0114-KDIP1-2.4012.522.2017.2.IG

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 19 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) na wezwanie Organu do uzupełnienia wniosku, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług w zakresie opłat drogowych pobieranych w Polsce oraz braku obowiązku składania informacji podsumowujących dotyczących usług związanych z drogami płatnymi w innych krajach UE - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług w zakresie opłat drogowych pobieranych w Polsce oraz braku obowiązku składania informacji podsumowujących dotyczących usług związanych z drogami płatnymi w innych krajach UE. Wniosek został uzupełniony w dniu 19 grudnia 2017 r. na wezwanie Organu do uzupełnienia wniosku z dnia 1 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe:

F. Coop. (zwany dalej również: Spółką lub F.) jest podmiotem zajmującym się świadczeniem usług umożliwienia przejazdu drogami płatnymi (sprzedaż prawa do używania dróg płatnych). Spółka ma siedzibę we Włoszech. F. nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w żadnym innym państwie Unii Europejskiej, jednakże rozlicza w tych państwach podatek od wartości dodanej i ma tam nadane numery identyfikacji podatkowej dla potrzeb rozliczenia tego podatku. Spółka posiada również polski NIP, jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT-UE.

F. współpracuje z włoskim podmiotem zarządzającym opłatami drogowymi - T. S.p.A. T. jest podmiotem, który obsługiwał system poboru opłat T EU, który swoim zasięgiem obejmował Francję, Hiszpanię, Portugalię i Włochy. System ten nie był kompatybilny z polskim systemem poboru opłat viaTOLL (viaAuto).

Od dnia 23 marca 2016 r. T. jest włoskim podmiotem świadczącym usługi EETS (European Electronic Toll System).

Spółka świadczy, między innymi z terytorium Polski, usługi dwojakiego rodzaju: sprzedaży prawa do używania dróg płatnych i wynajmu skrzynek kontrolnych.

T. wynajmuje F. skrzynki kontrolne, umożliwiające elektroniczne rozliczanie opłat za przejazdy drogami płatnymi. Skrzynki monitorują przejazd w różnych krajach Unii Europejskiej, które wprowadziły kompatybilne systemy poboru opłat umożliwiające użycie skrzynek T.

F. z kolei wynajmuje te skrzynki swoim klientom (dalej: Nabywcom). Na podstawie odczytów ze skrzynek kontrolnych naliczane są opłaty za przejazd. Działalność ta jest prowadzona zarówno z Polski jak i z innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

T. co miesiąc wystawia na rzecz F. fakturę zawierającą informacje o państwach i odległościach w nich przejechanych w poprzednim miesiącu przez Nabywców. T. wystawia faktury zawierające VAT, przy czym nie jest rozróżniane, z którego kraju pochodzą nabywcy. Następnie, na jego podstawie, F. wystawia faktury na poszczególnych Nabywców. F. wystawia na rzecz Nabywców faktury odrębnie za przejazd w każdym kraju w tym także w Polsce, naliczając właściwą dla każdego kraju stawkę VAT.

Dodatkowo, T. wystawia co miesiąc na F. fakturę z tytułu najmu skrzynek kontrolnych. F. następnie wystawia faktury z tytułu najmu na rzecz Nabywców (jeżeli w danym miesiącu były świadczone takie usługi).

W przypadku działalności podejmowanej z innych państw członkowskich niż Polska w przypadku gdy przejazd jest dokonywany w kraju, w którym Nabywca ma siedzibę - faktura wystawiana jest bez VAT i Nabywca sam rozlicza ten VAT (mechanizm reversed charge).

Następnie Nabywcy mogą występować o zwrot VAT zapłaconego za granicą we własnym kraju. Zgodnie z oświadczeniem, T. zawarł umowę ze S. S.A. (S. S.A.). W związku z tą umową T. zawarł następnie z F. umowę na obsługę tego kontraktu. Kontrakt ten jest obecnie wykonywany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy miejsce świadczenia usług świadczonych przez Wnioskodawcę w zakresie opłat drogowych pobieranych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie znajdowało się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a co za tym idzie usługi te będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

2. Czy Spółka jest obowiązana do składania informacji podsumowujących VAT-UE/C dotyczących usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia związanych z drogami płatnymi w innych krajach Unii Europejskiej w przypadku, gdy nabywca usługi ma siedzibę w kraju wykonania usługi?

Zdaniem wnioskodawcy ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1

W opinii Spółki miejscem świadczenia usług związanych z opłatami drogowymi jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a co za tym idzie będą one opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem art. 28e.

Jak stanowi art. 28e ustawy VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Użyty w powyższym przepisie zwrot "usług związanych z nieruchomościami" stanowi katalog otwarty. Warunkiem zaliczenia określonej usługi do tego katalogu jest jej związek z nieruchomością, której dana usługa dotyczy. Wprawdzie usługi na nieruchomościach kojarzone są na ogół z usługami budowlanymi związanymi z konkretną nieruchomością, jednak pojęcie to jest znacznie szersze i obejmuje swoim zakresem cały szereg usług, które są nierozerwalnie związane z nieruchomościami.

Wskazać należy, że powiązanie usług związanych z nieruchomością z lokalizacją samej nieruchomości jest jak najbardziej uzasadnione, bowiem dane usługi są konsumowane (wykorzystywane) właśnie w miejscu położenia nieruchomości.

Dla zastosowania omawianej reguły ustalania miejsca świadczenia nie ma znaczenia to, czy usługodawca ma siedzibę (miejsce zamieszkania, stałe miejsce prowadzenia działalności) w państwie, gdzie jest położona nieruchomość. Nie jest istotne, czy usługodawca ewentualnie świadczy usługi ze swojego stałego miejsca prowadzenia działalności. Miejscem świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami jest państwo, w którym nieruchomość jest położona. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Przepisowi art. 28e ustawy odpowiada zapis art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Mając na uwadze powyższe usługa umożliwiająca korzystanie z dróg płatnych jest związana z nieruchomościami, stąd ta usługa powinna być opodatkowana w miejscu położenia nieruchomości. Tym samym, F. świadcząc usługi sprzedaży prawa do używania dróg płatnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - powinien je opodatkować podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (niezależnie od kraju pochodzenia klienta).

Ad. 2

W opinii Spółki nie ma ona obowiązku składać informacji podsumowującej VAT-UE/C dotyczącej usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia związanych z drogami płatnymi w innych krajach Unii Europejskiej w przypadku, gdy nabywca usługi ma siedzibę w kraju wykonania usługi. Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 i ust. 10 ustawy VAT, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT-UE obowiązani są do składania informacji podsumowujących o usługach wykonanych na rzecz zarejestrowanych podatników z innych krajów UE, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska, dla których zobowiązanym do zapłaty VAT jest usługobiorca.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów należy wziąć pod uwagę cel ich ustanowienia, a także kontekst w jakich będą stosowane.

Spółka nie ma siedziby na terytorium Polski. De facto wskazane wyżej usługi, świadczone na terytorium państw członkowskich nie są w żaden sposób związane ze świadczeniem usług na terytorium Polski przez Spółkę. Z tej perspektywy obowiązek składania informacji podsumowujących w Polsce, we wskazanym wyżej zakresie jest kompletnie niecelowy. Spółka wykonuje przedmiotowe czynności nie jako podmiot, który wykonuje usługi w Polsce, ale jako podmiot mający siedzibę we Włoszech, który zarazem jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w innych państwach Unii Europejskiej. Usługi te są irrelewantne z punktu widzenia działalność Spółki w Polsce, która będzie miała charakter ograniczony. Świadcząc te usługi Spółka korzysta z numerów VAT, które otrzymała w państwie członkowskim, w którym jest świadczona dana usługa. W państwach tych również dokonywane są wszelkie formalności podatkowe związane z wykonywaniem przedmiotowych usług.

W świetle powyższego oczywistym jest, że wykładnia przepisów dotyczących obowiązków ewidencyjnych powinna brać pod uwagę ich kontekst i cel. W opinii Spółki celem wprowadzenia przepisów dotyczących składania informacji podsumowujących było nałożenie obowiązków sprawozdawczych na podatników z siedzibą w Polsce. Tymczasem w badanej sytuacji obowiązek taki nie powinien zaistnieć. Z punktu widzenia polskich organów podatkowych informacje o transakcjach dokonywanych przez Spółkę z siedzibą we Włoszech, która nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, byłyby niepotrzebne.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przygotowywanie informacji podsumowujących w rozważanym zakresie, byłoby dla Spółki niezmiernie trudne. Musiałaby ona agregować informacje o dokonywanych przez siebie czynnościach w wielu państwach członkowskich Unii Europejskiej, co wymagałoby znacznych nakładów czasu i środków.

Kierując się obowiązującą hierarchią źródeł prawa oraz dorobkiem prawnym Unii Europejskiej nie ulega wątpliwości, że na stosowanie i wykładnię krajowych przepisów podatkowych, w tym przypadku w zakresie podatku VAT, dominujący wpływ ma treść i cel regulacji wspólnotowej - VI Dyrektywy. Z zasad ogólnych prawa Unii Europejskiej, wyrażonych przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, mających zastosowanie przy tworzeniu i wykładni przepisów Państw Członkowskich, istotnych dla oceny stanu faktycznego przyjętego w zaskarżonej decyzji, przywołać należy zasadę proporcjonalności (współmierności) oraz efektywności. Zgodnie z zasadą proporcjonalności podjęte środki prawne muszą być współmierne (konieczne i proporcjonalne do wagi zagadnienia), jeśli chodzi o cel, jaki prawodawca chce osiągnąć. Aby dany środek był zgodny z zasadą proporcjonalności, przepisy które on obejmuje muszą być konieczne dla osiągnięcia określonego celu, do jakiego środek ten zmierza, lecz powinny jednocześnie wywierać jak najmniejszy wpływ na cele i zasady Dyrektywy 112.

Jak wyżej wykazano nie istnieje sensowny cel uzasadniający informowanie polskich organów podatkowych o czynnościach wykonywanych w innych państwach członkowskich przez Spółkę. W związku z tym biorąc pod uwagę zasadę proporcjonalności należy uznać, że Spółka nie ma obowiązku składania informacji podsumowującej VAT-UE/C dotyczącej usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia związanych z drogami płatnymi w innych krajach Unii Europejskiej w przypadku, gdy nabywca usługi ma siedzibę w kraju wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zaś, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych we wniosku stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się świadczeniem usług umożliwienia przejazdu drogami płatnymi - sprzedaż prawa do używania dróg płatnych. Spółka ma siedzibę we Włoszech. Spółka nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w żadnym innym państwie Unii Europejskiej, jednakże rozlicza w tych państwach podatek od wartości dodanej i ma tam nadane numery identyfikacji podatkowej dla potrzeb rozliczenia tego podatku. Spółka posiada również polski NIP, jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE.

Spółka współpracuje z włoskim podmiotem zarządzającym opłatami drogowymi - T. S.p.A. T. jest podmiotem, który obsługiwał system poboru opłat T. EU. T. wynajmuje Spółce skrzynki kontrolne, umożliwiające elektroniczne rozliczanie opłat za przejazdy drogami płatnymi. Skrzynki monitorują przejazd w różnych krajach Unii Europejskiej, które wprowadziły kompatybilne systemy poboru opłat umożliwiające użycie skrzynek T.

Spółka z kolei wynajmuje te skrzynki swoim klientom - Nabywcom. Na podstawie odczytów ze skrzynek kontrolnych naliczane są opłaty za przejazd. Działalność ta jest prowadzona zarówno z Polski jak i z innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Spółka świadczy, między innymi z terytorium Polski, usługi dwojakiego rodzaju: sprzedaży prawa do używania dróg płatnych i wynajmu skrzynek kontrolnych.

Spółka wystawia na rzecz Nabywców faktury odrębnie za przejazd w każdym kraju w tym także w Polsce, naliczając właściwą dla każdego kraju stawkę VAT.

W przypadku działalności podejmowanej z innych państw członkowskich niż Polska w przypadku gdy przejazd jest dokonywany w kraju, w którym Nabywca ma siedzibę - faktura wystawiana jest bez VAT i Nabywca sam rozlicza ten VAT - mechanizm reversed charge.

Ad. 1

Przedmiotem wątpliwości w pytaniu 1 jest kwestia czy miejsce świadczenia usług świadczonych przez Wnioskodawcę w zakresie opłat drogowych pobieranych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie znajdowało się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a co za tym idzie usługi te będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

Podatnikiem według art. 28a ustawy jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników, w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, uznawane są również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, według art. 28e ustawy - miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zatem, usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego, dla jakiego podmiotu są wykonywane oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia "nieruchomość" oraz pojęcia "usługi związanej z nieruchomościami". Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz.Urz.UE.L Nr 284 z 26 października 2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - pojęcie "nieruchomość", jak również wyjaśnił, na czym polegają "usługi związane z nieruchomościami". Art. 13b, 31a i 31b rozporządzenia 282/2011 stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 - usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. j rozporządzenia 282/2011 - ustęp 1 obejmuje w szczególności przyznanie lub przeniesienie praw innych niż objęte lit. h do wykorzystania nieruchomości w całości lub w części, łącznie z zezwoleniem na korzystanie z części nieruchomości, np. udzielenie pozwoleń na połów lub polowanie, przyznanie dostępu do poczekalni w portach lotniczych lub korzystanie z infrastruktury, za która pobiera się opłaty, takiej jak most lub tunel.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że usługa umożliwienia przejazdu drogami płatnymi, za którą pobierana jest opłata drogowa - jako że przejazd drogami ściśle związany jest z określonymi co do miejsca położenia nieruchomościami ziemskimi - należy do usług bezpośrednio związanych z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy i sprecyzowanymi w art. 31a ust. 1 lit. j rozporządzenia 282/2011, w związku z czym miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania takiej usługi jest państwo, na terytorium którego znajduje się droga, której dotyczy dana opłata.

W konsekwencji w analizowanym przypadku świadczona przez Wnioskodawcę przedmiotowa usługa umożliwienia przejazdu drogami płatnymi znajdującymi się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem wątpliwości w pytaniu 2 jest kwestia czy Spółka jest obowiązana do składania informacji podsumowujących VAT-UE/C dotyczących usług objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia związanych z drogami płatnymi w innych krajach Unii Europejskiej w przypadku, gdy nabywca usługi ma siedzibę w kraju wykonania usługi.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Natomiast we wniosku Spółka wskazała, że wykonuje wskazane usługi nie jako podmiot, który wykonuje usługi w Polsce, ale jako podmiot mający siedzibę we Włoszech, który zarazem jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w innych państwach Unii Europejskiej. Usługi są irrelewantne z punktu widzenia działalność Spółki w Polsce, która będzie miała charakter ograniczony. Świadcząc usługi Spółka korzysta z numerów VAT, które otrzymała w państwie członkowskim, w którym jest świadczona dana usługa. W państwach tych również dokonywane są wszelkie formalności podatkowe związane z wykonywaniem przedmiotowych usług.

Zatem mając na uwadze wskazane przez Spółkę okoliczności należy stwierdzić, że skoro świadczone usługi na terytorium innych państw członkowskich nie są w żaden sposób związane ze świadczeniem usług na terytorium Polski Spółka nie ma obowiązku w Polsce składać informacji podsumowującej dotyczącej tych usług. W przypadku gdy Spółka jako polski podatnik VAT nie świadczy usług dla których miejsce świadczenia ustala się zgodnie z art. 28b ustawy nie ma obowiązku składania informacji podsumowującej dotyczącej świadczenia usług związanych z drogami płatnymi w innych krajach członkowskich, gdy nabywca usługi ma siedzibę w kraju wykonania usługi. W opisanej sytuacji nie są spełnione warunki do składania informacji podsumowujących, o których mowa w art. 100 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem 2 należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionych stanach faktycznych oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.