0114-KDIP1-1.4012.80.2017.1.AM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Placówki dealerskiej za ZCP oraz wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT jej aportu do utworzonej spółki-jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Placówki dealerskiej za ZCP oraz wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT jej aportu do utworzonej spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Importer) prowadzi działalność jako importer samochodów osobowych w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: Grupa). Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

1. Działalność Wnioskodawcy jako importera samochodów osobowych.

Działalność Importera obejmuje import i sprzedaż na polskim rynku samochodów, części zamiennych i akcesoriów, oraz usług serwisowych pod marką należącą do Grupy.

Importer zajmuje się prowadzeniem sprzedaży za pośrednictwem sieci dealerskiej, w ramach której działają niezależni przedsiębiorcy - autoryzowani przez importera dealerzy (dalej: Dealerzy). Importer pełni funkcję tzw. krajowej spółki sprzedażowej. Podstawową funkcją takiego podmiotu jest dostawa pojazdów i części zamiennych do Dealerów i wspieranie Dealerów w kraju, w którym działa importer.

Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną samochodów osobowych oraz usług serwisowych na rzecz odbiorców końcowych (tzw retail operations) w salonie samochodowym należącym do Wnioskodawcy (dalej: Placówka dealerska). Placówka dealerska działa w ramach sieci dealerskiej Importera.

2. Dealerzy.

Dealerzy samodzielnie prowadzą salony samochodowe marki Grupy na podstawie zawartych z Importerem umów dealerskich. Umowy dealerskie i porozumienia stanowiące załączniki do nich określają szczegółowo zasady prowadzenia działalności oraz umożliwiają Dealerom korzystanie z marki Grupy. Salony Dealerów obejmują autoryzowane salony sprzedaży, w których sprzedawane są samochody nowe i używane oraz autoryzowane serwisy samochodowe.

Dealerzy nabywają od Importera samochody, finansując ich nabycie za pomocą wielostronnych umów, których stronami jest m in. bank (dalej: Finansujący), Dealer oraz Importer Finansujący nabywa od Importera wierzytelności z tytułu sprzedaży samochodów Dealerowi, umożliwiając Dealerom przesunięcie terminu spłaty wierzytelności w zamian za wynagrodzenie w formie odsetek.

Dealerzy nabywają od Importera towary oraz usługi niezbędne do prowadzenia działalności, Importer jest więc usługodawcą odpowiedzialnym za zarządzanie siecią dealerską, zapewniającym badania lokalnego rynku, monitoring rozwoju konkurencji oraz realizację strategu marki i programów marketingowych opracowanych w ramach Grupy. Wnioskodawca oferuje Dealerom szereg towarów (m.in. akcesoriów marketingowych), usług szkoleniowych oraz usług związanych z utrzymaniem systemów informatycznych, udostępnieniem systemów informatycznych i prowadzeniem działań promocyjnych Część usług jest nabywana przez Importera od spółek działających w ramach Grupy i w dalszej kolejności odsprzedawana Dealerom. Inne usługi są nabywane od podmiotów niepowiązanych i odsprzedawane Dealerom.

3. Restrukturyzacja działalności dealerskiej Wnioskodawcy.

Przepisy dotyczące ochrony konkurencji w przemyśle motoryzacyjnym zobowiązują Importera do traktowania wszystkich punktów sprzedaży w sieci dealerskiej na takich samych zasadach. Wymóg niedyskryminowania Dealerów powoduje, że Importer nie może traktować w sposób preferencyjny własnej Placówki dealerskiej również z punktu widzenia dostępu do usług, informacji i danych pozyskanych w związku z działalnością importerską.

Wnioskodawca planuje restrukturyzację prowadzonej działalności poprzez stworzenie spółki celowej odpowiedzialnej za prowadzenie sprzedaży bezpośredniej (retail operations) za pośrednictwem Placówki dealerskiej w ramach sieci dealerskiej (dalej: Spotka RO). Po utworzeniu Spółki RO, Wnioskodawca wniesienie do niej Placówkę dealerską jako wkład niepieniężny. Wnioskodawca zakłada, że przyczyni się to do usprawnienia tego segmentu działalności.

4. Placówka dealerska.

Placówka dealerska funkcjonuje w ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy jako tzw. Dział Sprzedaży Bezpośredniej - dział przedsiębiorstwa, odpowiedzialny za sprzedaż bezpośrednią tj. sprzedaż do odbiorców końcowych (retail operations).

Wnioskodawca prowadząc Placówkę dealerską sprzedaje nowe samochody osobowe, które nabywa od spółek Grupy oraz samochody używane tj. samochody używane nabywane od osób trzecich, oraz samochody nabywane od spółek Grupy i rejestrowane oraz używane przez Wnioskodawcę. Placówka dealerska, działając jako autoryzowany salon oraz autoryzowany serwis samochodów, prowadzi działalność powiązaną ze sprzedażą tych samochodów, tj. świadczy usługi naprawy i serwisu, sprzedaży części zamiennych, akcesoriów itp. Usługi świadczone są przez serwis prowadzony przez Placówkę dealerską za pomocą własnego personelu i sprzętu. W pewnym zakresie Placówka dealerska korzysta z usług podwykonawców (np. zakładów blacharsko–lakierniczych).

Do Placówki dealerskiej w związku ze sprawowaną w ramach struktur Importera funkcją autoryzowanego punktu sprzedaży przypisana jest cala działalność dealerska prowadzona przez Importera tj. działalność związana ze sprzedażą na rzecz klientów końcowych samochodów, naprawą i serwisem samochodów, sprzedażą części do samochodów, sprzedażą akcesoriów do samochodów itp.

Klientami Placówki dealerskiej są m.in. konsumenci, przedsiębiorcy, w tym podmioty prowadzące działalność w zakresie wynajmu pojazdów, w tym wynajmu długoterminowego oraz firmy leasingowe. Profil klientów Placówki dealerskiej nie różni się zasadniczo od profilu klientów Dealerów.

Dealerzy i Wnioskodawca pośredniczą w oferowaniu produktów finansowych (leasingów, ubezpieczeń, kredytów) oferowanych przez usługodawców, którzy zawarli odpowiednie umowy z Importerem i Dealerami. Podobne usługi oferowane są w Placówce dealerskiej.

5. Organizacja i funkcjonowanie Placówki dealerskiej.

W celu spełnienia wymogów dotyczących ochrony konkurencji w przemyśle samochodowym pion importerski i Placówka dealerska prowadzą działalność niezależnie od siebie. Placówka dealerska występuje w obrocie pod własną nazwą, która jest wykorzystywana m.in. do oznaczenia Placówki dealerskiej, jej strony internetowej i materiałów reklamowych.

Importer na cele swojej działalności zatrudnia pracowników, w tym między innymi osoby, które zajmują się wyłącznie obsługą działalności Placówki dealerskiej. Placówka dealerska ma swoją własną strukturę organizacyjną, wypracowaną w trakcie wieloletniej działalności i umożliwiającą realizację zadań w zakresie sprzedaży i serwisowania samochodów.

Struktura organizacyjna Importera wynika z jego schematu organizacyjnego Pracownicy Placówki dealerskiej oraz pracownicy odpowiadający za działalność importerską podzieleni są na oddzielne działy. Placówka dealerska - tzw. Dział Sprzedaży Bezpośredniej - ma własnego kierownika - dyrektora zarządzającego, któremu podporządkowani są kierownicy poszczególnych działów Placówki dealerskiej - sprzedaży samochodów nowych, sprzedaży samochodów używanych oraz centrum technicznego (dział serwisu i części zamiennych). Pracownicy Placówki dealerskiej nie są podporządkowani osobom przypisanym do pionu zajmującego się działalnością importerską. Dyrektor zarządzający Placówki dealerskiej oraz jej pracownicy mogą otrzymywać polecenia jedynie od ścisłego kierownictwa przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (Zarządu, Dyrektora Finansowego, kierownika działu HR).

Zarząd Wnioskodawcy podjął uchwałę potwierdzającą fakt wyodrębnienia Placówki dealerskiej w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W skład personelu Placówki dealerskiej wchodzą pracownicy Importera przypisani do Placówki dealerskiej, którzy świadczą pracę związaną z działalnością Operacyjną Placówki dealerskiej oraz pracownicy odpowiedzialni za obsługę administracyjną Placówki dealerskiej. Placówka dealerska dysponuje własną komórką odpowiedzialną za marketing i promocję, niezależną od działu marketingu Importera.

6. Identyfikacja wyników działalności prowadzonej w Placówce dealerskiej.

Ewidencje rachunkowe i podatkowe prowadzone przez Wnioskodawcę pozwalają na zestawienie dla celów zarządczych przychodów i kosztów należności i zobowiązań Placówki dealerskiej Pozwala to na ustalenie wyniku finansowego uzyskiwanego przez poszczególne działy Wnioskodawcy, w tym m.in. wyniku finansowego Placówki dealerskiej.

Wynik finansowy Placówki dealerskiej jest prezentowany na sporządzanych co miesiąc raportach zarządczych. Raporty prezentują wynik działalności Placówki dealerskiej i uwzględniają korekty dokonywane w związku z Koniecznością raportowania wyników Placówki dealerskiej dla celów zarządzania siecią podobnie jak samodzielnego Dealera. Korekta wykazywana w raportach zarządczych uwzględnia m.in. koszty jakie ponosiłaby Placówka dealerska gdyby działając jako samodzielny Dealer nabywałaby samochody i części zamienne od Importera po cenach stosowanych przez Wnioskodawcę wobec Dealerów.

W ramach systemów księgowych Wnioskodawcy wyodrębnione są odrębne magazyny (stocki): samochodów nowych importera, samochodów nowych Placówki dealerskiej, części zamiennych importera oraz części zamiennych Placówki dealerskiej. Wyodrębniono ponadto kilka magazynów samochodów używanych Importera oraz samochodów używanych Placówki dealerskiej podzielonych w zależności od rodzaju i sposobu wykorzystania przypisanych do nich samochodów.

Zakupione przez Importera samochody i części zamienne przypisywane są do magazynu Importera. Następnie samochody i części zamienne, które mają trafić do Placówki dealerskiej, przekazywane są do odpowiedniego magazynu Placówki dealerskiej w drodze wewnętrznych przesunięć magazynowych.

7. Składniki przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzące w skład Placówki dealerskiej.

Do Placówki dealerskiej przyporządkowane są w szczególności składniki majątkowe oraz prawa majątkowe związane z jej działalnością operacyjną, takie jak:

W związku z planowaną restrukturyzacją modelu działalności Placówki Dealerskiej przed przeniesieniem Placówki dealerskiej do Spółki RO, Wnioskodawca zawrze z Finansującym umowy w przedmiocie finansowania nabywania samochodów przeznaczonych do Placówki dealerskiej. W ramach dokonanego aportu do Spółki RO Wnioskodawca wniesie w ramach Placówki dealerskiej prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów, w tym zobowiązania Wnioskodawcy wobec Finansującego.

8. Placówka dealerska jako przedmiot wkładu niepieniężnego do Spółki RO.

W ramach restrukturyzacji do Spółki RO zostanie przeniesiona Placówka dealerska opisana w pkt 7 powyżej, oraz pracownicy pełniący w niej obowiązki. Do Spółki RO zostaną też przeniesieni niektórzy pracownicy związani z dotychczasową obsługą księgową i informatyczną Placówki dealerskiej.

Do Placówki dealerskiej zostaną również przypisane prawa i obowiązki wynikające z umowy rachunku bankowego, wykorzystywanego do przyjmowania płatności od klientów Placówki dealerskiej.

Po wniesieniu wkładu niepieniężnego do Spółki RO, Wnioskodawca zawrze ze Spółką RO umowę dealerską, która będzie podstawą do działalności Placówki dealerskiej w sieci dealerskiej Wnioskodawcy. Spółka RO i działająca w jej strukturze Placówka dealerska będzie na tej podstawie korzystać z usług i towarów, z których korzystają inni Dealerzy. Umowa dealerska i porozumienia stanowiące załączniki do niej będzie, podobnie jak u innych Dealerów, podstawą do korzystania z marki i znaków towarów Grupy.

Placówka Dealerska będzie dysponowała umowami zapewniającymi finansowanie zakupów pojazdów, o których mowa w pkt od 3) do 5) powyżej. Po wniesieniu wkładu niepieniężnego do Spółki RO, zawarte z Finansującym umowy dotyczące finansowania zakupów samochodów zostaną odpowiednio dostosowane. Stronami dostosowanej umowy zapewniającej finansowanie zakupów pojazdów przez Spółkę RO będą Wnioskodawca (jako importer sprzedający samochody), Spółka RO (jako dealer) oraz Finansujący i podmiot z nim powiązany. Umowa będzie odpowiadała standardom stosowanym przez innych dealerów.

Plan restrukturyzacji przewiduje, że w skład wnoszonej do Spółki RO Placówki dealerskiej mają wejść zobowiązania związane z działalnością tej jednostki, a w szczególności zobowiązania wobec pracowników i obowiązki wynikające z umów z usługodawcami i nabywcami produktów i usług oferowanych przez Placówkę dealerską.

Zgodnie z art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego, zmiana dłużnika, a więc przeniesienie zobowiązania na inny podmiot, wymaga zgody wierzyciela. W przypadku braku uzyskania zgody, zobowiązanym pozostaje dotychczasowy dłużnik a podmiot, który miał przejąć zobowiązanie, jest odpowiedzialny względem dłużnika, że wierzyciel nie będzie dochodził od niego roszczeń. W wypadku wniesienia aportu, w skład którego wchodzą zobowiązania, konieczne jest uzyskanie zgody wierzyciela w odniesieniu do każdego zobowiązania.

Wnioskodawca i Spółka RO dołożą należytych starań w celu uzyskania zgody wszystkich wierzycieli Wnioskodawcy, wobec których istnieją zobowiązania Wnioskodawcy przypisane do Placówki dealerskiej, na przeniesienie przedmiotowych zobowiązań na rzecz Spółki RO. W wyniku tych działań kluczowe zobowiązania związane z Placówką dealerską powinny zostać przeniesione do Spółki RO. Nie można wykluczyć, że niektóre z zobowiązań nie zostaną przeniesione. Wyłączenie tych niektórych zobowiązań z przedmiotu aportu nie wpłynie na możliwość realizacji funkcji pełnionych dotychczas przez Placówkę dealerską.

Wnioskodawca zakłada możliwość odpłatnego świadczenia na zasadach rynkowych pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką innych usług związanych obsługą standardowych procesów biznesowych, jeżeli ze względów biznesowych korzystanie z usług spółki powiązanej będzie bardziej zasadne niż korzystanie z oferty podmiotów trzecich. W szczególności, Wnioskodawca na podstawie odpowiednich umów będzie ponadto udostępniał Spółce RO niektóre systemy informatyczne (serwery, komputery, oprogramowanie), które nie zostaną włączone do struktury Spółki RO.

Odpowiednio również Spółka RO będzie świadczyć na rzecz Wnioskodawcy pewne usługi. Dotyczyć to będzie usług najmu na rzecz Wnioskodawcy powierzchni biurowej w budynku Placówki dealerskiej, usług najmu miejsc parkingowych, oraz usług serwisu i obsługi (rejestracji i ubezpieczenia) samochodów wykorzystywanych w działalności importerskiej Wnioskodawcy.

Ponieważ gwarancji na pojazdy sprzedane w ramach sieci dealerskiej udziela Wnioskodawca jako importer samochodów, na Spółkę RO nie przejdą zobowiązania z tytułu gwarancji na sprzedane pojazdy.

Spółka RO zawrze z wybranym bankiem nowe, dodatkowe umowy rachunków bankowych, którymi Spółka RO będzie się posługiwać, prowadząc działalność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzących Placówkę dealerską, wnoszoną w ramach aportu do Spółki RO stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm., dalej zwana: UVAT), a w konsekwencji czy transakcja wniesienia przez Wnioskodawcę do Spółki RO w formie wkładu niepieniężnego Placówki dealerskiej nie podlega zgodnie z art. 6 pkt 1 UVAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej. Placówka dealerska spełnia wszystkie przesłanki pozwalające za uznanie jej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w rozumieniu art. 2 pkt 27e UVAT. W związku z powyższym, na podstawie art. 6 pkt 1 UVAT transakcja wniesienia Placówki dealerskiej do Spółki RO w formie wkładu niepieniężnego nie powinna więc podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

1. Aport ZCP jako zbycie ZCP.

Aport do spółki kapitałowej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, o ile tylko przedmiot aportu będzie stanowił ZCP. Zgodnie z art. 6 pkt 1 UVAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP. W interpretacjach wydanych przez organy podatkowe ugruntowana jest szeroka wykładnia użytego w art. 6 pkt 1 UVAT pojęcia "zbycia". Przykładowo, w interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 14 lutego 2017 r. 1462–IPPP1.4512.1010.2016.1.BS, czytamy: "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu". Z kolei w interpretacji z 17 lutego 2017 r., 1462-IPPP3.4512.79.2017.1.RD, Izba Skarbowa w Warszawie, potwierdził, iż w przypadku, gdy: "zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązań (...) spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem transakcję wniesienia aportem do Nowej Spółki Kapitałowej należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług (...), (podobnie Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 10 lutego 2017 r., 3063–ILPP3.4512.178.2016.2.NK, Izba Skarbowa w Łodzi w piśmie z 8 lutego 2017 r., 1061–IPTPP3.4512.702.2016.2.BM).

2. Pojęcie ZCP.

Stosownie do art. 2 pkt 27e UVAT, ZCP to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Artykuł 2 pkt 27e UVAT wskazuje, że aby zespół składników materialnych i niematerialnych mógł być uznany za ZCP, konieczne jest spełnienie przez zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań następujących warunków: wyodrębnienia (1) organizacyjnego, (2) finansowego, (3) funkcjonalnego, oraz (4) zachowania zdolności zespołu do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych, do którego zespół jest przeznaczony.

3. Placówki dealerskie jako zorganizowane części przedsiębiorstwa.

Należy nadmienić, że organy podatkowe wprost potwierdzały, że placówki dealerskie stanowią co do zasady zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu postanowień art. 2 pkt 27e UVAT,

Przykładowo, Izba Skarbowa w Warszawie odpowiadając w piśmie z dnia 2 grudnia 2016 r., 1462–IPPP2.4512.812.2016.1.DG, na pytanie: "Czy wyodrębniona jednostka organizacyjna polegająca na prowadzeniu działalności dealerskiej i serwisowej X. w G., do której przypisane są składniki majątkowe, wierzytelności oraz zobowiązania, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług?" wskazała, że: "W związku z tym transakcja nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Lokalizacji G. nie będzie stanowiła dostawy towarów czy świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT, tym czynność ta nie może być dokumentowana fakturą, w której byłby wykazany podatek należny z tego tytułu. Tym samym więc Zbywca nie wykaże sprzedaży Lokalizacji G. jako czynności podlegającej opodatkowaniu i nie naliczy podatku należnego, gdyż przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 tej ustawy".

Również w interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2016 r., IPPP1/4512–415/16–4/AS, wskazano, że: "przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego przedmiot aportu, tj. Stacje Dealerskie Samochodów Marki A i Stacja Dealerska Samochodów Marki B stanowi, każdy z nich odrębnie, zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy." (podobnie także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 kwietnia 2016 r., ILPP3/4512-1-10/16-4/TK).

4. Wyodrębnienie organizacyjne Placówki dealerskiej.

Warunek wyodrębnienia organizacyjnego ZCP jest spełniony w sytuacji, gdy zespół aktywów ma określone miejsce w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa np. jako dział, wydział, oddział, zakład, biuro, projekt itp. (tak: Izba Skarbowa w Poznaniu w piśmie z dnia 20 lutego 2017 r., 3063–ILPP1-2.4512.226.2016.2.AW).

Placówka dealerska spełnia przedmiotowe kryterium. W ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy wydzielono aktywa i personel odpowiedzialny za działalność prowadzoną przez Placówkę dealerską. Zespół składników majątkowych i niemajątkowych, jakim jest Placówka dealerska, posiada własnego kierownika - Dyrektora Zarządzającego, któremu podporządkowani są kierownicy poszczególnych działów Placówki dealerskiej. Do wykonywania prac w ramach Placówki dealerskiej zostali oddelegowani pracownicy przypisani do tego działu i podporządkowani służbowo Dyrektorowi Zarządzającemu i kierownikom poszczególnych działów Placówki dealerskiej. Jednocześnie Placówka dealerska korzysta z zasobów (sprzętu, zapasów, finansowania, wyposażenia, umów itp.) przypisanych do Placówki dealerskiej. Faktyczne wyodrębnienie organizacyjne zostało potwierdzone dodatkowo uchwałą zarządu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym należy uznać, iż Placówka dealerska spełnia warunek wyodrębnienia organizacyjnego.

5. Wyodrębnienie finansowe.

Wyodrębnienie finansowe jest rozumiane jako sytuacja, w której prowadzone ewidencje pozwalają na przyporządkowanie przychodów, kosztów oraz należności i zobowiązań do danej ZCP. Termin "wyodrębnienie finansowe" to klauzula generalna, która ze swej natury powinna być interpretowana w sposób możliwie szeroki. Oznacza możliwość przypisania tych wartości do realizowanych przez ZCP zadań gospodarczych.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych wyodrębnienie finansowe: "nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa." (tak m.in.: Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 21 lutego 2017 r., 3063-ILPP1-1.4512.4.2017.2.SJ; Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z 20 lutego 2017 r., 1061-IPTPP2.4512.507.2016.2.k.k.; Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacjach z 17 lutego 2017 r., 1462-IPPP3.4512.79.2017.1.RD, oraz z 14 lutego 2017 r., 1462-IPPP1.4512.1010.2016.1.BS). Ponadto, należy zwrócić uwagę na wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2012 r., III SA/Wa 2836/11, gdzie sąd wskazał, że: "Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa" (tak również: WSA w Warszawie w wyroku z 18 marca 2011 r., III SA/Wa 1765/10). Podobnie Izba Skarbowa w Warszawie w piśmie z 5 grudnia 2016 r., 1462-IPPP1.4512.827.2016.1.k.r. wskazała, że: "o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć nie tylko samodzielne sporządzanie bilansu przez oddział, ale każde wyodrębnienie, na podstawie którego można poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa, które będzie przedmiotem zbycia." (tak również: Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacjach z 9 listopada 2016 r., IPPP1/4512–669/16-4/BS; oraz z 25 października 2016 r., 1462–IPPP3.4512.687.2016.2.RM).

Ewidencje rachunkowe i podatkowe prowadzone przez Wnioskodawcę pozwalają na przygotowanie dla celów zarządczych raportów obrazujących przychody i koszty oraz należności i zobowiązania Placówki dealerskiej. Pozwala to na to ustalenie wyniku finansowego Placówki dealerskiej. Powyższe umożliwia, rozpoznanie i przypisanie zdarzeń gospodarczych (przychodów, kosztów oraz należności i zobowiązań) odpowiednio do Placówki dealerskiej i ustalenie wyniku finansowego Placówki dealerskiej oraz przypisanie do Placówki dealerskiej należności i zobowiązań.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, należy przyjąć, że Placówka dealerska spełnia warunek wyodrębnienia finansowego.

6. Wyodrębnienie funkcjonalne.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. W interpretacji z 24 lutego 2017 r., 3063–ILPP2–1.4512.5.2017.1.UG, Izba Skarbowa w Poznaniu wskazała, że wydzielenie funkcjonalne: "winno bazować na weryfikacji, czy określona część przedsiębiorstwa jest zdolna do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym, przy ocenie stopnia niezależności danego obszaru od pozostałej części przedsiębiorstwa oraz jego samowystarczalności w realizowaniu zadań gospodarczych. Składniki majątkowe i niemajątkowe jako zespół powinny być zdolne do prowadzenia działalności gospodarczej u nabywcy bez konieczności ponoszenia dalszych nakładów."

Najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Jak wynika z interpretacji powoływanych w pkt 3 niniejszego wniosku, placówki dealerskie są traktowane co do zasady jako spełniające przedmiotowy wymóg.

Tę konkluzję należy odnieść również do Placówki dealerskiej Wnioskodawcy. Z opisu stanu faktycznego również wynika, że Placówka dealerska jest wyodrębniona funkcjonalnie z przedsiębiorstwa Importera, Funkcje sprzedaży bezpośrednich, jakie realizuje Placówka dealerska, są różne od funkcji importerskich związanych z zarządzaniem siecią dealerską i dystrybucją pojazdów w ramach sieci dealerskiej. Przedmiotowe funkcje Placówka dealerska będzie mogła również realizować po wniesieniu jej aportem do Spółki RO.

Personel, nieruchomość, wyposażenie, towary (w tym nowe samochody wraz z finansowaniem) oraz pozostałe wymienione szczegółowo we wniosku aktywa majątkowe i niemajątkowe, będą pozwalały na kontynuację działalności Placówki dealerskiej w zakresie sprzedaży bezpośredniej pojazdów i usług serwisowych również po dokonaniu aportu. Umowy ramowe z odbiorcami towarów i usług Placówki dealerskiej m.in. przedsiębiorcami prowadzących działalność w zakresie zarządzania flotą (Car Fleet Management) i wynajmu długoterminowego, pozwalające na prowadzenie działalności w dotychczasowym zakresie, stanowią część Placówki dealerskiej a prawa i obowiązki wynikające z nich zostaną przeniesione do Spółki RO. Dzięki temu zakres działalności prowadzonej przez Placówkę dealerską nie ulegnie zmianie. W skład Placówki dealerskiej wchodzą pracownicy zajmujący się bieżącym prowadzeniem działalności przez Placówkę dealerską. Oznacza to, że po wyłączeniu Placówki dealerskiej ze składu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zostanie zachowana ciągłość jej funkcji.

7. Zdolność do samodzielnej realizacji zadań.

Kolejnym warunkiem, jaki powinien spełniać zespół składników majątkowych mający stanowić ZCP, jest zdolność do samodzielnej realizacji zadań, jakie wykonuje w dotychczasowym przedsiębiorstwie Oznacza to, że dany zespól składników powinien mieć możliwość kontynuacji działalności jako niezależny podmiot. Jak wskazała Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 8 lutego 2017 r., 3063-ILPP3.4512.169.2016.2.NK, ZCP powinno obejmować; "Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W opinii Wnioskodawcy, Placówka dealerska spełnia przedmiotowe kryterium Składniki majątkowe wchodzące w skład Placówki dealerskiej umożliwiają samodzielne prowadzenie działalności polegającej na sprzedaży detalicznej samochodów oraz usług serwisowych. W skład Placówki dealerskiej wchodzi grunt wraz z budynkami, na którym znajduje się salon i serwis Placówki dealerskiej. Placówka dealerska będzie posiadać towary-samochody, wraz z finansowaniem, części oraz wyposażenie niezbędne do prowadzenia działalności dealerskiej oraz serwisowej. W skład Placówki dealerskiej wejdą również umowy z dostawcami, podwykonawcami, umowa z Finansującym, oraz umowy ramowe z klientami Placówki dealerskiej Placówka dealerska będzie wyposażona w personel i aktywa (umowy, systemy, wyposażenie) umożliwiające prowadzenie własnego marketingu, oraz realizacji większości funkcji w zakresie obsługi księgowej, obsługi IT i HR.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C–444/10 Christel Schriever, stwierdził, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy, stanowi przekazanie ZCP tj "całości lub części aktywów w rozumieniu art. 5 (8) VI Dyrektywy (art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE).

Placówka dealerska będzie wyposażona w składniki stanowiące więcej niż minimum określone przez Trybunał dla uznania, że nastąpi kontynuacja działalności części przedsiębiorstwa zajmującego się działalnością handlową. Należy więc stwierdzić, że Placówka dealerska ma możliwość niezależnego prowadzenia działalności w dotychczasowym zakresie.

Powyższego nie zmieni fakt, że niektóre procesy lub zasoby z zakresu obsługi IT, księgowej lub HR mogą być nabywane przez Spółkę RO od Wnioskodawcy lub podmiotów trzecich, ZCP nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo w zakresie wszystkich standardowych procesów biznesowych, które w praktyce obrotu mogą być przedmiotem outsourcingu np. w zakresie obsługi kadrowej, IT i finansowej ZCP nie musi posiadać tych działów Usługi te nie decydują o realizacji przez ZCP zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowanie.

Powyższe stanowisko potwierdził wielokrotnie NSA, m.in w wyroku z 4 października 2011 r., I FSK 1589/10, w którym wskazał, że: "istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadać gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowanie jako podmiotu gospodarczego (...) Należy w związku z tym stwierdzić, że dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy konieczny jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, co oznacza, że zespół ten nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo pod względem niematerialnym, w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, które nie są niezbędne do realizacji przez zespół tak wyodrębnionych składników majątkowych, jego określonych zadań gospodarczych", jak również w wyroku z dnia 23 marca 2012 r., II FSK 2314/10: "Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych.

Przedmiotową konkluzję potwierdzają również organy podatkowe, tj. w szczególności Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 26 stycznia 2017 r., 1462–IPPB5.4510.1040.2016.1.AK, oraz w interpretacji z 22 grudnia 2016 r., 1462–IPPP3.4512.887.2016.1.RD.

Należy przy tym podkreślić, że Placówka dealerska w tym zakresie będzie dysponować większymi możliwościami niż minimalne zdolności ZCP określone w orzecznictwie sądowym i interpretacjach podatkowych. Placówka dealerska dysponuje i będzie dysponować w ramach Spółki RO personelem IT i księgowym oraz obsługą HR i marketingową Wnioskodawca zakłada, że jedynie pewne pomocnicze usługi w tym zakresie Spółka RO będzie nabywać od podmiotów zewnętrznych lub od Wnioskodawcy.

W świetle powyższego, zdolność do realizacji zadań gospodarczych przez Placówkę dealerską nie powinna budzić żadnych wątpliwości.

8. Zobowiązania jako składnik ZCP.

W ocenie Wnioskodawcy, opisanej powyżej konkluzji nie zmienia fakt, iż może dojść do sytuacji, w której niektóre zobowiązania przypisane do Placówki dealerskiej nie zostaną włączone do wkładu niepieniężnego wnoszonego do Spółki RO.

Dojdzie do tego przede wszystkim z uwagi na brak możliwości uzyskania zgody na przeniesienie tych zobowiązań do Spółki RO, odmowy jej udzielenia przez wierzycieli Wnioskodawcy. Art. 2 pkt 27e UVAT nie wymaga, aby w skład ZCP weszły wszystkie zobowiązana związane z danym segmentem działalności.

Uzależnienie uznania danego zespołu składników za ZCP od tego, czy wszyscy wierzyciele wyrażą zgodę na przejście wszystkich obowiązków na nowy podmiot wyłączałoby możliwość uznania za ZCP dużych kompleksów majątkowych, w skład których wchodzą liczne zobowiązania, w odniesieniu do których nie można zagwarantować, że wszyscy wierzyciele wyrażą zgodę na ich przeniesienie. Dlatego przyjmuje się, że dla uznania danego zespołu aktywów za ZCP konieczne będzie przeniesienie zobowiązań kluczowych dla prowadzonej działalności przez ZCP. Całość zobowiązań związanych z danym zespołem składników nie musi być przedmiotem aportu w sytuacji, gdy takiej czynności sprzeciwiają się wierzyciele, zobowiązania te są sporne, lub nie dotyczą bezpośrednio istotnych gospodarczo funkcji realizowanych przez ZCP.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku NSA z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. I FSK 1124/10, stwierdził, że: "Fakt nie przejęcia jednocześnie zobowiązań, (...), nie może wpłynąć na ocenę, że (...) mamy do czynienia z wniesieniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wskazał NSA w wyroku z 12 maja 2011 r., II FSK 2222/09, ZCP "Trudno przy tym nie zgodzić się, iż gdy wierzyciel posiadający nieznaczną wierzytelność w stosunku do pozostałych zobowiązań Spółki nie zgodziłby się na jej przeniesienie, pozbawiłby automatycznie dany zespół składników majątkowych statusu ZCP". Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z 15 maja 2012 r. " I FSK 1223/11, w którym czytamy: "w kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług". NSA w wyroku z dnia 27 marca 2013 r., sygn. akt: II FSK 1896/11, stwierdził zaś, że "w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa (...) nie ma podstaw do uznania, że co do zasady utraci on tę samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań".

Stanowisko orzecznictwa znajduje odzwierciedlenie w wypowiedziach władz skarbowych Przykładowo w interpretacji z 7 lutego 2017 r., 3063-ILPP1-2.4512.204.2016.2.AW, Izba Skarbowa w Poznaniu uznała, że: "fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa" (tak również: Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z dnia 21 lutego 2017 r., 3063-ILPP1.4512.4.2017.2.SJ; oraz w interpretacji z dnia 9 lutego 2017 r., 3063–ILPP3.4512.167.2016.2.JK).

Należy podkreślić, że do Spółki RO nie przejdą zobowiązania nie przypisane w strukturze Wnioskodawcy do Placówki dealerskiej, w tym zobowiązania z tytułu zakupu przez Wnioskodawcę nowych samochodów od producenta. Dealerzy nabywają samochody nie od producenta, lecz od Wnioskodawcy jako importera. Brak jest zatem podstaw funkcjonalnych do włączania w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do Placówki dealerskiej zobowiązań wobec producenta oraz praw i obowiązków wynikających z umów zawartych z producentem w chwili złożenia przez Importera zamówień na nowe samochody i części zamienne, które miały docelowo trafić do Placówki dealerskiej. Przypisanie tych praw i obowiązków do Placówki dealerskiej byłoby niezgodne z podziałem funkcji pomiędzy działem importerskim przedsiębiorstwa Wnioskodawcy a Placówką dealerską. Import samochodów z zagranicy nie należy do funkcji dealera (tu: Placówki dealerskiej), ale importera. Fakt, że zobowiązania Wnioskodawcy jako importera wobec producenta pojazdów nie wejdą w skład ZCP nie będzie zatem zmieniał kwalifikacji prawnej opisanego stanu faktycznego.

9. Inne składniki majątkowe.

W przypadku wniesienia aportem Placówki dealerskiej do Spółki RO w skład Placówki dealerskiej nie wejdą niektóre składniki majątkowe przez nią wykorzystane.

Nie włączenie w skład Placówki dealerskiej niektórych elementów przez nią wykorzystywanych jest możliwe pod warunkiem, że nie pozbawi, na dzień wniesienia aportu, Placówki dealerskiej cech ZCP. Planowane przez Wnioskodawcę rozwiązania spełniają ten warunek.

W skład przedmiotu aportu nie wejdzie sprzęt komputerowy, serwery oraz oprogramowanie komputerowe, licencje itp. Jednakże Wnioskodawca po wyodrębnieniu i wniesieniu do Spółki RO Placówki dealerskiej będzie, na zasadzie odpłatnego świadczenia usług udostępniał Spółce RO m.in. niezbędne systemy informatyczne, serwery, komputery, oprogramowanie, które nie zostaną włączone do struktury Placówki dealerskiej wnoszonej do Spółki RO. W ocenie Wnioskodawcy, powyższe nie będzie wpływać na kwalifikację Placówki dealerskiej jako ZCP, albowiem wskazane składniki, nie decydują o realizacji działalności sprzedażowej, a jedynie pełnią funkcje pomocnicze.

Wskazaną konkluzję potwierdza interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 22 lutego 2013 r., IPTPP2/443-1002/12-2/AW, w której czytamy: "fakt wyłączenia niektórych składników z przedmiotu transakcji, między innymi: prawa własności do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych i w kasie Wnioskodawcy, oraz obowiązków wynikających z umowy kredytu w rachunku bieżącym, prawa do wierzytelności handlowych (należności) powstałych przed dniem zbycia, operacyjnych długów handlowych oraz publicznoprawnych (zobowiązań) Wnioskodawcy, powstałych przed dniem przedmiotowej sprzedaży, pozostaje bez wpływu na kwalifikację sprzedawanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa." (tak też: Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 26 marca 2014 r., IPPP1/443-115/14-3/AS). Analogiczne stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Poznaniu, w interpretacji z 26 listopada 2014 r., ILPP1/443-769/14-2/HW, potwierdzając, że "fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa, (...) Najistotniejszą bowiem w niniejszej sprawie jest okoliczność, czy dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej." (podobnie w interpretacji z dnia 21 marca 2016 r., ILPP3/4512–1–263/15-5/TK, oraz interpretacji z 8 lipca 2015 r., ILPP2/4512-1-326/15-2/MR).

Odnosząc się do wyłączeń dokonywanych w ZCP pełniącej funkcje handlowe, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z 19 lutego 2016 r., IBPP3/4512-892/15/BJ, stwierdził, że: "wyłączenie z przedmiotu Aportu niektórych składników (zezwolenie Głównego Inspektora Farmaceutycznego, zobowiązania i należności, pojazdy samochodowe, sprzęt komputerowy oraz oprogramowanie komputerowe i licencje) które wchodzą w skład Działu handlu hurtowego, nie wpływają na funkcjonalne związki pomiędzy składnikami, które pozwalają na kontynuowanie działalności w przedmiocie obrotu hurtowego towarami. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, wniesienie aportem Działu handlu hurtowego do spółki z o.o. stanowić będzie czynność, która jest wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług (...). Przedmiot wniesienia będzie obejmował składniki materialne i niematerialne, z wyłączeniem pewnych składników, co jednak pozostaje bez wpływu na możliwość kontynuowania działalności po Aporcie przez Nabywcę."

W świetle powyższego należy przyjąć, że zakres przewidywanych wyłączeń jest marginalny i nie powinien wpływać na kwalifikację Placówki dealerskiej jako ZCP.

10. Podsumowanie

Planowane przeniesienie Placówki dealerskiej do Spółki RO nie uniemożliwi samodzielnego prowadzenia przez tę jednostkę działalności w dotychczasowym zakresie. W skład Placówki dealerskiej wchodzi zespół składników niematerialnych i materialnych pozwalających na prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży detalicznej samochodów osobowych oraz usług serwisowych na rzecz odbiorców końcowych. Zespół ten charakteryzuje się wysoką samodzielnością oraz wyodrębnieniem finansowym i organizacyjnym w dotychczas prowadzonym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Do zespołu zostaną przypisane umowy umożliwiające Placówce dealerskiej finansowanie działalności (zakupów pojazdów) na takich zasadach ja w wypadku samodzielnych dealerów.

Placówka dealerska nie jest przypadkowym zbiorem składników. Przeciwnie, znajdujące się w jej składzie aktywa materialne i niematerialne są ze sobą powiązane w sposób funkcjonalny i umożliwiają samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy wskazać, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzących Placówkę dealerską, wnoszonych w ramach aportu do Spółki RO stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e UVAT.

W konsekwencji, w wyniku zastosowania art. 6 pkt 1 UVAT, transakcja wniesienia przez Wnioskodawcę do Spółki RO wkładu niepieniężnego w postaci Placówki dealerskiej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.