0114-KDIP1-1.4012.96.2019.1.AM - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntowych niezabudowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek gruntowych niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w 2002 r. od osoby fizycznej nieruchomość składającą się z 3 działek nr 14/5 o powierzchni 0,4421 ha, 14/6 o pow. 0,5057 ha, 14/8 o pow. 1,7594 ha o łącznej powierzchni 2,7072 ha. W chwili nabycia wszystkie te działki były to działki rolne użytkowane rolniczo, w skład których wchodziły użytki rolne, rola, pastwisko i luźne zadrzewienie. Ponieważ Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami gospodarstwa rolnego od 1996 r., działki te zostały zakupione w celach prywatnych na powiększenie własnego gospodarstwa rolnego, które na dzień złożenia wniosku ma powierzchnię 17,5396 ha. Nieruchomość ta weszła do majątku prywatnego małżonków objętego małżeńską wspólnością majątkową. Wspólność majątkowa nie była nigdy w żaden sposób wyłączona lub ograniczona. Zakupiona nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, stanowiła ona część gospodarstwa rolnego małżonków, w większej części wykorzystywana do koszenia traw i częściowo jako ugór. W dniu nabycia działki nr 14/5, 14/6 i 14/8 zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, objęte były symbolem... zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz zabudowa letniskowo rekreacyjna z możliwością lokalizacji urządzeń ruchu turystycznego. Plan stracił moc obowiązywania w dniu 31 grudnia 2003 r. i do tej pory gmina nie sporządziła nowych planów na tym terenie.

Poza prowadzeniem gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni prowadzi od 1 lutego 1997 r. do chwili obecnej pozarolniczą działalność gospodarczą - usługi rachunkowo-księgowe, podstawowy rodzaj działalności i jest czynnym podatnikiem VAT z tego tytułu. Mąż również prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 stycznia 1992 r. do 28 marca 2003 r., podstawowy rodzaj działalności usługi geodezyjno-kartograficzne i był do dnia 28 marca 2003 r. czynnym podatnikiem VAT z tego tytułu.

W zakresie prowadzonego gospodarstwa rolnego nigdy nie byli podatnikami VAT. Nabyta przez małżonków nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy lub innej umowy, na podstawie której inne podmioty korzystałyby z tych gruntów.

W 2004 r. małżonkowie podjęli decyzje o podziale i połączeniu zakupionych działek w ten sposób aby z trzech dużych działek powstały małe i większe osobne działki dla małżonków i ich dzieci. Dlatego w ramach działalności własnej firmy Wnioskodawczyni wykonała w 2004 r. usługę geodezyjną, w wyniku której działka numer 14/6 została podzielona na 5 działek o numerach 14/9, 14/10, 14/11, 14/12, 14/13 o powierzchni ok 0,10 ha każda, a działka numer 14/8 na 6 działek o numerach 14/14, 14/15, 14/16, 14/17, 14/18, 14/19 o powierzchni ok 0,30 ha każda. Podziały działek zostały zatwierdzone decyzją burmistrza z dnia 24 czerwca 2004 r.

Małżonkowie zdawali sobie sprawę, że ani oni, ani ich dzieci nie wybudują na opisywanej nieruchomości budynku mieszkalnego ani gospodarczego, ponieważ nie posiadają ani aktualnego planu zagospodarowania tego terenu, ani decyzji o warunkach zabudowy i dlatego wystąpili w 2011 r. do burmistrza z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wszystkich wymienionych działek.

W okresie od 2011 r. do 2013 r. otrzymali decyzje o warunkach zabudowy dla wszystkich 11 działek, które ustalały warunki zabudowy na tych działkach polegające "na budowie jednorodzinnego budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego". Było to o tyle ważne dla małżonków i ich rodziny, że mogli dowolnie wybierać, na której z działek wybudować w przyszłości budynek mieszkalny czy gospodarczy.

W 2014 r. na podstawie złożonego wcześniej wniosku, małżonkowie zawarli umowę z O. sp. z o.o. na wybudowanie przyłączenia do sieci energetycznej, tak aby była w przyszłości możliwość dostarczania energii elektrycznej do terenu działek. Opłata jaką poniesiono za przyłączenie do sieci energetycznej wyniosła 10 378,05 zł i została przez małżonków zapłacona w 2015 r. W roku 2014 została wybudowana przez ww. firmę linia kablowa pozwalająca na przyłączenie do sieci energetycznej działek, tak aby w razie potrzeby korzystać z energii elektrycznej.

Do chwili złożenia niniejszego wniosku wszystkie opisane grunty są niezabudowane i wykorzystywane przez małżonków na cele rolnicze, ale w 2019 r. zamierzają sprzedać 3 działki, aby środki finansowe przeznaczyć na potrzeby ich rodziny i wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży. Sprzedaż prawdopodobnie dotyczyć będzie działki nr 14/9, 14/10, 14/11 i dokonana będzie na rzecz osób fizycznych. Cel nabycia działek przez te osoby nie jest znany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamiarem w przyszłości, w 2019 r. lub 2020 r. sprzedaży 3 działek rolnych niezabudowanych o nr 14/9, 14/10 i 14/11 małżonkowie będą działali jako podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT i czy w związku z tym planowana sprzedaż gruntu będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, gdyż jako zbywcy w zakresie sprzedaży nieruchomości małżonkowie nie będą działali w charakterze podatników tego podatku.

Sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie dokonywana przez małżonków w ramach działalności gospodarczej, nigdy żadne z małżonków nie prowadziło zawodowo działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. W momencie nabycia opisanej nieruchomości małżonkowie nie planowali jej dalszego zbycia, o czym może świadczyć okres czasu od dnia nabycia od 2002 r. do planowanej sprzedaży. Wnioskodawcy nie prowadzili również żadnych działań marketingowych, które mogłyby nakłaniać potencjalnych nabywców do kupna ich działek za jak najwyższą cenę, nie korzystali z pośredników w obrocie nieruchomościami. Nie podejmowali żadnych innych dodatkowych zorganizowanych profesjonalnych działań w obrocie gruntami. Środki finansowe jakie zostały przez nich zaangażowane w celu budowy przyłącza elektrycznego były poniesione przede wszystkim dla ich prywatnych celów, aby w przyszłości mieć zapewniony dostęp do energii elektrycznej, jeśli sami zdecydują się w przyszłości na opisanych działkach wybudować budynek. Jako przyszli sprzedawcy opisanej nieruchomości małżonkowie nadal są rolnikami, prowadzą gospodarstwo rolne i nie mają statusu podatnika VAT z tytułu działalności rolniczej. Sprzedając w przyszłości opisane działki małżonkowie nie zamierzają wykonywać działalności handlowej, ponieważ będzie to sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz do spożytkowania w celach prywatnych małżonków i ich rodziny. Całość czynności jakie wykonali od dnia nabycia opisanych działek, tj. od 2002 r. do chwili obecnej odnosi się do zarządzania majątkiem prywatnym i zabezpieczenia celów prywatnych, a były to: podział gruntu na mniejsze działki, otrzymanie warunków zabudowy i sfinansowanie budowy przyłącza energetycznego.

Wnioskodawczyni uważa, że ww. działania podejmowane przed przyszłą sprzedażą działek należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Małżonkowie działają i będą działali w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni wraz z mężem będą korzystali z przysługującego im prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a małżonkowie nie będą podatnikami VAT z tytułu sprzedaży opisanego gruntu w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność) (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny).

Zgodnie zaś z art. 199 ustawy - Kodeks cywilny, do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 cytowanego Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli, na podstawie art. 199 ww. Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy w związku z zamiarem w przyszłości, w 2019 r. lub 2020 r. sprzedaży 3 działek rolnych niezabudowanych o nr 14/9, 14/10 i 14/11 małżonkowie będą działali jako podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i czy w związku z tym planowana sprzedaż gruntu będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Z analizy zawartego we wniosku opisu sprawy, w zakresie sprzedaży nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem pytania, wynika aktywność Wnioskodawczyni, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawczyni w zakresie obrotu nieruchomościami.

Z opisu sprawy wynika wprawdzie, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła przedmiotową nieruchomość w celu powiększenia własnego gospodarstwa rolnego, jednak decydujące znaczenie dla sprawy mają działania podjęte dla tych działek, w szczególności przed ich sprzedażą.

Jak wynika z opisu sprawy grunty, których Wnioskodawczyni planuje sprzedaż stanowiły część większej działki nr 14/6, która została zakupiona na powiększenie gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawczynię wraz z jej małżonkiem. Grunty te były wykorzystywane do koszenia traw i częściowo jako ugór. Ponadto, dla terenu w skład którego wchodziły działki przeznaczone do sprzedaży w dniu 31 grudnia 2003 r. przestał obowiązywać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i do dnia złożenia niniejszego wniosku gmina nie sporządziła nowych planów.

W 2004 r. małżonkowie podjęli decyzję o podziale i połączeniu zakupionych działek w ten sposób aby z dużych działek powstały małe i większe osobne działki. W ramach działalności własnej firmy Wnioskodawczyni wykonała w 2004 r. usługę geodezyjną, w wyniku której działka numer 14/6 została podzielona na 5 działek o numerach 14/9, 14/10, 14/11, 14/12, 14/13 o powierzchni ok 0,10 ha każda, a działka numer 14/8 na 6 działek o numerach 14/14, 14/15, 14/16, 14/17, 14/18, 14/19 o powierzchni ok 0,30 ha każda. Podziały działek zostały zatwierdzone decyzją burmistrza z dnia 24 czerwca 2004 r.

W 2011 r. małżonkowie wystąpili do burmistrza z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wszystkich wymienionych działek. W okresie od 2011 r. do 2013 r. otrzymali decyzje o warunkach zabudowy dla wszystkich 11 działek, które ustalały warunki zabudowy na tych działkach polegające "na budowie jednorodzinnego budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego". Można zatem dowolnie wybierać, na której z działek wybudować w przyszłości budynek mieszkalny czy gospodarczy.

W 2014 r. na podstawie złożonego wcześniej wniosku, małżonkowie zawarli umowę z O. sp. z o.o. na wybudowanie przyłączenia do sieci energetycznej, tak aby była w przyszłości możliwość dostarczania energii elektrycznej do terenu działek. W roku 2014 została wybudowana przez ww. firmę linia kablowa pozwalająca na przyłączenie do sieci energetycznej działek, tak aby w razie potrzeby korzystać z energii elektrycznej.

Do chwili złożenia niniejszego wniosku wszystkie opisane grunty są niezabudowane, w 2019 r. małżonkowie zamierzają sprzedać 3 działki tj. nr 14/9, 14/10, 14/11.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie podejmowane przez Wnioskodawczynię czynności takie jak: podział działek, wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wszystkich uzyskanych po podziale działek, występowanie o wybudowanie przyłącza do sieci energetycznej tak aby istniała możliwość dostarczania energii elektrycznej do wszystkich działek, wskazują, że Wnioskodawczyni angażowała środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10. Można zatem stwierdzić, że w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wszystkie podejmowane działania zmierzają w efekcie do podniesienia atrakcyjności działek w celu ich korzystnej sprzedaży.

W konsekwencji nie można uznać, że podejmowane działania odnośnie gruntu przeznaczonego do sprzedaży należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, zważywszy na fakt, że działki te nigdy nie były wykorzystywane w pełni rolniczo (jak wyżej wskazano częściowo stanowiły ugór), ani w celach prywatnych Wnioskodawczyni, stanowiły część gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni i jej męża. Na działkach przeznaczonych do zbycia wykonano szereg działań zmierzających do podniesienia ich wartości.

W przedmiotowej sprawie wystąpiły zatem przesłanki wskazujące na uznanie Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, wykonującego czynności w ramach działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, czynność dostawy działek o numerach 14/9, 14/10 i 14/11 przeznaczonych do zbycia będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej małżonka. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez małżonka Wnioskodawczyni, powinien On złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.