V dysponuje istotnym stopniem kontroli nad pracownikami B. sp. z o.o. - choć nie ma wpływu na decyzje o zatrudnianiu pracowników polskiej spółki czy przydzielony im zakres obowiązków, tym niemniej ma możliwość ingerowania w sam proces montażu Modułów poprzez wydawanie wiążących instrukcji oraz nadzorowanie wykonywanej pracy.

W związku z powyższymi należy uznać, że zaplecze personalne, jakim dysponuje A. B.V w Polsce w ramach współpracy z B. sp. z o.o., jest wystarczające do wykonywania działalności gospodarczej, a tym samym pierwszy z warunków kumulatywnie statuujących istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce można uznać za spełniony.

Odpowiednie zasoby techniczne

W celu stwierdzenia istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce podmiot musi, oprócz wspomnianego powyżej zaplecza personalnego, dysponować również wyposażeniem technicznym, którego charakter pozwoli na wykonywanie działalności gospodarczej w danej branży.

Choć A. B.V nie posiada w Polsce własnych zasobów technicznych, to niemniej jednak należy zwrócić uwagę, że dzięki przyjętemu modelowi biznesowemu, A. B.V za pośrednictwem B. sp. z o.o. posiada porównywalne zasoby, jak gdyby w istocie należały one do Wnioskodawcy.

Jak zostało wcześniej wskazane, cała dotychczasowa działalność prowadzona przez B. sp. z o.o. była świadczona wyłącznie na rzecz A. B.V. Ponadto, zgodnie z Umową produkcyjną, bez pisemnej zgody Wnioskodawcy, B. sp. z o.o. nie jest uprawniona do prowadzenia działalności konkurencyjnej lub świadczenia usług montażu na rzecz podmiotów innych niż A. B.V. Również w przypadku korzystania z podwykonawców przy świadczeniu usług montażowych wymagana jest zgoda Wnioskodawcy.

A. B.V jest uprawniona do pełnienia ścisłej kontroli nad poprawnością wykonywania usług montażowych, a jej pracownicy mają pełen dostęp do pomieszczeń B. sp. z o.o., jak również mają prawo wglądu w całość dokumentacji związanej ze świadczonymi usługami. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w toku kontroli, A. B.V ma prawo wydawania wiążących instrukcji co do sposobu ich usunięcia.

Z najnowszego orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że nawet istnienie bardzo ograniczonych zasobów może skutkować powstaniem stałego miejsca prowadzania działalności np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 listopada 2017 r. (sygn. I FSK 160/16) potwierdził, że dla podmiotu zagranicznego powstaje stałe miejsce prowadzenia działalności, gdy korzysta on z zasobów polskich kontrahentów (takich jak: magazyn, pracownicy itp.), jak z własnych zasobów. W opinii NSA ścisłą współpracę z niezależnym podmiotem produkcyjnym w Polsce należy uznać za możliwość wykorzystania majątku kontrahenta do prowadzenia własnej działalności gospodarczej, co skutkuje wykreowaniem stałego miejsca prowadzenia działalności dla podmiotu zagranicznego w Polsce.

Ponadto w orzecznictwie wskazywane jest, że zasoby techniczne nie muszą stanowić własności podmiotu, nie jest wymagana również obecność żadnych pracowników, ponieważ wystarczająca jest sama kontrola nad takimi zasobami w Polsce. Takie stanowisko zostało przyjęte przez m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 marca 2017 r. (sygn. III SA/Wa 1033/16) oraz w wyroku z dnia 15 czerwca 2015 r. (sygn. III SA/Wa 3332/14), w którym WSA wskazał, że korzystanie z usług innych podmiotów w ramach wspólnych porozumień biznesowych przez podatnika zagranicznego pozwala na stworzenie platformy gospodarczej w kraju cechującej się elementami stałości, co prowadzi do powitania miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że A. B.V we wskazanym modelu biznesowym za pośrednictwem B. sp. z o.o. dysponuje odpowiednim zasobami technicznymi, które pozwalają na prowadzenie działalności w Polsce. Tym samym, w ocenie Zainteresowanych również drugi z warunków kumulatywnie statuujących istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest spełniony.

Stałość prowadzonej działalności

Pojęcie stałości można rozumieć jako zamiar permanentnego (a przynajmniej długofalowego) prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium danego państwa. Jednocześnie, stałość w odniesieniu do kryteriów powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje również konieczność zaangażowania określonego zaplecza personalnego (zasobów ludzkich) i technicznego, bezspornie przesądzającego o tym, że działalność nie jest tymczasowa.

Jak zauważył TSUE w pkt 54 wyroku z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie C- 73/06 Planzer Luxembourg Sarl v. Bundeszentralamt fur Steuern: "Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa w dziedzinie podatku VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej stałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług (zob. wyrok z dnia 4 lipca 1985 r. w sprawie 168/84 Berkholz, Rec. str. 2251, pkt 18; ww. wyrok w sprawie DFDS, pkt 20 oraz wyrok z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie C- 190/95 ARO Lease, Rec str. I- 4383, pkt 15. Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień stałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny.

Jak wskazał TSUE, stałość wiąże się również z niezależnością w tym znaczeniu, że zorganizowane trwale zaplecze personalne i techniczne jest w stanie niezależnie funkcjonować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W opinii Zainteresowanych, w odniesieniu do działalności A. B.V w Polsce spełnione jest kryterium stałości. A. B.V regularnie korzysta z usług montażowych świadczonych przez B. sp. z o.o. oraz funkcjonuje w Polsce z zamiarem kontynuacji działalności, a także rozszerzenia w przyszłości jej zakresu.

Ponadto, jak zostało wcześniej wskazane, wykonywanie usług na rzecz A. B.V stanowi całość dotychczasowej działalności B. sp. z o.o., w związku z czym, w istocie jej pracownicy są na wyłączność dedykowani do pracy na rzecz A. B.V.

W świetle powyższego, zdaniem Zainteresowanych, można uznać za spełniony również trzeci warunek determinujący istnienie dla A. B.V stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w ocenie Zainteresowanych należy stwierdzić, że działalność A. B.V w Polsce cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, a tym samym, w świetle interpretacji przepisów Rozporządzenia oraz orzecznictwa TSUE dokonywanej przez polskie organy podatkowe oraz sądy administracyjne, należy uznać, że działalność A. B.V skutkuje powitaniem stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

UZASADNIENIE stanowiska Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2

W przypadku świadczenia usług istotną kwestią z punktu widzenia prawidłowego rozliczenia VAT jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie, a w konsekwencji od tego będzie zależał sposób dokumentowania usługi oraz wykazania jej w deklaracji VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z określonymi zastrzeżeniami. Zasadą jest zatem, iż miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, co oznacza, iż opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie zasadniczo powinna następować faktyczna konsumpcja usługi.

Jeden z wyjątków od powyższej zasady ogólnej wskazany jest w art. 28b ust. 2 ustawy o VAT i dotyczy sytuacji, w której usługa jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek ten obejmuje przypadek, w którym usługa jest świadczona na potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności i tu dochodzi do konsumpcji nabywanej usługi.

W ocenie Zainteresowanych, jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 niniejszego wniosku jest twierdząca i A. B.V posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego B. sp. z o.o. świadczy usługi montażu Modułów, to miejscem świadczenia usług montażu jest Polska. Ponadto przedmiotowe usługi nie korzystają ze szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług przewidzianych w art. 28c-28n ustawy o VAT.

Tym samym należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym miejscem świadczenia i opodatkowania usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT jest terytorium państwa, w którym usługobiorca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. W konsekwencji usługi montażu Modułów świadczone przez B. sp. z o.o. podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce.

Reasumując, w przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, zdaniem Zainteresowanych, świadczenie usług montażu przez B. sp. z o.o. na rzecz A. B.V powinno być uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce na zasadach ogólnych, tj. jak odpłatne świadczenie usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.