0114-KDIP1-2.4012.3.2019.2.IG - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r. (data wpływu 3 stycznia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 25 marca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 25 marca 2019 r. otrzymane przez Wnioskodawcę w dniu 27 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

O. zleciła do realizacji firmie zewnętrznej roboty instalacyjne polegające na modernizacji pomieszczeń kotłowni w celu montażu pieców gazowych w budynku biurowo-usługowym. Współwłaścicielami budynku w części 2/3 jest O. a w 1/3 inny podmiot. Współwłaściciel w części 1/3 wyraził zgodę na partycypacje w kosztach. Zlecenie zostało wystawione na całość prac (nie było informacji, że tylko 2/3 kosztów dotyczy O.).

Wykonawca prac po odbiorze robót wystawił fakturę na całość prac ze stawką 23%.

O. 1/3 kosztów wykonanych prac będzie refakturowała na współwłaściciela budynku.

Ponadto na wezwanie Organu w uzupełnieniu wniosku wskazano, że O. wspólnie z współwłaścicielem I Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w miesiącu czerwcu 2018 r. podjęła decyzję o wykonaniu instalacji gazowej oraz kotłowni w budynku biurowo-usługowym.

Budynek biurowo-usługowy zgodnie z aktem notarialnym jest współwłasnością O. w 2/3 oraz I Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w 1/3.

Zgodnie z zawartym porozumieniem strony podzieliły powierzchnię (pomieszczenia) w budynku w następujący sposób:

Wnioskodawca zajmuje 13 pomieszczeń biurowych - pow. 282,12 m²

Współwłaściciel zajmuje 9 pomieszczeń biurowych - pow. 139,48 m²

Pomieszczenia pomocnicze - wspólne: korytarz, kuchnia, wc i kotłownia - pow.138,64 m².

Kotłownia jest pomieszczeniem wspólnie wykorzystywanym przez Wnioskodawcę i współwłaściciela.

W czerwcu 2018 r. współwłaściciel wyraził pisemną zgodę na partycypację w kosztach planowanych prac akceptując kosztorys ofertowy.

W dniu 2 lipca 2018 r. Wnioskodawca zlecił Firmie zewnętrznej wykonanie prac w celu montażu pieców gazowych w budynku biurowo-usługowym. Zlecenie zostało wystawione na całość prac (nie było informacji, że tylko 2/3 kosztów dotyczy O.).

Prace obejmowały w szczególności:

* montaż drzwi wejściowych do pomieszczeń kotłowni,

* wymiana okna,

* budowa ścianki działowej,

* zabezpieczenie ścian i sufitów materiałami w celu wytrzymałości ogniowej,

* wyprowadzenie kominów spalinowych,

* montaż instalacji elektrycznej,

* roboty tynkarskie,

* demontaż starej oraz ułożenie nowej posadzki,

* wykonanie wentylacji.

Zlecenie nie zawierało uzgodnień dotyczących fakturowania wykonywanych usług.

W dniu 4 grudnia 2018 r. wykonawca robót wystawił fakturę na całą wartość robót na Wnioskodawcę naliczając 23% podatek VAT.

Ponadto wskazano, że podmiot wykonujący roboty instalacyjne polegające na modernizacji pomieszczeń kotłowni w celu montażu pieców gazowych w budynku biurowo-usługowym jest podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż nie jest zwolniona od podatku n podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Roboty instalacyjne realizowane przez firmę zewnętrzną stanowią usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

W budynku, w którym były wykonane prace instalacyjne współwłaścicielem jest O. oraz I Sp. z o.o. Powierzchnia ogółem wynosi 560,24 m².

Kotłownia jest pomieszczeniem wspólnie wykorzystywanym przez Wnioskodawcę i Współwłaściciela.

Przed zleceniem Wykonawcy przez O. robót budowlano-instalacyjnych w pomieszczeniu kotłowni, Zarząd Spółdzielni otrzymał propozycję od Współwłaściciela budynku wykonania tańszego niż elektryczne źródła zasilania kotłów centralnego ogrzewania na przykład gazowe.

Decyzja o wymianie rodzaju źródła ciepła do zasilenia kotłowni została skonsultowana i zatwierdzona przez obie strony przed zleceniem robót firmie wykonawczej.

Współwłaściciel zaakceptował koszty modernizacji pomieszczenia kotłowni, wykonanie przyłącza gazu i wymianę kotłów centralnego ogrzewania w tym budynku składając podpis na przedstawionych mu kosztorysach ofertowych.

O. podjęła się wykonania powyższego zadania ze względu na posiadanie odpowiednich służb technicznych i zatrudnionych tu uprawnionych do wykonywania i nadzoru robót budowlanych i instalacyjnych pracowników w uzgodnieniu z Współwłaścicielem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT w jednym z okresów zgodnie z art. 86 ust. 10, 11 oraz art. 88 ust. 3a z otrzymanej faktury za modernizację pomieszczeń kotłowni przy zastosowaniu przez dostawcę usługi stawki podatku VAT 23%, kiedy Wnioskodawca ma wątpliwości co do prawidłowości wystawionej faktury (jest ze stawką podatku a winno być zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z procedurą odwrotnego obciążenia)?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca nie może odliczyć podatku od tak wystawionej faktury. Wykonawca zleconych robót powinien wystawić fakturę na całość prac nie naliczając podatku a rozliczenie podatku powinno nastąpić po stronie Wnioskodawcy. W przypadku gdyby wykonawca robót skorygował fakturę zgodnie z art. 106j a więc zastosował odwrotne obciążenie, na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek korekty deklaracji oraz JPK w terminie w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wykonania usługi, oraz uregulowania odsetek od nieterminowej zapłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. że roboty budowlane będące przedmiotem pytania stanowią usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: "PKWiU", zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do wskazania prawidłowej klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o informację, iż usługi będące przedmiotem wniosku są usługami wymienionymi w pozycji 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego, w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami zaś, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

W przypadku, wystąpienia dalszych "podzleceń" podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia "podzleconych" usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu "podwykonawca" wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008) podwykonawca to "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy".

Jednocześnie należy podkreślić, że o uznaniu danego podmiotu za inwestora, generalnego wykonawcę bądź podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, nie może przesądzać samo "nazewnictwo", jakim posługują się podmioty uczestniczące w transakcji czy też deklaracje podmiotów odnośnie tego, w jakim charakterze będzie działać dany podmiot. Jak już wskazano, dla prawidłowego rozumienia pojęcia "podwykonawca" wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Status podmiotów biorących udział w danym przedsięwzięciu budowlanym (inwestor, generalny wykonawca, podwykonawca) musi wynikać z całokształtu okoliczności i charakteru wykonywanych usług. Wobec tego należy ocenić faktycznie dokonane czynności między podmiotami występującymi w danej transakcji.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Jak stanowi art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Przy czym, stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (...).

Dane, które powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106e ustawy. I tak, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 4-5, 12-14 ustawy, faktura powinna zawierać:

* numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a (pkt 4)

* numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b (pkt 5);

* stawkę podatku (pkt 12);

* sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13);

* kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14)

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

W myśl art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Zatem w sytuacji, gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostawy lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją "odwrotne obciążenie".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 2/3 budynku biurowo-usługowego (Współwłaściciel będący spółka z o.o. jest współwłaścicielem budynku biurowo-usługowego w 1/3). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z zawartym porozumieniem strony podzieliły pomieszczenia w budynku w taki sposób, że Wnioskodawca zajmuje 13 pomieszczeń biurowych - pow. 282,12 m² natomiast Współwłaściciel zajmuje 9 pomieszczeń biurowych - pow. 139,48 m². Zaś pomieszczenia pomocnicze korytarz, kuchnia, wc i kotłownia - pow.138,64 m² są wspólne.

Wnioskodawca wspólnie z Współwłaścicielem w miesiącu czerwcu 2018 r. podjęła decyzję o robotach instalacyjnych polegających na modernizacji pomieszczeń kotłowni w celu montażu pieców gazowych w budynku biurowo-usługowym. W czerwcu 2018 r. Współwłaściciel wyraził pisemną zgodę na partycypację w kosztach planowanych prac akceptując kosztorys ofertowy. Kotłownia jest pomieszczeniem wspólnie wykorzystywanym przez Wnioskodawcę i współwłaściciela. Wnioskodawca podjął się wykonania powyższego zadania ze względu na posiadanie odpowiednich służb technicznych i zatrudnionych tu uprawnionych do wykonywania i nadzoru robót budowlanych i instalacyjnych pracowników w uzgodnieniu z Współwłaścicielem.

Wnioskodawca zlecił Firmie zewnętrznej wykonanie robót instalacyjnych polegających na modernizacji pomieszczeń kotłowni w celu montażu pieców gazowych w budynku biurowo-usługowym. Roboty instalacyjne realizowane przez Firmę zewnętrzną stanowią usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Podmiot wykonujący roboty instalacyjne polegające na modernizacji pomieszczeń kotłowni w celu montażu pieców gazowych w budynku biurowo-usługowym jest podatnikiem podatku VAT. Zlecenie zostało wystawione na całość prac (nie było informacji, że tylko 2/3 kosztów dotyczy Wnioskodawcy). Zlecenie nie zawierało uzgodnień dotyczących fakturowania wykonywanych usług. Wnioskodawca 1/3 kosztów wykonanych prac będzie refakturował na Współwłaściciela.

Wątpliwości dotyczą tego czy Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT z otrzymanej faktury za modernizację pomieszczeń kotłowni.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić czy wykonawca (firma zewnętrzna) wystawiając fakturę dokumentującą realizację wskazanych usług winien wykazać kwotę podatku należnego. W tym celu należy ustalić czy nabywane przez Wnioskodawcę usługi powinny został opodatkowane na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia stosowanie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

I tak, mając na uwadze wskazane przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy należy uznać, że w stosunku do nabywanych robót instalacyjnych, które jak wskazał Wnioskodawca stanowią usługi wymienione w poz. 2-48 załączniku nr 14 do ustawy znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Jak wynika bowiem z opisu sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Również firma zewnętrzna jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, niekorzystającym ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Jednocześnie w analizowanych okolicznościach firma zewnętrzna świadcząc na rzecz Wnioskodawcy roboty instalacyjne działa na rzecz Wnioskodawcy jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. W analizowanym przypadku kotłownia jest pomieszczeniem wspólnie wykorzystywanym przez Wnioskodawcę i Współwłaściciela. Jednocześnie Wnioskodawca wspólnie z Współwłaścicielem podjął decyzję o robotach instalacyjnych polegających na modernizacji pomieszczeń kotłowni w celu montażu pieców gazowych w budynku biurowo-usługowym (w tym Współwłaściciel wyraził pisemną zgodę na partycypację w kosztach planowanych prac akceptując kosztorys ofertowy). Jednak Wnioskodawca podjął się wykonania wskazanego remontu i 1/3 kosztów wykonanych prac będzie refakturował na Współwłaściciela. Następnie Wnioskodawca wykonanie całości prac zlecił firmie zewnętrznej. Zatem, w analizowanym przypadku firma zewnętrzna wykonująca roboty instalacyjne działa na rzecz Wnioskodawcy jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Zatem w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczenia podatku z tytułu nabycia od firmy zewnętrznej robót instalacyjnych, natomiast firma zewnętrzna nie powinna wykazywać kwoty podatku na fakturze dokumentującej wykonacie tych robót (stanowiących usługi wymienione w poz. 2-48 załączniku nr 14 do ustawy). Ponieważ w opisanej sytuacji firma zewnętrzna jest podwykonawcą usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, to na wystawionej fakturze nie powinna naliczać podatku a jedynie zawrzeć adnotację (odwrotne obciążenie) a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest Wnioskodawca na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zatem odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę wskazanych usług instalacyjnych należy stwierdzić że w analizowanym przypadku co do zasady spełnione są przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy - tj. świadczenia nabywane przez Wnioskodawcę (zarejestrowanego podatnika podatku VAT) od firmy zewnętrznej są związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Jednakże w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, że - jak wyjaśniono w niniejszej interpretacji - podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy jest usługobiorca (Wnioskodawca), faktury wystawione przez firmę zewnętrzną powinny być wystawione z zachowaniem warunków procedury - odwrotne obciążenie, bez naliczonego podatku. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu nabycia przedmiotowych usług, jednakże uprawnienie to będzie przysługiwało z wykazania przez Wnioskodawcę w deklaracji rozliczenia podatku należnego z tytułu nabycia usług, do których zastosowanie ma procedura odwrotnego obciążenia. Natomiast jeżeli w analizowanym przypadku firma zewnętrzna wystawiła fakturę dokumentującą wskazane usługi instalacyjne wykazując w nich podatek, to Wnioskodawcy, z uwagi na wyłączenie zawarte w powołanym wyżej przepisie art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, natomiast nie odnosi się do innych kwestii wynikających ze stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.