0114-KDIP1-2.4012.297.2017.2.IG - 0% stawka VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2017 r. (data wpływu 27 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 lipca 2017 r. do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocnika w dniu 18 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw towarów - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw towarów. Wniosek został uzupełniony w dniu 21 lipca 2017 r. (data wpływu 27 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 lipca 2017 r. do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocnika w dniu 18 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

N. GmbH (dalej jako Wnioskodawczyni lub Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech. W Polsce Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

W ramach wykonywanej działalności Spółka m.in. dokonuje na terytorium Polski przemieszczeń własnych towarów z terytorium Niemiec. Następnie zleca obróbkę tych towarów polskiemu kontrahentowi z siedzibą w Nowogrodźcu, który dokumentuje wykonane usługi, wystawiając faktury zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Gotowe towary Spółka sprzedaje włoskiemu kontrahentowi. Na potrzeby tej transakcji Spółka występuje jako polski podatnik VAT UE. Dla przedmiotowych dostaw strony ustalają warunki Incoterms Ex Works Nowogrodziec, wobec czego włoski kontrahent odbiera towary w Nowogrodźcu i dokonuje ich wywozu na terytorium Włoch na własny rachunek.

Włoski kontrahent posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez właściwe dla niego państwo członkowskie (Włochy). Spółka posiada w odniesieniu do przedmiotowych transakcji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (tj. na terytorium Włoch).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawczyni prosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska, zgodnie z którym w odniesieniu do opisanych dostaw ma prawo do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Dostawy opisane w stanie faktycznym dotyczą towarów transportowanych przez ich nabywcę, przy czym transport rozpoczyna się na terytorium Polski. Dostawy te podlegają zatem opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. W art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług zdefiniowano natomiast dostawę co do zasady jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei w art. 13 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazano, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Należy również zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisane w przedmiotowym stanie faktycznym transakcje spełnią określone w powyżej zacytowanych przepisach warunki uznania ich za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Na kwalifikację tą nie wpływa w szczególności w żaden sposób fakt, iż dla transakcji ustalono warunki Ex Works Nowogrodziec. W szczególności, okoliczność, że już na terytorium kraju dochodzi do przejścia na włoskiego kontrahenta prawa do dysponowania towarem jak właściciel, nie powoduje konieczności uznania dostawy za dostawę krajową.

Jak wynika bowiem z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, następujący w wykonaniu dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Przepis ten nie daje zatem żadnych podstaw do uznania, że dostawy, w przypadku których do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel dochodzi w Polsce, nie mogą być traktowane jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów - w sytuacji gdy w wyniku tych dostaw dochodzi do wywozu towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

W przypadku zatem posiadania przez Spółkę stosownych dokumentów potwierdzających, że towary będące przedmiotem opisanych dostaw zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (tj. na terytorium Włoch), ma ona prawo do stosowania stawki 0% w stosunku do tych dostaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem jej świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się - co do zasady - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wynika z ust. 2 pkt 1 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

W świetle ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym podlegającą preferencyjnej stawce podatku w wysokości 0%.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym kluczowe jest to, aby podatnik posiadał dokumenty zawierające informacje, z których wynika, że dany towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą bowiem powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na skutki podatkowe korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech. W Polsce Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

W ramach wykonywanej działalności Spółka m.in. dokonuje na terytorium Polski przemieszczeń własnych towarów z terytorium Niemiec. Następnie zleca obróbkę tych towarów polskiemu kontrahentowi z siedzibą w Nowogrodźcu, który dokumentuje wykonane usługi, wystawiając faktury zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Gotowe towary Spółka sprzedaje włoskiemu kontrahentowi. Na potrzeby tej transakcji Spółka występuje jako polski podatnik VAT UE. Dla przedmiotowych dostaw strony ustalają warunki Incoterms Ex Works Nowogrodziec, wobec czego włoski kontrahent odbiera towary w Nowogrodźcu i dokonuje ich wywozu na terytorium Włoch na własny rachunek.

Włoski kontrahent posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez właściwe dla niego państwo członkowskie (Włochy). Spółka posiada w odniesieniu do przedmiotowych transakcji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (tj. na terytorium Włoch).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w odniesieniu do opisanych dostaw ma prawo zastosowania stawki 0% na podstawie art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni w związku z opisanymi dostawami posiada stosowne dokumenty, o których mowa w art. 42 ustawy potwierdzające, że towary będące przedmiotem opisanych dostaw zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (tj. na terytorium Włoch), ma prawo do stosowania stawki 0% w stosunku do tych dostaw.

Opisane w przedmiotowym stanie faktycznym transakcje spełniają określone w powyżej zacytowanych przepisach warunki uznania ich za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Na kwalifikację tą nie wpływa fakt, iż dla transakcji ustalono warunki dostawy Incoterms Ex Works Nowogrodziec. Okoliczność, że na terytorium kraju dochodzi do przeniesienia na włoskiego kontrahenta prawa do dysponowania towarem jak właściciel, nie powoduje konieczności uznania dostawy za dostawę krajową.

Istotne jest w przedmiotowej sprawie, że w wyniku dostawy towarów dokonanej przez Wnioskodawczynię (występującą jako polski podatnik VAT UE) na rzecz kontrahenta włoskiego (posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez właściwe dla niego państwo członkowskie), następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Tym samym skoro Wnioskodawczyni posiada dokumenty, o których mowa w art. 42 ustawy, do opisanych dostaw ma prawo stosować stawkę podatku w wysokości 0%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w opisanym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.