0114-KDIP1-2.4012.540.2017.1.KT - Wykazanie w ewidencji VAT oraz deklaracji podatkowej danych dotyczących dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej w procedurze uproszczonej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 27 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w ewidencji VAT oraz deklaracji podatkowej danych dotyczących dostawy towarów dokonanej w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej w procedurze uproszczonej - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w ewidencji VAT oraz deklaracji podatkowej danych dotyczących dostawy towarów dokonanej w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej w procedurze uproszczonej. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 27 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zgodnie z opisem przedstawionym w uzupełnieniu do wniosku z dnia 27 listopada 2017 r.):

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polskim czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zajmuje się dystrybucją materiałów przeznaczonych dla przemysłu. Działalność Wnioskodawcy opiera się na pozyskiwaniu towarów od czołowych światowych producentów, a następnie oferowaniu ich lokalnym wytwórcom. W związku z tym Spółka jest m.in. drugim podmiotem w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych (dalej: WTT). W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki dokumentacyjne wynikające z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, m.in. prowadzenie ewidencji VAT.

Spółka prowadząc ewidencje VAT stosuje zasady wynikające z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, tzn. ujmuje dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wnioskodawca, będąc stroną w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych (dalej: WTT) jako drugi z kolei uczestnik transakcji, nabywa towary handlowe od uczestnika z innego kraju Unii Europejskiej, a następnie sprzedaje je kolejnemu uczestnikowi WTT z kraju Unii Europejskiej, innego niż kraj dostawcy i Spółki. Towary przekazywane są bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego odbiorcy. W ramach przeprowadzonej transakcji, Wnioskodawca stosuje ten sam numer VAT wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika, przy czym numer ten został przyznany Wnioskodawcy przez Polskę, a zatem państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport.

Towary są transportowane najczęściej przez producenta, czyli pierwszego w kolejności podatnika lub przez Wnioskodawcę, czyli drugiego podatnika lub na jego rzecz. Ostatni w kolejności podmiot stosuje na potrzeby transakcji numer VAT państwa zakończenia transportu. Z uwagi na to, że transakcje WTT spełniają warunki zawarte w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, Wnioskodawca wykazuje na fakturze VAT ostatniego w kolejności podatnika jako obowiązanego do rozliczenia podatku od wartości dodanej od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że jest drugim w kolejności podmiotem biorącym udział w WTT, zobligowany jest m.in. do:

* wystawienia na ostatniego w kolejności podatnika faktury VAT, o której mowa w art. 136 ustawy; przerzucenie obowiązku rozliczenia podatku na nabywcę jest bowiem warunkiem oraz równocześnie skutkiem zastosowania procedury uproszczonej;

* w prowadzonej ewidencji VAT, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, wykazania ustalonego wynagrodzenia za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwy i adresu ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu danej transakcji;

* wykazania w rejestrze VAT sprzedaży dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy jako dostawy towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju;

* ujęcia tej transakcji w poz. 11 deklaracji VAT-7, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju;

* wykazania ww. transakcji również w informacji podsumowującej.

W odniesieniu zatem do WTT Wnioskodawca ujmuje w ewidencji VAT, prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT-7, sprzedaż towarów w sposób opisany powyżej.

Dane Odbiorcy wykazywane w rejestrze VAT odpowiadają danym nabywcy tych towarów, tj. trzeciego uczestnika WTT.

Wnioskodawca w odniesieniu do wyżej opisanej WTT chciałby uzyskać potwierdzenie prawidłowości stosowanych przez niego zasad.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 27 listopada 2017 r.):

Czy Wnioskodawca, jako drugi w kolejności podmiot biorący udział w WTT, zobligowany jest do:

* wykazania w rejestrze VAT sprzedaży dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy jako dostawy towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju oraz wykazania w prowadzonej ewidencji VAT, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy, ustalonego wynagrodzenia za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwy i adresu ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu danej transakcji, jak również

* wykazania dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności podatnika w poz. 11 deklaracji VAT-7, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że jest drugim w kolejności podmiotem biorącym udział w WTT, zobligowany jest do:

* wykazania w rejestrze VAT sprzedaży dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy jako "dostawy towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju" oraz wykazania w prowadzonej ewidencji VAT, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy, ustalonego wynagrodzenia za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwy i adresu ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu danej transakcji, jak również

* wykazania dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności podatnika w poz. 11 deklaracji VAT-7, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika m.in. tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie natomiast do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 13Od, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z kolei art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. nadanym ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846), stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja (która obowiązuje od 1 stycznia 2017 r.) wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika (a zatem również Spółkę) ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wnioskodawca zaznacza, że ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego i powinna obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu oraz dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu i w jego opinii sporządzana przez niego ewidencja spełnia te przesłanki. Co więcej dane, które Spółka wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

Wnioskodawca podkreśla, iż uzyskanie stanowiska organu podatkowego ma na celu wyłącznie potwierdzenie sposobu sporządzania przez Spółkę ewidencji VAT, a co za tym idzie również deklaracji VAT-7. Spółka stoi na stanowisku, że w szczególności z uwagi na brzmienie art. 193 § 4-6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201; dalej: Ordynacja podatkowa), w jej szeroko pojętym interesie leży prawidłowe, tj. zgodne z oceną organów podatkowych, prowadzenie ksiąg podatkowych. Spółka również ze względu na przepisy Kodeksu karnego skarbowego (Dz. U. z 2016 r. poz. 2137, z późn. zm., dalej jako: k.k.s.), a w szczególności art. 53 § 21, art. 53 § 23 ("Księga wadliwa jest to księga prowadzona niezgodnie z przepisem prawa") oraz art. 61 § 3 k.k.s. ("Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto wadliwie prowadzi księgę") stoi na stanowisku, że prawidłowość (tj. brak wadliwości) prowadzonej ewidencji VAT jest istotny z punktu widzenia jej obowiązków podatkowych i brak stosownego stanowiska organu podatkowego w określonym powyżej stanie faktycznym będzie jej bez wątpienia szkodzić.

Należy w ocenie Spółki również podkreślić fakt, że funkcje interpretacji indywidualnej (funkcja gwarancyjna i informacyjna) zostaną zrealizowane wskutek wydania Spółce odpowiedniej interpretacji. Spółka bez wątpienia zainteresowana jest interpretacją przepisów prawa podatkowego, co spełnia przesłankę wymienioną w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Pytania zadane przez Spółkę nie dotyczą w żaden sposób ani właściwości ani uprawnień i obowiązków zarezerwowanych dla organów podatkowych. Pytania zadane przez Spółkę dotyczą wprost jej sytuacji, a mianowicie sposobu prowadzenia księgi podatkowej, którą określa art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, a którą nazywa się potocznie ewidencją VAT. Podkreślenia wymaga, że gdyby ustawodawcy nie zależało na określonym prowadzeniu ksiąg podatkowych, tu: ewidencji VAT, to nie wyciągałby negatywnych konsekwencji wobec podmiotów i osób prowadzących je wadliwie.

Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, jest zobowiązany w sposób rzetelny i niewadliwy ująć zdarzenia gospodarcze w księgach podatkowych. Z tego powodu Wnioskodawca w sposób szczegółowy i wyczerpujący przedstawił stan faktyczny i liczy na stanowisko Dyrektora KIS w tej sprawie. Dzięki temu Wnioskodawca z jednej strony będzie miał świadomość, czy postępuje prawidłowo, czy też nie. Jeśli okaże się, że postępuje prawidłowo, to będzie miał zabezpieczenie na wypadek kontaktów z organami podatkowymi. Jeśli okaże się natomiast, że postępuje nieprawidłowo, to będzie miał możliwość zmiany sposobu postępowania zgodnie z wytycznymi Dyrektora KIS tak, aby w przypadku ewentualnego postępowania podatkowego prawidłowość ujęcia nazwy i NIP kontrahenta w ewidencji VAT nie budziła wątpliwości.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej w dniu złożenia wniosku o interpretację elementy powyżej przedstawionego stanu faktycznego nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celo-skarbowej, jak również sprawa w tym zakresie nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Art. 7 ust. 8 ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę tub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Poza powołanymi powyżej zasadami ustawa o VAT wprowadza również dodatkowe zasady określenia miejsca świadczenia w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy to towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy. Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tytko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że zgodnie z zawartymi warunkami dostawy wysyłkę lub transport należy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

* poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

* następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami przy dostawach łańcuchowych przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka czy transport, więc tytko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalać miejsce świadczenia w oparciu o powyższą regułę ogólną. W transakcjach łańcuchowych tytko jedna dostawa ma charakter ruchomej (dostawy z transportem). Pozostałe dostawy to formalnie dostawy towarów nietransportowanych. Jeśli zatem poprzez łańcuch dostaw towary są przemieszczone z jednego państwa członkowskiego do innego, może mieć miejsce tytko jedna dostawa wewnątrzwspólnotowa oraz tylko jedno nabycie wewnątrzwspólnotowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W ramach przepisów dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych wyróżnić można specjalne zasady, które dotyczą tzw. wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych. Zostały wprowadzone w celu uproszczenia rozliczeń z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabycia towarów, w przypadku gdy dana transakcja jest dokonywana pomiędzy co najmniej trzema podmiotami z różnych państw członkowskich.

W myśl art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

* trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności;

* przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stosownie do treści art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, przez pojęcie procedury uproszczonej rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

* dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

* drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,

* drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

* ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

* ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Zgodnie z art. 136 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje:

* adnotację "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu" lub "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE";

* stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

* numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy o VAT, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

* numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami, dostawa pomiędzy podatnikiem pierwszym oraz Spółką jest dostawą, do której jest przyporządkowany transport towarów i stanowi ona wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dokonywane przez Spółkę. Natomiast dostawa dokonywana pomiędzy Wnioskodawcą a podatnikiem trzecim, podlega opodatkowaniu w państwie zakończenia transportu towarów, a zatem nie podlega ona opodatkowaniu na terytorium kraju.

Ponadto, zgodnie z art. 138 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik, będący drugim w kolejności podmiotem w procedurze uproszczonej, w prowadzonej ewidencji obowiązany jest zamieścić informację odnośnie ustalonego wynagrodzenia za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej. Co istotne, na podstawie art. 138 ust. 5 ustawy o VAT, podatnik jest zobligowany do wykazania danych o dokonanej transakcji w deklaracji podatkowej oraz informacjach podsumowujących. Co więcej, dane odnośnie transakcji powinny zostać wykazane w ewidencji sprzedaży VAT, na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że jest drugim w kolejności podmiotem biorącym udział w WTT, zobligowany jest zatem do:

* wykazania w rejestrze VAT sprzedaży dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy jako "dostawy towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju" oraz wykazania w prowadzonej ewidencji VAT, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy, ustalonego wynagrodzenia za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwy i adresu ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu danej transakcji, jak również

* wykazania dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności podatnika w poz. 11 deklaracji VAT-7, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju.

Podsumowując, zgodnie z powyżej przytoczonymi przepisami Wnioskodawca, będąc drugim w kolejności podmiotem w łańcuchu dostaw, nie powinien wykazywać w deklaracji VAT wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz podatnika trzeciego, natomiast powinien wykazywać dostawy na jego rzecz jako dostawy poza terytorium kraju w poz. 11 deklaracji VAT, niepodlegające opodatkowaniu na terytorium Polski. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2013 r. (sygn. PT8/033/241/828/PSG/12/PK-1905/RD83875) zmieniającej wydaną w dniu 7 września 2011 r. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP3/443-753/11-4/k.c.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Są to tzw. transakcje łańcuchowe, których cechą jest to, że każda z dostaw dokonywanych pomiędzy kolejnymi podmiotami w łańcuchu dostaw traktowana (rozliczona) jest odrębnie.

W przypadku, gdy w transakcji łańcuchowej uczestniczą podatnicy z trzech różnych państw członkowskich UE, mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową transakcją trójstronną.

Na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

Wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna może być - po spełnieniu określonych przepisami warunków - opodatkowana przy zastosowaniu procedury uproszczonej. W wyniku zastosowania procedury uproszczonej dochodzi do wyeliminowania rozpoznawania przez podmiot "środkowy" w łańcuchu dostaw wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w kraju ich przeznaczenia.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

Jednocześnie, stosownie do art. 136 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:

W świetle powyższych regulacji, procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na:

* objęcie obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy krajowej pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu;

* uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Zatem pomimo, że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT, jest trzeci w kolejności podatnik (ostateczny nabywca towaru), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Z uwagi na zastosowanie dla wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej procedury uproszczonej rozliczania podatku VAT, obowiązki rejestracyjne dla celów VAT są ograniczone w stosunku do drugiego podatnika w łańcuchu, a podatek jest rozliczany przez ostatniego podatnika.

Co do zasady na każdym podatniku, z wyjątkiem dotyczącym podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej, ciąży generalny obowiązek złożenia deklaracji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133. W deklaracji podatkowej - w zależności od jej rodzaju - ujmuje się albo podatek należny od tych czynności, względem których powstał obowiązek podatkowy w okresie rozliczeniowym, którego dotyczy deklaracja, albo też podatek związany z konkretną czynnością, której dotyczy deklaracja.

Wzór deklaracji VAT-7 został określony w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 2273).

Z objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), stanowiących załącznik nr 3 do tego rozporządzenia wynika, że w części "C. Rozliczenie podatku należnego" w poz. 23 wykazuje się m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 136 ustawy (dane dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które zostało uznane za opodatkowane na terytorium kraju na podstawie zastosowania w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej procedury uproszczonej, podaje drugi w kolejności podatnik rozliczający się w tej transakcji wg procedury uproszonej). W poz. 24 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy. Natomiast w poz. 21 deklaracji wykazuje się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ustawy, jeżeli podatnik został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 ustawy, zaś w poz. 11 - dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Z kolei przepis art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy wskazuje, że podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

- zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Zgodnie zaś z art. 100 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji, o której mowa w art. 136, informacja podsumowująca powinna dodatkowo zawierać adnotację, że nabycie i dostawa zostały dokonane w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

Ustawodawca nałożył na podatnika również obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Jak wynika z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Powyższa regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanych w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji, ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Omawiany przepis nie przewiduje również ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje natomiast na dane, które taka ewidencja powinna zawierać. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, pod warunkiem, że będzie zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy.

Stosownie do art. 138 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie procedura uproszczona - w przypadku gdy jest drugim w kolejności podatnikiem - jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3, podać w prowadzonej ewidencji następujące informacje: ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, obowiązanej do rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji).

Ponadto, w myśl z art. 138 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy drugim w kolejności podatnikiem VAT w procedurze uproszczonej jest podatnik, o którym mowa w art. 15, jest on obowiązany wykazać dane o dokonanych transakcjach odpowiednio w deklaracji podatkowej oraz informacjach podsumowujących.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. nabycia i dostaw towarów w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych. W związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki dokumentacyjne wynikające z ustawy o VAT, m.in. prowadzenie ewidencji VAT. Spółka prowadząc ewidencje VAT stosuje zasady wynikające z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, tzn. ujmuje w nich dane wskazane w tym przepisie.

Będąc stroną w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych jako drugi z kolei podatnik (uczestnik transakcji), nabywa towary od uczestnika z innego kraju Unii Europejskiej, a następnie sprzedaje je kolejnemu uczestnikowi transakcji z kraju Unii Europejskiej, innego niż kraj dostawcy i Spółki. Towary przekazywane są bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego odbiorcy. W ramach przeprowadzonej transakcji, Wnioskodawca stosuje ten sam numer VAT wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika, przy czym numer ten został przyznany Wnioskodawcy przez Polskę, a zatem państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport. Towary są transportowane przez pierwszego w kolejności podatnika lub przez Wnioskodawcę, czyli drugiego podatnika lub na jego rzecz. Ostatni w kolejności podmiot stosuje na potrzeby transakcji numer VAT państwa zakończenia transportu.

Z uwagi na to, że - jak wskazał Wnioskodawca - transakcje te spełniają warunki zawarte w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy (dotyczące stosowania procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych), Spółka wykazuje na fakturze VAT ostatniego w kolejności podatnika jako obowiązanego do rozliczenia podatku od wartości dodanej od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ jest on drugim w kolejności podmiotem biorącym udział w transakcji, zobligowany jest m.in. do:

* wystawienia na ostatniego w kolejności podatnika faktury VAT, o której mowa w art. 136 ustawy;

* w prowadzonej ewidencji VAT, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, wykazania ustalonego wynagrodzenia za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwy i adresu ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu danej transakcji;

* wykazania w rejestrze VAT sprzedaży dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy jako dostawy towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju oraz ujęcia tej transakcji w poz. 11 deklaracji VAT-7, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju;

* wykazania ww. transakcji również w informacji podsumowującej.

Spółka ujmuje zatem w ewidencji VAT, prowadzonej do celów sporządzenia deklaracji VAT-7, sprzedaż towarów dokonaną w ramach opisanej transakcji we wskazany powyżej sposób. Dane Odbiorcy wykazywane w rejestrze VAT odpowiadają danym nabywcy tych towarów, tj. trzeciego uczestnika transakcji.

Wnioskodawca chciałby potwierdzić prawidłowość stosowanych przez niego zasad, w szczególności, czy jako drugi w kolejności podmiot biorący udział w WTT, zobligowany jest do:

* wykazania w rejestrze VAT sprzedaży dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy jako dostawy towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju oraz wykazania w prowadzonej ewidencji VAT, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy, ustalonego wynagrodzenia za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwy i adresu ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu danej transakcji, oraz

* wykazania dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności podatnika w poz. 11 deklaracji VAT-7, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju.

Wnioskodawca podkreślił przy tym, że uzyskanie stanowiska organu podatkowego ma na celu wyłącznie potwierdzenie sposobu sporządzania przez Spółkę ewidencji VAT oraz deklaracji VAT-7 w powyższym zakresie.

Należy zauważyć, że zobowiązania w podatku od towarów i usług powstają na mocy samego prawa. Jednocześnie w zakresie rozliczania się z podatku znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W związku z tak przyjętym modelem powstawania zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, a także przyjętym sposobem rozliczania się z podatku, szczególnej wagi nabiera obowiązek odpowiedniego utrwalania wszelkich danych mających znaczenie dla wymiaru podatku. Ustawa przyjmuje zasadę utrwalania tych danych w ramach ewidencji prowadzonych przez podatnika, których obowiązek prowadzenia nakłada na podatnika przywołany wcześniej art. 109 ust. 3 ustawy.

Ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, ma zawierać dane niezbędne do sporządzenia zarówno deklaracji podatkowej jak i informacji podsumowującej. Ewidencja ta jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, powinna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika transakcje podlegające opodatkowaniu (do których należą opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione od podatku), jak również dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących składanych w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego, na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy, ewidencji sprzedaży i zakupów VAT, niezależnie od formy tej ewidencji.

W przedstawionej sprawie istotne są również regulacje art. 138 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 5 ustawy, które nakładają na podmiot, będący drugim w kolejności podatnikiem w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej w ramach procedury uproszczonej, obowiązek wykazania danych o takiej transakcji w deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, a także podania w prowadzonej ewidencji VAT - oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy - informacji o ustalonym wynagrodzeniu za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej.

Zatem podatnik podatku od towarów i usług, który jest drugim w kolejności podatnikiem w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, rozliczanej zgodnie z procedurą uproszczoną:

* wystawia na ostatniego w kolejności podatnika fakturę VAT, o której mowa w art. 136 ustawy; przerzucenie obowiązku rozliczenia podatku na nabywcę jest warunkiem a jednocześnie skutkiem zastosowania procedury uproszczonej przez drugiego podatnika;

* w prowadzonej ewidencji, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy, wykazuje ustalone wynagrodzenie za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu danej transakcji;

* w składanej deklaracji podatkowej wykazuje zakup towaru od podatnika pierwszego jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (bez podatku od towarów i usług, gdyż w procedurze uproszczonej nie wykazuje się z tego tytułu podatku);

* dostawę dokonaną na rzecz ostatniego w kolejności podatnika wykazuje w poz. 11 deklaracji VAT-7, jako "dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju"; ponadto w informacjach dodatkowych (część F deklaracji) podatnik winien zaznaczyć poz. 65 (informacja, że dokonał w danym okresie rozliczeniowym czynności, o której mowa w art. 136 ustawy);

* podatnik składa również informację podsumowującą o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach.

Ponieważ w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca jest drugim w kolejności podatnikiem VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej w procedurze uproszczonej, to jest on obowiązany wykazać odpowiednie dane o dokonanych transakcjach w deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, sporządzanych na podstawie prowadzonej ewidencji. Jak wyżej wskazano, dane, które wpisuje się do deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z ewidencji sprzedaży i zakupów VAT prowadzonej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy.

W świetle powyższego, odnosząc się do wątpliwości Spółki oraz mając na uwadze powołane regulacje prawne, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym "z uwagi na to, że jest drugim w kolejności podmiot biorący udział w WTT, zobligowany jest do:

* wykazania w rejestrze VAT sprzedaży dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy jako "dostawy towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju" oraz wykazania w prowadzonej ewidencji VAT, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy, ustalonego wynagrodzenia za dostawę w ramach procedury uproszczonej oraz nazwy i adresu ostatniego w kolejności podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku VAT z tytułu danej transakcji, jak również

* wykazania dostawy dokonanej na rzecz ostatniego w kolejności podatnika w poz. 11 deklaracji VAT-7, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju"

- należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będącej przedmiotem zapytania, tj. wykazania w ewidencji VAT oraz deklaracji podatkowej danych dotyczących dostawy towarów dokonanej w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej rozliczanej w procedurze uproszczonej. Inne kwestie poruszone we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być, stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Trzeba też podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenia postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.