0114-KDIP1-2.4012.263.2017.2.RM - Uznanie transakcji za eksport towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 22 czerwca 2017 r.) uzupełnionym w dniu 25 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 11 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanych transakcji za eksport towarów opodatkowany stawką 0% - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanych transakcji za eksport towarów opodatkowany stawką 0%.

Wniosek uzupełniony został w dniu 25 lipca 2017 r. (data wpływu 28 lipca 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione w dniu 25 lipca 2017 r.:

Spółka z o.o. (dalej jako "Wnioskodawca" "Spółka") jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest doradztwo prawne.

W przyszłości Spółka planuje rozszerzyć działalność i dokonywać sprzedaży towarów do odbiorców zagranicznych, głównie odbiorców posiadających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej (eksport). Sprzedaż taka dokonywana byłaby poprzez terytorium Niemiec i w związku z tym planowana jest ewentualna rejestracja Spółki jako niemieckiego podatnika podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca dokonywałby zakupów poszczególnych partii towarów na terytorium Polski w celu dokonania ich eksportu. Towary te byłyby transportowane na terytorium Niemiec i tam oczekiwały na odpowiednie skompletowanie dostawy. Potwierdzenie opuszczenia terytorium Polski stanowiłby dokument np. międzynarodowy samochodowy list przewozowy (CMR) wystawiony przez uprawnionego przewoźnika.

Następnie w Niemczech następowałoby kompletowanie poszczególnych partii przesyłek do jednej przesyłki w celu przesłania tych towarów jednym transportem do określonych odbiorców pozaunijnych.

Dokumentem potwierdzającym dokonanie wywozu przez Spółkę towarów poza terytorium Unii Europejskiej byłby wystawiony przez niemiecką agencję celną papierowy dokument "Ausgangsvermerk" (z nadanym numerem MRN). Na podstawie tego dokumentu można by stwierdzić, iż przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, sprzedawcą byłby Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej. Zaznaczyć należy, że zarówno na dokumencie CMR jak i na Ausgangsuermerk uwidocznione będą te same dane faktur potwierdzających dokonanie transakcji.

Spółka wystawiać będzie faktury na odbiorcę pozaunijnego jako polski podatnik podatku od towarów i usług, tj. z polskim numerem VAT (VAT PL).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że polski podmiot, od którego Wnioskodawca będzie nabywał towar, będzie odpowiedzialny tylko i wyłącznie za załadunek towaru.

Wnioskodawca w ramach realizowanych transakcji będzie odpowiedzialny za całościowe zorganizowanie transportu - między innymi będzie podejmował takie czynności jak inicjowanie kontaktu z przewoźnikiem, uzgadnianie terminu odbioru, rozmiary oraz wagę dostarczanych towarów.

Kontrahent Wnioskodawcy (odbiorca spoza terytorium Unii Europejskiej) w ramach realizowanej transakcji nie będzie podejmował żadnych czynności związanych z transportem towarów do kraju docelowego.

Polski dostawca będzie posiadał wiedzę, że nabywany przez Wnioskodawcę towar będzie przemieszczany poza terytorium Unii Europejskiej. Stosowna informacja zostanie zawarta również na fakturze wystawionej przez polskiego dostawcę.

Na pytanie Organu kiedy (w którym momencie) dochodzi do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ramach transakcji dostawy towaru dokonywanej przez polskiego dostawcę na rzecz Wnioskodawcy (gdzie znajduje się towar w momencie przeniesienia tego prawa) Wnioskodawca wskazał, że prawo do dysponowania towarem jak właściciel w ramach transakcji dostawy towaru dokonywanej przez polskiego dostawcę na rzecz Wnioskodawcy będzie przechodziło w momencie przekazania towaru pierwszemu przewoźnikowi na terenie Polski.

Na pytanie Organu kiedy (w którym momencie) dochodzi do przeniesienia na odbiorcę posiadającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ramach transakcji dostawy towaru dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorcy posiadającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej (gdzie znajduje się towar w momencie przeniesienia tego prawa) Wnioskodawca wskazał, że będzie dokonywał transakcji sprzedaży towarów w oparciu o reguły Incoterms CIP oraz FCA.

Na pytanie Organu czy towar jest wydawany bezpośrednio przez pierwszy podmiot (polski podmiot, od którego Wnioskodawca nabywa towar) ostatniemu w kolejności nabywcy (odbiorcy posiadającemu siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej) Wnioskodawca wskazał, że towary wydawane będą najpierw przez polski podmiot przewoźnikowi na terenie Polski, który dostarczy towary bezpośrednio do magazynu Wnioskodawcy na terytorium Niemiec, a następnie Wnioskodawca wyda towary drugiemu w kolejności przewoźnikowi, który dostarczy towary do kraju nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że przez sformułowanie "oczekiwanie na odpowiednie skompletowanie dostawy", które ma miejsce na terenie Niemiec, należy rozumieć oczekiwanie na inne partie towarów zakupione od niemieckich dostawców na terenie Niemiec, które będą łącznie jednym przedmiotem wysyłki do kontrahenta Wnioskodawcy poza terytorium Unii Europejskiej. Czas magazynowania towaru na terenie Niemiec będzie wynikał jedynie z przyczyn logistycznych (np. przeładunek, oczekiwanie na odpowiedni środek transportu czy inne partie towarów, brak kontenerów).

Towar na terytorium Niemiec nie będzie poddawany żadnej obróbce, modyfikacji czy ulepszeniu. Będzie jedynie przepakowywany do jednej przesyłki.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów będzie jednoznacznie wynikało, że towary będące przedmiotem wywozu z kraju na terytorium Niemiec są tymi samymi towarami, które są następnie wywożone poza terytorium Unii Europejskiej. Na fakturach sprzedaży wystawianych przez Wnioskodawcę, w opisie każdego towaru będzie figurował numer dokumentu Lieferschein, który został wystawiony uprzednio do faktury VAT przez polskiego dostawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane powyżej planowane transakcje dot. sprzedaży towaru poprzez terytorium Niemiec stanowić będą dla Spółki eksport w rozumieniu polskich przepisów w zakresie podatku od towarów i usług z zastosowaniem stawki VAT w wysokości 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (z późn. zm.) o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) opodatkowaniu podlega m.in. eksport towarów. Natomiast na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 8 ustawy VAT za eksport uznaje się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT miejscem świadczenia jest miejsce w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia ich transportu do nabywcy.

W analizowanej sytuacji zakupiony wcześniej towar będzie przemieszczany z terytorium Polski na terytorium Niemiec celem dokonania eksportu. Transport zacznie się w Polsce, a więc dostawa (eksport) winna być uznana za dokonaną na terytorium kraju. Oznacza to, że czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu polskim podatkiem VAT.

Co prawda zauważyć należy, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy VAT przemieszczenie własnych towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju Unii stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT). Zdaniem Wnioskodawcy transakcja ta nie mogłaby by być jednak uznana za WDT, albowiem w tym przypadku nie będzie stanowić samodzielnej czynności ale będzie etapem dokonywanego eksportu. Zdaniem Spółki decydujący tu będzie obiektywny fakt, iż celem przemieszczenia z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego będzie dokonanie eksportu. Taką sytuację przewiduje art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT, zgodnie z którym nie uznaje się za WDT przemieszczenia towarów w przypadku gdy mają one być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika.

W efekcie Wnioskodawca uważa iż opisane planowane transakcje stanowić będą eksport towarów w rozumieniu przepisów polskiej ustawy VAT z prawem do zastosowania zerowej stawki podatku VAT.

Powyższe stanowisko potwierdzają m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 czerwca 2016 r. sygn. ILPP4/4512-1-116/16-2/JK oraz przede wszystkim uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. I FPS 3/12. W uchwale tej stwierdzono m.in.: "Wobec tego opodatkowanie takiej dostawy eksportowej stawką 0% (zwolnienie z prawem do odliczenia w rozumieniu dyrektywy 2006/112/WE) następuje w kraju tak rozumianego miejsca dostawy, czyli w miejscu (kraju), w którym eksportowane towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy spoza terytorium Wspólnoty. Eksport towarów bowiem stanowi formę dostawy, w ramach której towar nią objęty podlega wywozowi poza terytorium Wspólnoty, a miejsce opodatkowania tej dostawy (stawka 0% lub zwolnienie) określone jest na zasadach ogólnych, wynikających z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (art. 32 dyrektywy 2006/112/WE). Oczywiście nie wynika z tego, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny. Niezbędne jednak jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Wspólnoty, rozpoczął się na terytorium Polski."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy - przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego - w myśl art. 2 pkt 5 ustawy - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, w zależności od tego czy będący przedmiotem eksportu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, albo czy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi, tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy). W tym przypadku polski eksporter sprzedaje towar nabywcy zagranicznemu, który wywozi go lub zleca jego wywóz poza granicę Wspólnoty i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu.

Wobec powyższego, aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Miejscem dostawy towarów - na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą i rozpocząć sprzedaż towarów na rzecz odbiorców zagranicznych, głównie posiadających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca zakupi poszczególne partie towarów na terytorium Polski w celu dokonania ich eksportu. Zakupione towary będą transportowane na terytorium Niemiec i tam będą oczekiwały na odpowiednie skompletowanie dostawy. W Niemczech nastąpi skompletowanie poszczególnych partii przesyłek do jednej przesyłki w celu przesłania tych towarów jednym transportem do określonych odbiorców spoza Unii Europejskiej. Towar na terytorium Niemiec nie będzie poddawany żadnej obróbce, modyfikacji czy ulepszeniu - będzie jedynie przepakowywany do jednej przesyłki. Czas składowania towaru na terenie Niemiec będzie wynikał jedynie z przyczyn logistycznych (np. przeładunek, oczekiwanie na odpowiedni środek transportu czy inne partie towarów, brak kontenerów). Podmiotem odpowiedzialnym za całościowe zorganizowanie transportu dostarczanych towarów będzie Wnioskodawca (będzie inicjował kontakt z przewoźnikiem, uzgadniał termin odbioru, rozmiary oraz wagę wysyłanych towarów). Dokumentem potwierdzającym wywóz towaru z terytorium Polski będzie np. międzynarodowy samochodowy list przewozowy (CMR) wystawiony przez uprawnionego przewoźnika. Z kolei dokumentem potwierdzającym dokonanie wywozu przez Spółkę towarów poza terytorium Unii Europejskiej będzie wystawiony przez niemiecką agencję celną papierowy dokument Ausgangsvermerk (z nadanym numerem MRN). Z dokumentu tego wynikało będzie, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski, sprzedawcą będzie Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza terytorium Unii Europejskiej. Zarówno na dokumencie CMR jak i na Ausgangsvermerk uwidocznione będą te same dane faktur potwierdzających dokonanie transakcji. Na fakturach sprzedaży wystawianych przez Wnioskodawcę, w opisie każdego towaru będzie figurował numer dokumentu Lieferschein, który został wystawiony uprzednio do faktury VAT przez polskiego dostawcę.

Prawo do dysponowania towarem jak właściciel w ramach transakcji dostawy towaru dokonywanej przez polskiego dostawcę na rzecz Wnioskodawcy będzie przechodziło w momencie przekazania towaru pierwszemu przewoźnikowi na terenie Polski. Natomiast Wnioskodawca będzie dokonywał transakcji sprzedaży towarów w oparciu o reguły Incoterms CIP oraz FCA. Spółka wystawiać będzie faktury na odbiorcę pozaunijnego jako polski podatnik podatku od towarów i usług, tj. z polskim numerem VAT (VAT PL).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy dostawy towarów opisane w zdarzeniu przyszłym stanowią eksport towarów, do którego ma zastosowanie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę należy uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowany na terytorium Polski. W przedmiotowej sprawie w wyniku transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorcy pozaunijnego nastąpi wywóz towaru z terytorium Polski z przeznaczeniem na rynek spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca nabędzie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terenie Polski natomiast będzie dokonywał transakcji sprzedaży towarów w oparciu o reguły Incoterms CIP oraz FCA. Wnioskodawca na dostawę towarów transportowanych z Polski wystawiać będzie faktury na odbiorcę pozaunijnego jako polski podatnik podatku od towarów i usług, tj. z polskim numerem VAT (VAT PL). Jednocześnie Wnioskodawca będzie podmiotem odpowiedzialnym za całościowe zorganizowanie transportu dostarczanych towarów. Co prawda z uwagi na konieczność skompletowania dostawy towar podczas transportu poza terytorium Unii Europejskiej przez pewien czas będzie składowany w magazynie zlokalizowanym na terytorium Niemiec. Jednakże jak wskazał Wnioskodawca powyższe będzie podyktowane wyłącznie względami logistycznymi. Jednocześnie towar na terytorium Niemiec nie będzie poddawany żadnej obróbce, modyfikacji czy ulepszeniu. Wnioskodawca będzie posiadał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. wystawiony przez niemiecką agencję celną papierowy dokument Ausgangsvermerk (z nadanym numerem MRN), z którego będzie wynikało, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy - stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 41 ust. 9 ustawy).

Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów jest posiadanie dokumentów, spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej. Dla prawidłowego udokumentowania eksportu, podatnik powinien przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać dokument, w którym właściwy organ celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Tym samym, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że z posiadanych przez Niego dokumentów będzie jednoznacznie wynikało, że towary będące przedmiotem wywozu z kraju na terytorium Niemiec są tymi samymi towarami, które są następnie wywożone poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca będzie posiadał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. wystawiony przez niemiecką agencję celną papierowy dokument Ausgangsvermerk (z nadanym numerem MRN), z którego będzie wynikało, że przedmiotem odprawy celnej jest towar uprzednio wywieziony z terytorium Polski. Na dokumencie CMR, potwierdzającym wywóz towaru z terytorium Polski jak i na dokumencie Ausgangsvermerk będą widniały te same dane faktur potwierdzających dokonanie transakcji. Ponadto na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę, w opisie każdego towaru będzie figurował numer dokumentu Lieferschein, który został wystawiony uprzednio do faktury VAT przez polskiego dostawcę.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dostawy towarów opisane w zdarzeniu przyszłym stanowią eksport towarów, do którego ma zastosowanie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Spółkę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie eksportu towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.