0114-KDIP1-2.4012.19.2020.1.JŻ - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży oraz nabycia energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży oraz nabycia energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży oraz nabycia energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. z siedzibą w B. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) to spółka prawa handlowego, działająca na rynku od 2013 r. Głównym przedmiotem jej działalności jest handel energią elektryczną (35.14.Z), a także wytwarzanie energii elektrycznej (35.11.Z), przesyłanie energii elektrycznej (35.12.Z) oraz dystrybucja energii elektrycznej (35.13.Z). W 2014 r. Spółka uzyskała koncesję na obrót energią elektryczną, zaś w 2015 r. rozpoczęła nabywanie energii elektrycznej od wytwórców odnawialnych źródeł energii (dalej: OZE). Wnioskodawca jest spółką energetyczną, która specjalizuje się w handlu energią elektryczną. Wnioskodawca prowadzi handel energią elektryczną na terenie Polski jak i również na terenie krajów Unii Europejskiej.

Spółka kupuje i sprzedaje energię elektryczną w systemie elektroenergetycznym (rozumie się przez to system elektroenergetyczny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2000 r. Nr 153, poz. 1504 z późn. zm.) następującym rodzajom kontrahentów:

Handel energią elektryczną prowadzony przez Spółkę obejmuje zarówno po stronie zakupu jak i sprzedaży podmioty, będące podatnikami podatku od wartości dodanej, których głównym celem jest nabywanie/sprzedawanie energii elektrycznej celem jej dalszej odsprzedaży (przedsiębiorstwa obrotu).

Ponadto, przedmiotem działalności Wnioskodawcy według Polskiej Klasyfikacji Działalności jest:

* Instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (33.20.Z);

* Roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych (42.22.Z);

* Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (64.99.Z);

* Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (70.22.Z);

* Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana (74.90.Z).

Dodatkowo, Wnioskodawca kupuje energię elektryczną w celu agregacji ich wolumenu i dalszej odsprzedaży na rynkach hurtowych. W zakresie swojej działalności Spółka oferuje też zakup praw majątkowych do świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii.

Obrót krajowy jest dokumentowany fakturami VAT ze stawką podstawową 23% i w związku z tym nie ma żadnych wątpliwości jak rozliczać podatek VAT należny i naliczony.

Natomiast nabycie i sprzedaż energii elektrycznej w ramach transakcji z podmiotami będącymi podatnikami podatku VAT w krajach Unii Europejskiej jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż energii elektrycznej na rzecz podatników podatku VAT zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej wykazać należy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru a nabycie energii od takich podatników jako wewnątrzwspólnotowe nabycie czy też sprzedaż należy ująć jako dostawę towarów poza terytorium kraju a nabycie energii elektrycznej ująć w pozycji: dostawa towarów oraz świadczenie usług dla których podatnikiem jest nabywca?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy transakcje związane z nabyciem oraz dostawą energii elektrycznej od i na rzecz podmiotów będących podatnikami podatku VAT w krajach Unii Europejskiej należy ujmować jako dostawę towarów poza terytorium kraju a nabycie energii elektrycznej ująć w pozycji: dostawa towarów oraz świadczenie usług dla których podatnikiem jest nabywca.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu od towarów i usług (...) podlegają:

Jednakże w przypadku dostawy energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym do podmiotu będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, którego głównym celem nabywania energii elektrycznej jest jej odsprzedaż w takim systemie i u którego własne zużycie takiej energii jest nieznaczne, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 5 wyżej cytowanej ustawy, miejscem dostawy jest " (...) miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, a w przypadku braku siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania". Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 27a ustawy o podatku VAT, system elektroenergetyczny oznacza system elektroenergetyczny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. 2018.755).

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 9 ustawy o VAT przemieszczenia towarów przez podatnika lub na jego rzecz w przypadku przesyłania energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy przemieszczeniu energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym.

Z powyższego wynika, że jeśli dostawa energii elektrycznej realizowana jest w systemie elektroenergetycznym, a odbiorcą jest podatnik podatku od wartości dodanej posiadającym siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest wymieniona w art. 5 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę regulację zawartą w art. 17 ust. 5 lit. b tej samej ustawy, wg której w przypadku dostaw energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym podatnikiem jest nabywca towarów.

Jak to już stwierdzono, dostawa energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym odbiorcy, o którym mowa w przytaczanym wyżej art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodać należy, że w preambule do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347/1 z późn. zm.), w punkcie 19 wskazano, że do celów VAT energię elektryczną i gaz uznaje się za towary. Szczególnie trudne jest jednak określenie miejsca dostawy.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania lub nieopodatkowania oraz w celu utworzenia prawdziwego rynku wewnętrznego gazu i energii elektrycznej bez ograniczeń związanych z systemem VAT miejscem dostawy gazu w systemie gazowym i dostawy energii elektrycznej, zanim towary te znajdą się w końcowym etapie konsumpcji, powinno zatem być miejsce, w którym nabywca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Dostawa gazu i energii elektrycznej w końcowym etapie, czyli od pośredników i dystrybutorów do konsumenta końcowego, powinna być opodatkowana w miejscu, w którym nabywca faktycznie użytkuje i konsumuje te towary.

Ustawodawca unijny realizując ww. cel w Sekcji 4 Dyrektywy 2006/112/WE zatytułowanej Sekcja 4 - dostawy gazu w systemie gazowym, dostawy energii elektrycznej oraz dostawy energii cieplnej lub chłodniczej poprzez sieci dystrybucji energii cieplnej i chłodniczej, wprowadził stosowne regulacje, w oparciu o które zostały wprowadzone polskie normy prawne w tym zakresie.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, w przypadku dostawy do podatnika-pośrednika gazu w systemie gazowym znajdującym się na terytorium Wspólnoty lub jakiejkolwiek sieci połączonej z takim systemem dostawy energii elektrycznej lub dostawy energii cieplnej lub chłodniczej poprzez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym ten podatnik-pośrednik ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego dostarczane są towary lub, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Do celów ust. 1 "podatnik-pośrednik" oznacza podatnika, którego główna działalność w odniesieniu do zakupu gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub chłodniczej polega na odsprzedaży tych produktów i którego własna konsumpcja tych produktów jest nieznaczna (ust. 2).

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że energia elektryczna niezaprzeczalnie stanowi towar, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy VAT. Potwierdza to również wprost w pierwszym zdaniu treść przywołanego punktu 19 preambuły do Dyrektywy.

Kolejno, w ocenie Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę na treść art. 22 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy VAT, która określa miejsce świadczenia przy dostawie towarów. Ustawodawca podatkowy wprowadził szczególne zasady określania miejsca opodatkowania dla dostaw m.in. energii dokonywanych w systemach. Są to przepisy lex specialis w stosunku do przepisów dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdzie dochodzi do przemieszczenia towarów innych niż wymienione w art. 22 ust. 1 pkt 5 i 6 pomiędzy terytoriami dwóch różnych państw członkowskich. Oznacza to, że w przypadku dostaw energii w omawianych systemach, nie będą powstawały konsekwencje podatkowe, takie jak dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Takie wyłączenie wyrażone jest wprost w treści art. 13 ust. 4 pkt 9 oraz art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT oraz art. 38 Dyrektywy 2006/112/WE, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

* dokonywana jest dostawa towarów, czyli dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

- to miejscem opodatkowania takiego świadczenia jest miejsce siedziby nabywcy.

W konsekwencji zatem Wnioskodawca prawidłowo stwierdza, że nie ma obowiązku wskazywania w deklaracja VAT-7 sprzedaży energii elektrycznej jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a nabycia energii elektrycznej jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Transakcje te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i są wykazywane dotyczące odpowiednio jako dostawa towarów poza terytorium kraju, w poz. 11 deklaracji VAT-7 oraz w poz. 32 deklaracji wykazuje się nabycie energii elektrycznej od podmiotów z krajów Unii Europejskiej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych:

z dnia 30 czerwca 2017 r. autorstwa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.124.2017.1.JS oraz z dnia 16 maja 2014 r. autorstwa Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP4/443-59/14/PK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Zaś stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zaś stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W konsekwencji, w rozumieniu ustawy, dostawa energii stanowi dostawę towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy w przypadku dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej do podmiotu będącego podatnikiem, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, którego głównym celem nabywania gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub chłodniczej jest odprzedaż tych towarów w takich systemach lub sieciach dystrybucji i u którego własne zużycie takich towarów jest nieznaczne - miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Norma wskazana w art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy ustanawia zatem miejsce dostawy energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym dla sytuacji gdy nabywca jest podatnikiem który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel czy rezultat działalności z wyjątkiem podmiotu działającego jako organ władzy publicznej. Dla zastosowania tej reguły ustalania miejsca świadczenia konieczne jest ponadto, aby ten podatnik występował w charakterze pośrednika lub "handlowca", tzn. podmiotu, który nabywa energię nie po to, aby ją zużyć na własne potrzeby (poza marginalnym zużyciem), lecz w celu odsprzedania za pośrednictwem stosownych systemów.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy, miejsce dostawy energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym jest ustalane na podstawie siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nabywcy. Jest to niezależne zarówno od tego gdzie podmiot pośredniczący (nabywający i odsprzedający energię) nabędzie energię oraz od tego gdzie odsprzeda tę energię tj. niezależnie z którego kraju będzie pochodził podatnik nabywający energię. I tak, miejscem opodatkowania dostawy energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczana jest energia - miejsce, gdzie nabywca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

- z zastrzeżeniem art. 10; 2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Przy tym, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jednocześnie w myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, spółka energetyczna, specjalizuje się w handlu energią elektryczną. Wnioskodawca prowadzi handel energią elektryczną na terenie Polski jak i również na terenie krajów Unii Europejskiej. Spółka kupuje i sprzedaje energię elektryczną w systemie elektroenergetycznym w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo energetyczne kontrahentom krajowym, którzy posiadają siedzibę oraz są zarejestrowani jako podatnicy podatku od wartości dodanej na terytorium Polski oraz kontrahentom zagranicznym, którzy posiadają siedzibę oraz są zarejestrowani jako podatnicy podatku od wartości dodanej za granicą, jednakże na terenie Wspólnoty Europejskiej. Handel energią elektryczną prowadzony przez Spółkę obejmuje zarówno po stronie zakupu jak i sprzedaży podmioty, będące podatnikami podatku od wartości dodanej, których głównym celem jest nabywanie/sprzedawanie energii elektrycznej celem jej dalszej odsprzedaży (przedsiębiorstwa obrotu).

Dodatkowo, Wnioskodawca kupuje energię elektryczną w celu agregacji ich wolumenu i dalszej odsprzedaży na rynkach hurtowych. W zakresie swojej działalności Spółka oferuje też zakup praw majątkowych do świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy sprzedaż energii elektrycznej na rzecz podatników podatku zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej wykazać należy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a nabycie energii od takich podatników jako wewnątrzwspólnotowe nabycie, czy też sprzedaż należy ująć jako dostawę towarów poza terytorium kraju, a nabycie energii elektrycznej ująć w pozycji: dostawa towarów oraz świadczenie usług dla których podatnikiem jest nabywca.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz wskazane w opisie stanu faktycznego informacje odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że sprzedaży energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym na rzecz podatników podatku VAT zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej nie należy rozpoznawać jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabycia energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym od podatników podatku VAT zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej nie należy rozpoznawać jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W analizowanym przypadku sprzedaż energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy, podlega opodatkowaniu w kraju, gdzie nabywca posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w przypadku gdy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym na rzecz zarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej za granicą kontrahenta zagranicznego, który posiada siedzibę w państwie Unii Europejskiej (skoro z opisu sprawy nie wynika aby energia elektryczna była dostarczana do stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta zagranicznego) sprzedaż energii elektrycznej podlega opodatkowaniu w kraju siedziby tego kontrahenta. W konsekwencji Wnioskodawca sprzedaży energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym na rzecz kontrahenta zagranicznego nie opodatkowuje na terytorium Polski i ujmuje taką sprzedaż jako dostawę towarów poza terytorium kraju. Natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca dokonuje zakupu energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym od zarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej za granicą kontrahenta zagranicznego, który posiada siedzibę w państwie Unii Europejskiej nabycie energii elektrycznej podlega opodatkowaniu w Polsce, gdzie Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jednocześnie skoro Wnioskodawca jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy natomiast kontrahent zagraniczny jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz niezarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy Wnioskodawca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy jest zobowiązany do opodatkowania nabytej energii elektrycznej według właściwych zasad na terytorium Polski. Wnioskodawca takie nabycie energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym ujmuje jako dostawę towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży oraz nabycia energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.