0114-KDIP1-2.4012.482.2021.2.SST - Rozliczanie WNT i WDT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek za pośrednictwem e-PUAP o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 21 grudnia 2021 r. (wpływ 23 grudnia 2021 r.).

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Państwo jesteście niemieckim rezydentem podatkowym zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT w Polsce (data rejestracji jako podatnik VAT 15 marca 2021 r.). Państwo posiadacie siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Niemczech.

Przedmiotem podstawowej działalności Państwa jest produkcja przemysłowa innowacyjnych komponentów z aluminium (dalej: "Towary").

Proces produkcji Towarów wytwarzanych przez Państwa podzielony jest na kilka etapów do momentu uzyskania gotowych wyrobów (tj. Towarów). W procesie produkcji Towarów Państwo korzystacie także z pomocy podwykonawców. Obecnie jeden z etapów produkcji Towarów jest przeprowadzany w Polsce i wykonywany przez podmiot trzeci (dalej: "Kontrahent"), na podstawie umowy zawartej pomiędzy Państwem a Kontrahentem.

Kontrahent jest podmiotem, który specjalizuje się w chemicznej obróbce powierzchni części metalowych, w szczególności obróbką aluminium i posiada odpowiedni know-how i sprzęt do prowadzenia tego typu działalności. Wartość prac wykonanych przez Kontrahenta stanowi ułamek wartości finalnego Towaru.

Kontrahent jest polską spółką kapitałową utworzoną zgodnie z prawem polskim, z siedzibą w Polsce i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Kontrahent nie jest podmiotem powiązanym w odniesieniu do Państwa w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.) oraz ustawy o VAT.

Państwo jesteście zainteresowani ustaleniem skutków podatkowych związanych z przeprowadzaniem części produkcji w Polsce przez Kontrahenta w zakresie opisanym w niniejszym Wniosku.

Opis działań podejmowanych w Polsce

Poniżej Państwo przedstawiacie opis prac wykonanych w Polsce na półproduktach należących do Państwa, z których wytwarzany jest produkt finalny (gotowy produkt), tj. Towar.

Półprodukty aluminiowe wytworzone przez Państwa w fabryce w Niemczech są lub będą transportowane z Niemiec bezpośrednio do fabryki Kontrahenta w Polsce, w celu wykonania na tych półproduktach usługi opisanej poniżej. Co do zasady za organizację transportu półproduktów do fabryki Kontrahenta odpowiadają Państwo.

Co do zasady dostawy realizowane są lub będą na ryzyko i koszt Kontrahenta.

Własność półproduktów nie jest przenoszona na Kontrahenta w żadnym momencie. Kontrahent będzie zobowiązany wyłącznie do wykonania usług opisanych poniżej na przedmiotowych półproduktach. Kontrahent nie będzie prowadzić sprzedaży ani dystrybucji przerabianych półproduktów. Po wykonaniu usług na półproduktach przez Kontrahenta powstanie finalny produkt (wyrób gotowy), tj. Towar.

Kontrahent świadczy lub będzie świadczył na półproduktach przede wszystkim usługę polegającą na anodyzacji aluminium w celu zwiększenia trwałości półproduktów. Proces anodowania jest metodą technologii powierzchni prowadzącą do tworzenia tlenkowej warstwy ochronnej na aluminium przez utlenianie anodowe. Proces anodyzacji ingeruje w strukturę części metalowych (aluminiowych) i zmienia ich właściwości fizyczne. W procesie tym warstwa ochronna nie jest osadzana na obrabianym przedmiocie, lecz tlenek lub wodorotlenek powstaje w wyniku przekształcenia wierzchniej warstwy metalu. W ten sposób tworzy się cienka warstwa o grubości od 5 do 15 mikrometrów, która chroni głębsze warstwy przed korozją. Dodatkowo Kontrahent może wykonywać testy jakości Towarów oraz pakuje je do wysyłki.

Cały proces opisany powyżej będzie zajmował w Polsce około dwóch tygodni od momentu dostarczenia do ukończenia produkcji gotowego wyrobu.

Po zakończeniu etapu produkcji w Polsce, wyrób gotowy - Towar, będzie dostarczany z fabryki Kontrahenta do finalnych odbiorców mających siedzibę na terytorium Niemiec. Transport będzie organizowany przez Spółkę. Jednocześnie w momencie przemieszczenia półproduktów z Niemiec do Polski może nie być znane końcowe miejsce przeznaczenia Towarów, tzn. nie będzie wiadomo, czy po zakończeniu świadczenia usług przez Kontrahenta towary zostaną odesłane z powrotem do Niemiec (do fabryki Spółki lub klienta).

W uzupełnieniu wniosku wskazaliście Państwo, że pytanie nr 1 dotyczy obowiązku/braku obowiązku rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazaliście Państwo, że pytanie nr 2 dotyczy obowiązku/braku obowiązku rozliczenia w Polsce wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Pytania

1. Czy przemieszczenie przez Państwa półproduktów z Niemiec do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ustawy o VAT, w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT?

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy prawidłowe jest stanowisko Państwa, zgodnie z którym powrotne przemieszczenie przez Wnioskodawcę półproduktów po dokonaniu na nich prac przez Kontrahenta (tj. Towarów) z Polski do Niemiec nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu

Państwo wskazujecie, że w Waszej ocenie, nie jesteście i nie będziecie zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ustawy o VAT. Powyższe potwierdza fakt, że w uzasadnieniu własnego stanowiska prezentowanego na str. 7 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2021 r., wskazujecie, że "Reasumując, Towary które powrócą do Niemiec, w dalszym ciągu będą korzystały z uproszczenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, w związku z czym Spółka nie będzie musiała raportować w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów."

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie, nie jest i nie będzie on zobowiązany do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie przez niego towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, zgodnie z przedstawionym w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Scenariuszem 1 nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ustawy o VAT, w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem (dalej: "WNT"), o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle treści art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowym warunkiem zastosowania przedmiotowej regulacji jest to, aby towary były przemieszczane z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju. Inaczej mówiąc transport towarów powinien zacząć się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska i zakończyć się na terytorium Polski.

Ww. przepis nakazuje więc uznać za WNT takie czynności, w wyniku których podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z jednego do drugiego państwa członkowskiego UE. W takiej sytuacji w państwie, do którego są przywożone, występuje WNT.

W świetle powyższego, w analizowanej sprawie należy uznać, że przemieszczenie przez Spółkę towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski stanowi, co do zasady, WNT w Polsce. Niemniej jednak takie WNT podlega opodatkowaniu w Polsce wyłącznie w sytuacji, gdy nie mają zastosowania wyłączenia zawarte w art. 12 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Tym samym, w przypadku gdy podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z państwa członkowskiego UE do Polski, na terytorium Polski nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

* na przemieszczonych towarach mają być wykonane w Polsce na rzecz podatnika usługi polegające na ich wycenie lub wykonaniu innych prac;

* po wykonaniu usług towary zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

Nie ulega wątpliwości, że przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dostawa towarów będzie spełniać pierwszy z warunków, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. Wnioskodawca będzie bowiem przemieszczał z Niemiec do Polski należące do niego półprodukty w celu wykonania na nich przez Kontrahenta usługi polegającej na ich przetworzeniu do postaci finalnego produktu.

Ustawa o VAT nie wyjaśnia jakie inne prace powinny być wykonane na towarach, aby można było je uznać za prace wymienione w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że mogą być to jakiekolwiek usługi, po wykonaniu, których towar wróci powrotnie do tego kraju UE, z którego został wywieziony do Polski.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego we wniosku Kontrahent będzie świadczył na półproduktach przede wszystkim usługę polegającą na anodyzacji aluminium w celu zwiększenia trwałości półproduktów. Proces anodowania jest metodą technologii powierzchni prowadzącą do tworzenia tlenkowej warstwy ochronnej na aluminium przez utlenianie anodowe. Proces anodyzacji ingeruje w strukturę części metalowych (aluminiowych) i zmienia ich właściwości fizyczne. W procesie tym warstwa ochronna nie jest osadzana na obrabianym przedmiocie, lecz tlenek lub wodorotlenek powstaje w wyniku przekształcenia wierzchniej warstwy metalu. W ten sposób tworzy się cienka warstwa o grubości od 5 do 15 mikrometrów, która chroni głębsze warstwy przed korozją.

W świetle powyższego opisu nie ulega wątpliwości, że czynności dokonywane przez Kontrahenta powinny być traktowane jako "wykonanie prac na towarach" na rzecz Wnioskodawcy.

Pojęcie "świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym" nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wyjaśniono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-637/15-3/SM: "Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi."

W związku z powyższym, należy uznać, iż czynności wykonywane przez Kontrahenta stanowią świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Okoliczność tę potwierdza dodatkowo fakt, iż wartość świadczonych przez Kontrahenta usług stanowi ułamek wartości finalnego Towaru, co wskazuje iż zasadnicza wartość generowana jest na innym etapie łańcucha dostaw. Powyższe potwierdza, że istotą usług świadczonych przez Kontrahenta jest nie tyle wytworzenie i dostarczenie nowego towaru, ile przetworzenie i wzbogacenie o dodatkowe elementy towarów Wnioskodawcy.

Powyższe potwierdza stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-637/15-3/SM, w której wskazano, że "Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, iż w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, zdaniem tut. Organu należy przyjąć, że jeśli stanowią one przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, w ujęciu wartościowym, świadczenie stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym".

Podobne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. IPTPP2/443-338/13-2/KW, czy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. ITPP2/443-1029a/08/RS.

Jakkolwiek kryterium wartościowe nie może być uznawane za wyłączny czynnik determinujący charakter świadczenia, to zasadniczo potwierdza ono, iż Wnioskodawca nabywa usługę, nie zaś towar.

Również drugi warunek wynikający z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT pozostaje spełniony, gdyż jak wskazali Państwo w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego po zakończeniu świadczenia usług przez Kontrahenta Towary (stanowiące własność Państwa) będą powrotnie przemieszczane do Niemiec.

W tym kontekście Państwo pragniecie zauważyć, że w momencie przemieszczenia półproduktów z Niemiec do Polski może nie być znane końcowe miejsce przeznaczenia tych towarów, tzn. nie będzie wiadomo, czy po zakończeniu świadczenia usług przez Kontrahenta towary zostaną odesłane z powrotem do Niemiec (do fabryki Państwa lub klienta).

Zdaniem Państwa, okoliczność ta nie wyklucza jednak możliwości skorzystania przez niego z regulacji zawartej w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. W ocenie Państwa, uzasadnione jest takie rozumienie tego przepisu, które pozwala objąć jego zakresem wszystkie towary przemieszczane przez niego z terytorium Niemiec na terytorium Polski w sytuacji, gdy intencją Państwa jest to, aby po wykonaniu usług anodyzowania towary powróciły z powrotem do Niemiec i jednocześnie nie jest w stanie z góry określić, których konkretnie towarów będzie to dotyczyć.

Należy podkreślić, że art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy towary zostają faktycznie przemieszczone z powrotem na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione. W sytuacji jednak, gdy podatnik decyduje się na sprzedaż takich towarów w Polsce lub na dokonanie dostawy do państwa trzeciego powinien rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce na bieżąco. Mianowicie, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o VAT, przemieszczenie towarów uznaje się za WNT. Obowiązek podatkowy, na podstawie art. 20 ust. 8 ustawy o VAT, powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, Towary które powrócą do Niemiec, w dalszym ciągu będą korzystały z uproszczenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, w związku z czym Spółka nie będzie musiała raportować w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Powyższe stanowisko potwierdzają: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.643.2020.1.RR, w której Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w pełni podzielił stanowisko podatnika, zgodnie z którym: "Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywanego przez niego, zgodnie z pierwszym scenariuszem, przemieszczenia towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski nie uznaje się w całości, w momencie dokonania przemieszczenia, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce na podstawie wyłączenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

W przypadku zatem gdy podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z państwa członkowskiego UE do Polski, na terytorium Polski nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, będących przedmiotem niniejszego wniosku nie ulega wątpliwości spełnienie przez Wnioskodawcę pierwszego z warunków, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. Wnioskodawca będzie bowiem przemieszczał z Niemiec do Polski należące do niego towary w celu wykonania na nich przez Polskiego Kontrahenta usługi polegającej na przetworzeniu towarów Wnioskodawcy do postaci finalnego produktu. Czynności dokonywane przez Polskiego Kontrahenta powinny być traktowane jako świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym. Polski Kontrahent świadczy zaś taką usługę, a w toku prac dostarcza jedynie dodatkowo pewne komponenty.

Pojęcie "świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym" nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wyjaśniono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-637/15- 3/SM: "Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi."

W związku z powyższym, należy uznać, iż czynności wykonywane przez Polskiego Kontrahenta stanowią świadczenie usług na ruchomym majątku rzeczowym.

Okoliczność tę potwierdza dodatkowo fakt, iż wartość świadczonych przez Polskiego Kontrahenta usług oraz dostarczonych towarów stanowi mniej niż połowę wartości końcowego produktu, co wskazuje iż zasadnicza wartość generowana jest na innym etapie łańcucha dostaw, a Wnioskodawca nabywa usługę, przy okazji świadczenia której dostarczane są dodatkowe komponenty. Wskazuje to, iż zasadniczą istotą usług świadczonych przez Polskiego Kontrahenta jest nie tyle wytworzenie i dostarczenie nowego produktu, ile przetworzenie i wzbogacenie o dodatkowe elementy towarów Wnioskodawcy.

Powyższe potwierdza stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-637/15-3/SM, w której wskazano, że "Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, iż w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy doczynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, zdaniem tut. Organu należy przyjąć, że jeśli stanowią one przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, w ujęciu wartościowym, świadczenie stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym".

Podobne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. IPTPP2/443-338/13-2/KW, czy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. ITPP2/443-1029a/08/RS.

Jakkolwiek kryterium wartościowe nie może być uznawane za wyłączny czynnik determinujący charakter świadczenia, to zasadniczo potwierdza ono, iż zasadniczo Wnioskodawca nabywa usługę, nie zaś towar.

Również drugi warunek zawarty w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT pozostaje spełniony, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego po zakończeniu świadczenia usług przez Polskiego Kontrahenta produkty prac Polskiego Kontrahenta (stanowiące własność Państwa) są każdorazowo powrotnie przemieszczane do Niemiec."

oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 maja 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.152.2019.1.KT., w której wskazano, że: "Warunkiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jest wywóz z terytorium kraju towaru z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia. Zatem towar nie może zostać "skonsumowany" w Polsce. Regulacja ta nie obejmuje więc swym zakresem sytuacji, w której przemieszczany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju towar jest w Polsce przedmiotem dostawy. Tym samym przemieszczenie towarów do kraju powinno co do zasady wiązać się z zamiarem powrotnego przemieszczenia tych towarów z kraju do państwa, z którego zostały przywiezione, po wykonaniu usług, dla których dane towary zostały przywiezione na terytorium kraju.

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca będzie przemieszczał należące do niego akcesoria higieniczne z terytorium Niemiec na terytorium Polski w celu wykonania usług pakowania przez Kontraktora, po czym towary te będą transportowane z powrotem do Spółki do Niemiec, bądź też transportowane do innych niż Polska i Niemcy państw członkowskich UE. Wnioskodawca podkreślił przy tym, że intencją Spółki jest to, aby po wykonaniu usług pakowania przez Kontraktora artykuły higieniczne powróciły do Niemiec. Spółka zakłada, że część z tych artykułów może trafić z Polski do innych niż Niemcy państw członkowskich, jest to jednak zdarzenie przyszłe i niepewne, a Spółka nie jest w stanie z góry określić, których konkretnie towarów będzie to dotyczyć.

W opisanych okolicznościach wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, znajdzie zastosowanie wówczas, gdy przetransportowane z Niemiec do Polski akcesoria higieniczne będą poddane wykonanym na nich przez Kontraktora usługom pakowania, a po ich zakończeniu zostaną wywiezione z terytorium Polski z powrotem na terytorium Niemiec.

Tym samym należy uznać, że w tym konkretnym przypadku przemieszczenie przez Wnioskodawcę towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski w celu wykonania usług na tych towarach, nie będzie stanowiło, w momencie dokonania tego przemieszczenia, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, o którym mowa wart. 11 ust. 1 ustawy, na podstawie wyłączenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. Jednak w sytuacji, gdy po przetransportowaniu towarów do Polski i wykonaniu przez Kontraktora usług pakowania Spółka zdecyduje o wysyłce danych towarów do innych niż Niemcy państw członkowskich UE, ustaną okoliczności, o których mowa wart. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy i w konsekwencji, zgodnie z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać wewnątrzwspólnotowego nabycia tych towarów w Polsce. Opodatkowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego na podstawie art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy obejmie tylko te artykuły higieniczne, które będą przeznaczone do wysłania do innych niż Niemcy państw członkowskich, zaś pozostałe artykuły higieniczne, które po wykonaniu na nich usług zostaną powrotnie przemieszczone na terytorium Niemiec, w dalszym ciągu będą korzystały z wyłączenia, o którym mowa wart. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Należy przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że regulacja art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy będzie miał zastosowanie również w odniesieniu do akcesoriów higienicznych, które zostaną przemieszczone z Niemiec do Polski oddzielnie, a następnie, zgodnie z zawartą umową, zapakowane przez usługodawcę w zestawy i w takiej formie powrotnie przemieszczone z Polski do Niemiec.

Trzeba bowiem zauważyć, że istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepis art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy nie określa rodzaju ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na powierzonym majątku rzeczowym. Mogą to być zatem prace drobne, a także świadczenie złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria."

Zdaniem Państwa, przemieszczenie przez niego towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, zgodnie przedstawionym w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Scenariuszem 1 nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ustawy o VAT, w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska w przedmiocie Pytania nr 2

Zgodnie ze stanowiskiem Państwa przedstawionym w odpowiedzi na Pytanie nr 1, przemieszczenie przez niego towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, zgodnie przedstawionym w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Scenariuszem 1 nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ustawy o VAT, w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT.

Co do zasady zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 tej ustawy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również, w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Tym samym opisywane w Scenariuszu 1 przemieszczenie Towarów nie spełnia przesłanek wymienionych w przywołanym przepisie.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów mogłaby mieć miejsce w sytuacji, gdyby Towary sprowadzone zostały uprzednio do Polski w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, tj. gdyby przyjąć, że przemieszczenie towarów z siedziby Państwa (w Niemczech) do Kontrahenta (w Polsce) w celu wykonania na nich usług, stanowi wewnątrzwspólnotową nabycie towarów. W świetle uzasadnienia stanowiska Państwa w zakresie Pytania nr 1, Państwo podkreślacie, że przemieszczenie Towarów w Scenariuszu 1, nie może zostać uznane w momencie dokonania przemieszczenia, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce na podstawie wyłączenia przewidzianego wart. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT. W konsekwencji powrotne przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec, nie może stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.643.2020.1.RR, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 maja 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.152.2019.1.KT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685; dalej jako: "ustawa"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się:

Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się: przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza więc zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Pozwala on na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary własne, tj. należące do jego przedsiębiorstwa, z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Jednocześnie należy wskazać, że norma art. 11 ust. 1 podlega pewnym ograniczeniom, a jednym z nich jest przemieszczenie towarów w celu wykonania na nich usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy:

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy: 6) towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy:

przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z 13 ust. 3 ustawy:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Zatem w przypadku WNT opodatkowaniu podlega czynność nabycia towaru i podatek należny z tego tytułu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów.

Z okoliczności sprawy wynika, że Państwo jesteście niemieckim rezydentem podatkowym zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT w Polsce. Państwo posiadacie siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Niemczech.

Przedmiotem podstawowej działalności Państwa jest produkcja przemysłowa innowacyjnych komponentów z aluminium (Towarów).

Proces produkcji Towarów wytwarzanych przez Państwa podzielony jest na kilka etapów do momentu uzyskania gotowych wyrobów (tj. Towarów). W procesie produkcji Towarów Państwo korzystacie także z pomocy podwykonawców. Obecnie jeden z etapów produkcji Towarów jest przeprowadzany w Polsce i wykonywany przez podmiot trzeci (dalej: "Kontrahent"), na podstawie umowy zawartej pomiędzy Państwem a Kontrahentem.

Kontrahent jest podmiotem, który specjalizuje się w chemicznej obróbce powierzchni części metalowych, w szczególności obróbką aluminium i posiada odpowiedni know-how i sprzęt do prowadzenia tego typu działalności. Wartość prac wykonanych przez Kontrahenta stanowi ułamek wartości finalnego Towaru.

Kontrahent jest polską spółką kapitałową utworzoną zgodnie z prawem polskim, z siedzibą w Polsce i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Kontrahent nie jest podmiotem powiązanym w odniesieniu do Państwa w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Półprodukty aluminiowe wytworzone przez Państwa w fabryce w Niemczech są lub będą transportowane z Niemiec bezpośrednio do fabryki Kontrahenta w Polsce, w celu wykonania na tych półproduktach usługi opisanej poniżej. Co do zasady za organizację transportu półproduktów do fabryki Kontrahenta odpowiadają Państwo.

Co do zasady dostawy realizowane są lub będą na ryzyko i koszt Kontrahenta.

Własność półproduktów nie jest przenoszona na Kontrahenta w żadnym momencie. Kontrahent będzie zobowiązany wyłącznie do wykonania usług opisanych poniżej na przedmiotowych półproduktach. Kontrahent nie będzie prowadzić sprzedaży ani dystrybucji przerabianych półproduktów. Po wykonaniu usług na półproduktach przez Kontrahenta powstanie finalny produkt (wyrób gotowy), tj. Towar.

Kontrahent świadczy lub będzie świadczył na półproduktach przede wszystkim usługę polegającą na anodyzacji aluminium w celu zwiększenia trwałości półproduktów. Proces anodowania jest metodą technologii powierzchni prowadzącą do tworzenia tlenkowej warstwy ochronnej na aluminium przez utlenianie anodowe. Proces anodyzacji ingeruje w strukturę części metalowych (aluminiowych) i zmienia ich właściwości fizyczne. W procesie tym warstwa ochronna nie jest osadzana na obrabianym przedmiocie, lecz tlenek lub wodorotlenek powstaje w wyniku przekształcenia wierzchniej warstwy metalu. W ten sposób tworzy się cienka warstwa o grubości od 5 do 15 mikrometrów, która chroni głębsze warstwy przed korozją. Dodatkowo Kontrahent może wykonywać testy jakości Towarów oraz pakuje je do wysyłki.

Cały proces opisany powyżej będzie zajmował w Polsce około dwóch tygodni od momentu dostarczenia do ukończenia produkcji gotowego wyrobu.

Po zakończeniu etapu produkcji w Polsce, wyrób gotowy - Towar, będzie dostarczany z fabryki Kontrahenta do finalnych odbiorców mających siedzibę na terytorium Niemiec. Transport będzie organizowany przez Spółkę. Jednocześnie w momencie przemieszczenia półproduktów z Niemiec do Polski może nie być znane końcowe miejsce przeznaczenia Towarów, tzn. nie będzie wiadomo, czy po zakończeniu świadczenia usług przez Kontrahenta towary zostaną odesłane z powrotem do Niemiec (do fabryki Państwa lub klienta).

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia w kontekście rozliczenia w Polsce WNT i WDT, czy przemieszczenie półproduktów z Niemiec do Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ustawy w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jak również czy powrotne przemieszczenie przez Państwa półproduktów po dokonaniu na nich prac przez Kontrahenta z Polski do Niemiec nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy wskazuje, że półprodukty aluminiowe wytworzone przez Państwa w fabryce w Niemczech są lub będą transportowane z Niemiec bezpośrednio do fabryki Kontrahenta w Polsce, w celu wykonania usługi przez Kontrahenta z Polski polegającej na anodyzacji aluminium w celu zwiększenia trwałości półproduktów. W tym przypadku istotna jest okoliczność, że własność półproduktów nie jest przenoszona na Kontrahenta w żadnym momencie. Kontrahent będzie zobowiązany wyłącznie do wykonania usług na przedmiotowych półproduktach. Kontrahent nie będzie prowadzić sprzedaży ani dystrybucji przerabianych półproduktów. Ponadto jak Państwo wskazali w momencie przemieszczenia półproduktów z Niemiec do Polski może nie być znane końcowe miejsce przeznaczenia Towarów, tzn. nie będzie wiadomo, czy po zakończeniu świadczenia usług przez Kontrahenta towary zostaną odesłane z powrotem do Niemiec (do fabryki Państwa lub klienta).

Należy wskazać, że co do zasady, dla transakcji przemieszczenia towarów własnych z terytorium innego kraju członkowskiego na terytorium Polski znajduje zastosowanie art. 11 ust. 1 ustawy. W przypadku bowiem, gdy towary należące do podatnika podatku od wartości dodanej zostają przemieszczone z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (np. Niemiec) na terytorium kraju i służą działalności gospodarczej podatnika wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Państwo uważacie jednak, że w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie wynikające z art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, a zatem przemieszczenie przez Państwa towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski nie stanowi/nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ustawy.

Treść powołanego wyżej art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje, że za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie uznaje się takiego ich przemieszczenia na terytorium kraju przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, w przypadku którego na terytorium Polski na towarach tych mają zostać wykonane usługi, a następnie towary mają zostać z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały przywiezione.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Warunkiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy jest wywóz z terytorium kraju towaru z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia. Zatem towar nie może zostać "skonsumowany" w Polsce. Regulacja ta nie obejmuje więc swym zakresem sytuacji, w której przemieszczany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju towar jest w Polsce przedmiotem dostawy. Tym samym przemieszczenie towarów do Polski powinno co do zasady wiązać się z zamiarem ich powrotnego przemieszczenia do kraju z którego zostały przywiezione.

W opisanych okolicznościach wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, znajdzie zastosowanie wówczas, gdy przetransportowane z Niemiec do Polski półprodukty są/będą poddane wykonanym na nich przez Kontrahenta usługom, a po ich zakończeniu zostały/zostaną wywiezione z terytorium Polski z powrotem na terytorium Niemiec.

Tym samym należy uznać, że w tym konkretnym przypadku przemieszczenie przez Państwa półproduktów z terytorium Niemiec na terytorium Polski w celu wykonania na tych produktach usług anodyzacji przez Kontrahenta polskiego, nie będzie stanowiło, w momencie dokonania tego przemieszczenia, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, na podstawie wyłączenia przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy. W konsekwencji powrotne przemieszczenie półproduktów z terytorium Polski na terytorium Niemiec w warunkach określonych powyżej nie stanowi/nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy. Zatem mając na uwadze powyższe nie będziecie Państwo zobowiązani do rozpoznania i rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Polski w związku z przemieszczaniem półproduktów z Niemiec do Polski, a następnie po wykonaniu na nich usług, z Polski do Niemiec.

Przy czym w sytuacji, gdy po przetransportowaniu towarów do Polski i wykonaniu przez Kontrahenta usług zdecydujecie Państwo o wysyłce półproduktów do innych niż Niemcy państw członkowskich UE, ustaną okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy i w konsekwencji, zgodnie z art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy, Państwo będziecie zobowiązani rozpoznać i rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie tych półproduktów w Polsce, a w przypadku przemieszczenia półproduktów z terytorium Polski na terytorium innych niż Niemcy państw członkowskich UE będziecie zobowiązani rozpoznać i rozliczyć wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).