0114-KDIP1-2.4012.182.2020.1.RM - VAT w zakresie opodatkowania realizowanych transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 kwietnia 2020 r.), w dniu 19 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem operatora pocztowego 22 maja 2020 r.) oraz w dniu 28 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 28 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania realizowanych transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania realizowanych transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniony został w dniu 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 kwietnia 2020 r.), w dniu 19 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem operatora pocztowego 22 maja 2020 r.) oraz w dniu 28 maja 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 28 maja 2020 r.).

We wniosku złożonym przez: * Zainteresowanego będącym stroną postępowania:

A. S.A.

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

C. Sp. z o.o.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. S.A. z siedzibą w Szwajcarii (dalej: Wnioskodawca), B. (dalej: B.) oraz C. Sp. z o.o. (dalej: C.) należą do międzynarodowej grupy kapitałowej X (dalej: Grupa), będącej jedną z największych na świecie firm z branży spożywczej.

Wszystkie wymienione podmioty są zarejestrowane w Polsce jako podatnicy VAT czynni.

Struktura organizacyjna B. przed reorganizacją.

W ramach struktury organizacyjnej funkcjonującej do (...) r. w B. jedną z dywizji biznesowych wchodzącą w skład działalności B. był Dział Biznesowy C. a (dalej: Dywizja C.) obejmujący:

Ponadto, przy fabryce znajduje się magazyn, w którym przechowywane są wyprodukowane produkty gotowe. Jednocześnie, w ramach Dywizji C., B. przemieszczała wewnątrzwspólnotowo towary z innych krajów Unii Europejskiej do magazynu w... będącego własnością spółki...Sp. z o.o. (dalej: "..."), która świadczyła B. usługi magazynowe.

Ponadto, w magazynie w (...) przechowywane były również towary wyprodukowane w fabryce w (...).

Reorganizacja.

Mając na celu wdrożenie nowej strategii biznesowej Grupy, B. dokonała... r. prawnego podziału, w oparciu o regulację art. 529 § 1 pkt 4 ustawy - Kodeks spółek handlowych, poprzez przeniesienie części majątku B. obejmującej Dywizję C. Produkcja na C. - tzw. podział przez wydzielenie. Transakcja ta miała na celu rozdzielenie działalności związanej z produkcją karm dla zwierząt oraz ich dystrybucją na rynki zagraniczne od pozostałych zakresów działalności B., w tym od działalności związanej z dystrybucją karm dla zwierząt na rynku krajowym tak, aby działalność ta była prowadzona w ramach oddzielnego podmiotu. W konsekwencji powyższego, B. nie przestała istnieć, kontynuuje działalność w zakresie pozostałych dywizji, nastąpiło jedynie przeniesienie części aktywów i zobowiązań B. związanych z Dywizją C. Produkcja na inny podmiot.

Każda ze spółek (B. oraz C.) będzie więc realizować odmienny zakres działań gospodarczych, przy czym zasadniczo zakres tych działań będzie się pokrywał z zakresem działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej do klientów zagranicznych sprzed reorganizacji.

Tym samym, podział został dokonany w następujący sposób:

* w zakresie działalności B. pozostały w całości pozostałe dywizje biznesowe (np....,...,...,...),

* cała działalność w zakresie Dywizji C. Produkcja została przeniesiona na C.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że neutralność podatkowa w zakresie VAT powyższej transakcji została potwierdzona interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 lipca 2019 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.320.2019.2.PC.

Ponadto, w ramach reorganizacji Grupy, Wnioskodawca będzie pełnił w niej centralną rolę m.in. poprzez nabywanie towarów wyprodukowanych przez innych członków Grupy w krajach Unii Europejskiej, w tym również przemieszczając te towary między poszczególnymi krajami Unii Europejskiej, w szczególności:

W efekcie reorganizacji, zgodnie z umową trójstronną między Wnioskodawca, C. oraz B., w dniu (...) r. wszystkie zapasy produktów pod marką C. znajdujące się na terenie Polski stały się własnością Wnioskodawcy. Tym samym, Wnioskodawca nabył zapasy produktów pod marką C. będące własnością B. przechowywane w magazynie w (...) (którego właścicielem jest...) oraz zapasy będące własnością C. znajdujące się w magazynie własnym w (...) dołączonym do fabryki Dywizji C. (dalej: Transakcja).

W następstwie Transakcji, to Wnioskodawca będzie decydował o przeznaczeniu nabytych towarów - w szczególności o tym do jakiego kraju pojadą, do jakiej spółki dystrybucyjnej zostaną sprzedane, kiedy i po jakiej cenie itd. W szczególności, jeśli klient zamówi towary od B., to B. złoży zamówienie w Wnioskodawcy, a Wnioskodawca sprzeda zamówione towary do B. Następnie B. - wypełniając swoją rolę dystrybucyjną - sprzeda te towary we własnym imieniu do klienta. Jeśli towary będą przeznaczone na inny niż polski rynek, wówczas Wnioskodawca zleci ich transport do kraju docelowego, dokona sprzedaży do powiązanej spółki dystrybucyjnej obsługującej ten rynek i to ten podmiot sprzeda je dalej we własnym imieniu do klienta. Wnioskodawca wskazuje, że odpowiednie stanowisko w zakresie konsekwencji VAT powyżej opisanej Transakcji zostało zaprezentowane w oddzielnym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Nowy model dystrybucji produktów Grupy.

Elementem ww. reorganizacji będzie również przekształcenie modelu dystrybucji towarów Grupy (dalej: Model docelowy), w tym także zapasów nabytych w drodze Transakcji.

Odzwierciedlenie tego modelu znajduje się w odpowiednich umowach pomiędzy Wnioskodawcą a C. oraz pomiędzy Wnioskodawcą a B.

Umowa pomiędzy Wnioskodawcą a C.

Zgodnie z umową pomiędzy C. a Wnioskodawcą, C. będzie produkowała określone w umowie produkty dla potrzeb Wnioskodawcy, które Wnioskodawca nabędzie od C.

Produkcja odbywa się na podstawie cotygodniowej prognozy wysyłanej przez Wnioskodawcę. W oparciu o zamówioną ilość produktów system informatyczny Grupy (do którego dostęp ma zarówno Wnioskodawca jak i C.) automatycznie generuje Zamówienie, w którym określona jest m.in. ilość/liczba produktu. Wyprodukowane towary są następnie wydawane do Wnioskodawcy, zgodnie z warunkami Incoterms EXW po zakończeniu określonej linii produkcyjnej w dniu wskazanym w Zamówieniu. Zarówno tytuł własności, jak i ryzyka do poszczególnych produktów przechodzą na Wnioskodawcę w momencie, gdy produkty stają się tzw. wyrobem gotowym. Umowa wskazuje również, że wszelkie faktury winny być wysyłane z użyciem ww. systemu informatycznego Grupy. Co do zasady, faktury te są wystawiane codziennie na koniec dnia po zakończeniu produkcji w odniesieniu do wyprodukowanych danego dnia towarów. Faktury te winny zostać rozliczone przez Wnioskodawcę w terminie 30 dni od dnia ich wystawienia.

Umowa pomiędzy Wnioskodawcą a B.

Efektem przeprowadzonej reorganizacji będzie realizacja przez B. funkcji dystrybucyjnej towarów na terytorium kraju (wskazana umowa może obejmować również dalszą dostawę towarów na terytorium Państw Członkowskich innych niż Polska oraz poza terytorium Unii Europejskiej, ale Wnioskodawca pragnie wskazać, że nie są one przedmiotem zapytania niniejszego wniosku). Tym samym, zgodnie z umową zawartą między Wnioskodawcą a B., B. zakupi produkty od Wnioskodawcy i odsprzeda krajowym kontrahentom we własnym imieniu.

Umowa zastrzega, że z wyjątkiem klientów dedykowanych wyłącznie Wnioskodawcy (tzw. Klienci Centrali), to B. jest wyłącznym dystrybutorem produktów na terytorium kraju, a przez to Wnioskodawca nie będzie uprawniony do dystrybucji produktów podmiotom trzecim na terytorium Polski w okresie obowiązywania wskazanej umowy bez uprzedniej pisemnej zgody B. Co więcej, B. jest upoważniona do niezależnego wykonywania wszystkich swoich obowiązków jako dystrybutora, co wiąże się w świetle umowy zarówno z utrzymywaniem relacji biznesowych z kontrahentami (finalnymi odbiorcami towarów), jak i ponoszeniem ryzyka braku otrzymywania płatności z tytułu sprzedanych towarów.

W oparciu o przyjęty w Grupie model dystrybucji towarów w Polsce, B. (jako wyłączny dystrybutor tych produktów), przedstawia do Wnioskodawcy przed każdym rokiem finansowym zagregowaną prognozę sprzedaży na dany rok. W oparciu o wskazaną prognozę B. obowiązana jest do złożenia w systemie informatycznym Grupy miesięcznej prognozy, w której wskazuje ilość produktów, które przewiduje zamówić w określonym czasie. W konsekwencji, wskazana prognoza prezentuje ilość produktów jakie Wnioskodawca powinien zamówić od C. oraz pozostałych spółek produkcyjnych z Grupy z krajów UE (które to towary nabyte przez Wnioskodawcę zostaną kolejno przetransportowane w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów własnych do kraju prosto do magazynu w (...) (dalej: Inni producenci z UE).

W ramach zaprezentowanej prognozy, C. oraz Inni producenci z UE będą zobowiązani wyprodukować we wskazanym czasie (np. tygodniowym) określoną w prognozie ilość produktów. Rzeczywiste zamówienie od B. do Wnioskodawcy odbywa się natomiast na podstawie zamówienia przesłanego od ostatecznych kontrahentów (podmiotów, do których towary są dystrybuowane przez B.), w oparciu o którą Wnioskodawca wystawia fakturę dokumentującą sprzedaż do B. Zamówienie takie określa m.in. ilość/liczbę zamówionych produktów, datę dostawy, adres dostawy czy cenę.

W ramach wskazanego Modelu docelowego, towary należące do Wnioskodawcy nabyte od Innych producentów z UE przemieszczone wewnątrzwspólnotowo (znajdujące się w magazynie w...) oraz nabyte lokalnie od C. (wyprodukowane przez C., znajdujące się w jednym z trzech magazynów: magazynie w (...), magazynie własnym położonym przy fabryce w (...) lub magazynie zewnętrznym będącym własnością (...) znajdującym się w tej samej miejscowości, który C. będzie wynajmować) zostaną sprzedane zgodnie z warunkami Incoterms FCA do B. Następnie towar zostanie przetransportowany na adres dostawy opisany w instrukcji transportu dla sprzedaży krajowej.

Tym samym, w przypadku produktów dostarczanych lokalnie do adresu wskazanego przez klienta, tj. podmiotu nabywającego towar od B., tytuł do produktów przechodzi od Wnioskodawcę na rzecz B. w momencie wysyłki produktu do klienta. Tytuł ten pozostaje po stronie B. do momentu dostarczenia towaru do klienta.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że zgodnie z jego najlepszą wiedzą nie posiada on na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności i takie oświadczenia przekazał Zainteresowanym.

Funkcjonowanie modelu.

W związku z opisywanym powyżej sposobem składania zamówień, Model faktycznie będzie funkcjonował w następujący sposób:

a. Towary wyprodukowane przez C. w momencie opuszczenia taśmy produkcyjnej staną się własnością Wnioskodawcy i jeszcze w tym samym dniu C. wystawi fakturę na rzecz Wnioskodawcy dotyczącą wyprodukowanej danego dnia partii towarów.

b. Po wyprodukowaniu, towar może pozostać w magazynie fabryki C. w (...) lub zostać przetransportowany do zewnętrznych magazynów będących własnością (...) w (...) lub w (...).

c. Z kolei, towary wyprodukowane przez Innych producentów z UE i nabyte za granicą przez Wnioskodawcę zostaną przetransportowane do Polski do magazynu w... w ramach przemieszczenia towarów własnych.

d. W przypadku złożenia zamówienia przez klienta do B. odpowiedzialnej za część dystrybucyjną w Modelu docelowym, system automatycznie dokona wystawienia w imieniu Wnioskodawcy faktury na rzecz B. obejmującej zakresem towary zamówione przez kontrahenta.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, Wnioskodawca zmierza do ustalenia, czy:

* sprzedaż towarów w ramach Modelu docelowego od C. do Wnioskodawcy stanowi odpłatną dostawę towarów opodatkowaną VAT w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. 2018 poz. 2174 z późn. zm. (dalej: ustawa o VAT),

* Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku ze nabyciem w ramach Modelu docelowego towarów od C., zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że odpowiednie stanowisko w zakresie konsekwencji VAT transakcji sprzedaży towarów w ramach Modelu docelowego od Wnioskodawcy do B. zostało zaprezentowane w oddzielnym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż towarów w ramach Modelu docelowego od C. do Wnioskodawcy stanowi odpłatną dostawę towarów C., opodatkowaną VAT w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT?

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem w ramach Modelu docelowego towarów od C., zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy dostawa towarów w ramach Modelu docelowego od C. do Wnioskodawcy stanowi odpłatną dostawę towarów C., opodatkowaną VAT w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez rozporządzanie towarami jak właściciel należy rozumieć możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym, gdyż istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności rozumianego w ścisłym znaczeniu prawa cywilnego (prawo dysponowania jak właściciel).

W tym kontekście znaczenia nabiera pojęcie własności ekonomicznej, czyli sytuacji, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy (jej dysponenta).

Na gruncie ustawy o VAT dostawa towarów ma miejsce w przypadku przejścia własności ekonomicznej. Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE", "Trybunał").

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" TSUE określił w wyroku w sprawie C-320/88 (Wyrok TSUE z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie Staatssecretaris van Financión przeciwko Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV, sygn. C-320/88) stwierdzając, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią. Trybunał również w wyroku w sprawie C-78/12 odniósł się do kwestii "dostawy towarów" i uznał, że transakcję można uznać za dostawę towarów, jeżeli w drodze tej transakcji podatnik przekazuje rzecz, upoważniając w rzeczywistości drugą stronę do rozporządzania nią, jakby była jej właścicielem, a sposób nabycia prawa własności owej rzeczy nie ma przy tym znaczenia.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku I FSK 1815/16 z dnia 4 października 2010 r. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel "obejmuje przeniesienie własności towaru w sensie prawnym (cywilistycznym) oraz przeniesienie władztwa ekonomicznego nad tym towarem, dokonane przez dostawcę, który władał nim jako posiadacz samoistny (jak właściciel), i w następstwie którego nabywca może tym towarem rozporządzać jak właściciel, tzn. korzystać z niego z wyłączeniem innych osób, pobierać pożytki i inne dochody, mieć możność przetwarzania go, zużycia, a nawet zniszczenia, a także dokonywać w stosunku do niego czynności prawnych". Należy tym samym podkreślić, że przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel jest powiązane ze szczególnym skutkiem dokonania sprzedaży towarów (ich dostawy), a jest nim przejście na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej jego utraty lub uszkodzenia.

Podkreśla się jednocześnie, że dla samego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - ergo, opodatkowanej dostawy - nie jest konieczne fizyczne wydanie towaru do nabywcy. Jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 10 lipca 2019 r. w sprawie C-273/18 "okoliczność, że Kurśu zeme fizycznie wszedł w posiadanie omawianych towarów w magazynie Baltfishera, bez ich rzeczywistego otrzymania od spółki wykazanej na fakturze jako dostawca tych towarów, to znaczy od KF Premy, sama w sobie, co stwierdził również sąd odsyłający, nie może uzasadniać wniosku, zgodnie z którym Kurśu zeme nie nabył wspomnianych towarów od KF Premy, a tym samym, że transakcje dokonane pomiędzy tymi dwiema spółkami nie miały miejsca".

Co więcej, art. 7 ust. 8 ustawy o VAT wskazuje, że "w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach". Tym samym, dopuszcza się sytuację, gdy w ramach transakcji opodatkowanej VATk, podmiot obejmuje prawo do rozporządzania jak właściciel nad towarami, które de facto nawet fizycznie nie są mu wydawane lub które nie zmieniają w ramach dostawy miejsca przechowywania.

Innym przepisem stanowiącym przykład opodatkowanej dostawy towaru mimo braku konieczności jego przemieszczania jest także art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, który wskazuje, że w przypadku dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (rozumianego jak przejście prawa do rozporządzania towarem jak właściciel).

Uzupełniająco można w tym zakresie wskazać na stanowisko doktryny dot. interpretacji przepisu wskazanego przepisu - "z praktycznego punktu widzenia przepis ten dotyczy w szczególności sprzedaży towarów znajdujących się w magazynie oraz sprzedaży wszelkich nieruchomości. Niewątpliwie powyższy sposób określenia miejsca dostawy jest bardzo jasny i czytelny. Ze względu na materialny charakter towarów łatwo jest zidentyfikować miejsce, w którym towary te się znajdują, i w konsekwencji tego nie ma problemów z określaniem właściwej jurysdykcji podatkowej (Matarewicz Jacek, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany. Lex/el. 2019)".

Dodatkowo wskazać należy, że co do zasady ustawodawca nie powiązał daty powstania obowiązku podatkowego z datą wystawienia faktury w przypadku dostaw krajowych - z wyjątkami wskazanymi w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, np. w sytuacji dostawy energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego czy świadczeniu usług telekomunikacyjnych. Ustawodawca wskazuje jedynie terminy minimalne oraz maksymalne na wystawienie faktury, które określone zostały w z art. 106i ust. 1 i 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z tymi przepisami podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (tj. nastąpiło przejście prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) i jednocześnie nie wcześniej niż 30. dnia przed tą datą. Powyższe wskazuje tym samym, że faktura stanowi przede wszystkim dokument potwierdzający zaistnienie zdarzenia gospodarczego i - z wyjątkiem szczególnych przypadków wskazanych wyżej - nie ma wpływu na dokonanie dostawy warunkujące powstanie obowiązku podatkowego.

Potwierdza to również praktyka organów podatkowych, m.in. interpretacja indywidualna z 15 stycznia 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.672.2018.1.JF, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że "wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego, jednakże samo wystawienie faktury nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Podobnie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 19 stycznia 2007 r. (syg. I SA/Wr 1337/06), w którym wskazano, że: Jeżeli dana czynność podlega opodatkowaniu, podatnik wynikający z niej podatek jest obowiązany (...) rozliczyć w miesiącu (okresie), w którym obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji przekształcił się w zobowiązanie podatkowe, natomiast wystawienie dokumentującej tę sprzedaż faktury przed tym okresem lub po jego zakończeniu, pozostaje bez wpływu na rozliczenie podatku, który w każdym z tych przypadków powinien zostać zaewidencjonowany i rozliczony w miesiącu zaistnienia zobowiązania podatkowego".

W świetle powyższego, jak wskazano w stanie faktycznym, towary wyprodukowane przez C. w fabryce w..., w chwili opuszczenia taśmy produkcyjnej staną się własnością Wnioskodawcy. Oznacza to, że tytuł własności oraz ryzyka do poszczególnych produktów przechodzą na Wnioskodawcę w momencie, gdy produkty stają się tzw. wyrobem gotowym. Potwierdzają to również ustalone między stronami umowy warunki Incoterms EXW (Ex Works), zgodnie z którymi dostawa zostaje uznana za dokonaną już w momencie postawienia towarów do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu na terenie zakładu.

Rozumienie takie przyjmują również organy podatkowe, które przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2018 r. (sygn. 0111- KDIB3-3.4012.149.2017.1.JS) wskazały, że dostawa towarów w ramach transakcji przeprowadzonej na warunkach Incoterms EXW jest dokonana również, gdy z chwilą wydania towaru z zakładu doszło do kradzieży towarów - "stwierdzić należy, że miała miejsce dostawa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, gdyż zgodnie z przyjętą przez Spółkę oraz rosyjskiego kontrahenta regułą sprzedaży (Incoterms EXW), ryzyka związane z towarem przeszły na kupującego z chwilą wydania towaru z zakładu, a dostawa została uznana za dokonaną w momencie pozostawienia towaru do dyspozycji przewoźnika działającego na rzecz nabywcy".

Zatem, przedstawione stanowisko organów tym bardziej potwierdza, że przy zastosowaniu warunków Incoterms EXW Wnioskodawca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem w momencie pozostawienia go do dyspozycji - w przypadku niniejszego stanu faktycznego jest to moment, w którym towar opuszcza linię produkcyjną.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe okoliczności wskazują, że Wnioskodawca staje się podmiotem, który może rozporządzać prawem do tych towarów jak właściciel (tj. że przechodzą na niego wszelkie ciężary i korzyści związane z towarami), o czym decyduje szereg ww. okoliczności, m.in.: odpowiedzialność za ryzyko zniszczenia towarów i konieczność ubezpieczenia towarów (które to obowiązki wynikają bezpośrednio z zastosowanych warunków Incoterms EXW) czy przede wszystkim prawo do uzyskiwania korzyści z tych towarów, tj. wykorzystywanie ich do działalności gospodarczej na terytorium kraju, m.in. poprzez sprzedaż do B. odpowiedzialnej za część dystrybucyjną w ramach Modelu docelowego.

Ponadto, nabycie przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nie zmienia okoliczność, iż w części przypadków Wnioskodawca uzyska prawa do rozporządzania tymi towarami bez ich faktycznej zmiany miejsca przechowywania - może się bowiem zdarzyć, że towary zostaną w magazynie przy fabryce C. w (...). Jak wskazano wyżej, brak zmiany miejsca przechowywania towarów nie ma wpływu na fakt przejścia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie na marginesie warto podkreślić, że będąca przedmiotem niniejszego zapytania dostawa towarów od C. do Wnioskodawcy jest niezależna w swej istocie od dostaw towarów od innych producentów z UE (innych spółek produkcyjnych z Grupy) - nabycie towarów za granicą przez Wnioskodawcę jest regulowane bowiem przepisami lokalnymi państwa dostawy, a jedynie późniejszy transport towarów przez Wnioskodawcę do kraju (do magazynu w...) jest dokonywany w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa (który jednak nie jest przedmiotem tego wniosku).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego, sprzedaż towarów od C. do Wnioskodawcy stanowi odpłatną dostawę towarów opodatkowaną VAT w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, którą wykaże C. W efekcie, faktury wystawione przez C. powinny zawierać kwotę podatku należnego wg obowiązujących stawek w dniu dostawy.

Ad. 2

Wnioskodawca jest zdania, że przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem w ramach Modelu docelowego towarów od C., zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z art. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347, s. 1; dalej: Dyrektywa VAT), VAT stosowany jest do obciążenia konsumpcji towarów i usług proporcjonalnie do ich ceny.

Charakter konsumpcyjny przejawia się w tym, że towar lub usługa obciążany jest podatkiem VAT na każdym etapie obrotu (niezależnie od liczby tych etapów), niemniej efektywnie ciężar fiskalny VAT ponoszony jest dopiero przez ostatecznego odbiorcę (konsumenta) towarów lub usług. W rezultacie, zgodnie z podstawową zasadą całego systemu VAT, podatnicy nabywający towary lub usługi dla celów prowadzonej działalności gospodarczej mają co do zasady prawo do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego w poprzednich fazach obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia VAT naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Zasada neutralności, realizowana poprzez prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie art. 168 i 169 Dyrektywy VAT, została szeroko uwzględniona w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jak czytamy w wyroku z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83 D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen v. Minister van Financiś, "wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia zatem to, by całość działalności gospodarczej, niezależnie od jej celu lub rezultatów, pod warunkiem, iż działalność taka sama w sobie podlega VAT, była opodatkowana w całkowicie neutralny sposób".

Wskazując na nadrzędność zasady neutralności VAT, realizowanej poprzez prawo do odliczenia podatku naliczonego na dotychczasowych etapach obrotu, Wnioskodawca pragnie jednocześnie nadmienić, iż zasada neutralności nie ma charakteru bezwzględnego i absolutnego. Wszelkie ograniczenia zasady neutralności mogą być implementowane przez państwa członkowskie poprzez przepisy prawa krajowego wyłącznie z uwzględnieniem zasady proporcjonalności.

W tym zakresie wskazać należy, że wszelkie ograniczenia tych zasad mają charakter wyjątkowy i muszą mieć wyraźne oparcie w przepisach art. 167-192 Dyrektywy VAT 2006/112/WE. Zaprezentowane powyżej rozumienie zasady proporcjonalności, a więc wyjątkowy charakter ograniczeń zasady neutralności i konieczność ich bezpośredniego oparcia na przepisach Dyrektywy VAT znajduje swoje odzwierciedlenie w wyrokach TSUE.

Zgodnie z linią orzeczniczą TSUE "o ile uzasadnione jest, by środki stosowane przez państwa członkowskie zmierzały do jak najskuteczniejszej ochrony praw skarbu państwa, to nie powinny one wykraczać poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu" (por. w szczególności wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-271/06 Netto Supermarkt GmbH & Co. OHG, oraz w połączonych sprawach z 18 grudnia 1997 r., w sprawie Molenheide (C-401/95 i C-47/96), Peter Schepens (C-340/95), Bureau Rik Decan-Business Research & Development NV (BRD) (C-401/95) i Sanders BVBA (C-47/96) oraz w wyroku z 11 maja 2006 r., w sprawie Federation of Technological Industries i in., (C-384/04)).

W świetle orzecznictwa TSUE, ograniczenie zasady neutralności (przejawiającej się m.in. przez prawo do odliczenia) dopuszczalne jest tylko wtedy, jeżeli dana sytuacja powodowałaby zachwianie podstawowych zasad leżących u podstaw systemu VAT i przez to mogła narazić system podatku VAT na uszczuplenie.

W związku z tym, przy ocenie możliwości ograniczenia zasady neutralności należy mieć na uwadze, że jej ograniczenie jest możliwe w ściśle przewidzianych warunkach:

* gdy doszło do unikania opodatkowania lub nadużycia (przykładowo wyrok z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-255/02 Halifax pic) lub

* gdy doszło do oszustwa (przykładowo wyrok z dnia 3 marca 2005 w sprawie C-32/03 I/S Fini H) lub

* jeżeli takie ograniczenia są przewidziane w przepisach unijnych - art. 176-177 Dyrektywy VAT.

W tym kontekście wskazać należy, że zaprezentowane w stanie faktycznym transakcje w ramach Modelu docelowego pomiędzy Wnioskodawcą a C. niewątpliwie nie będą związane z oszustwem podatkowym lub wyłudzeniem podatku. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy oraz zainteresowanego nie dojdzie do spełnienia żadnej z zaprezentowanych powyżej przesłanek, które zostały wskazane w orzecznictwie TSUE, a które uzasadniałyby ograniczenie zasady neutralności w przedmiotowej sprawie. Tym bardziej, iż zgodnie z przedstawioną w stanie faktycznym planowaną reorganizacją biznesową Grupy, faktury dokumentujące dostawy towarów z wykazaną kwotą podatku należnego zostaną wystawione przez C. i w związku z tym C. będzie obowiązany do zapłaty tej kwoty. Powyższe ma wpływ zatem nie tylko na konieczność zapłaty podatku VAT z tytułu dostawy, ale również na możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku wykazanego na fakturach otrzymywanych przez Wnioskodawcę od C.

W świetle regulacji art. 86 ustawy o VAT, prawo podatnika do obniżenia podatku należnego wynikającego z faktur kosztowych, otrzymanych od dostawców nabywanych przez tego podatnika towarów i usług, jest uwarunkowane wykorzystaniem tych towarów i usług na potrzeby wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych.

W ocenie Wnioskodawcy oraz zainteresowanego, na gruncie opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca spełnia ten podstawowy warunek uprawniający ją do skorzystania z prawa do odliczenia. Jak wskazano bowiem w przedstawionym stanie faktycznym, transakcja zakupu towarów przez Wnioskodawcę od C. ma związek z wdrożeniem nowego modelu biznesowego w ramach struktury organizacyjnej Grupy, który ma na celu wykonywanie przez podatników czynności opodatkowanych w Polsce w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z nowym Modelem docelowym Grupy, Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte towary do ich dalszej sprzedaży opodatkowanej na rzecz spółki dystrybucyjnej z Grupy - B., która z kolei wykorzysta je do sprzedaży opodatkowanej na rzecz swoich kontrahentów w Polsce. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że - tak jak zostało wskazane w uzasadnieniu do pytania nr 1 - analizowane dostawy w opinii Wnioskodawcy oraz zainteresowanego stanowią czynność opodatkowaną VAT w postaci dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w której prawo do rozporządzania towarem jak właściciel będące przedmiotem wyżej wspomnianej dostawy przechodzi z C. na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Na marginesie, wskazać przy tym należy, że nie dochodzi do spełnienia żadnego z przypadków, w którym prawo to zostałoby wyłączone np. z art. 88 ustawy o VAT, który nie dopuszcza możliwości skorzystania z prawa do odliczenia z faktur wystawionych przez podmiot nieistniejący albo dokumentującej czynności, która nie miała miejsca lub była nieopodatkowana. Podsumowując, w zakresie pytania nr 2, w świetle powyższych argumentów, Wnioskodawca oraz zainteresowany stoją na stanowisku, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów w ramach Modelu docelowego od C., zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Towarami natomiast są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Kwestię "przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" wyjaśnił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powołanym przez Wnioskodawcę orzeczeniu C-320/88. TSUE stwierdził, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. Odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym" i podkreślił uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią. Tak więc pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Z treści wniosku wynika, że A. S.A. z siedzibą w Szwajcarii (Wnioskodawca), B. oraz C. należą do międzynarodowej grupy kapitałowej (Grupa). Wszystkie wymienione podmioty są zarejestrowane w Polsce jako podatnicy VAT czynni.

Do dnia (...) r. w skład działalności B. wchodziła Dywizja C., na którą składały się Dywizja C. Dystrybucja oraz Dywizja C. Produkcja. Dywizja C. Produkcja to zakład produkcyjny w (...), zajmujący się produkcją przeznaczonej głównie na rynek niemiecki karmy... (towar pod marką C...). Przy fabryce znajduje się magazyn, w którym przechowywane są wyprodukowane produkty gotowe.

W dniu (...) r., na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych, B. dokonała prawnego podziału (podział przez wydzielenie), w wyniku którego cała działalność Dywizji C. Produkcja została przeniesiona na C. Celem dokonanej transakcji było rozdzielenie działalności związanej z produkcją karm dla zwierząt i ich dystrybucją na rynki zagraniczne od pozostałych zakresów działalności B., w tym od działalności związanej z dystrybucją karm dla zwierząt na rynku krajowym.

W wyniku przeprowadzonej reorganizacji, Wnioskodawca będzie pełnił centralną rolę w Grupie m.in. poprzez nabywanie towarów wyprodukowanych przez innych członków Grupy w krajach Unii Europejskiej (w tym przemieszczając te towary między krajami UE). W szczególności Wnioskodawca ma być właścicielem produktów C...wyprodukowanych w Polsce przez C., które będą następnie dystrybuowane w Polsce oraz poza Polską przez sieć powiązanych spółek dystrybucyjnych (w tym dla dystrybucji na terenie Polski przez B.). Wnioskodawca ma być również wyłącznym właścicielem produktów C. znajdujących się na terenie Polski, tj. wyprodukowanych za granicą i przetransportowanych do kraju w ramach przemieszczenia towarów własnych (dopiero na zamówienia klienta Wnioskodawca będzie je sprzedawał na rzecz dystrybutora, tj. B., dostarczającego towary do klientów w Polsce).

W dniu (...) r. Wnioskodawca nabył zapasy produktów należące do B. oraz zapasy produktów należące do C. (wszystkie zapasy produktów pod marką C... znajdujące się na terenie Polski stały się własnością Wnioskodawcy) (Transakcja). W następstwie Transakcji, Wnioskodawca będzie decydował o przeznaczeniu nabytych towarów m.in. o tym do jakiego kraju pojadą, do jakiej spółki dystrybucyjnej zostaną sprzedane, kiedy, w jakiej cenie itd. W przypadku gdy klient zamówi towary od B., wówczas B. złoży zamówienie u Wnioskodawcy, a Wnioskodawca sprzeda zamówione towary do B. Następnie B. - wypełniając swoją rolę dystrybucyjną - sprzeda te towary we własnym imieniu klientowi. Jeśli towary będą przeznaczone na inny niż polski rynek, wówczas Wnioskodawca zleci ich transport do kraju docelowego, dokona sprzedaży do powiązanej spółki dystrybucyjnej obsługującej ten rynek i to ten podmiot sprzeda je dalej we własnym imieniu do klienta.

W ramach reorganizacji zmieni się również model dystrybucji towarów Grupy (Model docelowy), w tym zapasów nabytych w drodze Transakcji co zostało uregulowane w umowach zawartych pomiędzy Wnioskodawcą i C. oraz pomiędzy Wnioskodawcą i B.

Zgodnie z umową łączącą Wnioskodawcę i B. - B. jest wyłącznym dystrybutorem produktów na terytorium kraju (z wyjątkiem klientów dedykowanych wyłącznie Wnioskodawcy (Klienci Centrali)). W związku z tym, w okresie obowiązywania przedmiotowej umowy Wnioskodawca nie będzie uprawniony do dystrybucji produktów na terytorium Polski na rzecz podmiotów trzecich bez zgody B. B. będzie nabywać produkty od Wnioskodawcy a następnie odsprzedawać je we własnym imieniu kontrahentom krajowym. B. upoważniona jest do samodzielnego wykonywania obowiązków dystrybutora, w tym m.in. do utrzymywania relacji biznesowych z finalnymi odbiorcami towarów. Ponadto, B. ponosi ryzyko związane z brakiem płatności za sprzedane towary.

Przed każdym rokiem finansowym, B. przedstawia Wnioskodawcy zagregowaną prognozę sprzedaży na dany rok i na jej podstawie składa prognozę miesięczną, w której wskazuje ilość produktów jaką przewiduje zamówić w określonym czasie. Prognoza ta wskazuje więc ilość produktów jakie Wnioskodawca powinien zamówić od C. oraz od pozostałych spółek produkcyjnych z Grupy z krajów UE (Inni producenci z UE) (C. oraz Inni producenci z UE będą zobowiązani wyprodukować w określonym czasie np. tygodniowym wskazaną w prognozie ilość produktów). Natomiast rzeczywiste zamówienie składane jest przez B. do Wnioskodawcy na podstawie zamówienia przesłanego przez ostatecznych kontrahentów, tj. podmiotów, do których towary są dystrybuowane przez B. Zamówienie to określa m.in. ilość/liczbę zamówionych produktów, datę i adres dostawy oraz cenę. Wnioskodawca wystawia fakturę dokumentującą sprzedaż na rzecz B.

Na podstawie zapisów umowy łączącej Wnioskodawcę i C., spółka C. zobowiązana jest do wyprodukowania towarów i ich sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie przekazywał spółce C. prognozę, na podstawie której system informatyczny Grupy automatycznie wygeneruje Zamówienie zawierające m.in. ilość/liczbę produktu. Następnie, po zakończeniu danej linii produkcyjnej, wyprodukowane towary wydawane są Wnioskodawcy. Transakcja ta przebiega wg reguł Incoterms EXW. Tytuł własności oraz ryzyka do poszczególnych produktów przechodzą na Wnioskodawcę w momencie, gdy produkty stają się tzw. wyrobem gotowym. Po zakończeniu produkcji, w odniesieniu do wyprodukowanych danego dnia towarów, wystawiane są faktury.

W ramach Modelu docelowego, towary należące do Wnioskodawcy, tj. towary nabyte od Innych producentów z UE i przemieszczone wewnątrzwspólnotowo do Polski (do magazynu w...) oraz towary nabyte lokalnie od C. (wyprodukowane przez C., i przechowywane w jednym z trzech magazynów w Polsce) zostaną sprzedane na rzecz B., zgodnie z warunkami Incoterms FCA, a następnie przetransportowane na adres dostawy. W przypadku produktów dostarczanych lokalnie na adres wskazany przez klienta (nabywcę towaru od B.), Wnioskodawca przenosi na B. tytuł do produktów w momencie wysyłki produktu do klienta. Tytuł ten pozostaje po stronie B. do momentu dostarczenia towaru do klienta.

Wnioskodawca będzie decydował o przeznaczeniu nabytych towarów m.in. o tym do jakiej spółki dystrybucyjnej zostaną sprzedane, kiedy i w jakiej cenie itd. W sytuacji gdy klient zamówi towary od B., wówczas B. złoży zamówienie u Wnioskodawcy. Wnioskodawca sprzeda zamówione towary do B. natomiast B. sprzeda te towary we własnym imieniu klientowi.

W praktyce, Model będzie funkcjonował w taki sposób, że wyprodukowane przez C. towary, w momencie opuszczenia taśmy produkcyjnej staną się własnością Wnioskodawcy. W tym samym dniu C. wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę dotyczącą wyprodukowanej danego dnia partii towarów. Po wyprodukowaniu, towar może pozostać w magazynie fabryki C. w... lub zostać przetransportowany do zewnętrznych magazynów. Z kolei, towary wyprodukowane przez Innych producentów z UE i nabyte za granicą przez Wnioskodawcę zostaną przetransportowane do Polski do magazynu w... w ramach przemieszczenia towarów własnych. W przypadku złożenia zamówienia przez klienta do B. odpowiedzialnej za część dystrybucyjną w Modelu docelowym, system automatycznie wystawi w imieniu Wnioskodawcy faktury na rzecz B. obejmujące swoim zakresem towary zamówione przez kontrahenta.

Wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy sprzedaż towarów w ramach Modelu docelowego od C. do Wnioskodawcy stanowi odpłatną dostawę towarów, opodatkowaną VAT w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji należy stwierdzić, że sprzedaż towarów przez C. na rzecz Wnioskodawcy w ramach Modelu docelowego stanowi dla C. odpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy opodatkowaną na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne transakcje dostawy towarów. Natomiast aby mówić o dostawie towarów, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel, co wiąże się z możliwością faktycznego dysponowania rzeczą przez nabywcę.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie zapisów umowy łączącej Wnioskodawcę i C., spółka C. zobowiązana jest do wyprodukowania towarów i ich sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie przekazywał spółce C. prognozę, na podstawie której system informatyczny Grupy automatycznie wygeneruje Zamówienie zawierające m.in. ilość/liczbę produktu. Następnie, po zakończeniu danej linii produkcyjnej, wyprodukowane towary wydawane są Wnioskodawcy. Transakcja ta przebiega wg reguł Incoterms EXW. Tytuł własności oraz ryzyka do poszczególnych produktów przechodzą na Wnioskodawcę w momencie, gdy produkty stają się tzw. wyrobem gotowym. Jak wskazano Wnioskodawca będzie decydował o przeznaczeniu nabytych towarów m.in. o tym do jakiej spółki dystrybucyjnej zostaną sprzedane, kiedy i w jakiej cenie itd. C. wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę dotyczącą wyprodukowanej danego dnia partii towarów. Zatem, biorąc pod uwagę wskazane informacje uznać należy, że transakcja dokonywana pomiędzy C. i Wnioskodawcą w ramach Modelu docelowego stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i podlega opodatkowaniu na terytorium kraju wg właściwej dla danego towaru stawki podatku VAT.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości wyrażone w pytaniu nr 2 dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem w ramach Modelu docelowego towarów od C., zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Biorąc pod uwagę przedstawione przepisy prawa w kontekście prawa do obniżenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów od C. w ramach Modelu docelowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy zarówno C. jak i Wnioskodawca są zarejestrowani w Polsce jako podatnicy VAT czynni, jednocześnie z opisu sprawy wnika, że towary nabywane przez Wnioskodawcę są związane z czynnościami opodatkowanymi (dalszą sprzedażą). C. wystawia Wnioskodawcy faktury dokumentujące dokonaną w ramach Modelu docelowego sprzedaż towarów. Przy tym, jak wskazano w niniejszej interpretacji, transakcja dokonywana pomiędzy C. i Wnioskodawcą w ramach Modelu docelowego stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i podlega opodatkowaniu na terytorium kraju wg właściwej dla danego towaru stawki podatku VAT. Zatem, przy braku zaistnienia innych negatywnych przesłanek określonych w art. 88 ustawy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w związku z nabyciem towarów od C. w ramach Modelu docelowego.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi - w odpowiedniej części - wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej.

W związku z powyższym, nienależna opłata w kwocie 80 zł, zostanie zwrócona - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej - na rachunek bankowy wskazany w piśmie z dnia 28 maja 2020 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.