0114-KDIP1-2.4012.27.2020.1.RD - Rozpoznanie importu usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 16 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 23 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.) oraz w dniu 23 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania importu usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania importu usług. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.) oraz w dniu 23 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Fundacja jest fundacją założoną i działającą na podstawie prawa polskiego. Fundacja została założona w 2013 r. Fundacja jest przedsiębiorcą, prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Fundacja prowadzi działalność pomocową w Polsce i na świecie., jej credo brzmi: "(...)". Fundacja we współpracy z lokalnymi partnerami edukuje oraz pomaga w rozwiązywaniu problemów ludzi, trwale zmieniając świat. Fundacja działa jako platforma łącząca ludzi, pomysły i zasoby, aby skutecznie rozwiązywać problemy najbardziej potrzebujących społeczności. Specjalizuje się w niesieniu pomocy poprzez inwestycje w konkretne projekty realizowane przez sprawdzonych, lokalnych partnerów, dzięki czemu możliwe jest inicjowanie trwałych zmian. Szczególną wagę przywiązuje do pomocy dzieciom w Polsce i krajach rozwijających się.

Celem operacyjnym jest wywołanie Efektu (...), czyli procesu pozytywnych przemian, które prowadzą do realnej zmiany społecznej. Prowadzone przez Fundację projekty to m.in.: 1. (...) - program mający na celu wsparcie żywienia dzieci; 2. programy edukacyjne realizowane zarówno w Polsce, jak i na całym świecie; 3. programy dotyczące wsparcia infrastruktury, takie jak budowa szkół, czy domów, w tym domów opieki nad dziećmi; oraz 4. wiele innych programów pomocowych.

Fundacja jest silnie zaangażowana w działania mające na celu zwalczanie współczesnego niewolnictwa na świecie. W tym zakresie Fundacja m.in. pomaga niekomercyjnym organizacjom pozarządowym zwiększyć ich skuteczność i rozwinąć działalność poprzez nie tylko wsparcie finansowe, ale również podzielenie się z nimi wiedzą o tym, jak sprawnie i skutecznie zmieniać rzeczywistość. Przy pracy nad programami telewizyjnymi z serii (...) Fundacja odnosiła się do tematyki współczesnego niewolnictwa i organizacji z nią walczących, przykładowo odnośnie organizacji E działającej w Bangladeszu, organizacji (...) działającej w Tajlandii czy (...) działającej w Nepalu.

Prezeską Fundacji jest (...), która jest prowadzącą i dziennikarką w wielu odcinkach telewizyjnych i filmach dokumentalnych ukazujących niesprawiedliwość społeczną oraz wpływających na pozytywną zmianę społeczną na całym świecie (dalej "Fundatorka" lub "Reporterka").

Z kolei (...), spółka utworzona i istniejącą zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych z siedzibą w USA (dalej: "Telewizja"), jako światowej klasy kanał informacyjny, który dociera do ponad 378 milionów ludzi na całym świecie, począwszy od 2011 r. ukazuje problem współczesnego niewolnictwa, w szczególności poprzez regularne programy przedstawiające nielegalne działania związane ze współczesnym niewolnictwem oraz umożliwiające ofiarom przedstawienie swoich historii, przede wszystkim w ramach " (...)".

Mając na uwadze powyższe, pomiędzy Fundacją, Reporterką oraz Telewizją (dalej odpowiednio: "Strona" lub łącznie: "Strony") została zawarta umowa o współpracy (dalej: "Umowa") w celu połączenia sił w walce ze współczesnym niewolnictwem. Umowa została zawarta zgodnie z i podlega przepisom prawa Stanów Zjednoczonych. Efektem wspólnych prac Stron ma być powstanie serii programów telewizyjnych ukazujących problem współczesnego niewolnictwa i w efekcie doprowadzenie do uświadomienia społeczności światowej istnienia tego problemu i w efekcie doprowadzenie do zmian w tym zakresie.

Zawarta Umowa przewiduje m.in., że:

1. Zważywszy, że każda ze Stron jest świadoma roli pozostałych Stron w ukazaniu problemu współczesnego niewolnictwa, Strony decydują się na połączenie sił w walce ze współczesnym niewolnictwem na świecie poprzez współpracę przy produkcji czterech filmów dokumentalnych (dalej: "Programy") przedstawiających los współczesnych niewolników i zmiany, które mogą zostać podjęte w celu ich ochrony, oraz m.in. ukazanie problemu współczesnego niewolnictwa, tak, aby zwiększyć świadomość o tym problemie w społeczeństwie.

2. Każdy Program powinien być o długości co najmniej 30 minut łącznie z reklamami oraz czołówką - Telewizja jest odpowiedzialna za filmowanie, edycję oraz post-produkcję Programów (Strony planują zakończyć produkcję Programów do końca pierwszego kwartału 2020 r.).

3. Programy ukażą działania Fundatorki na miejscu, zarówno jako reporterki, jak i filantropki.

4. W Programie, w napisach na ekranie pojawi się napis wskazujący na współpracę Stron przy produkcji Programów, np. " (...)". Ostateczna wersja napisu będzie zaakceptowana przez Strony przed emisją pierwszego Programu.

5. Fundacja oraz Fundatorka mają prawo do otrzymania każdego Programu z wyprzedzeniem (jak tylko Program zostanie wyedytowany do wersji możliwej do oglądania), jak również do przedstawienia uwag dotyczących tego jak lokalne organizacje, ich działalności i pracownicy oraz lokalne społeczności, ich zwyczaje oraz tradycje są ukazane w Programie, tak, aby upewnić się, że jest on pozbawiony błędów, a lokalne organizacje i lokalne społeczności są traktowane oraz ukazane z największym szacunkiem.

6. Fundacja oraz Fundatorka mają również prawo do przedstawienia uwag dotyczących tego, jak są zaprezentowane w Programie, tak, aby upewnić się, że jest on pozbawiony błędów. Telewizja zobowiązuje się wziąć pod uwagę wszystkie uwagi zgłoszone przez Fundację / Fundatorkę przy pracy nad końcową edycją każdego Programu.

7. Do każdego Programu, Telewizja zobowiązuje się wyprodukować osobne filmy video (dalej: "Filmy video") o długości pomiędzy 1-1:30 minuty, przedstawiające:

8. W związku z upublicznieniem każdego Programu, Telewizja wyraża zgodę na upublicznienie fragmentu ukazującego niekomercyjny, pozarządowy podmiot, który został przedstawiony w Programie (dalej: "Organizacja") na kanale Telewizji oraz jej innych cyfrowych kanałach.

9. Strony wyrażają zgodę na udział w "średniookresowej" wspólnej sesji przeglądowej po emisji trzech Programów na kanale Telewizji, w której wezmą udział wszystkie Strony zaangażowane w filmowanie oraz produkcję Programów, której celem będzie analiza aktualnej współpracy pomiędzy Stronami oraz zidentyfikowanie dobrych praktyk, możliwości uczenia się oraz aspektów, które wymagają poprawy.

W odniesieniu do prac nad Programami oraz kosztów ich produkcji, Umowa przewiduje natomiast m.in., że:

1. Telewizja zobowiązuje się do zapewnienia wsparcia edytorskiego/produkcyjnego z " (...)", w tym, bez ograniczeń, filmowania, przygotowania scenariusza, montażu Programów, jak również wszelkiego niezbędnego wsparcia post-produkcyjnego.

2. Telewizja zobowiązuje się pokryć wszystkie koszty związane z własnymi pracownikami, wykonawcami oraz podwykonawcami, jak również jakimkolwiek zaproszonym gościem, łącznie z nieograniczonym, międzynarodowym oraz miejscowym transportem i logistyką, zakwaterowaniem, wyżywieniem i innymi niezbędnymi wydatkami.

3. Fundacja zobowiązuje się pokryć wszystkie koszty związane z własnymi pracownikami, wykonawcami oraz podwykonawcami, jak również jakimkolwiek zaproszonym gościem, łącznie z nieograniczonym, międzynarodowym oraz miejscowym transportem i logistyką, zakwaterowaniem, wyżywieniem i innymi niezbędnymi wydatkami.

4. Strony zobowiązują się korzystać z lokalnych usług (transportu, logistyki, zakwaterowania), gdziekolwiek i kiedykolwiek to możliwe. Przy czym, Fundacja zgadza się pomagać Telewizji w zidentyfikowaniu odpowiednich usług lokalnych dla ekipy filmowej na miejscu.

5. Fundacja zgadza się na zidentyfikowanie bohaterów oraz historii w kontekście współczesnego niewolnictwa, które są istotne dla wszystkich Stron pod względem uwzględnienia ich w Programach. Jednakże, Telewizja zastrzega sobie prawo do ostatecznej decyzji oraz kontroli wszystkich aspektów dotyczących Programu, w tym wszystkich bohaterów, historii oraz innych aspektów edytorskich.

6. Fundacja wyraża zgodę na współpracę z Telewizją przy jakichkolwiek zewnętrznych działaniach promocyjnych organizowanych niezależnie przez Fundację, jako że takie działania powinny być przeprowadzone we wspólnie ustalony sposób.

7. Strony uzgadniają, że Fundacja i Reporterka podczas wykonywania swoich zadań oraz zobowiązań sprecyzowanych w Umowie, funkcjonują jako niezależny wykonawca, a niejako pracownik, partner, wspólnik, czy przedstawiciel Telewizji.

8. Umowa nie upoważnia przy tym Fundacji oraz Fundatorki do działania w imieniu lub reprezentowania Telewizji, jej podmiotów dominujących lub innych powiązanych, jak również do udzielania jakichkolwiek obietnic, gwarancji lub zobowiązań w imieniu Telewizji, jej podmiotów dominujących lub innych powiązanych bez pisemnego upoważnienia ze strony Telewizji.

Działania Fundacji w związku z produkcją Programów są następujące:

1. Znalezienie i wstępne omówienie tematów nadających się na Program - polegające na:

i. przygotowaniu wstępnego researchu tematów i organizacji

ii. przygotowaniu opisów tematów i organizacji pomocowych zajmujących się daną kwestią

iii. opisu organizacji i jej możliwej pomocy przy tworzeniu Programów.

2. Fundacja przedstawia przygotowane tematy (zgodnie z pkt 1) pozostałym Stronom. Po zatwierdzeniu tematu przez Strony, Fundacja wysyła zespół dokumentacyjny (składający się standardowo z 2 lub 3 osób - w szczególności dokumentalisty i logistyka) na miejsce, w którym ma być kręcony Program.

3. Efektem prac zespołu dokumentacyjnego jest przygotowanie raportu, który wskazuje na: potencjalne profile bohaterów Programu, zestawienie konkretnych tematów i potencjalny plan zdjęć (w tym w szczególności możliwe lokalizacje do kręcenia Programu). Stworzony przez Fundację raport jest podstawą do faktycznej realizacji Programu przez Telewizję i Reporterkę. Fundacja ponadto na bieżąco pomaga Telewizji w pracach nad Programem (bieżące wyjaśnienia i pomoc).

Stworzony Program (odcinek o tytule " (...)" wskazuje na to, że powstał on jako koprodukcja między Telewizją, Reporterką a Fundacją.

Umowa przewiduje również, że:

1. Fundacja i Fundatorka są uprawnieni bez ograniczeń oraz bez opłaty, do korzystania ze zwiastunów oraz teaserów (dalej: "Teaser") przedstawiających Programy do celów informowania poprzez media społecznościowe o nadchodzących emisjach oraz przedstawiających rolę niekomercyjnych, pozarządowych, lokalnych podmiotów w każdym Programie, jak również rolę Fundatorki oraz rolę Fundacji, pod warunkiem, że każdy Teaser będzie zawsze ukazany w całości, bez jakiejkolwiek edycji, cięć lub elementów dodatkowych.

2. Strony mogą, a Telewizja gwarantuje Fundacji i Reporterce ogólnoświatową, nieodwołalną, niewyłączną, nieodpłatną, wieczystą, w pełni spłaconą licencję na użycie trzech klipów, które zostaną przygotowane i wybrane przez Telewizję z każdego Programu (dalej: "Klipy") na ich wszystkich platformach społecznościowych w celu wsparcia inicjatywy (...) oraz emisji Programu, z ujęciem Stron w czołówce.

3. Telewizja upoważnia Fundację i Reporterkę oraz wyraża zgodę na publikację przez nie informacji na temat współpracy z Telewizją na swoich stronach internetowych, kontach na platformach społecznościowych (...,.... i inne), pod warunkiem, że takie publikacje oraz ich treść zostaną uzgodnione przez Strony.

4. W odniesieniu do praw autorskich - Fundacja i Reporterka potwierdzają oraz wyrażają zgodę na to, aby Telewizja posiadała nieograniczone czasem i miejscem wyłączne prawo posiadania do Programów, Filmów Video, Teaserów, Klipów i wszystkich powiązanych materiałów wyprodukowanych przez Telewizję, w tym nieograniczone prawa autorskie oraz odnawiane prawa autorskie; jednakże Telewizja gwarantuje Fundacji i Reporterce ogólnoświatową, nieodwołalną, niewyłączną, nieodpłatną, wieczystą, w pełni spłaconą licencję bez ograniczeń i opłaty do Programów, Filmów Wideo, Teaserów, Klipów do stopnia sprecyzowanego w Umowie. Telewizja wyraża przy tym zgodę na to, aby każda z przedstawionych Organizacji posiadała takie samo prawo do Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, w których jest ukazana, jakie posiadają Fundacja i Reporterce. Dodatkowe materiały są wykorzystywane przez Strony w szczególności do prowadzenia działań promocyjnych dotyczących Programu. Fundacja, w szczególności odpowiada za promocję Programu i rozpowszechnianie problemu współczesnego niewolnictwa na terenie Polski.

Jednocześnie, na podstawie zawartej Umowy, Fundacja wyraziła zgodę na wypłatę na rzecz Telewizji określonej kwoty pieniędzy w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie (dalej: "Płatność"). Płatność ma być dokonana w dwóch równych ratach. W świetle powyższego, Telewizja wystawiła fakturę na pierwszą ratę Płatności na rzecz Fundacji.

Reasumując powyższe należy wskazać, że:

1. Strony podjęły decyzje o współpracy i zawarcie Umowy mając na celu walkę ze współczesnym niewolnictwem poprzez stworzenie serii Programów zajmujących się tą tematyką.

2. Każda ze Stron jest zaangażowana w prace przy produkcji Programów, gdzie główny podział zadań jest następujący:

a. Fundacja odpowiada za sprawy związane ze znalezieniem odpowiedniego tematu i organizacji pomocowych;

b. Telewizja odpowiada za faktyczną produkcję Programu;

c. Telewizja zobowiązuje się do przedstawienia działań pomocowych Fundatorki i organizacji partnerskich.

3. Strony prowadzą działania promocyjne dotyczące Programów i poruszanej w nich tematyki.

4. Fundacja dokonuje Płatności na rzecz Telewizji w celu dodatkowego wsparcia Telewizji w związku z produkcją, promocją i licencją Programów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Płatność, do której zobowiązana jest Fundacja na podstawie Umowy, w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz Fundacji dla celów opodatkowania VAT w konsekwencji czego Fundacja jest zobowiązana do rozliczenia importu usług w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy: płatność, do której zobowiązana jest Fundacja na podstawie Umowy, w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie jakichkolwiek usług na rzecz Fundacji dla celów opodatkowania VAT w konsekwencji czego Fundacja nie jest zobowiązana do rozliczenia importu usług w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym.

Zdaniem Fundacji, przedmiotowa Płatność, jako wkład pieniężny we wspólne przedsięwzięcie w zakresie produkcji i promocji Programów, powinna pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT określa podmiot zobowiązany do rozliczenia VAT w przypadku importu usług na zasadach tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia/samoobliczenia podatku przez nabywcę (reverse charge). Jak wynika ze wskazanej regulacji, aby powstał obowiązek rozliczenia VAT z tytułu importu usług konieczne jest jednoczesne wystąpienie następujących okoliczności: 1. podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT musi być m.in. osoba prawna; 2. osoba prawna musi nabyć usługę w rozumieniu przepisów o VAT; 3. usługodawcą musi być podatnik zagraniczny tj. podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e ustawy o VAT (usług związanych z nieruchomościami niewystępujących w przedmiotowym stanie faktycznym), podatnik ten nie jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce; 4. usługobiorcą jest m.in. podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Zdaniem Fundacji, odnosząc powyższe do stanu faktycznego niniejszego wniosku, kluczowe znaczenie ma ocena, czy w sytuacji Fundacji dochodzi do świadczenia jakichkolwiek usług na jej rzecz przez Telewizję w związku z wykonaniem zawartej Umowy i dokonaniem Płatności na rzecz Telewizji.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że ustawa o VAT, realizując zasadę powszechności opodatkowania VAT, zawiera, co do zasady, dychotomiczny podział czynności podlegających opodatkowaniu VAT - dostawę towarów oraz świadczenie usług. Przy czym, świadczenie usług ma charakter dopełniający wobec dostawy towarów, gdyż, co do zasady, obejmuje wszystkie te transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej, które nie stanowią dostawy towarów. Z powyższego wynika, że zakres pojęcia świadczenia usług zdefiniowany został maksymalnie szeroko i zdaje się obejmować wszystko, co nie jest dostawą towarów. Niemniej jednak, w ocenie Fundacji, i ten zakres ma swoje granice. Jak wskazuje się w orzecznictwie sądowo-administracyjnym (tak np. NSA w wyroku z 28 października 2016 r., sygn. akt I FSK 461/15), pomimo szerokiego określenia zakresu przedmiotowego ustawy o VAT nie można przyjąć, że świadczeniem usług jest każda czynność, czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania lub zaniechania innej strony. Dychotomiczny podział czynności podlegających opodatkowaniu na dostawę towarów i świadczenie usług nie oznacza bowiem, iż każde przesunięcie, czy rozliczenie określonych wartości ekonomicznych pomiędzy dwoma różnymi podmiotami może zostać uznane za świadczenie usług, jeśli nie stanowi dostawy towarów (tak np. NSA w wyroku z 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I FSK 1980/13).

W doktrynie wskazuje się (tak T. Michalik, VAT. Komentarz, 2019, legalis, Art. 8), że uwzględniając bogate orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") określające cechy charakterystyczne usługi na gruncie dyrektywy 2006/112/WE (m.in. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council, Zb.Orz. 1988, s. 01443; wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 Tolsma, Zb.Orz. 1994, s. I-00743; wyrok z 21 marca 2002 r. w sprawie C-174/00 Kennemer Golf, Zb.Orz. 2002, s. I-03293; wyrok z 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 FCE, Zb.Orz. 2006, s. I-02803; wyrok z 18 lipca 2007 r. w sprawie C-277/05 Societe thermale, Zb.Orz. 2007, s. 1-06415), jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, aby daną relację można było uznać za świadczenie usług, muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki: 1. istnieją jasno określone strony świadczenia - podmiot świadczący usługę i jej konkretny, indywidualnie określony nabywca - bezpośredni konsument (który nie musi być jednocześnie podmiotem dokonującym płatności wynagrodzenia), przy czym świadczący jest podatnikiem w związku z wykonywaniem przedmiotowej usługi, a nabywca jest jej beneficjentem, otrzymującym określoną korzyść. "Elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia" (tak np. WSA w Warszawie w wyroku z 9 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 154/09). Dopóki nie ma bowiem podmiotu, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie jest usługą. W takiej sytuacji nie ma bowiem żadnej konsumpcji. Skoro świadczenie nie jest konsumowane, to nie stanowi ono usługi i musi pozostać poza sferą objętą opodatkowaniem VAT; podatek ten bowiem obciąża konsumpcję (tak np. WSA w Białymstoku w wyroku z 28 sierpnia 2007 r.; sygn. akt I SA/Bk 254/07); 2. świadczenie wynika ze stosunku prawnego łączącego strony; istniejąca między stronami relacja prawna określa świadczenie wzajemne; 3. istnieje bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymanym (lub należnym) wynagrodzeniem; istnieje precyzyjnie określone wynagrodzenie należne w zamian za wykonane świadczenie (świadczenie, które ma zostać wykonane), które stanowi korzyść świadczącego usługę i wynagrodzenie to jest wyrażalne w pieniądzu; 4. świadczona jest określona (możliwa do zdefiniowania) usługa - czyli konkretne, zindywidualizowane świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT.

Powyższe jednoznacznie wskazuje zatem, że nie wszystkie relacje pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, które nie stanowią dostawy towarów, mogą zostać zdefiniowane jako podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług. W konsekwencji, nie wszystkie czynności niebędące dostawą towarów, a wykonywane przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą są usługami w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jak również nie wszystkie płatności dokonywane pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą stanowią odpłatność z tytułu wykonania usług (czynności opodatkowanych). Powyższe znajduje zastosowanie w szczególności do różnego rodzaju umów kooperacyjnych, w przypadku których strony (niekiedy związane umową konsorcjum, a niekiedy nie) - wykonując na swoją rzecz wzajemne świadczenia, traktowane jako ekwiwalentne, ewentualnie wykonując pewne świadczenia w interesie wszystkich członków porozumienia - dążą do wspólnego celu. Orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje jednolicie, że w takich przypadkach nie dochodzi do wzajemnego świadczenia usług, więc nie ma przedmiotu opodatkowania (tak np. NSA w wyroku z 9 października 2008 r., sygn. akt I FSK 291/08). WSA w Gdańsku w wyroku z 29 kwietnia 2010 r. (sygn. akt I SA/Gd 260/10) podkreślił przy tym, że "Przy ustalaniu przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy kooperacyjne, należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego". Z kolei WSA w Poznaniu w wyroku z 10 maja 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 148/13) podniósł, że "Strony dały jednoznaczny wyraz swej woli, podkreślając zamiar kooperacji i wspólnej realizacji celu gospodarczego, jakim ma być organizacja koncertu. Brak jest zatem świadczenia, które miałoby stanowić podstawę do uznania, że zainteresowany realizuje na rzecz współorganizatora koncertu usługę".

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego niniejszego wniosku wskazać należy, że, w ocenie Fundacji, czynności dokonywane na podstawie zawartej Umowy nie stanowią usług w rozumieniu ustawy o VAT. Podkreślenia bowiem wymaga, że: 1. Umowa została zawarta pomiędzy Stronami nie dla wzajemnych korzyści, lecz wyłącznie dla realizacji wspólnego celu jaki przyświeca Fundacji, Reporterce i Telewizji - walki ze współczesnym niewolnictwem na świecie poprzez wspólną produkcję Programów przedstawiających los współczesnych niewolników i zmiany, które mogą zostać podjęte w celu ich ochrony, oraz m.in. ukazanie problemu współczesnego niewolnictwa, tak, aby zwiększyć świadomość o tym problemie w społeczeństwie; 2. Umowa przewiduje wzajemne wspieranie się Stron Umowy przy realizacji wskazanego wspólnego celu - Telewizja zapewnia m.in. filmowanie, edycję oraz post-produkcję Programów, Filmów Video, Teaserów i Klipów, a Fundacja, z racji posiadanego doświadczenia i rozeznania, zapewnia wsparcie eksperckie w zakresie odpowiedniego przedstawienia tematyki współczesnego niewolnictwa poprzez m.in. znalezienie odpowiednich tematów i organizacji czy przekazanie uwag dotyczących tego, jak lokalne organizacje, ich działalności i pracownicy oraz lokalne społeczności, ich zwyczaje oraz tradycje są ukazane w Programie, tak, aby zagwarantować, że jest on pozbawiony błędów, a lokalne organizacje i lokalne społeczności są traktowane oraz ukazane z największym szacunkiem; 3. Strony będą przy tym współpracować przy działaniach promocyjnych Programów; 4. Fundacja i Telewizja samodzielnie ponoszą swoje koszty w ramach współpracy nad Programami związane z własnymi pracownikami, wykonawcami oraz podwykonawcami, łącznie z nieograniczonym, międzynarodowym oraz miejscowym transportem i logistyką, zakwaterowaniem, wyżywieniem i innymi niezbędnymi wydatkami. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że w analizowanym stanie faktycznym nie są spełnione przesłanki niezbędne do uznania, że mamy do czynienia ze świadczeniem usług dla celów opodatkowania VAT. W szczególności bowiem: 1. nie istnieją jasno określone strony świadczenia, podmiot świadczący usługę i jej konkretny, indywidualnie określony nabywca/bezpośredni konsument - w świetle Umowy i wzajemnej współpracy Stron nie można twierdzić, że działają one wobec siebie w relacji usługodawca-usługobiorca, a Fundacja jest beneficjentem jakiegokolwiek świadczenia ze strony Telewizji. Współpraca Stron na podstawie Umowy nie przybiera bowiem postaci np. umowy zlecenia czy umowy o świadczenie usług na podstawie której Fundacja zlecałaby Telewizji za wynagrodzeniem produkcję i emisję Programów. W kontekście przedmiotu Umowy, jeśli już trzeba byłoby doszukiwać się beneficjenta działalności Stron, jest nim społeczność międzynarodowa poprzez uwrażliwienie jej na kwestię współczesnego niewolnictwa, a nie którakolwiek ze Stron Umowy; 2. nie jest świadczona pomiędzy Stronami żadna określona i możliwa do zdefiniowania usługa w rozumieniu ustawy o VAT - Strony bowiem wspólnie współdziałają dla realizacji przyświecającego im społecznie istotnego celu, jakim jest walka ze współczesnym niewolnictwem, a nie zlecają sobie do wykonania za wynagrodzeniem jakieś świadczenia. Dodatkowo, w ocenie Fundacji, na gruncie okoliczności przedstawionych w stanie faktycznym, nie jest możliwe twierdzenie, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymanym (lub należnym) wynagrodzeniem tj., że istnieje precyzyjnie określone wynagrodzenie należne w zamian za wykonane świadczenie, które stanowi korzyść świadczącego usługę. Jak wskazano powyżej, w przedmiotowej sytuacji nie ma żadnej usługi - nie ma więc ani usługodawcy, ani usługobiorcy. W konsekwencji, nie można mówić też o wynagrodzeniu w znaczeniu korzyści usługodawcy za wykonane świadczenie. W związku z powyższym, Płatność, do której zobowiązała się na podstawie Umowy Fundacja na rzecz Telewizji pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT, jako forma wkładu pieniężnego dla realizacji wspólnego celu Stron Umowy, jakim jest walka ze współczesnym niewolnictwem. Powyższe potwierdzają zarówno zasady współpracy Stron Umowy przy realizacji Umowy i ich wspólnego celu, jak i samo brzmienie Umowy wskazujące, że Płatność zostaje dokonana przez Fundację na rzecz Telewizji w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie. Powyższe, w ocenie Fundacji, jednoznacznie wskazuje, że Płatność w żadnym wypadku nie stanowi formy wynagrodzenia Telewizji. Faktu tego nie zmienia przyznanie na rzecz Fundacji licencji do Programów, Filmów Wideo, Teaserów i Klipów powstałych w wyniku współpracy Stron na podstawie Umowy. Licencje takie wynikają bowiem z istoty takiej współpracy, jak współpraca Stron na podstawie Umowy i służą wyłącznie nadrzędnemu celowi tej współpracy, jakim jest walka ze współczesnym niewolnictwem poprzez przede wszystkim zwiększenie świadomości społeczności międzynarodowej w tym przedmiocie - czemu służy m.in. ich jak najszersza promocja i dystrybucja za pośrednictwem wszelkich możliwych kanałów dotarcia do jak największej grupy odbiorców.

Na powyższe wskazują przy tym również wprost postanowienia Umowy przewidujące, że: 1. Fundacja jest uprawniona bez ograniczeń oraz bez opłaty, do korzystania z Teaserów przedstawiających Programy do celów informowania poprzez media społecznościowe o nadchodzących emisjach oraz przedstawiających rolę niekomercyjnych, pozarządowych, lokalnych podmiotów w każdym Programie, jak również rolę Reporterki oraz rolę Fundacji, pod warunkiem, że każdy Teaser będzie zawsze ukazany w całości, bez jakiejkolwiek edycji, cięć lub elementów dodatkowych; 2. Strony mogą, a Telewizja gwarantuje Fundacji ogólnoświatową, nieodwołalną, niewyłączną, nieodpłatną, wieczystą, w pełni spłaconą licencję na użycie trzech Klipów, które zostaną przygotowane i wybrane przez Telewizję z każdego Programu na ich wszystkich platformach społecznościowych w celu wsparcia inicjatywy (...) oraz emisji Programu, z ujęciem Stron w czołówce; 3. Telewizja upoważnia Fundację oraz wyraża zgodę na publikację przez nią informacji na temat współpracy z Telewizją na swoich stronach internetowych, kontach na platformach społecznościowych (...,... i inne), pod warunkiem, że takie publikacje oraz ich treść zostaną uzgodnione przez Strony; 4. w odniesieniu do praw autorskich - Fundacja potwierdza oraz wyraża zgodę na to, aby Telewizja posiadała nieograniczone czasem i miejscem wyłączne prawo posiadania do Programów, Filmów Video, Teaserów, Klipów i wszystkich powiązanych materiałów wyprodukowanych przez Telewizję, w tym nieograniczone prawa autorskie oraz odnawiane prawa autorskie; jednakże Telewizja gwarantuje Fundacji ogólnoświatową, nieodwołalną, niewyłączną, nieodpłatną, wieczystą, w pełni spłaconą licencję bez ograniczeń i opłaty do Programów, Filmów Wideo, Teaserów, Klipów do stopnia sprecyzowanego w Umowie; 5. Telewizja wyraża przy tym zgodę na to, aby każda z przedstawionych Organizacji posiadała takie samo prawo do Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, w których jest ukazana, jakie posiada Fundacja. Na prawidłowość stanowiska Fundacji w analizowanym zakresie w żaden sposób nie wpływa również fakt dokumentowania płatności fakturą przez Telewizję. Umowa została bowiem zawarta na podstawie i zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych, a Telewizja jest podmiotem z siedzibą w Stanach Zjednoczonych - nie obowiązują jej zatem polskie przepisy w zakresie zasad dokumentowania dla celów VAT, w tym w szczególności te dotyczące fakturowania, co wynika wprost z regulacji art. 106a ustawy o VAT. Jak wynika zatem z powyższego, Płatność nie stanowi wynagrodzenia za żadne świadczenie ze strony Telewizji. W konsekwencji, powinna ona pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

Fundacja pragnie jeszcze raz podkreślić, że aby usługa podlegała opodatkowaniu VAT, musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być więc konsekwencją wykonania świadczenia, co w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, nie ma miejsca. Wpłata, która nie jest związana z konkretną usługą nie podlega więc opodatkowaniu VAT. Wspólne przedsięwzięcie nie jest terminem zdefiniowanym ustawowo. Jednakże przyjmuje się w praktyce, że przez wspólne przedsięwzięcie rozumie się wspólne działanie co najmniej dwóch podmiotów w celu realizacji określonego przedsięwzięcia czy osiągnięcia określonego celu. Dzięki współdziałaniu strony mają możliwość osiągnięcia celu, który mógłby być niemożliwy do realizacji przez nich samodzielnie (czy trudniej osiągalny). W ramach umowy o wspólne przedsięwzięcie każda ze stron zobowiązuje się do podejmowania określonych działań mających doprowadzić do realizacji wspólnego przedsięwzięcia. W wyniku realizacji umowy obie strony osiągają oczekiwany rezultat, co jest wynikiem współdziałania - czyli podejmowaniem przez każdą ze stron działań nakierowanych na realizację wspólnego celu a nie o wzajemne świadczenie usług na rzecz drugiej strony. W opinii Fundacji nie powinno być wątpliwości, że działania Stron na podstawie Umowy pozwalają uznać ją za wspólne przedsięwzięcie. Po pierwsze, Fundacja, Reporterka i Telewizja zawarły Umowę w celu osiągnięcia wspólnego celu jakim jest walka ze współczesnym niewolnictwem poprzez wspólną produkcję Programów przedstawiających los współczesnych niewolników i zmiany, które mogą zostać podjęte w celu ich ochrony, oraz m.in. ukazanie problemu współczesnego niewolnictwa, tak, aby zwiększyć świadomość o tym problemie w społeczeństwie. Każda ze Stron umowy posiada szczególne kompetencje, które "wnosi" do realizacji wspólnego projektu i współdziała oraz wzajemnie się wspiera w realizacji przedsięwzięcia. Telewizja zapewnia m.in. filmowanie, edycję oraz post-produkcję Programów - czyli działania, które mieszczą się w obszarze jej szczególnej kompetencji. Z kolei Fundacja, opierając się na swojej wiedzy i doświadczeniu - zapewnia wsparcie eksperckie w zakresie przedstawiania tematyki współczesnego niewolnictwa poprzez w szczególności znalezienie odpowiednich tematów i organizacji oraz przygotowanie projektów scenariuszy poszczególnych Programów. Każda ze stron Umowy prowadzi działania promocyjne. Co istotne, każda ze Stron samodzielnie ponosi swoje koszty ponoszone w ramach współpracy (np. koszty osobowe). Dzięki temu Strony mają możliwość osiągnięcia zamierzonego celu a efekt ich wspólnych działań jest korzystniejszy niż gdyby każda ze Stron działała samodzielnie. Kompetencje Stron wzajemnie się uzupełniają, co oznacza że dzięki ich współpracy mogą powstać lepsze Programy - zarówno od strony techniczno - warsztatowej jak i merytorycznej. Dzięki temu zakładany cel - upowszechnianie świadomości problemów związanych ze współczesnym niewolnictwem - ma szansę być lepiej zrealizowany. Jednocześnie nie jest tak, że jakakolwiek ze stron w ramach Umowy czy w związku z nią, osiąga własne, indywidualne cele. Każda ze stron podejmuje-samodzielne, skoordynowane czy wspólne - działania, które prowadzą do produkcji Programów i osiągnięcia strategicznego celu jakim jest walka ze współczesnym niewolnictwem. Nie jest tak, że w ramach Umowy, któraś ze Stron realizuje swoje indywidualne cele czy osiąga indywidualne korzyści.

Mając na uwadze powyższe, należy również podkreślić, że stanowisko Fundacji znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, WSA w Warszawie w prawomocnym wyroku z 22 marca 2017 r.; sygn. akt III SA/Wa 1106/16, wskazał m.in., że: "Zdaniem Sądu, w celu rozstrzygnięcia, czy wkład pieniężny koproducenta w produkcję filmu w zamian za udział w zysku z filmu podlega opodatkowaniu VAT oraz czy podlega opodatkowaniu nabycie przez koproducenta prawa filmu oraz związanego z nim udziału w zysku w produkcji filmowej konieczne jest wyjaśnienie, jakie czynności wykonywane są przez producenta i koproducenta w ramach obowiązków ciążących na nich wzajemnie na podstawie umowy koprodukcyjnej, której efektem jest podział zysków. W tym celu konieczna jest dokładna znajomość wzajemnych praw i obowiązków producentów i koproducentów, które wynikają z umowy koprodukcji, a w pozostałym zakresie z ustawy o kinematografii"; " (...) Z informacji uzupełniających przedstawionych przez Skarżącego w odpowiedzi na wezwanie organu wynikało m.in., że (...) Do producenta należy wyprodukowanie filmu, a do koproducenta współfinansowanie produkcji, przy czym na podstawie umowy o koprodukcję nabywa on udział w autorskich prawach majątkowych do filmu w części proporcjonalnej do udziału finansowego w budżecie filmu (kosztach produkcji). Koproducent został zobowiązany do przekazania kwoty pieniężnej zgodnie z umową o koprodukcję, a producent - do jej przeznaczenia wyłącznie na sfinansowanie produkcji filmu. Ponadto wskazano, że czynności obu stron wynikające z umowy koprodukcyjnej obejmują m.in. - po stronie producenta: dostarczenie scenariusza koproducentowi, organizowanie i wykonanie produkcji filmu, a koproducenta: wpłatę wkładu finansowego. Z chwilą tej wpłaty następuje przeniesienie na niego autorskich praw majątkowych do filmu w części odpowiadającej wkładowi"; " (...) cel umowy koprodukcji to realizacja wspólnego przedsięwzięcia w postaci produkcji filmu. Wniosek ten potwierdza sposób ukształtowania stosunku prawnego między producentem i koproducentem (umowy koprodukcji), który dowodzi, że wkład koproducenta ma służyć wsparciu realizacji filmu przez jego współfinansowanie (obok kosztów ponoszonych przez producenta), czego konsekwencją jest nabycie przez koproducenta praw do filmu i zysku z tego tytułu. Zdaniem Sądu, nabycia współudziału w autorskich prawach majątkowych przez koproducenta nie można uznać za "przeniesienie praw", o czym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i co mogłoby wskazywać na istnienie tu świadczenia podlegającego opodatkowaniu. W wyniku koprodukcji nie dochodzi do przeniesienia, lecz do nabycia (pierwotnego, jak słusznie zauważył Skarżący) praw autorskich w związku z określoną ustawą o kinematografii (i umową o koprodukcji) czynnością koproducenta (wniesienie wkładu finansowego). Koproducent nabywa te prawa nieodpłatnie, choć w konsekwencji wniesienia wkładu pieniężnego, które jest ustawowym i umownym warunkiem nabycia praw (bez tego nie ma mowy o koprodukcji i wynikającego stąd nabycia praw majątkowych do filmu). Wniesienie wkładu jako warunek nabycia praw majątkowych też nie mieści się w zakresie powołanego przepisu, bo jako takie nie może być uznane za "odpłatne świadczenie usług". Zdaniem Sądu, wkład pieniężny koproducenta w produkcję filmu na rzecz drugiej strony umowy koprodukcji musi być oceniany w kontekście treści tej umowy, która - jak wynika z wyjaśnień Skarżącego - określa wzajemne prawa i obowiązki podmiotów, które mają na celu realizację wspólnymi siłami przedsięwzięcia, do którego - na warunkach umową określonych - przysługiwać im będą następnie prawa autorskie i udział w zyskach z tego tytułu. Nie chodzi tu więc o wymianę usług, ale o wspólne stworzenie warunków do postania przedmiotu mogącej być następnie świadczoną na rzecz innych podmiotów usługi". "W orzecznictwie sądowym zwracano już uwagę, że "przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 u.p.t.u. jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne, czy konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu" (wyrok NSA z dnia 28 października 2016 r., I FSK 461/15 i powołane tam orzecznictwo, CBOSA). Tut. Sąd podziela pogląd wyrażony w tych wyrokach i w oparciu o płynące z nich wnioski stwierdza, że skoro do umowy koprodukcji filmowej nie odnosi się żadna regulacja na gruncie prawa podatkowego, w szczególności przepisy ustawy o VAT nie dają żadnych odpowiedzi co do skutków podatkowych wzajemnych wewnątrz niej rozliczeń, to należy brać pod uwagę analizę całokształtu umowy i jej cel. Nie zasługuje na aprobatę stanowisko organu, że każdy przepływ środków między uczestnikami umowy musi się mieścić albo w dostawie towarów, albo w świadczeniu usług. Jest to nadmierne uproszczenie, którego żadną miarą nie usprawiedliwia odwołanie się do wyroku NSA w sprawie I FSK 1653/13, gdzie w istocie o co innego chodziło (problem precyzji wniosku, a więc warunki formalne) i gdzie w sferze "rozważań teoretycznych" pozostawiono kwestię dopuszczalności opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportu w postaci wkładu niepieniężnego, czy też z tytułu przeniesienia udziału w prawach autorskich do filmu. Nawiązując do wniosków płynących z wyroku NSA w sprawie I FSK 461/15 należy stwierdzić, że mimo szerokiego określenia zakresu przedmiotowego ustawy o VAT nie można przyjąć, że świadczeniem usług jest każda czynność, czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania lub zaniechania innej strony". Z kolei, przykładowo Dyrektor KIS w interpretacji z 8 grudnia 2017 r.; znak: 0111-KDIB3-2.4012.523.2017.1.MD, wskazał m.in, że "Co do zasady wspólne przedsięwzięcie zrzesza co najmniej dwa podmioty gospodarcze na określony czas, w konkretnym celu. Jest to wspólne działanie w celu realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwości jednego podmiotu. Umowa taka zawarta między podmiotami z reguły wiąże je na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty zawierające porozumienie zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach, a w działaniach związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia działają razem. Zatem w sytuacjach, w których przedmiotem umowy stron jest wspólna realizacja określonego celu, można przyjąć, że w zakresie działań każdej ze stron, wynikających z ich obowiązków umownych, nie dochodzi do wzajemnego odpłatnego świadczenia usług. Należy podkreślić, że w tego rodzaju przypadkach obie strony umowy osiągają zamierzone cele, z tym że osiągnięcie tych celów nie jest bezpośrednio związane ze świadczeniem drugiej strony umowy" oraz, iż "Również w odniesieniu do wyrażania zgody przez Wnioskodawcę na używanie przez współorganizatora konferencji jego logo wskutek zawartej umowy o wspólną organizację konferencji nie dochodzi do świadczenia wzajemnego, pomiędzy Wnioskodawcą, a współorganizatorem, gdyż przedmiotowa sytuacja to dążenie do wspólnego celu. Jak wynika z okoliczności sprawy korzystanie z logo służy wyłącznie określonemu celowi, jakim jest organizacja konferencji, a ściślej rozpowszechnianie informacji o przygotowywanym wydarzeniu. Beneficjentem działań Wnioskodawcy będą uczestnicy organizowanej konferencji. Zatem wyrażanie zgody przez Wnioskodawcę na używanie przez współorganizatora konferencji jego logo w celu przekazywania przez współorganizatora informacji o wspólnie organizowanej konferencji nie będzie stanowić świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Natomiast w interpretacji podatkowej z 21 sierpnia 2018 r.; znak: IPPP1/4512-555/16-13/IT, Dyrektor KIS potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że " (...) współpraca nakierowana jest na stworzenie wspólnego projektu i skierowanie go do osób trzecich. Pomiędzy Wnioskodawcą (Bankiem) a Pośrednikiem nie dochodzi do wzajemnego świadczenia usług na swoją rzecz. Wręcz przeciwnie, w ramach współpracy każda ze stron jest zobowiązana do wykonania określonych działań nakierowanych na osiągnięcie określonego celu, który jest dla obu podmiotów wspólny, tj. zwiększenie efektywności sprzedaży określonego produktu bankowego, w tym przypadku kredytów bankowych. Nie można zatem uznać, że świadczenia wykonywane przez każdą ze stron, polegające na tym, iż w ramach współpracy Bank przygotuje określoną ofertę produktową dla dedykowanego kanału sprzedaży, zaś Pośrednik zobowiązuje się do zmaksymalizowania działań mających na celu zaprezentowanie oferty możliwie największej liczbie potencjalnych klientów, stanowią wzajemne świadczenie usług. (...) Podsumowując, w ocenie Banku zorganizowany wspólnie z Pośrednikiem projekt stanowi wspólną akcję promocyjną, która wymaga współdziałania obu stron, a więc zarówno Banku jak i Pośrednika. Działania każdego z podmiotów nie są skierowane bezpośrednio do drugiego kooperanta, gdyż każdy z nich uzyskuje korzyści płynące z tych działań. (...) W konsekwencji, mając na względzie wszystkie przedstawione argumenty, w ocenie Banku podejmowane przez niego i Pośrednika działania nie powinny być uznawane za wzajemne świadczenie usług, podlegające pod reżim ustawy o VAT". Podobne stanowisko zostało zajęte przez Dyrektora KIS również w interpretacji podatkowej z 28 czerwca 2018 r.; znak: 0114-KDIP4.4012.204.2018.2.BS oraz w interpretacji podatkowej z 4 grudnia 2017 r.; znak: 0115-KDIT1-2.4012.727.2017.1.AD, gdzie stwierdzono m.in., że "w sytuacji gdy Partner przemysłowy-zgodnie z umową - zobowiązany jest do przekazania na rzecz Uczelni wkładu pieniężnego na realizację projektu, a czynność ta - jak już wyżej wskazano - jest jedynie elementem współdziałania w ramach wspólnego przedsięwzięcia w celu osiągnięcia wspólnej korzyści, to otrzymane przez Uczelnię dofinasowanie nie stanowi wynagrodzenia za usługę, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Biorąc pod uwagę powyższe, Fundacja stoi na stanowisku, że Płatność, do której zobowiązana jest na podstawie Umowy, w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie jakichkolwiek usług na rzecz Fundacji dla celów opodatkowania VAT. Na gruncie okoliczności przedstawionych w stanie faktycznym nie powinno być bowiem żadnych wątpliwości, że Strony Umowy nie są usługodawcami/usługobiorcami wobec siebie (w sprawie nie ma możliwości wyodrębnienia podmiotu, który świadczy usługę i tego, który świadczenie odbiera - konsumenta usługi), a czynności podejmowane na podstawie Umowy są wykonywane przez Strony nie na swoją rzecz, tylko na potrzeby osiągnięcia wspólnego celu, jakim jest walka ze współczesnym niewolnictwem. W konsekwencji, relacji występujących pomiędzy Stronami w ramach zawartej Umowy nie można traktować jako odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a więc Fundacja nie jest zobowiązana do rozliczenia importu usług w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym. Zdaniem Fundacji, przedmiotowa Płatność, jako wkład pieniężny we wspólne przedsięwzięcie w zakresie produkcji i promocji Programów, powinna pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu stanowiąca świadczenie usług istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Z dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy.

W przypadku świadczenia usług od określonego na podstawie przepisów ustawy miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy,

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług do których nie znajduje zastosowanie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Fundacja) jest fundacją założoną i działającą na podstawie prawa polskiego. Fundacja jest przedsiębiorcą, prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Fundacja prowadzi działalność pomocową w Polsce i na świecie. Fundacja jest silnie zaangażowana w działania mające na celu zwalczanie współczesnego niewolnictwa na świecie. W tym zakresie Fundacja m.in. pomaga niekomercyjnym organizacjom pozarządowym zwiększyć ich skuteczność i rozwinąć działalność poprzez nie tylko wsparcie finansowe, ale również podzielenie się z nimi wiedzą o tym, jak sprawnie i skutecznie zmieniać rzeczywistość. Przy pracy nad programami telewizyjnymi z serii Efekt (...) Fundacja odnosiła się do tematyki współczesnego niewolnictwa i organizacji z nią walczących, przykładowo odnośnie organizacji (...) działającej w Bangladeszu, organizacji (...) działającej w Tajlandii. Prezeską Fundacji jest (...) która jest prowadzącą i dziennikarką w wielu odcinkach telewizyjnych i filmach dokumentalnych ukazujących niesprawiedliwość społeczną oraz wpływających na pozytywną zmianę społeczną na całym świecie ("Fundatorka" lub "Reporterka"). Z kolei (...) spółka utworzona i istniejącą zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych z siedzibą w USA ("Telewizja"), jako światowej klasy kanał informacyjny, który dociera do ponad 378 milionów ludzi na całym świecie, począwszy od 2011 r. ukazuje problem współczesnego niewolnictwa, w szczególności poprzez regularne programy przedstawiające nielegalne działania związane ze współczesnym niewolnictwem oraz umożliwiające ofiarom przedstawienie swoich historii, przede wszystkim w ramach " (...)". Mając na uwadze powyższe, pomiędzy Fundacją, Reporterką oraz Telewizją ("Strona", "Strony") została zawarta umowa o współpracy ("Umowa") w celu połączenia sił w walce ze współczesnym niewolnictwem. Umowa została zawarta zgodnie z i podlega przepisom prawa Stanów Zjednoczonych. Efektem wspólnych prac Stron ma być powstanie serii programów telewizyjnych ukazujących problem współczesnego niewolnictwa i w efekcie doprowadzenie do uświadomienia społeczności światowej istnienia tego problemu i w efekcie doprowadzenie do zmian w tym zakresie. Zawarta Umowa przewiduje m.in., że:

3. Programy ukażą działania Fundatorki na miejscu, zarówno jako reporterki, jak i filantropki;

4. W Programie, w napisach na ekranie pojawi się napis wskazujący na współpracę Stron przy produkcji Programów, np. " (...)". Ostateczna wersja napisu będzie zaakceptowana przez Strony przed emisją pierwszego Programu;

5. Fundacja oraz Fundatorka mają prawo do otrzymania każdego Programu z wyprzedzeniem, jak również do przedstawienia uwag dotyczących tego jak lokalne organizacje, ich działalności i pracownicy oraz lokalne społeczności, ich zwyczaje oraz tradycje są ukazane w Programie, tak, aby upewnić się, że jest on pozbawiony błędów, a lokalne organizacje i lokalne społeczności są traktowane oraz ukazane z największym szacunkiem;

6. Fundacja oraz Fundatorka mają również prawo do przedstawienia uwag dotyczących tego, jak są zaprezentowane w Programie, tak, aby upewnić się, że jest on pozbawiony błędów. Telewizja zobowiązuje się wziąć pod uwagę wszystkie uwagi zgłoszone przez Fundację/Fundatorkę przy pracy nad końcową edycją każdego Programu;

7. Do każdego Programu, Telewizja zobowiązuje się wyprodukować osobne filmy video ("Filmy video") o długości pomiędzy 1-1:30 minuty, przedstawiające:

Po zatwierdzeniu tematu przez Strony, Fundacja wysyła zespół dokumentacyjny (składający się standardowo z 2 lub 3 osób - w szczególności dokumentalisty i logistyka) na miejsce, w którym ma być kręcony Program; 3. Efektem prac zespołu dokumentacyjnego jest przygotowanie raportu, który wskazuje na: potencjalne profile bohaterów Programu, zestawienie konkretnych tematów i potencjalny plan zdjęć (w tym w szczególności możliwe lokalizacje do kręcenia Programu). Stworzony przez Fundację raport jest podstawą do faktycznej realizacji Programu przez Telewizję i Reporterkę. Fundacja ponadto na bieżąco pomaga Telewizji w pracach nad Programem (bieżące wyjaśnienia i pomoc). Stworzony Program (odcinek o tytule " (...)" wskazuje na to, że powstał on jako koprodukcja między Telewizją, Reporterką a Fundacją. Umowa przewiduje również, że: 1. Fundacja i Fundatorka są uprawnieni bez ograniczeń oraz bez opłaty, do korzystania ze zwiastunów oraz teaserów ("Teaser") przedstawiających Programy do celów informowania poprzez media społecznościowe o nadchodzących emisjach oraz przedstawiających rolę niekomercyjnych, pozarządowych, lokalnych podmiotów w każdym Programie, jak również rolę Fundatorki oraz rolę Fundacji, pod warunkiem, że każdy Teaser będzie zawsze ukazany w całości, bez jakiejkolwiek edycji, cięć lub elementów dodatkowych; 2. Strony mogą, a Telewizja gwarantuje Fundacji i Reporterce ogólnoświatową, nieodwołalną, niewyłączną, nieodpłatną, wieczystą, w pełni spłaconą licencję na użycie trzech klipów, które zostaną przygotowane i wybrane przez Telewizję z każdego Programu ("Klipy") na ich wszystkich platformach społecznościowych w celu wsparcia inicjatywy (...) oraz emisji Programu, z ujęciem Stron w czołówce: 3. Telewizja upoważnia Fundację i Reporterkę oraz wyraża zgodę na publikację przez nie informacji na temat współpracy z Telewizją na swoich stronach internetowych, kontach na platformach społecznościowych (...,... i inne), pod warunkiem, że takie publikacje oraz ich treść zostaną uzgodnione przez Strony; 4. w odniesieniu do praw autorskich - Fundacja i Reporterka potwierdzają oraz wyrażają zgodę na to, aby Telewizja posiadała nieograniczone czasem i miejscem wyłączne prawo posiadania do Programów, Filmów Video, Teaserów, Klipów i wszystkich powiązanych materiałów wyprodukowanych przez Telewizję, w tym nieograniczone prawa autorskie oraz odnawiane prawa autorskie; jednakże Telewizja gwarantuje Fundacji i Reporterce ogólnoświatową, nieodwołalną, niewyłączną, nieodpłatną, wieczystą, w pełni spłaconą licencję bez ograniczeń i opłaty do Programów, Filmów Wideo, Teaserów, Klipów do stopnia sprecyzowanego w Umowie. Telewizja wyraża przy tym zgodę na to, aby każda z przedstawionych Organizacji posiadała takie samo prawo do Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, w których jest ukazana, jakie posiadają Fundacja i Reporterce. Dodatkowe materiały są wykorzystywane przez Strony w szczególności do prowadzenia działań promocyjnych dotyczących Programu. Fundacja, w szczególności odpowiada za promocję Programu i rozpowszechnianie problemu współczesnego niewolnictwa na terenie Polski. Jednocześnie, na podstawie zawartej Umowy, Fundacja wyraziła zgodę na wypłatę na rzecz Telewizji określonej kwoty pieniędzy w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie ("Płatność"). Płatność ma być dokonana w dwóch równych ratach.

Wątpliwości dotyczą kwestii, czy Płatność do której zobowiązana jest Fundacja na podstawie Umowy w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz Fundacji dla celów opodatkowania VAT w konsekwencji czego Fundacja jest zobowiązana do rozliczenia importu usług w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym.

W pierwszej kolejności odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy między podmiotami w zamian za określoną w Umowie Płatność dochodzi do świadczenia usług.

Jak już wyżej wskazano, świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcy) i podmiotu, który świadczenie odbiera (usługobiorcy), czyli konsumenta usługi. Skoro opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, to znaczy, że istnieje stosunek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów. Działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane przez wykonawcę usługi następuje w zamian za wykonanie usługi na rzecz jej odbiorcy. Pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek.

W tym miejscu należy odnieść się także do istoty wspólnego przedsięwzięcia. Zauważyć należy, że zawieranie porozumień w postaci umowy o współpracę jest dopuszczalne, w ramach swobody umów. Stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa o wspólne przedsięwzięcie z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty podejmujące współpracę w ramach wspólnego przedsięwzięcia realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem, a podjęte przez takie podmioty działania nie tworzą podmiotu gospodarczego, który byłby odrębnym podmiotem gospodarczym podlegającym rejestracji. Zatem przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia są odrębnymi podatnikami VAT.

W konsekwencji w sytuacjach, w których przedmiotem umowy stron jest wspólna realizacja określonego celu, można przyjąć, że w zakresie działań każdej ze stron, wynikających z ich obowiązków umownych, nie dochodzi do wzajemnego odpłatnego świadczenia usług. Należy podkreślić, że w tego rodzaju przypadkach wszystkie strony umowy osiągają zamierzone cele, z tym że osiągnięcie tych celów nie jest bezpośrednio związane ze świadczeniem innego podmiotu w ramach zawartej umowy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z umową w ramach której następuje wykonanie przez Telewizję skonkretyzowanych zadań określonych w Umowie, za które Telewizja otrzyma środki finansowe w określonej wysokości. W zaistniałych okolicznościach dojdzie do zawiązania stosunku zobowiązaniowego, w którym Telewizja zobowiązała się do określonych czynności. Telewizja jest odpowiedzialna za filmowanie, edycję oraz post-produkcję Programów. Telewizja zobowiązuje się do zapewnienia wsparcia edytorskiego/produkcyjnego z " (...)", w tym, bez ograniczeń, filmowania, przygotowania scenariusza, montażu Programów, jak również wszelkiego niezbędnego wsparcia post-produkcyjnego. Przy tym choć Telewizja jest odpowiedzialna za filmowanie, edycję oraz post-produkcję Programów to zobowiązuje się wziąć pod uwagę wszystkie uwagi zgłoszone przez Fundację / Fundatorkę przy pracy nad końcową edycją każdego Programu. Jednocześnie Telewizja wyraża zgodę na upublicznienie fragmentu ukazującego niekomercyjny, pozarządowy podmiot, który został przedstawiony w Programie na kanale Telewizji oraz jej innych cyfrowych kanałach. Ponadto Telewizja gwarantuje Fundacji i Reporterce ogólnoświatową, nieodwołalną, niewyłączną, nieodpłatną, wieczystą, w pełni spłaconą licencję bez ograniczeń i opłaty do Programów, Filmów Wideo, Teaserów, Klipów do stopnia sprecyzowanego w Umowie. Co więcej, jak wskazano, Programy ukażą również działania Fundatorki na miejscu, zarówno jako reporterki, jak i filantropki natomiast w napisach na ekranie pojawi się napis wskazujący na współpracę Stron przy produkcji Programów, np. "A co-production between (...). Fundacja oraz Reporterka mają prawo do otrzymania każdego Programu z wyprzedzeniem (jak tylko Program zostanie wyedytowany do wersji możliwej do oglądania), jak również do przedstawienia uwag dotyczących tego jak lokalne organizacje i ich działalności są ukazane w Programie. Fundacja zgadza się na zidentyfikowanie bohaterów oraz historii w kontekście współczesnego niewolnictwa, które są istotne dla wszystkich Stron pod względem uwzględnienia ich w Programach. Jednakże, Telewizja zastrzega sobie prawo do ostatecznej decyzji oraz kontroli wszystkich aspektów dotyczących Programu, w tym wszystkich bohaterów, historii oraz innych aspektów edytorskich. Fundacja również wyraża zgodę na współpracę z Telewizją przy jakichkolwiek zewnętrznych działaniach promocyjnych organizowanych niezależnie przez Fundację, jako że takie działania powinny być przeprowadzone we wspólnie ustalony sposób. Przy tym Fundacja w związku z zawartą umową wyraziła zgodę na wypłatę na rzecz Telewizji określonej kwoty pieniędzy w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów, jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w Umowie. Płatność, do której zobowiązana jest Fundacja dokonywana jest zatem w ramach umowy zobowiązaniowej, w ramach której Fundację należy uznać za bezpośredniego beneficjenta czynności. Fundacji jako beneficjentowi świadczenia, która na bieżąco pomaga Telewizji w pracach nad Programem gwarantowana jest przez Telewizję ogólnoświatowa, nieodwołalna, niewyłączna, nieodpłatna, wieczysta, w pełni spłacona licencja bez ograniczeń i opłat do Programów, Filmów Wideo, Teaserów, Klipów, które oprócz pokazania problemu współczesnego niewolnictwa ukażą działania Fundatorki zarówno jako reporterki, jak i filantropki.

W przedmiotowej sprawie nie można mówić o przedsięwzięciu w celu realizacji wspólnego celu które nie będzie podlegało opodatkowaniu. W związku z zawartą umową oraz czynnościami do których zobowiązane są strony tej umowy należy stwierdzić, że istnieją jasno określone strony świadczenia, tj. podmiot świadczący usługę (Telewizja, która jest odpowiedzialna za filmowanie, edycję oraz post produkcję) i jej konkretny, indywidualnie określony nabywca (Fundacja/Reporteka, która oprócz tego, że ma prawo do przedstawiania uwag dotyczących produkowanych przez Telewizję materiałów, to ma również zagwarantowaną licencję do Programów, Filmów Wideo, Teaserów, Klipów ukazujących również działania Fundatorki zarówno jako reporterki, jak i filantropki).

Zatem należy stwierdzić, że Płatność do której zobowiązana jest Fundacja będzie wynagrodzeniem za określone czynności podejmowane przez Telewizję tj. za świadczone usługi w ramach umowy o współpracy. Efektem prac między Stronami ma być powstanie czterech filmów dokumentalnych przedstawiających los współczesnych niewolników, a Wnioskodawca będzie miał zagwarantowaną licencję do Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów. Przy tym związek pomiędzy Płatnością do której zobowiązana jest Fundacja na podstawie Umowy a świadczeniem przez Telewizję ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, że należy stwierdzić, że Płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W rozpatrywanym przypadku, istnienie świadczenia wzajemnego pozwala uznać, że Płatność do której zobowiązana jest Fundacja na podstawie Umowy w celu wsparcia Telewizji w procesie produkcji, promocji oraz publikacji Programów, Filmów Video, Teaserów oraz Klipów jak również w związku z licencjami zagwarantowanymi w umowie stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu.

Jak wskazano, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ustawy, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy miejscem świadczenia usług jest, co do zasady, miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, że w niniejszej sprawie nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W konsekwencji, do świadczonej na rzecz Fundacji przez Telewizję usługi mają zastosowanie zasady ogólne ustalania miejsca świadczenia wynikające z art. 28b ustawy. Zatem skoro Telewizja świadczy przedmiotową usługę na rzecz Fundacji, która posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania świadczonej przez Telewizję usługi, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, jest miejsce w którym Fundacja posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Polska. Przy tym Fundacja, jako zarejestrowany w Polsce czynny podatnik VAT, spełnia warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy. Co więcej skoro Telewizja posiada siedzibę w innym kraju niż Polska (USA) oraz z wniosku nie wynika aby posiadała na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, spełniony jest również warunek określony w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy. Wobec powyższego Fundacja (zarejestrowany podatnik VAT czynny), nabywając usługę od zagranicznego podmiotu (Telewizji) powinna rozpoznać import usług, który będzie opodatkowany zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa na terytorium Polski w myśl art. 28b ustawy w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 2 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądowych m.in. WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2017 r. sygn. III SA/Wa 1106/16, NSA z dnia 28 października 2016 r. sygn. I FSK 461/15 czy też wyroku z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. I FSK 1653/13 należy podkreślić, że zapadły one na gruncie odmiennego stanu faktycznego, niż przedstawiony w niniejszej sprawie, gdzie nie zaszły wszystkie okoliczności o jakich mowa we wniosku. Wskazane przez Wnioskodawcę wyroki potraktowane zostały jako element argumentacji Wnioskodawcy lecz nie mogły one wpłynąć na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii, gdyż orzeczenia te są osadzone w odmiennych stanach faktycznych. Przy tym powołany wyrok sygn. I FSK 1653/13 uchylił zaskarżony wyrok WSA i sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Sąd I instancji z uwagi na istniejące wątpliwości co do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Sąd nie dokonał w tym wyroku merytorycznego rozstrzygnięcia. W wyroku tym NSA w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podzielił pogląd przedstawiony w wyroku NSA z dnia 4 czerwca 2014 r. (sygn. akt I FSK 883/13), zgodnie z którym "zespół czynności prowadzących do powstania filmu, z których niektóre są wykonywane przez jedną stronę umowy, inne przez drugą stronę, jeszcze inne są wykonywane wspólnie, czy też są współfinansowane przez strony umowy, nie stanowi odpłatnego świadczenia na rzecz innego podmiotu, który współuczestniczy w wykonywaniu tych czynności. Powyższe jednak nie wyklucza powstania skutków podatkowych w zakresie podatku VAT w wyniku wykonywania poszczególnych czynności należących do procesu produkcji filmu. W szczególności podatek VAT może powstać z tytułu wniesienia aportu w postaci wkładu niepieniężnego, czy też z tytułu przeniesienia udziału w prawach autorskich do filmu. Powyższe pozostaje jednak tylko w kwestii rozważań teoretycznych, ponieważ z wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji nie wynika zakres elementów z tytułu, których następuje przepływ środków w ramach tzw. podziału zysku".

Również powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne nie mogą wpłynąć na rozstrzygnięcie Organu, gdyż zapadły one w innych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych niż ten przedstawiony przez Wnioskodawcę. I tak przykładowo interpretacja z dnia 8 grudnia 2017 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.523.2017.1.MD dotyczyła wspólnej organizacji konferencji oraz sposobu dokumentowania rozliczeń finansowych ze współorganizatorem konferencji. Wątpliwość dotyczyła również wyrażania zgody na używanie przez współorganizatora konferencji jego logo w celu przekazywania przez współorganizatora informacji o wspólnie organizowanej konferencji. Z przywołanej zaś interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2017 r. znak 0015-KDIT1-2.4012.727.2017.1.AD wynikało, że Uczelnia podpisała umowę o współpracy z pozyskanym partnerem przemysłowym zainteresowanym udziałem w realizacji fazy B+R. Uczelnia realizowała badania przy wykorzystaniu swojego potencjału naukowo-badawczego, partner przemysłowy zaś umożliwiał prowadzenie badań udostępniając informacje i infrastrukturę niezbędną do realizacji projektu. Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Uniwersytetem, a partnerem przemysłowym, Uczelnia otrzymała od partnera środki finansowe, którymi będzie pokrywała wydatki związane z realizacją projektu. Wkład własny Partnera był niezbędny do uzupełnienia finansowania projektu przez NCBR i pełnej jego realizacji, co wynikało z zapisów umowy zawartej pomiędzy Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, a Uniwersytetem. Również powołana przez Stronę interpretacja z dnia 28 czerwca 2018 r. znak 0114-KDIP4.4012.204.2018.2.BS dotyczyła odmiennego stanu faktycznego w której m.in. wskazano, że środki przekazywane przez Fundację do Spółki lub przez Spółkę do Fundacji jako wyrównanie (w górę lub w dół) do docelowego poziomu zysku Fundacji wynikające z umowy o wspólną realizację projektu, nie będą stanowiły dla Fundacji ani dla Spółki wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług opodatkowanych VAT. Zatem powyższe interpretacje dotyczyły zupełnie odmiennych tematów, niż będący przedmiotem niniejszego wniosku, przez co nie mogą stanowić poparcia stanowiska Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.