0114-KDIP1-2.4012.142.2020.1.JŻ - Miejsce opodatkowania podatkiem VAT usług logistyczno-magazynowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2020 r. (data wpływu 3 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług logistyczno-magazynowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług logistyczno-magazynowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. (dalej: Wnioskodawca) jest polskim podatnikiem VAT prowadzącym opodatkowaną działalność VAT w zakresie usług logistyczno-transportowych. Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką kapitałową utworzoną zgodnie z prawem brytyjskim z siedzibą w Wielkiej Brytanii będącego rezydentem brytyjskim - B., adres:.., z numerem podatkowym nadanym przez polski organ podatkowy... (dalej: "Kontrahent").

Kontrahent jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Kontrahenta jest produkcja produktów chroniących przesyłki oraz specjalnych opakowań dla kurierów, sektora e-commerce, rynków zbytu i dystrybucji. W Polsce Kontrahent jest zarejestrowany do celów VAT wyłącznie ze względu na prowadzenie działalności w zakresie dystrybuowania opakowań przeznaczonych do handlu elektronicznego. Kontrahent na terytorium Polski realizuje wyłącznie transakcje towarowe. Zgodnie z przekazanymi informacjami, Kontrahent nie świadczy usług na terytorium Polski ani na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, ani na rzecz klientów indywidualnych. Kontrahent nie posiada również w Polsce żadnych nieruchomości - zarówno swoich jak i będących przedmiotem najmu. Decyzje strategiczne dotyczące działalności Kontrahenta podejmowane są poza granicami Polski. W szczególności takie czynności jak: zawieranie umów, realizacja sprzedaży, negocjowanie i zawieranie umów z dostawcami, rozwój i prowadzenie głównej działalności Kontrahenta są wykonywane poza granicami Polski. Również kluczowe dla tego typu działalności, działania marketingowe są realizowane przez pracowników Kontrahenta zlokalizowanych w siedzibie Kontrahenta w Wielkiej Brytanii. Kontrahent nie posiada i nie planuje posiadać przedstawiciela umocowanego do zawierania umów w jego imieniu bądź negocjowania kontraktów w Polsce. Przedstawiciel odpowiedzialny za przygotowanie kontraktów znajduje się w Wielkiej Brytanii. Natomiast negocjacje kontraktów międzynarodowych odbywają się w siedzibie głównej w USA. Spółka nie zatrudnia/nie zamierza zatrudniać pracowników na terenie Polski oraz nie oddelegowuje pracowników do pracy w Polsce.

Przedmiotem zawartej umowy między Wnioskodawcą, a Kontrahentem jest świadczenia dla Kontrahenta czynności spedycyjnych oraz logistycznych. Umowa pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem zawarta została na czas nieokreślony, aż do momentu gdy jedna ze stron zdecyduje się na jej rozwiązanie.

Zakres usług dostarczanych przez Wnioskodawcę polega w szczególności na prowadzeniu magazynów (dalej: "Magazyn") w celu przechowywania towarów należących do Kontrahenta, ich odbioru oraz transportu z Magazynu do wskazanych przez Kontrahenta lokalizacji. Innymi słowy w ramach umowy przede wszystkim Wnioskodawca dokonuje rozładunku towarów do magazynu, magazynuje towary oraz wysyła je do klientów Kontrahenta zgodnie z dyspozycją przekazaną przez Kontrahenta.

Szczegółowy zakres czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę obejmuje:

* magazynowanie palet,

* przygotowanie palet,

* przyjęcie/wydanie palet,

* wymiana nośnika/palety,

* dostawa towarów należących do Spółki do finalnego odbiorcy.

Czynności są realizowane przez podwykonawców oraz pracowników Wnioskodawcy któremu to przysługuje pełna swoboda ich angażowania oraz wyłączne prawo wydawania poleceń. Magazyny są w całości zarządzane przez Wnioskodawcę. W ramach zawartej umowy, Wnioskodawca nie zobowiązał się zabezpieczyć na rzecz Kontrahenta jakiejkolwiek powierzchni magazynowej. Umowa przewiduje natomiast, że minimalny stan towarów Kontrahenta to 300 palet na lokalizację. Magazyn, w których składowane są towary Kontrahenta jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę również do składowania towarów innych klientów Wnioskodawcy. Wnioskodawca posiada tytuł własności do wielu Magazynów, w tym kontekście Kontrahent nie ma możliwości decydowania, w którym konkretnie magazynie ma znajdować się towar należący do Kontrahenta. Wyłącznym obowiązkiem Wnioskodawcy jest poinformowanie Kontrahenta o miejscu składowaniu towarów, tak aby w przypadku uznania to za stosowne, pracownicy Kontrahenta mogli skontrolować czy towar znajduje się w Magazynie. Każda taka wizyta musi być ustalona i zatwierdzona przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie pośredniczy w sprzedaży towarów na terenie Polski, tak samo w ramach zawartej umowy nie poszukuje/nie będzie poszukiwać klientów dla Kontrahenta. Wnioskodawca w zakresie działalności Kontrahenta w Polsce nie będzie prowadził za pośrednictwem magazynu jakichkolwiek funkcji biznesowe dotyczące np. obsługi sprzedaży, serwisu posprzedażowego, przyjmowania i rozpatrywania reklamacji, czynności doprowadzających do zawarcia umowy (sprzedaży towaru), wykonywania ewentualnych napraw w magazynie. Jedynym zadaniem Wnioskodawcy jest przyjmowanie towarów do magazynu, magazynowanie ich i wysyłka do klienta zgodnie z przesłanymi informacjami od Kontrahenta. Przeważnie towary magazynowane są od kliku dni do około 2 miesięcy.

Wnioskodawca i Kontrahent nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kontrahent w dniu 12 lutego 2020 r. uzyskał od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację indywidualną sygn. 0112-KDIL1-2.4012.635.2019.2.PG, potwierdzającą że w takim samym stanie faktycznym, Kontrahent nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, mając potwierdzenie w wydanej interpretacji indywidualnej, że w opisanym stanie faktycznym kontrahent nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, miejsce świadczenia usług logistyczno-magazynowych świadczonych przez Wnioskodawcę powinno być rozpatrzone zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego świadczona przez Wnioskodawcę usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, miejsce świadczenia usług magazynowo-logistycznych świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta określone zostanie na podstawie zasady ogólnej przewidzianej w art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), a w konsekwencji nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, gdyż Kontrahent nie posiada na terytorium Polski ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości. Konieczne staje się tym samym ustalenie, czy usługa świadczona przez Wnioskodawcę jest usługą związaną z nieruchomością w rozumieniu przywołanego przepisu.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia "nieruchomość" oraz pojęcia "usługi związanej z nieruchomościami". Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz.Urz.UE.L Nr 284 z 26 października 2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - pojęcie "nieruchomość", jak również wyjaśnił, na czym polegają "usługi związane z nieruchomościami".

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia - do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za "nieruchomość" uznaje się:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia - usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia - ustęp 1 obejmuje w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c, łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia - ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 27 czerwca 2013 (sygn. C 155/12): "art. 47 szóstej dyrektywy, zmienionej dyrektywą 112, należy interpretować w ten sposób, że kompleksowe usługi w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek są objęte tym art. jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne czynności jednolitej i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości." Zatem aby można było uznać, że kompleksowa usługa logistyczno-magazynowa podlegała opodatkowaniu w miejscu, w którym znajduje się magazyn (nieruchomość), konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* magazynowanie musi stanowić świadczenie główne podejmowanych czynności,

* usługobiorca ma prawo używania wyraźnie określonej nieruchomości.

Jeżeli zatem, chociażby jeden z ww. warunków nie jest spełniony, tj.:

* magazynowanie nie stanowi świadczenia głównego podejmowanych czynności,

* usługobiorca nie ma prawa używania wyraźnie określonej nieruchomości,

to miejsce świadczenia usług magazynowania powinno być ustalone wg zasad ogólnych (art. 28b ustawy o VAT).

W przedmiotowej sprawie usługa magazynowo-logistyczna wykonywana przez Wnioskodawcę na terytorium Polski polega na przechowywaniu towarów należących do Kontrahenta, ich odbioru oraz transportu z magazynu do wskazanych przez Kontrahenta lokalizacji. Przechowywanie towarów Kontrahenta w ramach świadczenia usług obsługi logistycznej odbywa się w różnych nieruchomościach w wyznaczonych miejscach, tj. na określonych półkach (tzw. jednostkach paletowych). O miejscu rozmieszczenia w ramach danego magazynu palet z towarem należącym do danego klienta decyduje wyłącznie Wnioskodawca. Umowa nie określa konkretnej, wyodrębnionej części nieruchomości magazynowej, na której przechowywane są towary Kontrahenta, ani nie wskazuje części i jednostek powierzchni przeznaczonych do wyłącznego użytku przez Kontrahenta. Przedstawiciele Kontrahenta są jedynie upoważnieni do wstępu na teren magazynu logistycznego w celu sprawdzenia sposobu przechowywania towarów. Wizyta ta musi być poprzedzona uprzednim zawiadomieniem Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie są spełnione powyżej wskazane przesłanki warunkujące uznanie świadczonych usług za usługi związane z nieruchomością, których miejsce opodatkowania określa się na podstawie art. 28e ustawy o VAT. Przede wszystkim umowa nie określa konkretnej, wyodrębnionej części nieruchomości magazynowej, na której przechowywane są towary danego klienta, ani nie wskazuje części i jednostek powierzchni przeznaczonych do wyłącznego użytku przez Kontrahenta. Decyzja o miejscu przechowywania towarów należących do Kontrahenta w ramach zawartej Umowy należy wyłącznie do Wnioskodawcy.

W konsekwencji, do opisanej we wniosku usługi magazynowo-logistycznej mają zastosowanie zasady ogólne ustalania miejsca świadczenia wynikające z art. 28b ustawy o VAT. W sytuacji gdy potwierdzone zostało przez organ podatkowy, że Kontrahent w opisanym stanie faktycznym nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania przedmiotowej usługi na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT jest miejsce, w którym Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej tj. Wielka Brytania. Usługa świadczona przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego... za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.